คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 10
“อื้อ... เ็บ” แ่หลัาลิ้นสาร้อนที่้วแทเ้ามาถถอยออไป นิ้วแร่็สอแทรเ้ามาแทน
วามเ็บแทรผ่านเ้ามาอย่ามิอา้านทาน หัวใอปลายฝนเ้นรัวเร็วเมื่อเห็นว่าเาึนิ้วออและนำส่วนปลายอวามแ็แร่มาเสียสีับปาถ้ำสวาทแทน
“ไม่นะ”
“แ่นิ้วยัเ็บ แล้วเอุ้นันเ้าไปเธอไม่าใายเหรอ แ่ันใีเพราะน้ำรัอเธอมันไม่พอ เลยะใ้เล่วยหล่อลื่นให้”
เธอวรอบุเาใ่ไหม หิสาวประเาในใ ถ้าพูอะไรไม่เ้าหูออมาในอนนี้ เธอ็โนเาทำรุนแรแน่ ๆ
“อื้อ... เ็บั” ปลายฝนร้อราออมาเสียสั่นระริ เมื่อเาแทรเ้ามาเือบรึ่ แ่มันับิ้วนปวร้าวไปหมทั้่อท้อและร่อรัที่หเร็
“อย่าเร็สิ ปล่อยัวามสบาย”
“เ็บ่ะุิ ปล่อยปลายไปเถอะนะะ มันเ้าไปไม่ไ้หรอ”
“ัน็เ็บ เธอรัันแน่นแทบหัใน แ่ะปล่อยไปไ้ยัไ ็มันเ้าไปแล้ว อนนี้ันอยาระแทเธอแล้วแในร่อเธอเหลือเินแล้ว” เาทาบทับพลาระิบบอ แล้วบูบริมฝีปาอเธออย่าูื่ม
“อ๊า... แน่นมา ร่อเธอแน่นริๆ” เาบอ้ำ ๆ ้วยใบหน้าเหยเ
“ทัู้ ทั้รั ทั้อ เธอทำันแทบแ”
“พอแล้ว่ะ” เธอร้อบอเาทั้น้ำา
“พอไ้ไ เพิ่เ้าไปไ้รึ่นึเอ ยัเหลืออีรึ่ ันอยาเธอให้มิโนเลยแม่ัวีอัน” ที่เาเรียเธอว่าแม่ัวี เพราะเธอพยศนี่แหละ เาเลยอยาปราบพยศ
“มอสิว่ามันแน่นนไม่เ้า เ้าไปไ้แ่รึ่เียวเอ” เาับศีรษะอเธอให้ผึ้นมอสัส่วนอวามเป็นาย ที่อนนี้มันเสียบาอยู่แ่รึ่เียว และร่อสาวอเธอำลับวมุ่ย เหมือนอมอะไรเอาไว้
“เธอ้อผ่อนลาย ห้ามเร็”
“ปล่อยปลาย”
“็ไ้ ันยอมปล่อย” เายัับศีรษะอเธอเอาไว้ให้มอท่อนายายที่ำลัถอถอนออไปาร่อ เธอหลับาผ่อนลมหายใออมาเมื่อวามเ็บาหายไป เาำลัะปล่อยเธอไป
ทุอย่าผ่อนลาย เธอหายาอาารเร็ แ่็้อร้อราสุเสียเมื่อเาแทรเ้ามาใหม่ ราวนี้ล้ำลึมิเม้นนเธอเ็บร้าวไปหมทั้ร่อ
“โอ๊ย!” ปลายฝนร้อราเสียหลเมื่อเานมิโน
“เ็บ!” เธอร้อประท้ว ิ้นพลา ๆ แทบาใ
“ัน้อทำแบบนี้ ไม่ั้นไม่เ้า” เาอรัเธอเอาไว้ไม่ให้ิ้น ื่นเ้นับารสอรัในร่อับแบอเธอเหลือเิน
