ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อลเวงวุ่นจังเจ้าชาย!!!

    ลำดับตอนที่ #9 : สู่เมืองแคมโชร่า

    • อัปเดตล่าสุด 17 ก.ย. 48




    เจนในตอนนี้รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกเธอไม่เคยได้มาสัมผัสกับชีวิตแบบนี้มาก่อนตอนเมื่อเธออยู่ที่โลกเดิมของเธอเธอติดอยู่ว่าเธออ่อนแอและอีกอย่างนึงถึงแม้เธอไม่อ่อนแอก็ตามก็ยังติดอยู่ที่ว่าเธอเป็นผู้หญิง...แต่ตอนนี้เธอเป็นผู้ชายที่มีความสามารถพอตัวเลยทีเดียว



    \"นี่สเตฟานเมืองแรกที่เราจะไปนี่ที่ไหน?\"เจนถามสเตฟานที่ลอยตามด้วยอารมณ์สบายใจ



    \"เมืองแรกหรอ..รู้สึกว่าจะเป็นเมืองแคมโชร่า\"สเตฟานเอ่ยพลางส่งรอยยิ้มให้



    เจนนิ่งเงียบไปนิดเธอพอจะรู้ว่าเมืองนี้เป็นยังไงบ้างมาจากหนังสือที่อาทิสสอนให้จำบ่อยๆ



    \"นี่ๆ...เจ้าน่ะบอกข้อมูลเมืองนี้มาให้ข้าหน่อย ตอนที่ข้ายังมีร่างอยู่น่ะข้าไม่เคยตั้งใจเรียนวิชาของอาทิสเลยสักครั้ง\"สเตฟานพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อๆ



    \"แล้วทำไมไม่เรียนเล่า.\"เจนพูดแล้วก็หัวเราะออกมา สเตฟานทำหน้าประมาณว่าก็ไม่นึกว่ามันจะมีประโยชน์นี่





    \"เอาน่าข้าจะเล่าให้ฟังเอง..\"เจนพูดติดๆขัดๆเพราะกลั้นหัวเราะเอาไว้



    \"ก็แบบว่าเมืองนี้น่ะก็ไม่ได้ต่างออะไรไปจากกเมืองของเรานักหรอกเพียงแต่ว่าเมืองนี้มีสิ่งสำคัญก็คือ\"เข็มกลัดนิลกาล\"ถือว่าเป็นสิ่งคู่บ้านคู่เมืองเลย มีตำนานเล่าว่าเข็มกลัดนี้เป็นสิ่งที่ผุดมาจากทะเลสาบคริสตัลที่อยู่ในตัวเมืองนั่นแหละเป็นทะเลสาบเล็กๆแต่สวยงามและยังบอกอีกว่าเข็มกลัดนี้มีพลังที่ลึกลับที่ไม่มีใครรู้อีกอย่างนึงคือถ้าผู้ได้ไปครอบครองมีจิตใจไม่บริสุทธิ์ละก็มันจะส่งผลร้ายมากๆเลย\"เจนพูดจบก็หันมามองสเตฟานที่ทำหน้าอึ้งๆ



    \"นี่เจ้ามองอะไร?\" เจนถามทำหน้าฉงน



    \"ก็ข้ารู้สึกแปลกๆที่เห็นตัวข้าเองกลับมีความจำดีและมีวิชาการแบบนี้อ่ะ\"สเตฟานเอ่ย เจนยิ้มนิดๆแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว



    \"เจ้านี่น้า ... ตลกจริงๆ เอาเถอะ รอให้เช้าก่อนเราค่อยเข้าไปในเมือง\"เจนเอ่ยพร้อมกับควบไนท์ต่อไป...





            *********************************************************************************



    เมื่อแสงแห่งวันใหม่มาถึง เจนควบไนท์มาจนถึงประตูเมืองแล้ว ตอนนี้ทั้งร่างของเธออยู่ใต้ผ้าคลุมเก่าๆเธอคิดว่าการที่จะควบม้ามาในชุดเด่นๆคงจะไม่ดีเท่าไหร่แค่ไนท์ก็เป็นเป้าสายตามากพอแล้ว



    สเตฟานก็ยังคงลอยอยู่ๆใกล้เธอแต่ก็ไม่มีใครเห็นเขา เจนมองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจเธอไม่เคยออกมาในสถานที่แบบนี้มาก่อนรอบๆเป็นตลาดเมืองเก่าดูคึกคักและมีชีวิตชีวา



