อลเวงวุ่นจังเจ้าชาย!!!

ลำดับตอนที่ #4 : เจ้าชายสเตฟาน

\"เจนเธอเนี่ยน้า...\" อาทิสถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย



\"เอาน่าอาทิสก็ไม่เห็นอะไรเสียหายเลยนี่นา...\" เจนยักไหล่



\"มันไม่เสียหายแต่ว่าคนอื่นเขาสงสัย!!!!\"



\"แล้วจะให้ฉันไปทำตัวป่าเถื่อนแบบนั้นหรอไม่เอาอ่ะ\" เจนเอ่ยอย่างแหยงๆ



\"ว่าเจ้าชายเถื่อน??!!! งั้นเธอไปคุยกับเจ้าชายเอาเองมั้ย\" อาทิสส่ายหน้าหน่ายๆ



\"ไปคุยได้!!!ไหนคุณว่าเจ้าชายนั่นอยู่ในตัวฉันไง\" เจนเบิกตากว้าง



\"คุยได้วิญญาณเจ้าชายชอบออกมาเพ่นพ่านแถวน้ำพุเวลาไหนไม่รู้แต่ถ้าเธอไปคุยแล้วให้เจ้าชายมาอยู่ใกล้เธอเจ้าชายอาจอยากกลับร่างบ้างก็ได้\" อาทิสเอ่ย



  \"ก็ได้ฉันจะลองดูว่าแต่ว่าน้ำพุนั่นอยู่ไหน????\"



                   **************************************



เจนเดินตามอาทิสที่ก้าวเดินอย่างรวดเร็วจนบางทีเธอตามเขาไม่ทัน ตอนนี้เจนรับรู้ถึงกลิ่นอายของแสงอาทิตย์ สายลมที่บริสุทธิ์กลิ่นของทุ่งนาสวนผลไม่ต่างๆทำให้เธออดที่จะหลงใหลกับธรรมชาติรอบด้านไปไม่ได้



เธอเดินตามอาทิสผ่านเข้ามาในป่าที่ให้บรรยากาศไม่ดีกับเธอเสียเลย...มันดูอึมครึ้มมืดมัวจนแทบทำให้ร่างกายสั่นสะท้านเจนก้าวเดินตามอาทิสที่ยังไม่ยอมปริปากออกมาเลยสักคำอย่างเงียบๆ



\"ถึงแล้ว...\" อาทิสเอ่ย



\"ที่นี่หรอ.....\" เจนเอ่ยอย่างเลื่อนลอย เมื่อเห็นบริเวณรอบด้านที่มีต้นไม้ใหญ่ล้อมรอบบ่อน้ำเล็กๆที่มีตะไคร่น้ำสีเขียวเกาะอยู่เต็มไปหมดเลยทำให้เมื่อมองผ่านบ่อน้ำนี้ก็จะเห็นเป็นเพียงแค่ก้อนหินธรรมดาๆ

พื้นดินที่มีดอกไม้หลากสีสันงอกอยู่เกลื่อนพื้นนั่นทำให้ขัดกับบ่อน้ำเก่าๆนี้เหลือเกิน



\"เจ้าชายข้าพานางมาแล้ว.....ท่านออกมาคุยกันหน่อย\" อาทิสตะโกนทำให้เกิดเสียงดังสะท้อนไปรอบๆ



เจนหันไปมองหน้าอาทิสทำหน้าประมาณว่า  \"ไหนล่ะ\" อาทิสทำหน้ามุ่ยแต่ทันใดนั้นก็มีหมอกควันที่ดูประหลาดตาปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา  เจนถึงกับสะดุ้งเมื่อหมอกควันนั่นกลับรวมกันเป็นรูปร่างของชายคนหนึ่งที่เธอเห็นทุกครั้งที่เธอส่องกระจก...เจ้าชายสเตฟาน....



