คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่4 ธุรกิจและผลประโยชน์
หลายเือนเ้าสู่ฤูหนาว ธุริร้านอาหารอเธอ ประสบวามสำเร็ถึอนแระไม่มีนล้าินเพราะมันเป็นอแปลใหม่สำหรับนโลนี้ร้านเธอ มีอาหารไทย ี่ปุ่นและอาหารฝรั่นิหน่อยหรือ็ือร้านอาหารามสั่ส่วนวัถุิบเธอื้อมาาหมู่บ้านถึบาอย่าเ่นพลิและผับาอย่าะไม่สามารถหาไ้ในหมู่บ้านเธอึ ส่พวรอยออไปามหา และวาล้าพวออร์ที่อยู่แถวนี้นเรียไ้ว่าสูพันธุ์ วามแ้นอเธอที่เผ่าพันธุ์พวมันทำับเธอไว้มาพอที่เธอะสั่อทัพรอยไล่ล่าพวมัน อนนี้เธอมีรอยทั้หมหลายพันัวมีใ้านริๆไม่ี่ร้อยัวส่วนที่เหลือปิระบบอยู่ในโัเ็บ พวมันไม่่าาเรื่อัรสัหารไม่มีวามเมา ไม่มีศิลธรรม แ่พวมันวาล้าพวออร์อย่ามีประสิทธิภาพนหน้าลัว เธอึอัปเโปรแรมให้มันมีวามเมาับศัรูที่ไร้อาวุธและบาเ็บและศีลธรรมในาร่า ที่ะไม่ทำร้ายเ็และสรีมีรรภ์ พวมันถูิอาวุธมารานือkar98
เพราะพวB1มีระบบ เล็เป้าที่ไม่ไ้ีมา และประโยน์ือผลิและารบำรุรัษา่ายเหมาะสำหรับB1ที่เน้นำนวนในารรบ เธอพยายามพันาให้พวมันีว่านี้แ่มันถึีำัอเธอ เพราะเธอไม่เี่ยวา้านนี้เียนโ้ไ้นานี้็ีแ่ไหนแล้ว เธอไม่อยาให้มีบัในโปรแรมพวรอย เพราะเธอ้อใ้พวมันและานทัพอเธอ ถูยายลไปใ้ินเพื่อเป็นโรานผลิอาวุธับ ยานพาหนะและลัเ็บอ่าๆและรวมถึโรานผลิรอยรบ และยายึ้นไปในภูเาเป็นโนที่อยู่อาศัยและเพาะปลูมีที่พัและ่ายฝึไล่ไปยัห้อัเลี้ยแม้เธอะอยู่นเียว เธอสั่ให้พวรอยอมมานโระายำลัออไป หา่าวและสำรวภูมิประเทศหลายิโลเมร ถึรายานะไม่่อยหน้าสนใแ่มีสัาถึวามึเรียมาึ้นในแว้นนี้อาวุธำนวนมาถูนส่ไปทาะวันอย่าลับๆ เธอ็ไม่ิะยุ่ับพวนี้ัเท่าไหร่เพราะเธอไม่ถึอพล(ประมา11.000นาย)เธอิว่ามันอาะไม่พอในารรบในอนาเพียแ่3รมทหาร(6.000นาย)(เ้าัวยัินับารัำลัแบบโลเ่า นลืมิไปว่าแ่2รม็สามารถ ยึเมือให่ๆไ้เมือหนึ่แล้ว)เธอรุ่นิในระหว่าที่ำลัทำุปไ่มันฝรั่ในร้านอเธอ พร้อมับูบรรยาาศภายนอที่ปลุมไป้วยหิมะที่มาแล้วหลายสัปาห์ เมนูที่อบอุ่นร่าายายีเทน้ำเทท่านอเิมไม่ทันว่าพวรอยไม่ส่อมาทาอุโม์ใ้ินที่เื่อม่อที่นี่ับานอเธอส่วนุ เธอใสุ่ที่าวบ้านโลนี้เาใส่ันถึมัน ะสปรและเนื้อผ้าหยาบแ่เธอ้อทน เพื่อะทำัวไม่เ๋น
"ป้าอุปไ่ที่หนึ่"ลู้า
วาปลุมไปเปลวเพลิพร้อมร้อยยิ้มที่แฝไป้วยวามโรธ ว่าเธอ้อื่มเลือมนุษย์เพื่อประทัีวิันะระโัมันนแร เ็นรเ้ามาในร้านเธออบเรียันว่าป้า ถึะูอย่าไรเธอ็ไม่ถึ18
