เหมือนหมอกพราง...ดั่งม่านเมฆ

เหมือนหมอกพราง...ดั่งม่านเมฆ

ต่างเผ่าต่างรากเหง้า...วงค์วาน

'รัก'  หรือมีการแบ่งแยก

....

ตะวันเฉิดเพริดฉายในแหล่งหล้า

สาดแสงอุ่นกรุ่นกายาค่ำเช้า

กุหลาบบานเริงร่าท้าแสงดาว

อรุณราวเยือนฟ้าดาราจร

แม้เพียงพรางจางเจือด้วยเครือหมอก

สักวันดอกจักหายคลายโศกเศร้า

ชีวิตเหมือนเรือน้อยลอยลำเนา

                    เมื่อทุกข์จางห่างเศร้าเช้ามาเยือน


...........

...เหมือนหมอก...
สาวน้อยแสบใสจิตใจดี

แม้ชีวิตมิได้สมบูรณ์พูนพร้อม

แม้มิได้ถือกำเนิดในฐานันดรอันสูงส่ง

คงเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น

หากแต่ชีวิตที่ผูกพันกันอยู่ด้วยสายใยรัก

เบาบาง...หากแต่แน่นเหนียว  กลมเกลียวแต่เป็นอิสระยิ่ง 

หล่อหลอมให้ เหมือนหมอก เติบโตมาด้วยความรักและปรารถนาดีต่อผู้คน

...ทักษ์  ทักษณโยธิน...
หนุ่มเลือดร้อนผู้อ่อนไหว

 

ยืนหยัดอยู่ท่ามกลางผู้คนที่เกลียดชัง

บีบบังคับให้ต้องยืนหยัดอยู่ด้วยหัวใจอันกระด้างหยาบ 

หล่อหลอมให้ซึมซาบแต่ความน่าสมเพชของจิตใจคน 

จนมองชีวิตอย่างโหดร้ายเย็นชา 

ไม่เห็นสาระและคุณค่าของชีวิตมากไปกว่าความปรารถนาส่วนตน 

เขาผู้ที่คนรอบข้างเอือมระอา

'ทักษ์' ทายาทไร้ค่า   ที่กระทั่งผู้ให้กำเนิดยังเมิน

...ม่านเมฆ...
หนุ่มมาดร้ายแสนอบอุ่น

หยัดยืนอย่างมั่นคงอยู่ได้ด้วยสองขาของตน

เป็นไม้ใหญ่ให้ร่มแก่คนรอบข้าง

ภายใต้อ้อมแขนอันแข็งแกร่งพร้อมเป็นผู้ปกป้องของเขา

กลับเดียวดายและชืดชา

ด้วยความปรารถนาที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้จิตใจอันเข้มแข็งนั้น

คือการได้กลับสู่รากเหง้าแห่งตน

การได้รับการยอมรับจากคนที่เขาต้องการที่สุด

'ม่านเมฆ'  บุรุษผู้หยิ่งทะนง

 

...ระรินทร์...
สาวน้อยอาภัพ  ผู้เด็ดเดี่ยว

ในความขาด...ทุกอย่างในชีวิต

ในความพร่องหลายสิ่งที่คนรอบข้างมี

โลกใบนี้มิได้โหดร้ายทารุณสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง

แต่เป็นชีวิตที่เพียงแค่  แตกต่าง  

ดวงตายังคงสดใส...แม้จะผ่านการร่ำไห้สักพันครั้ง

หัวใจยังคงเบิกบาน...แม้จะเคยเจ็บช้ำจนหลั่งเลือด

ท่ามกลางสายตาดูหมิ่นเหยียดหยาม

ผู้หญิงคนหนึ่งยังคงหยัดยืนอยู่ด้วยรอยยิ้ม

'ระรินทร์'  สายน้ำเย็นฉ่ำชะโลมใจคน 

..............

...เชิญพบกับเรื่องราวของสองพี่น้องผู้มีหัวใจไม่ธรรมดา...

ม่านเมฆ


เหมือนหมอก



ละครฉากใหญ่ในชีวิตจึงได้เปิดฉากขึ้น

ณ  เบื้องหน้าสายตาของทุกท่าน

ท่ามกลางทุกชีวิตที่ดำเนินไปอย่างไม่รู้ทิศทาง

จวบจนบั้นปลายที่เคว้งคว้างเหน็บหนาว

อย่าปล่อยให้ช่วงวัยหวานของชีวิตผ่านเลยไป

ไขว่คว้าและเก็บความทรงจำงดงามนี้ไว้

กับความรักความผูกพันมากมายของพวกเขา

เป็นส่วนหนึ่งของความประทับใจไม่รู้ลืม

เหมือนหมอกพราง...ดั่งม่านเมฆ

ในความแตกต่างของการอบรมเลี้ยงดู

ในเบ้าหลอมอันแตกต่างสิ้นนั้น

รัก' ยังคงเกิดขึ้น

ความเข้าอกเข้าใจ  และความลึกซึ้งแห่งรัก

ยังคงดำเนินไปตามวิถีทางของมัน

ตราบเท่าที่ตะวันยังคงฉายแสง

คราบเท่าที่คนเรายังมีแรงหายใจ...