    \"อย่า!!!!...อย่าทำข้าเลยข้าขอร้อง!!!\"น้ำเสียงตื่นตกใจดังมาจาดตรอกเล็กด้านหลังเธอเจนรีบวิ่งไปตามเสียงนั้นทันทีทำให้สเตฟานต้องรีบเหาะตามมาอย่างรวดเร็วสเตฟานเอ่ยอย่างหงุดหงิดนิดๆ \"นี่เจ้าจะไม่ไปเกี่ยวซักเรื่องได้มั้ย?\"



    เจนส่ายหน้าแล้วรีบพูด \"ไม่ช่วยก็ใจร้ายไป\"นั่นทำให้สเตฟานส่ายหน้านิดๆคนๆนี้มีจิตใจอ่อนโยนจริงๆสมแล้วที่เป็นจิตวิญญาณของความอ่อนโยนของเขา



    เสียงที่เจนได้ยินน่าจะเป็นเสียงของชายแก่เจนวิ่งมาเรื่อยๆจนถึงกลางซอยเธอก็เห็นชายร่างใหญ่ประมาณ5คนยืนรุมทำร้ายชายแก่คนหนึ่งที่นอนอยู่กับพื้นกำลังร้องขอชีวิตจากชายห้าคนนั้น



    \"หยุดน่ะ!!!!!\"เจนตะโกนพร้อมกับต่อยไปยังหน้าของชายที่อยู่ใกล้ที่สุดด้วยแรงที่ต่อยไปนั้นเธอยังนึกว่าเธอยังเป็นหญิงอยู่แรงที่เธอต่อยออกไปเลยมากเกินพิกัดยิ่งบวกกับแรงของผู้ชายอย่างสเตฟานด้วยแล้วยิ่งไปใหญ่



    ชายคนนั้นล้มลงแน่นิ่งทันทีทำให้ชายทั้งห้าคนหันมาทางเธอทันที!!!



    \"แกเป็นใคร!!มายุ่งอะไรด้วย!!!\"คนที่ดูเป็นหัวหน้าเอ่ยขึ้น



    \"เป็นใครไม่สำคัญ!!!แต่ทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่าแบบนี้มันใช้ไม่ได้!!!\"พูดจบเจนก็เข้าไปประชิดตัวทันทีพร้อมกับต่อยไปเต็มแรงทำให้ชายคนนั้นล้มลงไปเช่นเดียวกับชายคนแรกทำให้คนอื่นๆวิ่งหนีหายไป



    \"ท่านผู้เฒ่าเป็นยังไงบ้าง?\"เจนถามพลางปราดเข้าไปพยุงร่างของชายแก่คนนั้นทันที



    \"โอย.....ขอบใจมากพ่อหนุ่มถ้าไม่ได้เจ้าข้าคงแย่...\"ชายแก่เอ่ยเสียงสั่น



    \"ท่านไม่ต้องห่วงเดี๋ยวข้าจะช่วยท่านเอง\"เจนพูดและทำท่าพร้อมที่จะใช้เวทย์รักษาแผลแต่สเตฟานห้ามไว้ก่อน



    \"เจน! เจ้าใช้เวทย์มนต์ไม่ได้น่ะ ปกติที่นี่ไม่มีใครมีเวทย์มนตืหรอกถ้าเกิดใช้ต่อหน้าคนเยอะๆจะแย่เพื่อๆอาจโดนเผาก็ได้\"



    เจนพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้เธอไม่รู้จะช่วยได้อย่างไรก็ได้แต่เพียงห้ามเลือดเอาไว้ก่อน



    \"ท่านผู้เฒ่า..ท่านให้ข้าไปส่งท่านเถอะ บ้านท่านอยู่ใหนข้าจะไปส่ง ท่านเป็นแบบนี้แล้วคงกลับเองไม่ได้แล้ว..\"เจนพูดพร้อมกับพยุงร่างของชายแก่แล้วนำขึ้นขี่หลังไปแล้วเดินไปตามทางที่ชายแก่บอก





                       *************************************************************



    ในที่สุดเจนก็พาชายแก่มายังที่บ้านของเขาได้ในที่สุดบ้านของชายแก่นั้นเป็นบ้านของชาวบ้านธรรมดาๆอยู่กับแบบง่ายๆตัวบ้านเป็นไม้ต่อเข้าด้วยกันดูเข็งแรงพอสมควรเธอค่อยๆเอื้อมมือไปเคาะประตูแล้วก็มีเสียงตอบรับประตูบานเล้กเปิดออกทันทีสิ่งที่เธอเห็นคือหญิงวัยกลางคนผมสีน้ำตาลแดงกับดวงตาสีน้ำตาลวิ่งเข้ามาทางเธอพร้อมพูดอย่างร้อนใจ



