Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #47 : ไปช่วยกาอาระกันเถอะ (5) [รีไรท์]

"ข้าว...คือว่าฉัน...."

      หลังจากที่ฉันได้เรียกพระเจ้าลงให้ลงมาช่วยคลายม่านพลัง แต่ตอนนี้กลับ....ยืนเก๊กหล่อ!! ที่ฉันเรียกลงมาเนี่ยให้ลงมาช่วยนะเว้ย!!

           "มิคาเอล ช่วยหยุดเก๊กหล่อก่อนได้มั้ยย๊า~!! ที่ฉันเรียกลงมาเนี่ย ให้มาช่วยนะเฟ้ย!! อย่าให้ต้องมาบ่นจะได้มั้ย!!!"

      ฉันล่ะสุดจะทนกับไอ้พระเจ้า เห็นหน้าทีไรอยากจะชกให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย

           "อะ....โอเค ข้าจะคลายม่านพลังให้เดี๋ยวนี้แหละ"

           "อืม...."

           "มีปัญหาอะไรอีกล่ะ พวกเรายิ่งรีบๆกันอยู่"

           "ข้ากำลังนึกเวทย์คลายม่านพลังอยู่น่ะ"

           "ระ...หรือว่านาย..."

           "ใช่แล้วล่ะ ข้าลืม"

      แกจะมาลืมคาถาอะไรตอนนี้!

           "อ๊ะ นึกออกแล้วๆ"

           "นึกได้แล้ว ก็รีบๆหน่อยสิ"

           "Deprimo ( เดพรีโม )"

      พรึบ!

     พระเจ้าเอามือแตะที่ม่านพลัง หลังจากนั้นก็ร่ายคาถาออกมา แล้วม่านพลังได้หายไปกับกระแสลมที่พัดเข้าไป แล้วยังทำให้หินก้อนใหญ่ๆที่อยู่หลังม่านพลังแตกกระจาย เป็นคาถาที่ร้ายกาจไม่เบา

            "ไปกันเถอะ!!!"

    หลังจากที่พระเจ้าได้คลายม่านพลังให้แล้ว ครูคาคาชิก็ไดสั่งการให้พวกเราเข้าไปทันที

            "นี่ เมื่อกี้มันคือคาถาอะไร"

    

    ฉันถามพระเจ้าด้วยควาสงสัย 

            "คาถานเดพรีโม เป็นคาถาลมแรงซึ่งสามารถคลายสิ่งต่าง ๆ ให้หลวม หรือทำให้นุ่มขึ้นได้ และยังสามารถใช้เพื่อถอดวัตถุต่าง ๆ ออก"

     หลังจากที่พระเจ้าอฺบายเสร็จก็ได้รีบตามพวกนารูโตะเข้าไปในนั้นทันที

     หลังจากที่ฉันเข้าไปฉันได้เห็นซาโซรินั่งทับร่างของกาอาระ

            "ข้าว!!!!"

            "ออกห่างจากกาอาระเดี๋ยวนี้"

            "แม่สาวคนนี้เองเหรอ ที่ถูกเสนอให้เข้ารวมกลุ่มแสงอุษาน่ะ"

            "หมายความว่าไง!!!!"

     ตอนนี้ฉันกำลังเดินตรงไปที่เดอิดาระ 

            "ฉันบอกให้ออกห่างจากกาอาระยังไงล่ะ ไอ้พวกสวะ!!!!!!!!"

            "หื้ม? แล้วยังไงล่ะ เธอจะฆ่าพวกเรางั้นเหรอ"

            "ทุกคนถอยออกไป ฉันจะจัดการเอง!"

    ฉันสั่งให้ทุกคนถอยออกไป 

    คาถาน้ำ คุกน้ำมรณะ! 

            "อึก!"

    ฉันใช้คาถาน้ำสร้างเป็นคุกน้ำพิเศษที่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ออกมาไม่ได้ 

    ธนูไฟแห่งแสง

    ฉึก!

    พรึบ!!!

 

    ฉันใช้พลังแห่งแสงสว่างแปลงเป็นธนูที่มีไฟสีขาวครอบอยู่ ยิงใสเข้าไปในคุกน้ำ ไฟนี้มันจะไม่วันดับ นอกจาฉันจะเป็นคนทำให้มันดับเอง 

    แต่คนที่ฉันจัดการไปคือ เดอิดาระ ไม่ใช่ ซาโซริ

    ฉันใช้ความเร็วเท่าที่มีมีวิ่งไปเอาร่างของกาาอาระมา แล้วโดนซาโซริโจมตีใส่ แต่ยังดีแค่เฉียดแขน แล้วอีกอย่างฉันก็สามารถเอาร่างกาอาระมาได้แล้ว เหลือแค่ฟื้นคืนชีพให้กาอาระ

             "ฉันจะจัดการเอง"

     ย่าโจได้พูดขึ้นมาว่าตัวเองจะเป็นคนจัดการซาโซริเอง ขนาดครูไกห้ามแล้วก็ไม่ฟัง แถมยังขอให้ซากุระรวมมือด้วย ซากุระเองก็ตอบตกลงไป 

     ส่วนคนที่เหลือก็ดูอยู่ห่างๆ แล้วก็ปกป้องกาอาระ....

