อลเวงวุ่นจังเจ้าชาย!!!

ลำดับตอนที่ #3 : ข้อมูล--ครอบครัวใหม่โดมิทรีด เซฟา

ตอนนี้เจนต้องมานอนราวกับเป็นคนป่วยเข้าขั้นโคม่าจะเดินออกนอกห้องยังไม่ได้เพราะนี่เป็นคำสั่งของ  \"ราชินีเมลานี\" ตอนแรกเธอก็ตั้งใจจะปฏิเสธแต่เห็บใบหน้าที่ริมฝีปากเริ่มแบะทำท่าจะปล่อยโฮนั่นทำให้เธอยอม



แต่เพราะเธอยอมนั่นแหละทำให้เธอไม่มีอะไรจะทำเลยขอร้องให้ท่านอาทิสเขียนข้อมูลของครอบครัว\"ที่เป็นของเธอ\"มาให้อ่าน



เธอกำลังทำความเข้าใจเกี่ยวกับครอบครัวนี้ตอนนี้เธอรู้ว่า แม่ของสเตฟานชื่อ เมลานี ยศศักดิ์ราชินีแห่ง\"โดมิทรีโอ\" ส่วนผู้เป็นพ่อก็คือราชา\"ฟิลลิป\" ยศศักดิ์ ราชาแห่งโดมิทรีโอและสองคนนี้มีลูกชายและลูกสาวอย่างละคน ลูกชายก็คือเธอในตอนนี้ เจ้าชายสเตฟาน

คนที่น่าจะเป็นน้องสาวของเธอในตอนนี้เธอยังไม่เห็นหน้าตั้งแต่วันที่ฟื้นขึ้นมา อาทิสเขียนมาบอกว่าเป็นเจ้าหญิงน้อยแก่นแก้วบ้างตามวัย

               แดฟนี่ นั่นเป็นชื่อของเธอเจ้าหญิงแห่งโดมิทรีโอ....



แต่ที่น่าลำบากที่สุดก็น่าจะเป็นนิสัยของเจ้าชายสเตฟานนี่แหละเธอจะทำให้เหมือนได้ยังไงกัน !!!



ท่านอาทิสเขียนมาว่า เป็นคนป่าเถื่อน ใจร้อน ขี้โมโห หงุดหงิดง่าย ไม่ชอบให้ใครขัดใจ ความอ่อนโยนติดลบ!!! ไม่มีเลยแม้แต่น้อย

ท่านอาทิสยังเน้นมาอีกว่าเจ้าชายสเตฟานนั้นเก่งแค่บู๋ บุ๋นไม่ไหว



แล้วเราจะทำได้มั้ย!!!!!



อ่านแล้วก็รู้ทันทีว่าตรงกันข้าม!!!! เจ้าชายสเตฟานนี่เก่งมากในด้านการรบแต่เรื่องการปกครองหรือที่เป็นลายลักษ์อักษรไม่ได้เรื่องเลย!!!



เจนมองกระจกอีกทีแล้วก็ต้องถอนหายใจ  ใบหน้าได้รูปแบบนี้น่าจะเป็นเจ้าชายในฝันของทุกคนได้แต่.....



อาทิสกลับบอกว่าไล่ตะเพิดเจ้าหญิงเมืองต่างๆที่จะมาเป็นคู่ดูตัวไปนักต่อนักแล้ว!!!!!



ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะเล่นละครบทนี้ได้อีกนานแค่ไหน?? เธอได้แต่ภาวนาขอให้เจ้าชายสเตฟานที่อยู่ในตัวเธอตื่นขึ้นมาสักที



\"องค์ชายเพคะ...หม่อมชั้นเตรียมที่อาบน้ำให้แล้วเพคะ\" เสียงนางกำนัลบอกเธอว่าเธอนั่งเหม่ออยู่นานแล้ว



   \"อืม....ขอบใจนะ...\" เธอตอบไปแต่ก็ได้รับสิ่งตอบแทนคือ....ใบหน้าสุดอึ้งของเหล่านางกำนัล!!!!