    \"คุณพ่อ!!!คุณพ่อไปโดนอะไรมาค่ะเนี่ย\"



    \"โดนทำร้ายครับ..เอ่อบ้านนี้พอจะมียาหรือสมุนไพรบ้างไหมครับบางทีผมอาจช่วยได้\"เจนเอ่ยแล้วก็มีชายอีกคนยื่นกล่องใส่สมุนไพรนานาชนิดมาให้เธอ เจนยิ้มนิดๆเธอมองเขาแล้วก็พอจะรุ้ว่าคนๆนี้คงเป็นลูกชายของชายแก่คนนี้เป็นแน่เธอดูจากโครงหน้าที่คล้ายกันที่เหมือนกันอย่างที่สุดคือดวงตาสีเขียวโตคู่นั้น



    เจนค่อยๆทำแผลให้อย่างเบามือเมื่อเธอทำแผลเสร็จก็มีชายอีกคนเดินเข้ามาแต่คนนี้ดูหนุ่มกว่าชายคนที่น่าจะเป็นลูกชายของชายแก่เขามีดวงตาสีน้ำตาลกับเรือนผมสีดำขลับเช่นเดียวกับชายวัยกลางคน...



    \"พ่อ...ใครทำท่านปู่แบบนี้!!\"ชายคนนั้นตะคอกถาม



    \"จะเป็นเพราะใครเล่าจีฟเจ้าน่ะไปมีเรื่องกับคนอื่นเขาจนปู่เจ้าต้องโดนแบบนี้\"ชายวัยกลางคนเอ่ยกับผู้เป็นลูกชายที่น่าจะมีชื่อว่าจีฟ



    \"แล้วคนนี้เป็นใคร\"จีฟพูดพลางชี้มือมาทางเจน



    \"เขาเป็นคนช่วยปู่เอาไว้น่ะลูก\"หญิงวัยกลางคนเอ่ยตอบ



    \"เจ้านี่เนี่ยนะ!!หุ่นบางอย่างมันจะทำอะไรได้!!\"จีฟเอ่ยด้วยความดูถูกแต่เจนก็ไม่สะทกสะท้านอะไรแต่สเตฟานที่ดูอยู่ข้างๆถ้าเขายังมีร่างกายอยู่หมัดของเขาคงลอยไปอยู่บนหน้าของจีฟแล้ว



    \"นี่ลูกไปพูดดูถูกเขาแบบนั้นมันไม่ดีน่ะลูก\"หญิงคนเดิมกล่าว



    \"ยุ่งน่า แล้วท่านแม่คอโลไรจะเอายังไงกับผมท่านพ่อโจเอลด้วย\"จีฟลากเสียงยาวอย่างกวนๆ



    \"ท่านผู้เฒ่าปลอดภัยแล้ว...ข้าต้องขอตัว\"เจนพูดพร้อมกับลุกขึ้นทันที



    \"แล้วเจ้ามีที่พักเรอะเจ้าหนุ่ม...ข้าว่าเจ้าพักอยู่ที่นี่กับเราก่อนก็ได้นี่นา\"โจเอลพูดขึ้น



    \"แต่ว่า....\"เจนพูดขัด



    \"ไม่เป็นการรบกวนหรอกจ่ะ แล้วนี่ท่าทางเจ้าเองก็คงจะเหนื่อยกับการเดินทางมาด้วยนี่คงเดินทางกลางคืนสินะถึงมาที่นี่ได้ตอนเช้า\"คอโลไรเอ่ยพลางยิ้มอย่างอบอุ่นมาให้เธอ จนทำให้เธออดยิ้มตามไม่ได้แต่เธอเพิ่งมานึกออกว่าเธออยู่ภายใต้ผ้าคลุมไม่มีคนเห็นหน้าเธอ



    \"ท่านแม่!!!!\"เสียงของจีฟประท้วงขึ้นมา



    \"นี่ทะเลาะอะไรกันน่ะเสียงดังไปถึงข้างนอกเลย\"เสียงของหญิงสาวดังขึ้นน้ำเสียงบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังไม่สบอารมณ์



