ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

    ลำดับตอนที่ #10 : ปฎิบัติภารกิจกับหน่วย 7 (2) [รีไรท์]

    • อัปเดตล่าสุด 27 ส.ค. 60


    ผลการค้นหารูปภาพสำหรับ ครูคาคาชิ น่าเบื่อ
                       
    "เฮ้อ ช่วยไม่ได้ละนะ งั้นจะช่วยคุ้มกันให้แค่ถึงแคว้นก็แล้วกัน"











     
                "นี่นะ คงไม่ใช่แค่ภารกิจระดับCแล้วละ"

           ฉันหันไปพูดกับคุณดาสึนะที่กำลังขวัญเสีย ส่วรซาซึเกะกับนารูโตะตอนนี้ซากุระกำลังปฐมพยาบาลให้อยู่ แต่จู่ๆยัยซากรุะกันมาเห็นแผลที่มือฉันเข้า

                "ข้าว!! มือของเธอเลือดออก!!"

           ซากุระรีบร้องทักเรื่องแผลที่มือของฉันทันที

                  "ไม่เป็นไร"

          ฉันหันหลังแล้วรีบใช้พลังฟื้นฟูตัวเอง 

                   ฟู่~

            แต่ก็ไม่พ้นสายตาอยู่คนนึง นั้นก็คือครูคาคาชิ ฉันรีบทำตัวปกติทันที เพื่อไม่ให้ครูคาคาชิสงสัยไปมากกว่านี้
      
                "เอาละ คุณดาสึนะ นินจาพวกนั้นต้องหมายหัวคุณหรือไม่ก็พวกเราคนใดคนหนึ่งกันแน่"

           หลังจากนั้นครูคาคาชิก็คุยกับคุณดาสึนะเรื่องที่มีนินจาซุ่มโจมตี แต่ฉันคิดว่าคนที่มันหมายหัวคือ 'คุณดาสึนะ'

                "แต่ถ้าแบบนี้มันเป็นภารกิจเหนือหว่าระดับBแล้ว...จุดประสงค์ในการจ้างวานของคุณคือให้คุ้มครองจนกว่าจะสร้างสะพานเสร็จ ไม่ใช่รึ?"

                "......"

             คุณดาสึนะเงียบ ไม่ยอมตอบคำถามของครูคาคาชิ

                "ถ้าศัตตรูเป็นนินจาละก็...จะต้องถูกจัดเป็นภารกิจ 'ระดับB'ที่ราคาสูงกว่า ถึงคุณจะมีเหตุผลอะไรก็เหอะ แต่ถ้าโกหกในการจ้างวานมันก็ไม่สมควรแบบนี้ถือว่านอกเหนือหน้าที่ของเรา"
     
                  "ภารกิจนี้อาจจะอยู่นอกเหนือหน้าที่พวกคุณอย่างที่คุณว่าก็ได้......จริงๆแล้วฉันถูกคนทีาน่ากลัวที่สุดหมายชีวิตอยู่..."

                  "คนที่หน้ากลัวที่สุด?"

                  "......"

                  "ใครละ?"

                  "คิดว่าอย่างพวกคุณคงได้ยินชื่อมาบ้างละ"

                  "....."

                  "มหาเศรษฐีเจ้าของบริษัทขนส่งทางทะเล ชื่อกาโต้!"

                  "เอ๋...!? กาโต้...กาโต้ที่เป็นมหาเศรษฐีระดับโลกน่ะเรอะ...!!?"

            ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างครูคาคาชิ จะรู้จักคนแบบนั้น

                  "ใช่...หน้าฉากก็ทำกิจการขนส่งทางทะเล แต่หลังฉากน่ะ ใช้พวกแก็งค์หรือพวกนินจาขายทั้งยาเสพติดสิ้นค้าต้องห้าม...แล้วสุดท้ายก็เทคโอเวอร์บริษัท ไม่ก็แคว้นต่างๆเป็นผู้ประกอบธุรกิจโฉดเลยก็ว่าได้ แล้วเมื่อราวๆปีก่อนมันก็หันมาหาแคว้นนามิโนะคุนิของเรา...ใช้ทั้งกำลังทรัพย์ ทั้งอิทธิพลเข้ามาแทรกแซงในขั่วพริบตา ทั้งการคมนาคม การขนส่งทางเรือของทั้งเกาะตกอยู่ในกำมือมันหมดเกลี้ยง! เมื่อกาโต้'กุม'การคมนาคมที่เป็นหัวใจของแคว้น ก็เท่ากับว่ามัน'กุม'ความมั่งคั่งไว้ในมือ...เรื่องเดียวที่มันหวั่นก็คือสะพานที่กำลังสร้างอยู่...จะสร้างเสร็จเท่านั้นแหละ!"

