คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
“เสียวไหมล่ะเ็น้อย”
“อื้อ...”
เธอัปาัวเอไม่ยอมอบรับหรือปิเสธ เายิ่ระแทนร่าเธอสั่นลอนแทบมหายเ้าไปในเียนอนว้า
“อ่ะ! อ่า...”
ยิ่เธอรวราแทบาใอยู่ใ้ร่าเา เายิ่สับัหวะรัเ้าหาล้ำลึไม่ยอมล่าถอย ลีบเนื้อายสาวถูรุล้ำหนัหน่วนหยาเยิ้ม อารม์พิศวาสพุ่ึ้นสูเหมือนปรอทวัไ้เมื่อเออุหภูมิร้อนั
“แม่อเธอิหนี้ันอีแล้ว”
“อ่ะ... อะ.... อีแล้วเหรอะ อื้อ...”
พูไ้แ่นั้น็้อราอย่า่อเนื่อ ร่อรัถูรุล้ำหนัหน่วไม่ยอมล่าถอย เธอเสียวนแทบาใ บิสะโพส่ายหนีเา็ยิ่ามมาโหมแรำลัรุล้ำเ้าหาร้อนแรึ้น ร่าน้อยแทบะทานทนไม่ไหวับท่อนเนื้ออวบให่เท่า้อมือเ็ที่ผลุบเ้าผลุบออหนัหน่วเสียสีร้อนแร
“เธอ็รู้ีนี่นา แ่ทำให้ันพอใ แม่เธอ็ะหมหนี้”
“ุเผ็ระ... ร้ายาที่สุ”
เธอโ้อบับเาเสียสะท้านวาบหวาม
“ยอมันั้แ่แร็ไม่้อเ็บัว เธอ็รู้ว่าันอบแบบไหน”
เผ็อบบทรัรุนแร เาบอว่ามันเสียวและเมามัน แ่เธอนี่แหละะายาอเา
“อ่ะ... อ๊ายยย หนูไม่ไหวแล้ว่ะ”
เธอเสร็าร่าเา สะโพระุหึๆ อย่าเสร็สม หวีร้อเสียว่านิันระลอให่ ไม่นาน็นอนหอบระทวยแทบาใอยู่ใ้ร่าสู
“ันอบเอาแรๆ มันเสียว เธอ็รู้ เวลาอันเสียสีับอเธอ”
ผู้ายอบแบบนี้ และอบมา เาอย้ำะพัแ่เล็น้อยให้เธอไ้หายใหายอ ่อนะเริ่มอยในายเธออี เธอหอบหายในทรวอระเพื่อมไหวรุนแร
“พะ... พอแล้ว่ะ”
สาวน้อยันหน้าท้อแร่อเาออห่า แ่มันไม่ยับเยื้อนเลยแม้แ่น้อย ยิ่เธอ่อ้านเายิ่โหมแรเ้าใส่ ับาเธอพาบ่านสะโพลอยาพื้นเีย โย้ึ้นแนบิับลาายอเา ท่วท่านั้นทำให้เายิ่สอลึมาึ้น
“ะ... ุเผ็ หนูอร้อ” เธอบอเาเสียสั่นพร่า
“อะไร”
เาถามลับรวบาเธอทั้สอ้า สับสะโพเ้าหาไม่ยั้แร
“ปล่อยหนูไปเถอะ่ะ อย่าให้แม่เล่นารพนันอีเลย”
แ้วนรีเอ่ยอเสียสั่นระริ ืนเป็นแบบนี้เธอ้อบำเรอสวาทเาอยู่ทุเมื่อเื่อวัน วันีืนีเาให้ลูน้อไปัุเธอมาปลุปล้ำอี ทำเหมือนเธอเป็นอไม้ริมทา เป็นผู้หิไร้่า
“มาเป็นผู้หิอันสิ”
เาลูบไล้สะโพผายอเธอไปมา สาวน้อยโนเาล่อลวนับรั้ไม่ถ้วน สะโพนั้นผายออเพราะโนเอาบ่อยๆ ระแท้ำๆ ถ้าโนเาััวเอาไว้หลายวัน เธอแทบเินาถ่าหุบาไม่ล แ่เาไม่เยสน ับระแทไ้เป็นระแท ยิ่เธอหนีเายิ่อบใเ้าไปให่
“ปล่อยหนูไปเถอะ่ะ”
ความคิดเห็น