    \"กลับมาแล้วหรอลูก\"คอโลไรกล่าวทักผู้มาใหม่



    เมื่อประตูเปิดออกเจนก็ถึงกับอึ้งนิดๆเพราะผู้หญิงคนนี้เป็นหญิงสาวที่สวยมากแม้ไม่แต่งแต้มอะไรสวยงามแบบธรรมชาติดวงตาสีเขียวคู่โตมองมาทางเธออย่างแปลกๆเรือนผมสีน้ำตาลยาวสยายและผลิ้วไหว



    \"ว้าย!!! ท่านปู่ ทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย แบบนี้เป็นเรื่องของเธออีกล่ะสิจีฟ\"เธอเอ่ยเสียงเขียว



    \"อย่ามองฉันแบบนั้นคราวนี้ฉันไม่รู้ เดียร์น่า\" จีฟเอ่ยเสียงหวาดๆ



    \"นายเป็นน้องชายที่ไม่ได้เรื่องเลย!!\"เดีร์น่าเอ่ยเสียงเย็นชา



    \"แล้วนี่นาย.....เป็นใคร?\"เดียร์น่ามองมาทางเจน



    \"เขาเป็นคนช่วยปู่เอาไว้น่ะลูก\"โจเอลเป็นผู้ตอบออกมาก่อน



    \"แล้วนี่นายชื่ออะไร??\"เดียร์น่าพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำให้เจนสะดุ้ง



    \"ข้าชื่อ...\"ก่อนพูดเจนหันไปมองทางสเตฟานที่ส่ายหน้าเป็นนัยๆว่าไม่ควรบอกชื่อจริง \"ข้าชื่อไนท์\"เจนตอบออกมา



    \"ชื่อไนท์\"จีฟเอ่ยทวนแล้วหัวเราะออกมายกใหญ่



    \"ชื่อแปลกเป็นบ้านายเป็นอะไรกับกลางคืนหรอ\"จีฟพูดทั้งๆที่ยังขำอยู่เจนไม่ต่อปากต่อคำอะไรอีก



    \"นี่จีฟปากไม่ดีเลยน่ะ ...แล้วนี่นายทำไมต้องปิดหน้าด้วย\"เดียร์น่าหันมาสนใจเธออีกครั้ง



    \"ฉัน.....หน้าของฉันมัน...\"เจนเอ่ยพยายามคิดเหตุผลนี่มันยังเร็วไปที่จะให้ผู้คนเห็นใบหน้าของเธอบางทีอาจมีคนรู้จักและจำเธอได้



    \"ไม่เห็นต้องคิดมากเลยนี่ ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหายเลย\"เดียร์น่าเอ่ยพลางเขยิบเข้ามาใกล้เธออีก



    \"เชอะ!ทีกับเจ้านั่นล่ะก็พูดดีเชียวน่ะ\"จีฟบ่นอุบ



    เจนหันไปทางสเตฟานราวกับจะขอคำปรึกษา สเตฟานพยักหน้าเพราะการที่เปิดเผยใบหน้าก็คงไม่มีปัญหามาก เจนจึงค่อยๆเปิดผ้าคลุมหน้าออก....เมื่อผ้าคลุมหน้าหลุดออกทุกคน ณ ที่นั้นก็เงียบกริบ เพราะดวงหน้าของเจนดูงดงามเกินกว่าที่จะเป็นผู้เดินทางธรรมดาๆ

    ทั้งหน้าตาที่ดูอ่อนเยาว์ ผิวเนียนละเอียดยิ่งกว่าผู้หญิง ดวงตาสีน้ำเงินเข้ม ริมฝีปากบางราวกลีบกุหลาบ ผมสองสียาวถึงติ่งหูเครื่องหน้าสมบูรณ์แบบ ทำให้ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก



    \"ตกลง...นี่เจ้าเป็นใคร..\"เดียร์น่าเอ่ยอย่างเลื่อนลอย



    \"ข้าเป็นนักเดินทางแสวงโชคธรรมดาๆเท่านั้น\"เจนเอ่ยพลางสังเกตสีหน้าของทุกคน



    \"ข้าไม่เคยเห็นผู้ชายอย่างเจ้ามาก่อนให้ตายสิ\"จีฟยังคงไม่หายอึ้ง



    เจนได้แต่ยิ้มแห้งๆให้เท่านั้น.....



      ค่ำคืนนี้ยังคงอีกยาวนานนัก......







                                 ******************************************************







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×