            "กาอาระ ลุกขึ้นมาซี่!!!!! ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลยรึไง!!!!"

     นารูโตะ ตะโกนเรียกกาอาระอยู่อย่างงั้น ซ้ำไปซ้ำมาไม่มีท่าทีจะหยุด

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

      การต่อสู้ได้จบลง เดอิอาระรอดออกไปได้ คงเป็นเพราะตอนนั้นฉันเอาแต่โมโห ก็เลยทำให้คาถาคุกน้ำเสียการควบคุม เจ้าเดอิดาระเลยใช้โอกาสตอนนั้นหนีรอดไปได้

      ซากุระบาดเจ็บถึงชีวิต ย่าโจเองก็เหมือนกัน

            "ทำใจดีๆไว้นะซากุระ"

     ย่าโจคิดที่จะใช้วิชานินจาคาถาย้ายชีวิตให้กับซากุระและกาอาระ แน่นอนว่าฉันไม่ยอมให้ย่าโจใช้เด็ดขาด

           "ท่านย่าโจ ให้เป็นหน้าที่ของฉันเถอะค่ะ"

           "แต่!"

           "พวกเราอาจได้รวมต่อสู้กันอีก เก็บชีวิตของท่านไว้เถอะค่ะ"

           "แล้วซากุระจัง! กับกาอาระล่ะ!!!"

           "นารูโตะบอกแล้วไงว่าฉันจะเป็นคนรักษาให้น่ะ"

     ฉันได้ทำการรักษาซากุระก่อน ตอนนี้เจ้าตัวก็ปลอดภัยแล้ว ต่อไปก็รักษาย่าโจ สุดท้ายก็กาอาระ

           "วิชานินจาคาถาคืนชีพ!!!"

      แล้วไม่นานกาอาระก็ฟื้นขึ้นมา ทุกคนต่างตกใจที่ฉันสามารถฟื้นคืนชีพให้กาอาระได้ หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางกลับซึนะ ต่อไปคงต้องบอกความจริงแล้วสินะ 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

       พวกเรากลับมาที่หมู่บ้านซึนะได้อย่างปลอดภัย แล้วก็ได้พบกับนินจาซึนะหลายคนที่ดูเหมือนว่ากำลังเดินออกเดินทางอย่างไงอย่างงั้นเลยแฮะ

            "ท่านกาอาระกลับมาแล้ว!!!!"

            "ไชโย!!!!"

      เสียงเฮดีใจดังลั่นที่เห็นคนที่ตัวเองเทิดทูนกลับมาได้อย่างปลอดภัย

      หลังจากนั้นนินจาซึนะได้นำตัวกอาระกับย่าโจไปพักผ่อน ส่วนพวกเราก็ขอพักที่ซึนะเป็นเวลา 1 วัน แล้วค่อยกลับโคโนฮะ

     แล้วก็ได้ส่งข่าวกลับไปที่โคโนฮะว่าพวกเราได้ทำภารกิจเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในวันนั้นได้มีการเฉลิมฉลองจัดขึ้นเพื่อกาอาระ กาอาระก็คงได้เห็นแล้วว่ามีคนยอมรับตัวเองมากแค่ไหน พวกนารูโตะเองก็สนุกกับงานนี้เหมือนกัน ส่วนฉันก็ทำได้แค่นั่งจิบชาเงียบๆ

     ฟึบ!

     หื้ม?

            "ไง"

            "กะ...กาอาระ...เออ...มีอะไรเหรอ...?"

     จู่ๆกาอาระก็เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วก็ทักทาย

            "เปล่าหรอกฉันก็แค่อยากมาขอบใจเธอที่มาช่วยฉัน"

            "มาขอบใจฉันแค่คนเดียวไม่ได้หรอกนะ นายต้องขอบใจเจ้าพวกนั้นด้วยสิ"

            "นั้นสินะ พรุ่งนี้เธอก็จะกลับโคโนฮะแล้วสินะ"

            "ใช่แล้วล่ะ"

            "ข้าว ฉันมีเรื่องอยากจะบอกเธอหน่อยนะ"

            "เรื่องอะไรเหรอ"

            "เออ...คือ...."

     ฉันกำลังลุ้นว่ากาอาระจะพูดอะไรออกมา

            "ข้าว...คือว่าฉัน...."