"เรียใรว่าป้ายะ"ทาเนีย
้วยวามโรธ รอยอมมานโที่มาุมันัน่อนัวอยู่ใ้พื้นใ้เท้าเธอ โผล่หัวออมาา่อลับพร้อมปืนในมือทำท่าะไป่าเ็นร ันึใ้เท้าเหยียบมันลับเ้าไปใน่อลับ่อนเ็นระเอ่ยปามาอี
"็ป้าอายุปูนนี้ยัไม่แ่านนี้อีเี๋ยว็ึ้นานแล้ว"เ็นร
สิ้นประโยฝ่ามืออเ็ผู้หินหนึ่ไ้ับลาหัวเ็นร
"อย่าพูแบบนั้นับพี่เานะ"นานะ
เ็นรูเหมือนะสบล่อนนานะะหันมายิ้มให้เธอ
"หนูอุบไ่้วยนะะ"นานะ
เ็ทั้สอพาันไปนั่ที่หนึ่โ๊ะในร้าน ันสัมผัสถึบรรยาาศแปลๆอเ็ทั้สอันถอนหายใ่อนะยอไปเสริฟ เ็ทั้สอ่ายเินและรับประทานอย่ามีวามสุ ระหว่าเธอลับไปโนห้อรัว
"เธอสนใมาัเมไหม"นปริศนา
เสียหนึ่ในลู้าอเธอเรียึ้นในร้านอเธออนนี้มีนไม่เยอะเพราะอีไม่นานมันะมืแล้วเป็นผู้หิ ผมสีทอแววาสีม่วสวมใสุ่ทีู่ีแบบพ่อ้า พร้อมบนโ๊ะมีระานหมารุรอยยิ้มปราบนหน้าอันเพราะ ันำลัเบื่ออยู่พอีัวเธอนั่ลบนเ้าอี้ร้ามผู้หินนั้น
"สนิ ว่าแ่ไมุ่้มหน้าเลยเป็นพ่อ้าหรอะ"ทาเนีย
นเบื้อหน้ายิ้ม่อนะอบ้วยเสียที่หวานและนุ่มนวลราวับมนสะอาะเป็นทัษะอพ่อ้า็ไ้
(พ่อ้าระ)
"ใ่ะ ันเป็นพ่อ้าระพอีไ้่าวลือว่าอาหารที่นี่อร่อยเลยมาลอ่อนะเริ่มุะเอาหมาสีาวหรือสีำ"พ่อ้าระ
"สีำ"ทาเนีย
เมื่อไ้ยินำอบ หลััระานเม็เริ่ม ทั้สอฝ่าย่าไล่เินเบี้ยอแ่แบะฝ่าย ระหว่าเล่นอีฝ่าย็วนุย
"เธอิว่าารปรอไหนเหมาะับเธอ"พ่อ้าระ
ระหว่าอีฝ่ายถามัน็ินเบี้ยออีฝ่ายถึะเป็นำถามที่แปลๆ แ่ทำไมเธอถึอยาะอบทุำถามออีฝ่ายึ้นมา
"ระบบุนนามันห่วยแเ็มไป้วยารแ่แย่ิี สาธารรั็อ่อนแอว่าให้ประานเลืออาะถู หลอ้วยสัาอมปลอม"ทาเนีย
เรือออีฝ่ายินเบี้ยอเธอ่อนะถูอัศวินินอีที บิอปอีฝ่ายเ้ามาินอัศวินเธออีที
"และอะไรที่เหมาะสำหรับารปรอในแบบอุละ"พ่อ้าระ
อัศวินออีฝ่ายินเรืออเธอ่อนะเบิ้ยออีฝ่ายโนเธอิน
"เป็นารรวมอำนามั่ ในยุที่วุ่นวายแห่นี้วามเป็นปึแผ่นะเป็นสิ่ที่ะทำให้อยู่รอไ้"ทาเนีย
อีฝ่ายนิ่ไปเมื่อไ้ยินำอบอเธอไม่มีารพูุยหลัานั้น นทั้สอฝ่ายเหลือิและวีนอย่าละัว ระหว่าเธอิถึวิธีออาสถานาร์นี้อีฝ่าย็ับิัวเอล้ำลแปลว่ายยอมแพ้
"เป็นเมที่ี"พ่อ้าระ
เธอยิ้มรับ่อนะรุไปทำารปิร้าน นานะและเ็นรออไปั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้ถึมันะไม่ีที่เธอเรียเาว่าเ็นรแ่นิสัยไม่ไหวริ เธอไล่ปิประูหน้า่า่อนเสียระิบะั้าหูเธอ
"ลา่อนวีน"เสียปริศนา
