Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #13 : ปฏิบัติภารกิจกับหน่วย 7 (5) [รีไรท์]

      

'ยะ...ยัยเด็กนี้..'

         พวกเรา(ยกเว้นนารูโตะ) ต้องตื่นเช้าเพื่อไปคุมกันคุณดาสึนะที่สะพาน

 

                      "นี่ ซากุระ"

                      "มีอะไรเหรอ?"

                      "เมื่ิอวานมีเรื่องอะไรกันเหรอ เห็นเสียงดังกัน"

          เมื่อคืนฉันเข้านอนเร็วกว่าใคร แต่ก็ไม่ได้รับลึกอะไรขนาดนั้น เลยได้ยินเสียงที่ดูเหมือนจะทะเลาะกัน

                      "อ๋อ เมื่อวานนารูโตะดันมีปากเสียงกับอินารินะสิ"

                      "อ่า...ขอบใจนะ"

          ก็คงเป็นเรื่องพวกที่นารูโตะว่าอินาริ อ่อนแอละมั้ง

                      "ออกเดินทางได้แล้ว"

          พวกเราใข้เวลา 15 นาทีก็มาถึงสะพาน......แต่สิ่งที่พวกเราเจอก็คือคนงานนอนบาดเจ็บเต็มไปหมด

                      "เกิดอะไรขึ้น!!??"

           คุณดาสึนะรีบวิ่งเข้าไปประคองคนงานไว้คนนึง

                      "ปะ...ปีศาจ"

           คนงานคนนั้นเอาแต่พึมพำคำว่า ปีศาจ คงเป็นซาบูสะกับฮาคุ  ไม่นานเจ้าพวกนั้นก็โผล่ออกมาโดยที่พวกเราไม่ทันตั้งตัว

                     "เจ้าหนูหน้ากากนั่น...เป็นพวกเดียวกันสินะ"

                     "ครูกับซาซึเกะสู้กับเจ้าพวกนั้นไปละกัน ส่วนหนูกับซากุระจะปกป้องคุณดาสึนะ"

          ฉันใช้พลังแสงสว่างแปรเป็นดาบเหมือนตอนนั้นอีกครั้ง

                    'พลังในตอนนั้น...'

                    "อืม"×2

          หลังจากนั้นฮาคุกับซาซึเกะก็พุ่งเข้าหากันเพื่อโจมตี ฉันยอมรับเลยว่าการฝึกของครูคาคาชิทำให้ซาซึเกะสปีดเร็วขึ้นกว่าเดิม

                     "อย่าประมาทว่าลูกทีมฉันเป็นเด็กอมมือซี่...เห็นหยั่งงี้ซาซึเกะคุงเป็นรูกี้ No.1 ของหมู่บ้านเราเชียวนา....แล้วซากุระตรงนี้ก็เป็นสาวน้อยใจดี๊ดีแต่น็อตหลุดง่ายอันดับหนึ่งของหมู่บ้าน....แล้วอีกคนก็คือ นินจาซุ่มซ่ามเซ่อซ่าชอบเจ๋ออย่างดังแถมมั่วนิ่มอันดับหนึ่ง...นารูโตะ....แล้วก็ข้าว...อ่า...เออ"

                     "หนูไม่ใช่ลูกทีมของครูคาคาชิแต่เป็นกำลังเสริมให้ตะหาก แล้วก็อย่าละสายตาจากศัตตรูสิ"

                      'ยะ...ยัยเด็กนี้..'

          หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที ซาบูสะจะเข้ามาโจมตีใส่คุณดาสึนะ แต่ครูคาคาชิเข้ามาขวางไว้ทัน

          ดูเหมือนซาซึเกะจะโดนคาถาห้องมนตราผลึกน้ำแข็งของฮาคุเข้าให้แล้วแฮะ

                      "อ้ากกกกกก!!"

                      "ซาซึเกะคุง!!"

           โดนเข้าให้แล้วสินะ

                      "คุณดาสึนะ ขอโทษนคะ...หนูจะผละจากคุณสักเดี๋ยวนึง ข้าวฝากด้วยนะ"

                      "สบายใจได้"

           ซากุระกระโดดออกไปเพื่อที่จะปาคุไนไปทางฮาคุ ซึ่งฮาคุหลบได้....แต่ได้มีดาวกระจายปามาทางฮาคุอีกที ทำให้ฮาคุหลบไม่ทัน คนที่ปาก็คือ....