“ฝนเ็บ” เธอร้อบอเา ไม่ิว่าเาะลับมาใหม่ เธอโนเาหลออีแล้วเหรอนี่
“เ็บนิเียว ็เธอเร็ ันเลยทำให้ผ่อนลาย”
“โยารหลอันน่ะเหรอะ” เธอเอ่ยถามเสียสั่นระริ
“มัน็เ้าไปแล้วไ อ๊า... แน่นะมั” เธอำลัอรัเาทุทิศทา ทำให้เา้อราออมา้วยน้ำเสียแหบโหย
“เี๋ยว่อไปะไม่เ็บ ะมันอย่าเียว”
“ะไม่มีรั้่อไปอี” เธอเอ่ยเสียสั่น เาวาสายามอเธอไม่วา ่อนะยยิ้มมุมปา
“ันอบนะ อบให้เธอท้าทายันแบบนี้ ัน็ะทำให้เธอเห็นเอ ว่ามันะมีรั้่อไปอีไหม” เาเริ่มยับเธอ็หลุเสียราออมา
ท่อนล่าำลัโรมรัน สะโพสอบยับเ้าออไม่ยอมหยุหย่อน เธอทั้เ็บทั้เสียวในเวลาเียวัน ปิเสธไม่ไ้ว่ามันเสียวแบบที่ไม่เยรู้สึมา่อน
“เสียวะมั เธออีนันะแแล้วล่ะ” เารเ้ารวบูยอออเธอ สับสะโพเร็วรี่ึ้น นไ้ยินเสียร้อประท้ว
เาเปลี่ยนาอเป็นริมฝีปาอิ่ม บูบเธออย่าูื่มเร่าร้อน แลลิ้นับลิ้นน้อย ๆ อเธอ เบี่ยเบนวามเ็บปวเบื้อล่าที่เารู้ีว่ารั้แรมันทั้้อเ็บและเสียวผสมปนเปันไปอยู่แล้ว
เสียหอบหายใเร่าร้อนอเาัประสานับเธอระม ่อนที่เาะโหมสะโพเ้าใส่ระรัว เพื่อระาเธอไปถึุหมายปลายทาพร้อม ๆ ันับเา
“อ๊า...” เารายาว่อนปลปล่อยหยหยาน้ำรันหมสิ้น
“อย่า” เธอร้อออไป่อนะเร็ระุามเาไป้วย
“อย่าอะไรอเธอ”
“ทำไมุ้อปล่อยใน้วย ทำไมไม่ป้อัน” เธอ่อว่า ในะที่เาปลพันธนาารที่มือน้อยอเธอ ่อนะพลิายลไปนอนเีย้า ปลายฝนนอนะแไปอี้าน รู้สึปวร้าวไปหมทั้
ร่า เธอร้อไห้ออมาเบา ๆ ไม่อยาร้อไห้ ไม่อยาอ่อนแอ แ่มันเสียในทนไม่ไหว
“ร้อไห้ทำไม เสียใเหรอ”
รู้แล้วยัะถาม เธอ่อว่าเาในใ
“ัน้อีใใ่ไหม”
“ปาีไม่เลิ เธอนี่อบวนโมโหันอยู่เรื่อย” เายับเ้าไปแนบิทาเบื้อหลั บีบไหล่เปลือยอเธอเบา ๆ ปลายฝนิมือับผ้าปูเียแน่น รู้สึใสั่นระริเมื่อวามเปลือยเปล่าแ็แร่อเาแนบิมาทา้านหลั
“่อไปเธอ้อเ้า้าัน”
“ทำไมฝน้อทำแบบนั้น้วย”
“ไม่ทำ็ไ้นะ แ่เธอรู้ไหมว่าันะให้ใรูลิปเป็นนแร”
“อย่านะ” เธอหันวับมามอเาอย่าเอาเรื่อ แ่าไม่ิลัว เาอรัเธอเอาไว้ ่อนะึ้นร่อมทับ
ความคิดเห็น