คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7
เามออาหารในานแล้วนึมารัานอเธอ
“ลอิมูสิะ วาทำสุฝีมือเลยนะะ” เธอบอเาเสียนุ่ม ะวันัสเ็ปลาแมอลเ้าปาเป็นำแร็้อราเบาๆ ับรสาิแสนอร่อยนั้น
“อร่อยัรับ”
“นแ้ว้วยสิะ” เธอยแ้วไวน์รสเลิศที่เรียมเอาไว้ึ้นมา
“ปิพี่ไม่ื่มอมึนเมานะรับ” เาบอเธอ่อนะนแ้วับเธอ วาันทร์มอสบาเาะิบไวน์รสเลิศ
“ื่มนิหน่อยี่อสุภาพนะะ ไม่ไ้ื่มเยอะนาสิหรือเมาหัวราน้ำเสียหน่อย”
“อร่อยนะรับ”
“อะไรอร่อยะ”
“ทั้สเ็แล้ว็ไวน์รับ”
“ไวน์ที่พี่ะวันื่ม วาทำเอนะะ”
“รับ?” เาหลุอุทาน้วยวามแปลใไม่น้อย
“ไม่เื่อเหรอะ”
“ไม่ใ่ไม่เื่อรับ แ่แปลใเท่านั้นเอ”
“อย่าลืมนะะว่าวาเรียนบวิทยาศาสร์ารอาหารมา สมัยเรียน็ทำไวน์าย้วย่ะ” เธอเป็นน่าิ่าทำ ับอาหารหลายอย่ามาแปรรูปเพราะอบทำอาหารเป็นทุนเิมอยู่แล้ว
“น้อวาอบทำอาหารเหรอรับ”
“อบมา่ะ เี๋ยววาะทำให้พี่ะวันลอิมทุวันเลยนะะ” เาุยับเธออย่าเพลิเพลิน ในะที่อาหารพร่อไปนเือบหมานและไวน์ที่เธอเิมให้เาแ้วแล้วแ้วเล่า็หมลอย่ารวเร็ ยิ่มอนรหน้าเายิ่รู้สึว่าเธอน่ารัน่าปรารถนาึ้นเรื่อยๆ
“ท่าทาวาะเมาน่ะ่ะ พี่ะวันอุ้มวาึ้นไปนอนที่ห้อหน่อยไ้ไหมะ” เธอลุึ้นแล้วเ เารีบเ้ามาประอร่าบอบบาเอาไว้ ลิ่นายหอมรุ่นอเธอทำให้เารู้สึื่นัวอย่าไม่เยเป็นมา่อน
“เินไหวไหมรับ” ะวันพยายามวบุมสิและอารม์อัวเอเอาไว้ให้มาที่สุ
“ไม่ไหว่ะ พี่ะวันอุ้มวาหน่อยสิะ” เธอออหนาอเาเอาไว้ ่อนะมอเาาเยิ้ม ะวันัสินใเพียั่ววินาทีเา็ัารวัอุ้มร่าอเธอึ้นสู่อ้อมแนในทันที
ร่าสูแ็แร่อยๆ เินึ้นบันไอย่ามั่น หัวใอเาเ้นถี่ระั้นทุรั้ที่้าวเิน ร่าายหอมรุ่นที่แนบิทำให้เารู้สึว้าวุ่นใอย่าไม่เยเป็นมา่อน
“พี่ะวันเยเสียัวให้ใรหรือยัะ” ประโยอเธอทำเอาเาถึับอึ้ ร่าสู่อยๆ วาร่าน้อยลบนเียหนานุ่ม เธอโน้มอหนาอเาเ้าไปหา่อนะบูบเาอย่าน่ารั
วาันทร์หัวใลุ้นระทึเมื่อถอนูบออ เธออุส่าห์เริ่ม เาะสาน่อหรือไม่หนอเธออยารู้
“พี่ยัเวอร์ิ้นอยู่นะรับ เื่อไหม”
“พี่ะวันเวอร์ิ้นมานถึอายุสามสิบห้าเลยเหรอะ” เธอถามอย่าแปลใไม่น้อย
“รับ” ำอบอเาทำให้เธอะพริบาปริบๆ ่อนะูบเาอีรั้และเาไปับเียนอนหนานุ่ม แววาอเธอเหมือนะลืนินเา
“น้อวา” ะวันยัมีสิอยู่ เายมือึ้นเหมือนห้าม
“พี่ะวันรู้ไหมะ”
ความคิดเห็น