คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
“้อารันไหม” เาระิบถาม้วยน้ำเสียที่เหนือว่า
“ไม่” เธอหลุเสียราปิเสธออมา้วยน้ำเสียแผ่วเบาแ่ไม่มีวามมั่นเลยสันิ
“ให้มันริ” เาแหวเรียวาอเธอออาัน สีแพรรู้สึทั้หวาลัวทั้อับอายในเวลาเียวัน
“พี่โ่ ปล่อยแพรนะะ”
“เปลี่ยนาำว่าปล่อยเป็นราีว่าไหม” เาลูบไล้สะโพผายอเธอไปมา ่อนะวลับมารอา้านใน ปาร้อน็ยัุมพิไปทั่วสรรพา์าย ่อนะราออมาว่าเธอ่าหอมหวานับใ
“พี่โ่ อ๊า... รนั้นไม่ไ้นะะ” เาเลื่อนปาร้อนาหน้าท้อแบนราบลไปยัเนินสวาทอันเป็นุ่อนเร้นที่ไม่เยยินยอมให้ายใไ้ล้ำรายมา่อน
เาับเรียวาอเธอพาไปับบ่าว้า่อนะุใบหน้าลไปหา ูลืนลีบสวาทอเธอ้วยสัมผัสที่ร้อนแร สีแพรถึับิ้นพล่านับลิ้นร้อนผ่าวอเา เธอิ้นรนแ่ไม่พ้นาเื้อมืออมัุราร้าย ที่สำั็ือเธอรู้สึเสียว่านไปับารเล้าโลมอเาแบบไม่น่าให้อภัย
ลิ้นอศิวัน์ำลัสอแทรเ้าไปในลีบบุปผาิหอมรุ่นอเธอ เาห่อลิ้นสอแทรเ้าหาภายใน ้วล้ำเ้าเยิมน้ำหวานภายาร่อสวาทอย่าหิวระหาย เธอราไม่เป็นส่ำยามที่ลิ้นเลียึ้นลเสียสีับปุ่มระสันลาาย มันเสียว่านนสั่นระริ
“อ๊า... พี่โ่อย่าทรมานแพรแบบนี้” เธอันศีรษะอเาออห่าเพราะทรมานสุะทานทน ร่าายเร็ระุ่อนะทะลัน้ำหวานออมาเ็มหน้าา
“นไม่อยา เยิ้มนานี้เียวหรือ เธอเลิิ้นแล้วอ้าาให้ันระแท็สิ้นเรื่อ” เาหยาบายไ้เสมอสำหรับเธอ สีแพรรู้สึระทท้อใับประโยร้ายๆ อลูายผู้มีพระุ
“อ๊าย... พี่โ่” เป็นรั้แรในีวิสาวที่เธอเสร็าลิ้นผู้าย และถึุสุยอแห่วามำหนั ร่าน้อยทิ้สะโพลบนที่นอนหนานุ่ม หอบหายใระเส่า ใบหน้าแ่ำร้อนผ่าว ทั้อายทั้เสียวแบบไม่เยเป็นมา่อน
“ันเห็นว่าเธออบลิ้นอันน่ะสีแพร และเธออบสิ่นี้” เาับมืออเธอมาลูบไล้วามแ็แร่ในาเแพรเนื้อีที่สวมใส่อยู่ เธอหน้าแร้อนผ่าว ส่ายหน้าไปมาอย่าหวาหวั่น
“ไม่อบเหรอ หรือไม่ปิเสธ ริๆ เธอน่าะอบมันนะ เพราะเธอปรารถนามันอยู่ลอไม่ใ่เหรอ เอาเถอะ! ันะสเราะห์ให้” เาถอาเแพรออพร้อม้วยถอเสื้อยืสีาวออทาศีรษะ ทำให้เธอไ้เห็นเรือนร่าเปลือยเปล่าแ็แร่อเาเป็นรั้แร
ความคิดเห็น