            "เฮ้!! ข้าว!  ไปสนุกด้วยกันสิ!"

            "ไม่เอาดีกว่า"

            "มาเถอะน่า~"

     เห้ย! เดี๋ยวสิฉันยังคุยกับกาอาระไม่เสร็จเลย!!!!

     

     เช้ารุ่งขึ้น

     เหนื่อยเป็นบ้า! ก็เมื่อคืนเจ้านารูโตะดันลากฉันไปนู่นไปนี้ กว่าจะได้นอนก็เที่ยงคืน!! 

เพลียโครตๆ

              "ลาก่อนน่ะ"

     คันคุโรได้บอกลาพวกเราก่อนเป็นคนแรก

              "ธะ...ธรรมดาเต้าต้องจับมือลากัน แต่ฉันไม่ค่อยถนัดแบบนั้นด้วยสิ"

     ฟึบ!

      กาอาระได้ยื่นมือมาทางนารูโตะเพื่อเป็นการบอกลา เจ้านารูโตะเลยยื่นมือไปจับตอบกลายเป็นทั้งสองคนได้ทำการจับมือลากันแล้ว

              "ไว้เจอกันใหม่นะ กาอาระ"

       ฉันเองก็ได้พูดบอกลากาอาระไป

       ฟึบ!

              "เฮ้ย!!!" 

      จู่ๆกาอาระก็เข้ามากอดฉันท่ามกลางสายตาของทุกคน ทำให้ทุกคนตกใจรวมถึงฉันด้วย

              "กะ...กาอาระ"

              "สัญญาสิว่าเธอจะมาที่ซึนะอีก"

              "อะ...อื้ม  ฉันสัญญา"

       หลังจากนั้นเค้าก็ปล่อยฉันแล้วหันหลังให้ พร้อบกับพูดว่า

              "ห้ามผิดสัญญาล่ะ"

              "อื้ม!"

       หลังจากที่พวกเราได้ล่ำลากันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ออกเดินทางกลับโคโนฮะกัน แต่ว่าถ้าถึงโคโนฮะฉันก็ต้องบอกความจริงกับเจ๊

       

         โคโนฮะ

               "เอาล่ะ  ฉันจะพักให้เต็มที่เลย!!!!"

         พอเจ้านารูโตะพูดเสร็จก็วิ่งหนีหายไป ส่วนพวกลีก็พาครูคาคาชิไปที่โรงพยาบาล ส่วนฉันกับซากุระก็จะไปหาเจ๊ ซากุระได้พูดเรื่องข้อมูลที่ได้จากแสงอุษามา 

               "เอาล่ะข้าว ตาเธอแล้ว"

               "เออ...คือ..."

               "ซากุระเธออกไปก่อน"

               "ไม่เป็นไรค่ะ ให้ซากุระอยู่ฟังก็ได้"

               "อืม ก็ได้ งั้นเล่าเลย"

               "หนูไม่ใช่คนบนโลกนี้ หนูถูกพระเจ้าส่งมาให้ช่วยเหลือพวกคุณ แล้วพระเจ้าก็ได้มอบพลังที่แข็งแกร่งให้กับหนู และหนูสามารถใช้เนตรวงแหวน เนตรสีขาวและเนตรสังสาระ และหนูยังมีจักระทั้งหมด 8 อย่าง ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า น้ำแข็ง แสงสว่างและความมืด รวมถึงยังมีพลังรักษาและพลังในการฟื้นฟูตัวเองจากการบาดเจ็บได้และหนูยังมีคาถาที่สามารถฟื้นคืนชีพให้กับคนที่ตายไปแล้วได้อีกด้วย "

          ฉันได้บอกความจริงทุกอย่าเกี่ยวกับตัวฉัน ทั้งเรื่องพระเจ้า  เรื่องวิชานินจา และเรื่องที่ฉันรู้ เจ๊ซึนาเดะ คุณชิซึเนะ กับซากุระ ต่างตกใจกับเรื่องที่ฉันบอกทุกอย่าง เป็นใครก็ตกใจทั้งนั้นแหละ ก็พระเจ้าตั้งใจทำให้ฉันตาย เพื่อให้มาเกิดที่โลกนี้ ให้มาช่วยเนจิกับอิทาจิ แถมยังมีวิชานินจาที่ไม่เหมือนใครอีก

                 "เรื่องนี้ขอให้พวกเธอเก็บเป็นความลับด้วยล่ะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามห้ามบอก ถ้าดันโซรู้ขึ้นมาล่ะก็ ข้าวโดนสั่งเก็บแน่ๆ เข้าใจมั้ย!!!"

                 "ค่ะ!!"

        คนที่ฉันต้องระหวังมาที่สุดคือ ดันโซ กับ ซาอิ

TBC.