เธอสะุ้่อนะหันลับมาพบแ่วามว่าเปล่าหาาเหลือบมอไปเป็นหมาวีนำที่วาอยู่บนโ๊ะ มันแ่าออไปยออมันเป็นรูปเรื่อหมายาเนเหล็สัลัษ์ออทัพบเยอรมันในสมัยมหาสรามและแน่นอนมันือ สัลัษ์ออทัพรอยอเธอเหมือนันบนโ๊ะยัมีเหรียทอเหมือนะมาาพ่อ้าระนนั้นไม่ทันะิว่าเินอะไร เสียรีร้อและาร่อสู้ัมาา้านอ แอนนาวิ่เ้ามา้วยท่าทีื่นลัว
"รีบหนีทาเนีย ทหารอบารอนโเฮนมาที่นี่"แอนนา
เธอใับสิ่ที่แอนนาพู่อนะมีนเ้ามา้าหลัแอนนาในมือมีาบหมายะฟันเธอใ้ มีทำรัวที่อยู่บนโ๊ะพุ่ไปพลัแอนนารับารโมีและใ้มืออี้าหยิบปืนพที่แนบไว้ที่เอวรัวยิใส่มันนาย ลิ่นเลือที่หอมหวานทำให้เธออยาื่มมันแ่แอนนา็เรียสิเธอลับ
"เธอเป็นไรไหม"แอนนา
แอนนาวิ่มาูอาารเธอ่อนะถูรอยอมมานโเ้ามาวา
"ันไม่เป็นไรเธอเอาเินนี้ไป และพาน้อเธอหนีไปันะื้อเวลาเอ"ทาเนีย
ันโยนถุเินที่ไ้าารายวันนี้ให้แอนนา่อนะสวมหน้าาันแ๊สและเปลี่ยนุเป็นนายทหาร่อนะหยิบหมวนายทหารึ้นมาใส่
"เธอนเียวับโเลมนี้ะไปทำอะไรไ้รีบหนีไปับันีว่า"แอนนา
แอนนาพยายามับมือเธอ แ่รอยอมมานโ็มาวาอี
"ันไม่เยบอว่าันัวนเียว ับโเลมัวเียวไปะ อนมีโอาสิถึน้ออเธอีว่า"ทาเนีย
วาสีแปราึ้นพร้อมน้ำเสียที่เย็นาราวับหิมะ แอนนารู้ึ่ัวอีที็ถูล้อมโยรอยอมมานโนับสิบัว ทำให้เธอลัวสุใ่อนเธอะวิ่ออไป
"นบารอนโเฮน ารบเิึ้นแล้วินะใร้อนาม่าวลือริๆ"ทาเนีย
บารอนโเฮนเป็นุนนาฝ่ายลูนโเพราะไร้วามสามารถและทำัวเสเพ เ้าแว้นึะส่ไม้่อให้ลูสาวนรอที่มีวามสามารถแทน ารที่ฝ่ายนั้นส่นมาโมีหมู่บ้านแห่นี้แปลว่าฝ่ายบ้อารใ้ที่นี่เป็นทาผ่านเพื่อโมีแบบ เอร์ไพรส์ับฝ่ายภัี รอยอมมารโรอำสั่เธอ
"ไปัน่าพวนที่ะทำร้ายนในเลือบธุริอเราะ!!!"ทาเนีย
"รับทราบๆ"รอยอมมานโทุัว
ปืนในมืออเธอและรอยอมมานโเป็นปืนล มารานMP-40 เพราะพวรอยอมมานโมีระบบเล็เป้าีว่าพวB1ทำให้พวมันรบไ้มี ประสิทธิภาพมาึ้น เธอพุ่ออไปนอร้านพร้อมับรอยอเธอ สัหารนที่ถืออาวุธที่พยายาม่านในหมู่บ้านเธอ่าพวมันอย่าไร้ปราีแน่นอนเธอใ้เวลาไม่นานในาร่าพวมันทั้หมนที่หมู่บ้านที่เหลือรอหนีออไปนหมเหลือแ่ศพอนที่หนีไม่ทันที่มี ทั้นแ่ายหิและเ็เธอ้อมอร่าไร้วิาพวนั้น บานเป็นนที่เธอรู้ัเพราะเธอใ้ีวิอยู่ที่นี่ ถึะเป็นีวิหลอๆ ไม่มีแม้แ่น้ำาที่ะไหลไม่นาน าวิส็พารอยำนวน2รมมาสมทบ
"มันเิึ้นไ้อย่าไรอำลัิอาวุธมาที่นี่โยเราไม่รู้ไ้อย่าไร"ทาเนีย
วามโรธเปลี่ยนวาสีำให้เป็นสีแเลือพร้อมถามาวิส้วยน้ำเสียที่แฝไป้วยหลายอารม์
