ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง
\"รุก\"
\"ใจเย็น\"
\"รุก\"
\"บอกให้ใจเย็นๆหน่อย\"
\"...........\"
\"รุกฆาต\"
\"แกเล่นฉันทีเผลอ\"
\"ถ้าพ่อไม่อยากเล่นก็เลิก\" เสียงผู้อ่อนวัยกว่าว่า
\"มาเล่นกันอีกเกม\" เสียงผู้สูงวัยกว่าไม่ยอมแพ้
\"ชอบคิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อย\" เด็กชายพูดพลางจัดเรียงตัวหมากใหม่
\"พ่อจะลักพาตัวเจ้าชาย\"
\"พรูด!\"เสียงพ่นนำชาที่เพิ่งเอาเข้าปากไปเมื่อไม่กี่นาทีดังขึ้นพร้อมตามมาด้วยเสียงหัวเราะ
\"นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เฟริน เดอเบอโรว์\" เสียงขรึมๆของชายวัยกว่า50ปี หัวล้าน นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมองผู้เป็นลูกชาย
เฟริน เดอเบอโรว์ หนุ่มน้อยวัย15ปี ผมสีน้ำตาลที่ดูย่งๆกับแววตาสีน้ำตาลใสแจ๋วส่งประกายขบขันอย่างมากแต่ต้องสะกดเอาไว้อย่างยากเย็นโดยเฉพาะเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของผู้เป็นพ่อ
ต้องรีบหันหน้าหนีไปอีกทางพยายามกลั้นหัวเราะ
\"แกจะขำอะไรนักหนา\" เสียงแบบไม่สบอารมณ์ดังขึ้น
\"ขำความคิดของท่านมาดัส เดอเบอโรว์นะสิถามได้\"เฟรินตอบทั้งๆที่ยังหัวเราะอยู่
\"นี่พ่อ...พ่อจะไปโขมยอะไรก็ไปเหอะแต่ไอ้รายการโขมยตัวเจ้าชายนี่มัน...\"ว่าแล้วเจ้าตัวก็หัวเราะขึ้นมาอีก
\"แล้วเดี๋ยวพ่อนะเสร็จงานนี้ได้เลื่อนขั้นเป็นราขานักลักเลยนะเนี่ย\"เจ้าตัวพยายามกลั้นเสียงหัวเราะแต่ก็ไม่วายมีเสียงออกมา
\"พอได้แล้วเฟรินบอกแล้วว่าไม่ได้ล้อเล่นคนอย่างฉันพูดอะไรออกไปแล้วก็ต้องทำจริง\"มาดัสเริ่มหงุดหงิด
เฟรินหยุดหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางจริงจังของอีกฝ่าย
\"เอาจริงหรอพ่อ\" เฟรินถามอย่างสงสัยแต่ก็ไม่วายปล่อยหัวเราะออกมาอีกเมื่อนึกถึงความคิดบ้าๆนั่น
\"ฉันจะบอกว่าฉันเคยทำสำเร็จมาแล้วด้วย\"น้ำเสียงจริงจังผู้เป็นลูกพยักหน้าแต่แววตากลับทำล้อเลียนอย่างกวนที่สุดแบบไม่เชื่อ
\"แล้วพ่อจะเอาไง บุกปราสาทไหนดีล่ะ
ปรินซ์ฟรานซิสแห่งบารามอส ปรินซ์โรเวนแห่งเจมิไน ปรินซ์อาเธอร์แห่งซาเรส ปรินซ์ชาเบรียนแห่งเวนอล
ปรินซ์คาโลแห่งคาโนวาลหรือปรินซ์ไมนอสแห่งแอเรียสพ่อจะเอาคนไหนล่ะถ้าไม่นับเดมอสที่ๆใครๆก็ไม่อยากไปนั่นก็มีเจ้าชายเจ้าหญิงให้พ่อโขมยเพียบ\"
\"เจ้าบ้า..ปรินซ์ฟรานซิสน่ะ...\" ผู้เป็นพ่อรีบปิดปากเงียบทันทีเมื่อรู้ว่าหลุดประโยคอะไรออกไป
\"เจ้าชายฟรานซิสน่ะอะไรหรอพ่อ\" ลูกชายถามผู้เป็นพ่อด้วยความงุนงง
\"ไม่มี!ไม่มีอะไร\"มาดัสตอบเลี่ยงๆ
\"พ่อบอกมา\"เฟรินคาดคั้น
\"................\"
\"เอาล่ะ..พ่อไม่บอกก็ได้แต่จะว่าไปเจ้าชายฟรานซิสเนี่ยหายสาบสูญไปนานแล้วนี่นารู้สึกว่าจะเป็นพระนัดดาของไฮคิงแห่งบารามอสไม่มีใครรู้ว่าหายไปไหนไม่ใช่หรอพ่อ\"
ผู้เป็นพ่อยังคงเงียบ
\"แล้วก็นะเจ้าชายองค์นี้ไม่มีใครพูดถึงมากนักทั้งๆที่เป็นรัชทายาทแห่งบารามอสแท้ๆ\" เจ้าลูกชายยังไม่หยุดพูด
\"หยุด!เฟรินหยุดได้แล้ว\"มาดัสตะโกน
เฟรินมองหน้าพ่อตอนนี้ส่อพิรุทอย่างเห็นได้ชัด \"ทำไมล่ะพ่อเจ้าชายองค์นี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรานี่นา\"
\"แกน่ะต้องเข้าไปโรงเรียนพระราชาเข้าใจมั้ย\"ผู้เป็นพ่อออกคำสั่ง
\"นี่พ่อ...พ่อก็รู้ว่าฉันไม่ถูกกับโรงเรียนจะให้ฉันเข้าไปเรียนทำไม\"เฟรินทำหน้างง
\"แกต้องเข้าไปเรียนไปสืบข่าวเจ้าชายที่น่าโขมยได้มาให้ฉัน\"มาดัสบอก
\"แล้วทำไมพ่อไม่เข้าไปสืบเองเล่า\"ผู้เป็นลูกไม่ยอมแพ้
\"ฉันแก่เกินกว่าเข้าไปในโรงเรียนแล้วเจ้าบ้า\"มาดัสส่งเสียงดังลั่นเกวียน
\"พ่อจะให้ฉันเข้าไปสืบเรื่องเจ้าชายฟรานซิสหรือไง\"
\"ไม่ใช่!แล้วแกก็เลิกพูดถึงเจ้าชายนี่ซะที..ไปๆ ไปเก็บของไป\" มาดัสเอ่ยปากไล่
ทำให้เจ้าตัวดีเดินออกไปยังนอกเกวียนทันที
หลังจากไล่เจ้าตัวดีไปของนอกได้แล้วมาดัสก็เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเกวียนครุ่นคิดอะไรบางอย่างแล้วความทรงจำที่เกี่ยวกับชื่อๆนี้ก็ผุดออกมาอย่างท่วมท้น
มันเป็นความทรงจำของเขาที่เขาเจ็บปวด..........
มันเป็นความทรงจำที่ไม่อาจลบเลือน...............
มันเป็นความทรงจำที่เขา......ทำให้คนถึง2คนเจ็บปวด...............
และนี่เป็นบาปที่เขาไม่สามารถลบเลือนไปได้ตลอดชีวิต..........................
ความทรงจำนั้นหยุดลงแล้วเขาก็พึมพำออกมาเผ่วเบาว่า
\"ข้าขอโทษเจ้าชายฟราซิส....ข้าขอโทษ\"
----------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น