คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7
และเธอ็ทะนุถนอมร่าายอัวเอเพื่อะมอบให้ผู้ายที่แอบรั และิว่าสัวันเาเอ็ะรัเธอบ้าเหมือนัน แู่เหมือนว่าสิ่ที่เธอิฝันเอาไว้ มันะลายเป็นสิ่ไร้่าให้เาไ้ย่ำยีอย่าไม่ปรานีปราศรัย
ร่าายอสีแพรโยไหวไปามแรระแทระทั้นอศิวัน์ เาโหมายเ้าใส่เป็นัหวะระรัว อรึเ้าในร่อสวาทอย่าไร้วามปรานีล้ายับว่าำลัอเสาเ็มอันแ็แร่ให้แรและลึมาที่สุเพื่อวามมั่นแ็แร
สีแพรรวราไม่เป็นภาษา ใบหน้าอเธอสะบัไปมาอยู่บนหมอนใบโ หยาเหื่อไหลรินไปามเนื้อายเปลือยเปล่านที่นอนเปียุ่ม บทรัอศิวัน์ทั้ิบเถื่อนทั้รุนแรแฝไป้วยวามุันไร้วามปรานี เธออ้อนวอนอให้เาเมาแ่เปล่าประโยน์ ยิ่เธอส่เสียร้อประท้ว ยิ่ทำให้เารู้สึรำาและระแทระทั้นรุนแรหนัหน่วึ้นเรื่อยๆ นเธอแทบสลบาเีย
หลัาผ่านบทรัรั้แรไปแล้ว เา็ราอย่าเป็นสุและปลปล่อยในร่าอเธออย่าไม่ปราีปราศรัย สีแพรพลิัวนอนะแแล้วน้ำาึม เธอึผ้าห่มมาลุมเอาไว้นถึอ ิมือับผ้าแพรผืนนั้นแน่น้วยวามรู้สึอสูใ
“เธอวรออไปาห้ออันไ้แล้ว” เาไล่เธอเหมือนนไร้่า ทำเอาสีแพรสะท้อนใอย่าบอไม่ถู
“เอาไว้ันอยาเมื่อไหร่ะเรียใ้บริาราเธอนะ อ้อ... เราอยู่บ้านเียวัน ัน็สบายหน่อยไม่้อออไป่ายเินนอบ้านให้สิ้นเปลือ”
สีแพรไม่อบไ้แ่บัริมฝีปานิ่ หัวใอันแสนบอบ้ำอเธอมันปวหนึบไปหมเหมือนเ็มนับพันๆ เล่มำลัทิ่มำนเป็นแผลเผลอะหวะ
“แ่่าัวเธอไม่มีเหมือนผู้หินอื่นหรอนะ เพราะทุวันนี้เธอพึ่พารอบรัวอันอยู่ บุุท่วมหัวที่พ่อแม่ันทำให้ เธอ็วระอบแทนบ้า เล็ๆ น้อยๆ็ยัี”
สีแพรไม่อบแ่พยายามที่ะ้าวาให้พ้นไปาเียนอนว้าอนใร้าย เาะเหยียบย่ำเธอไปถึไหน นั่นือประโยที่เธอเฝ้าเพียรถามอยู่ในห้ววามรู้สึอันแสนเ็บปว
“นั่นเธอะทำอะไร” เาเห็นว่าเธอไม่อบ็ยิ่อยาแล้เธอให้มาว่าเิม ำถามนั้นทำให้ใบหน้าอสีแพรเหลอหลาเธอไม่แน่ใว่าเธอำลัทำอะไรผิหรือทำอะไรให้เาไม่พอใเอาอี
“เธอะเอา้าวอในห้ออันไปทำไม” เาึรั้ผ้าแพรผืนนั้นออาร่าายอเธอ เผยให้เห็นเรือนร่าเปลือยเปล่าที่มีรอย้ำแาเื้อมืออเา
“อุ๊ย! พี่โ่” เธอปิป้อเนื้อัวอย่าแสนอับอาย
ความคิดเห็น