                  "...งี้นี่เอง...เพราะงั้นลุงนักสร้างสะพานก็เลยกลายเป็นก้างขวางคอเค้าสินะ..."

                  "งั้น...พวกนินจานั่นก็คือมือเท้าของกาโต้ละสิ"

                  "..(นารูโตะยังไม่เข้าใจ).."

                  "เท่ากับว่าถ้าฆ่าคุณ การสร้างสะพานก็จะหยุดลงสินะ"

            อย่างงี้นี้เอง  จะให้ต่อต้านก็คงยาก เพราะฝ่ายนั้นมีนินจาที่มีฝีมืออยู่มากหมาย ถ้าทำอะไรที่สุ่มสี่สุ่มห้า อาจโดนเจ้าพวกนี้ฆ่าทิ้งก็ได้

                  "ก็ในเมื่อฝ่ายโน้นเค้าจะออกจะอันตรายมีนินจาเป็นลิ่วล้อ...แต่ทำไมถึงยังเก็บไว้ตอนที่จ้างเราละ"
                  "....แคว้นนามิโนะคุนิน่ะ เป็นแคว้นจนๆ ขนาดไดเมียวเองยังบ่จี๊ นับประสาอะไรกับพวกฉันย่อมไม่มีเงินมากมาย ถึงขนาดจะขอว่าจ้างในระดับBยังไม่มีเลย เอาเถอะพวกนายจะเลิกภารกิจนี้ก็ได้นะ ฉันอย่างมากก็แค่ตาย"

             คุณดาสึนะทำเสียงเศร้า

                  "เฮ้อ ช่วยไม่ได้ละนะ งั้นจะช่วยคุ้มกันให้แค่ถึงแคว้นก็แล้วกัน"

              สุดท้ายพวกเราก็ยังทำภารกิจนี้ต่อ 

              พวกเราเดินทางมาจนถึงทะเลสาบแล้วระหว่างนั้นพวกเราก็เจอเพื่อนของคุณดาสึนะเข้าโดยบังเอิญ คุณดาสึนะขอร้องให้เค้าพาพวกเราไปส่งอีกฝั่งที่มีสะพาน สุดท้ายเค้าก็ยอมพาพวกเราไปอีกฝั่ง

                 "หมอกทึบจังมองข้างหน้าไม่เห็นเลย"

              ระหว่างนั่งเรือไปอีกฝั่ง นารูโตะก็เอาแต่บ่นมาตลอดทาง

                  "จวนจะถึงสะพานแล้ว พอไปถึงสะพานก็จะเห็นนครนามิโนะคุนิ"

                  "ว้าว!! บะระเฮิ่มเลย!!"

            ฉันเองก็ตะลึงที่เห็นสะพานของแคว้นนามิโนะคุนิ เพราะสะพานนี้มันใหญ่จริงๆ 

                  "ฮะ...เฮ้ยเบาๆหน่อยซี่!  เราอุตสาห์เอาเรือออกมากลางหมอกดับเครื่องใช้มือพายเอา เกิดพวกกาโต้เห็นเดี๋ยวเรื่องใหญ่หรอก"

                  "....."
            
                  "ว้าว"

            ในที่สุดพวกเราก็มาถึง ใช้เวลานานมากจริงๆ

                  "ฉันส่งได้แค่นี้นะ ไปก่อนนะ ระหวังตัวให้ดีละ"

                  "ขอโทษที่ทำให้ลำบากนะ"

        
                  "โอเช่! ช่วยส่งฉันให้ปลอดภัยถึงบ้านละกัน"

          หลักจากนั้นเจ้านารูโตะก็ก่อเรื่ิองอีกตามเคย ก่อเรื่องโดยการปาคุไนใส่พุ่มไม้ที่คิดว่ามีศัตตรูอยู่ เล่นเอาพวกเราตกใจไปตามๆกัน แต่ตามจริงแล้วไม่มีหรอกมันเป็นแค่กระตายตัวหนึ่งก็เท่านั้นเอง
          แต่เดี๋ยวนะ กระต่ายขนสีขาวมีเฉพาะตอนฤดูหนาวนิ หรือว่า....

                  "ทุกคน!! หมอบ!!"

          ครูคาคาชิสั่งให้พวกเราหมอบทันที ซึ่งแต่ละคนก็ชิวเฉียดเกือบโดนดาบตัดหัวกันไป
         
           มาแล้วจริงๆด้วย 'อสูรซาบุสะ'

    TBC.
                   

                 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×