\"เจ้ามารบกวนข้าท่านอาทิส\" ร่างที่เป็นหมอกควันเอ่ย



\"ข้าเพียงนำนางมา...\"  นั่นทำให้ร่างนั้นเบือนสายตาหันมามองเธอทันทีนั่นทำให้เจนถึงกับตัวสั่นเพราะดวงตาอันว่างเปล่าไร้วี่แววแห่งความมีชีวิตทำให้เธอก้าวถอยหลังไปโดยที่ไม่รู้ตัว



\"เจ้านี่เองหรอ...ที่เป็นร่างแห่งความอ่อนโยนของข้า..\" ร่างนั้นเอ่ยกับเธอนั่นทำให้เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย



\"ร่างแห่งความอ่อนโยน....\" เจนเอ่ยทวน



\"ใช่ร่างแห่งความอ่อนโยน....อาทิสนี่เจ้าไม่ได้เล่าเรื่องรายละเอียดให้นางฟังงั้นหรอ??\" เจ้าชายสเตฟานหันกลับไปมองอาทิสอย่างคาดคั้น



อาทิสพยักหน้าเรียบๆ



\"งั้นข้าจะเล่าให้ฟังเอง..\" เจ้าชายสเตฟานหันหน้ามามองเธอตรงๆแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยนทำให้เจนรู้สึกแปลกใจว่าทำไมก็อ่อนโยนดีนี่แล้วทำไมคนอื่นๆถึงเห็นคนอ่อนโยนแบบนี้เป็นคนป่าเถื่อนไปได้



อาทิสเลื่อนตัวเข้ามาใกล้แล้วกระซิบข้างหูเธอเบาๆว่า \"เจ้าชายน่ะเคยเห็นเธอตอนที่เธอยังอยู่ที่โลกของเธอด้วย...เจ้าชายเขาชอบเธอนะ\"



เจนถึงกับหน้าแดง อะไรกัน!!ก็ในเมื่อเขากับเธอก็คือร่างเดียวกันไม่ใช่หรอแล้ว...ๆๆๆ



\"ข้าจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้เจ้าฟังเองไม่ต้องห่วง...\" รอยยิ้มนั่นทำให้เจนถึงกับยิ้มออกมาแหยงๆ



                         ***************************************************

เจนนั่งฟังสิ่งที่เจ้าชายสเตฟานบอกกับเธอด้วยความตั้งใจแต่บางเรื่องมันก็เข้าใจยากจริงๆ



  \"เรื่องมันก็ไม่มีอะไรมากหรอกก็เพียงแค่ฉันโดนคำสาปนั่นวิญญาณภายในตัวของฉันแยกออกเป็นส่วนๆตลอดเวลาที่ผ่านมาวิญญาณของฉันไม่เคยไปไหนไกล...ส่วนใหญ่ก็อยู่แถวๆป่านี้...ไม่เคยไปไหนแม้กระทั่งโลกอื่น...มีแต่วิญญาณแห่งความอ่อนโยนเท่านั้นเอง...นั่นก็คือเจ้านั่นแหละเจ้าไปเกิดในร่างใหม่โดยที่ยังคงความอ่อนโยนเอาไว้ตลอด...หรือไม่จริง??\"



เจนคิดตามนั่นก็จริงเธอไม่รู้ว่าทำไมหรอกที่เธอชอบคอยช่วยเหลือคนอื่นเห็นใจคนอื่นไปหมด  จนเพื่อนที่โลกทางโน้นเรียกเธอว่า \"นางเอกนอกจอ\"



  เจ้าชายสเตฟานยิ้มให้เธออีกครั้งแล้วบอกคำที่ทำให้เธอรู้สึกแหยงๆยังไงก็ไม่รู้



\"ไม่ต้องห่วง  ข้าจะคอยดูแลเจ้าอยู่ใกล้ๆข้าจะตามเจ้าไปทุกที่เลยตกลงมั้ย?? ทำหน้าแบบนั้นตกลงใช่มั้ย...ข้าน่ะก็ต้องปกป้องดูแลร่างตนเองด้วย...\"



  คำพูดนั่นทำให้อาทิสถึงกับอดบ่นเสียงเบาไมได้  \"ทีตอนก่อนไม่เห็นพูดงี้....\"











                                   ************************************************