                      "อุซึมากิ นารูโตะ ออกโรงแล้ว!!!"

           นินจาเซ่อซ่ามั่วนิ่มอันดับ1 นั้นเอง

                      "แค่ฉันโผล่มาก็หายห่วงได้เลย!! ปกติพระเอกของเรื่ิองก็มักจะมาแบบเนี่ยแป็ปเดียวรับรอง"

                      "นารูโตะหยุดพูด แล้วไปช่วยซาซึเกะ"

          ฉันตะโกนบอกนารูโตะที่ตอนนี้กำลังเอาแต่โอ้อวดตัวเอง

           เเล้วก็เริ่มสู้อีกครั้ง แต่สุดท้ายเจ้านารูโตะก็ทำอะไรให้มันแย่กว่าเดิม. ซาบูสะก็คุยกับครูคาคาชิเรื่องขีดกำจัดสายเลือดอะไรเนี่ยแหละ 

          ครูคาคาชิที่กำลังจะใช้เนตรวงแหวนกลับถูกซาบูสะขวางไว้ ไม่นานซาบูสะก็เริ่มใช้วิชานั้นอีกครั้ง

                       "ซากุระ หมอกทึบแบบนี้ระวังไว้ด้วย"

                       "อื้อ ฉ้นเข้าใจแล้ว"

             พรึบ!!

                       

             ฉึก!!

             ซาบุสะเข้ามาโจมตีทางด้านหลัง แต่ฉันใช้ดาบสกัดไว้ทัน คุณดาสึนะจึงยังปลอดภัยอยู่

                       "อย่าคิดว่าทุกอย่างง่ายไปหมดสิ"

            ฉันพูดกับซาบูสะ ที่ตอนนี้กำลังพยายามดันดาบมาแท่งที่ท้องฉัน

                       "เก่งนิยัยหนู"

                       "ซาบูสะคู่ต่อสู้ของนายคือฉัน"

          หลังจากนั้นทั้งคู่ก็กลับมาสู้กันอีกครั้ง ฉัน ซากุระ คุณดาสึนะได้แต่มองการต่อสู้ของทั้ง 5 คน

         ไม่นานการต่อสู้ก็จบลง ฮาคุตายเพราะมาบังการโจมตีจากครูคาคาชิให้ซาบูสะ ซาบูสะตายเพราะล้างแค้นให้กับฮาคุ  โดยฆ่ากาโต้ที่หลอกใช้ตนกับฮาคุมาตลอด ซาบูสะสามรถแก้แค้นได้สำเร็จ และไม่นานซาบูสะก็ตามฮาคุไป 

 

         ถึงกาโต้จะตายแล้วแต่พวกลูกน้องยังไม่เลิกลา ด้วยความที่ทุกคนไม่มีแรงเหลือจะสู้ ฉันจึงใช้พลังความมืดทั้งหมดแปรเป็นธนูและลูกศร หลังจากนั้นก็ยิงออกไปทำให้ธนูดอกเดียวกลายเป็นหลายๆดอกรวมกัน แต่พวกมันก็ไม่ยอม ยังเข้ามาโจมตีพวกเรา แต่ไม่นานชาวบ้านทุกคนในแคว้นก็มาช่วยพวกเราจากเจ้าพวกนั้น

          ซาซึเกะกับครูคาคาชิก็บาดเจ็บสาหัส ฉันเลยตกลงกับคุณดาสึนะว่าจะพักที่นี่จนกว่าสะพานจะสร้างเสร็จ ถึงฉันอยากจะชุบชีวิตฮาคุกับซาบูสะมากแค่ไหน พวกเขาก็คงไม่ต้องการตื่นขึ้นมาอีก

          หลังจากนั้นพวกเราก็แบกครูคาคาชิกับซาซึเกะมาที่บ้านคุณดาสึนะ เพื่อรักษาบาดแผล ฉันแอบใช้พลังของฉันรักษาพวกเขาไปด้วย

 

          ไม่นานสะพานก็สร้างเสร็จ ครูคาคาชิกับซาซึเกะก็หายดีแล้ว พวกเราเลยเดินทางกลับโคโนฮะ ภารกิจนี้ทำเอาฉันเหนื่อยเหมือนกัน

TBC.