ทำไมอ่ะ???  แค่ขอบคุณเอง???....



  แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรก็เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเงียบๆ......





                                                              ******************************



ตอนนี้เธอนั่งอยู่เบื้องหน้าองค์ราชาโดมิทรีโอนั่นไม่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อยทุกคนดูผ่อนคลายกับเธออาจยกเว้น....



ผู้เป็นน้องสาวเจ้าหญิงแดฟนี่!!!มันเพราะอะไรกัน???เธอเองยังไม่เข้าใจตั้งแต่เริ่มทานกันแล้วเจ้าหญิงองค์น้อยยังไม่เงยหน้ามามองเธอเลย



\"แดฟนี่ลูกจะไม่คุยกับพี่เขาเลยหรอ\" องค์ราชาเอ่ยกับลูกสาว



   \"ละ..ลูกยังไม่อยากคุยค่ะ...\" เสียงเล็กๆตอบมาเบาๆ



\"ทำไมน้องไม่อยากคุยกับพี่ล่ะ\" เจนเอ่ยถาม  นั่นทำให้ทั้งราชา ราชินี ผู้เป็นน้องสาวและนางกำนัลที่ยืนอยู่แถวนั้นเบิกตากว้างอย่างประหลาดใจ



เจนยังคงยิ้มกับผู้เป็นน้องสาวอยู่



   \"น้อง...เอ่อ...คิดว่าท่านพี่อาจอยากไปเดินเล่นชมสวนซักหน่อย..\" พอหลุดคำพูดมาเจ้าหญิงแดฟนี่ก็แถบเอามืออุดปากตัวเองไม่ทัน

เพราะเธอพูดอะไรโง่ๆออกไปอีกแล้ว!!!เธอรู้ทั้งรู้ว่าพี่ชายเธอคนนี้เกลีดธรรมชาติ!!เจอที่ไหนก็ทำลายเอาที่นั่นไม่มีความปราณี!!

คนอื่นก็คงคิดยังงั้นเช่นกันเลยเตรียมเอานิ้วอุดหูเอาไว้เพื่อเตรียมรับเสียงสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น!!!!!!!



  แต่.....สิ่งที่ทุกคนได้ยินต่อมาก็คือ....



   \"ก็เอาสิพี่ไม่ได้เดินมานานแล้ว...แต่พี่ว่าพี่อยากกินขนมฝีมือน้องมากกว่าก็เห็นว่าน้องชอบทำขนมนี่\"เจนพูดแล้วยิ้มเธอรู้มาจากท่านอาทิสว่าเจ้าหญิงองค์น้อยชอบทำอาหารการผูกมิตรกับเด็กก็ไม่เลว....



  แต่เจนก็ต้องแปลกใจเพราะ... ราชาฟิลลิปอ้าปากค้าง  ราชินีเมลานีทำหน้าแหย  ส่วนคนอื่นคือช็อกไปตามๆกัน!!!!



\"อ้าว..ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นด้วยละน้องไปทำให้พี่ได้มั้ย...ถ้าไม่เดี๋ยวพี่ไปช่วยน้องทำเอาป่ะ.\"เจนยังคงพูดต่อไปโดยที่ใบหน้าของทุกคนช็อกค้างไปเลย.....



\"ทะ..ท่านพี่ ปกติท่านพี่ไม่ชอบที่จะ...เอ่อ..ไปโรงครัวไม่ใช่หรอเพคะ..\"น้ำเสียงของเจ้าหญิงแดฟนี่สั่นระริก



\"ก็ไปวันนี้ไม่เห็นเป็นไรเลย...พี่ไม่ถือ...\"



  ไม่ถือ!!!!!!!! เราหูฝาดไปหรือเปล่า นี่คือความคิดที่อยู่ในใจของทุกคน......