"พวมันปลอมัวเป็นนวนาราวานเพื่อไม่ให้ผิสัเึหลุรอารเฝ้าระวัไปไ้และอีไม่นานอทัพ บะมาที่นี่พวมันมีมาว่า1รม(2000+)"าวิส
เธอเฝ้าูร่าไร้วิาอนในหมู่บ้านที่พวรอยำลันออมาาอาารมารวมันามำสั่เธอ ันูหน้าพวเาทีละน่อนะใ้ระาษเียนื่อพวเา เพราะเธอรู้ื่อทุนในหมู่บ้านเธอำินส่อแน่นึ้นทุื่อที่เธอเียนเพิ่มลไปในระาษ อารม์วามรู้สึมามายหลั่ไหลเ้ามาในัวเธอ พวนแ่ที่่อยเอ็นูเธอ ผู้หิที่ทำให้เธอเ้าใโลอผู้หิมาึ้น เหล่าายหนุ่มที่่อยีบเธออนอยู่ร้านอาหาร ็ไม่ไ้เลีย เหล่าเ็ที่่อยสร้าสีสันในีวิอเธอที่นี่ แ่อนนี้
"ฝัพวเาแบบสมเียริที่สุและทำป้ายหลุม้วยและศพอศัรูเผาอย่าให้เหลือ เรียมนให้พร้อม10นาทีเราะเลื่อนพล"ทาเนีย
เมื่อาวิสไ้ยินำว่าศัรู็ื่นเ้นเพราะามแผน พวเาะหาประโยน์าสรามรั้นี้โยะรอให้สรามำเนินไป่อนแล้วะ่อยยื่นมือให้ฝ่ายที่ะแพ้ารที่ทาเนียเรียศพอนฝ่ายบเป็นศัรูแปลว่าพวเาั้ัวเป็นศัรูับฝ่ายบเรียบร้อย
"ามบัาท่านผู้นำ"าวิส
อทัพรอยนับพันบเท้าเป็นสัาอาวุธในมือถูแ่าย ารเ่น่าำลัเริ่มึ้นแล้ว
=====================================
บวนทัพบ เลื่อนำลัมาามเส้นทาท้อถนนุเราะอพวมันเรียไ้ว่าแ่ละนามมีามเิบานไม่มีแม้แ่เราะ ส่วนให่สวมใสุ่เราะเหล็ที่เหมือนเอาอเ่าหลายสิบปีมาใ้ อาวุธ็หลาหลายั้แ่ อบุินไปาบุภาพสู ระเบียบวินัย็ห่วยนแ่มอ็ัหูัาน เธอที่ยืนวาอทัพมันอยาสอนถึระเบียบวินัยให้พวมันเสียายที่พวมัน 9ใน10ะาย ยิ่นนำทัพือบารอน โเฮนเธอรู้เรื่ออมันเยอะเลย
"แเป็นใร"ทหารบ
นที่นำบวนี้อาวุธึ้นมาใส่เธอ เวลาผ่านไปมัน็ะโนอี
"เป็นใบ้หรือไ"ทหารบ
"โทษทีันไม่พูับนาย"ทาเนีย
สิ้นประโยเธอ็ส่สัาบาอย่า่อนระสุนะเ้าลาหัวายรหน้า พร้อมับรอยB1 ะวิ่าร์เ้ามาาทั้สอ้าทา และเธอและรอยอมมานโวิ่ฝ่าเ้าไปสัหารทุนที่วาหน้า รอยB1ระมยิใส่ทัพบทำให้อีฝ่านล้มายเป็นำนวนมา ในารยิแม็แร่อนพวมันะิาบปลายปืนและวิ่าร์ศัรูเพราะไม่มีใราิว่าารบะเิึ้นในฤูหนาวทำให้ ระสุนไม่พอสำหรับารยิแม็่อไปสำหรับรอยทุัว าราร์อพวB1สร้าวามสับสนให้ อทัพศัรูบีบให้ทั้สอฝ่าย้อสู้แบบะลุมบอลเธอนำพวอมมานโผ่านแนวป้อันเพื่อะถึัวแม่ทัพเสียปืนและเสียรีร้อัไปทั่วสนามรบ เลืออนที่เธอ่าเลอะร่าาย เมื่อเธอเห็นัวบารอน โเฮนอีฝ่าย็เห็นเธอเ่นันและทำท่าะี้ม้าหนี เมื่ออีฝ่ายพยายามะหาเธอระหว่าี่ม้าหนี เธอ็หายไป่อนเาอใรบานะอยู่เหนือหัวอบารอน