เจ้าหญิงแดฟนี่ถึงกับหน้าซีด...แทบจะลมใส่..  \"เอ่อ..งั้นน้องจะไปทำให้เสวย....\" เจ้าหญิงลุกขึ้นแล้วเดินโซเซเกือบจะลมถ้าไม่มีมือใหญ่คว้าเข้าไปวางพาดบนบ่าเสียก่อน



  \"เจ้าพี่....\" เจ้าหญิงแดฟนี่หน้าซีดยิ่งกว่าเดิม



  \"เดินไปไม่ไหวละสิ...เดี๋ยวพี่พาเธอไปเองละกัน\" เจนพูด นั่นยิ่งทำให้เจ้าหญิงแดฟนี่เหงื่อตกเข้าไปอีก



นั่นทำให้ทุกคนแถวนั้นถึงกับอ้าปากค้าง!!!  มันเกิดอะไรขึ้น!!!!



\"เจ้า...พี่..น้องเดินไปเองได้เพคะ\" เจ้าหญิงแดฟนี่ริมฝีปากสั่นระริก



ตอนนี้เจนก็ยังรู้สึกว่าเจ้าหญิงตัวน้อยในอ้อมแขนเป็นน้องสาวที่น่าเอ็นดูอยู่ดีเธอไม่เข้าใจเลยว่าเจ้าชายสเตฟานนี่ป่าเถื่อนขนาดที่ทำให้น้องสาวแท้ๆของตนเองกลัวได้นี่แปลกมาก



เจนก้าวเท้ามาถึงโรงครัวแล้วโดยมีเจ้าหญิงแดฟนี่ในอ้อมแขนที่ยังหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ

เหล่าข้าราชบริภารในโรงครัวถึงกับเงียบกริบที่เห็นเจ้าชายผู้\"ไม่เคยแม้แต่จะชายตาแล\"โรงครัวแห่งนี้เลย!!!กลับมายืนยิ้มกับเจ้าหญิงแดฟนี่ที่แวะมาที่นี่บ่อยๆแถมตอนนี้ยังทรงฉลองพระองค์เป็นผ้ากันเปื้อนสีขาวผ่องอีกด้วย!!!!



เจนรู้สึกว่าการทำขนมแบบนี้ก็สนุกเหมือนกันเธอไม่มีพี่ชายน้องชายพี่สาวหรือน้องสาวเลยเธอจึงไม่รู้ว่าการเป็นพี่น้องกันเขาทำกันยังไงแต่เธอว่ามันก็มีความสุขดีนี่นา??ทำไมเจ้าชายสเตฟานถึงได้ไม่สนใจน้องสาวที่น่ารักของตนเองเลยแม้แต่น้อย!!!



ในที่สุดเค้กฝีมือเจ้าหญิงแดฟนี่โดยมีลูกมือเป็นเจ้าชาย(ที่เคย)เอาใจยากช่วยอยู่ห่างๆ



  \"เจ้าพี่ลองเสวยดูสิเพคะ\" เจ้าหญิงแดฟนี่ยื่นถาดขนมเค้กให้ผู้เป็นพี่ชายแบบกล้าๆกลัวๆ



เจนหยิบขนมมาหนึ่งชิ้นแล้วยื่นถาดไปยังข้าราชบริภารของโรงครัว \"ทานสิเราทานคนเดียวไม่หมดหรอก\"



  สิ่งที่เธอได้รับตอบกลับมาคือ...ใบหน้าอึ้งๆของทุกคน.....(ทำให้เธอชินแล้ว)



\"เอาน่า...กินสิ..เราไม่ชอบเลยที่ชอบแบ่งชั้นกันแบบนี้\" เจนในร่างเจ้าชายสเตฟานเอ่ย



  \"เจ้าชายพะยะค่ะ...กระหม่อมอยากจะสนทนาด้วยพะยะค่ะ\" อาทิสเดินเข้ามาในโรงครัวแล้วเบิกตากว้างที่เห็นเจ้าชายของตนเองสวมผ้ากันเปื้อน!!!!!









                             *******************************************************