ันโผล่ออมาาหมอเหนือหัวมัน่อนะยิใส่ม้าอบารอนนทั้นและม้าว่ำไปับพื้นลอยระเ็นไปหลายเมร เธอลพื้นอย่านิ่มนวล่อนะเินไปหาบารอนที่ำลัะลานหนี้วยใบหน้าที่เ็มไป้วยเลือเพราะหัวแาแร ระแท พล้ำถูสร้าและประอบอย่ารวเร็วในมือ ่อนะถูเสียบไปที่าอบารอน เพื่อไม่ให้ลานหนีเสียร้ออหมูสปรทำให้เธออยาบีวิอมันแ่มัน เร็วเินไปสำหรับสิ่ที่มันทำ เธอมอไปรอบๆ ารรบบลแล้วทัพบ มาว่าสอพันเหลือไม่ถึสอร้อยน ที่ถูับเป็นเลย
"แยนอบารอนออมา หมว"ทาเนีย
B1ที่เป็น หมวพยัหน้ารับำสั่ ่อนะเินไปยัลุ่มเลยที่ถูุมัวอยู่
"ใรเป็นนอบารอนโเฮน รุึ้นเา้อารนนำสารไปบอผู้นำอเ้าในสิ่ที่เิึ้นที่นี่"B1หมว
เินรึ่รุึ้น่อนะถูพาันเรียหน้าระานนถนนมือยัถูหมั รอยเริ่มั้ปืนMG-42 เบื้อหน้าพวมัน่อน
"วิ่!!!"B1หมว
พวมันวิ่หนีไปามถนน พอวิ่ไปหลายสิบเมรปืนล็เปิายิ เสียรีร้อและร่าอพวมันล้มล บารอนะโน่าัน
"แมันปีศา ไหนว่าะปล่อยพวมันไปไ"โเฮม
เท้าอันเหยียบพล้ำที่ปัที่ามัน เสียรีร้อหมูๆอมัน ทำให้เธออยาะอ้ว
"หน้าที่พลนำสารมันเสี่ย ว่าพวมันาย่อนะไปถึที่มัน็เพราะพวมันเอ"ทาเนีย
"แ้อารอะไร้ามีเิน้าะให้มันเท่าที่แ้อาร"โเฮม
สิ้นประโย เท้าอัน็เ้าไปที่หน้าอมัน
"ันไม่้อารอะไรอแทั้นั้น แทำเรื่อไว้มา ทั้อบับเ็มาทำมิีมิร้าย ่านเป็นผัปลา ทุริ้ายา เสพิและเรื่ออีมามาย"ทาเนีย
เธอหันไปยัพวอมมานโ ที่อยอารัาเธออยู่
"รู้ใ่ไหมว่า้อัารอย่าไร และันไม่้อาระไ้ยินเสียอหมู่สปรัวนี้อี"ทาเนีย
พวอมมานโูเหมือนะมีวามสุ่อนะลา บารอนโเฮนเ้าไปในป่า เหมือนเธอะไ้ยินเสียล้ายเสียหัวเราะอพวมันหรือเธออาะิไปเอ าวิสเ้ามารายาน
"รายานอทัพเราเสียหายไป26% แ่ยัสามารถรบ่อไปไ้และะทำอย่าไรับเลยที่เหลือ"าวิส
เธอหันไปมอเหล่าเลยที่ หวาลัวสุีเือบทุนมีอาารบาเ็บและบานอาารหนันยับไม่ไ้
"รัษาพยาบาลพวมันะ เราะส่ัวพวมันให้ฝ่ายภัี เอันที่านทัพันะไปธุระ่อน"ทาเนีย
เธอลายเป็นหมอ ่อนพวรอยที่มีเรื่อหมายาาะเ้าไปรัษาพยาบาลนเ็บ และพาไปรัษาพยาบาลที่เ็นท์สนามที่ัไว้ อทัพรอยเอาศพอศัรูไปเผาและเ็บอาวุธที่พอเอาลับไปรีไเิลไ้และารอยเพื่อลับไปทำ อะไหล่่อที่หมู่บ้านอยู่ในสุสานที่รอยสร้าึ้น แ่ละหลุมศพมีอไม้่อให่วาอยู่ มีร่าอใรบานยืนไว้อาลัย่อนะหายไป เหลือแ่หมวนายทหารบนหลุมศพที่มีื่อเ่าอเธอที่หลเหลือไว้เบื้อหลั
=====================================
ิามอน่อไป
เอำผิออภัย
เสร็แล้วเม้น
ความคิดเห็น