ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความรักต้องห้าม1
วามรั้อห้าม1
ุนไ#
ผมผิไหมรับ...ถ้าผมะรัน้อายัวเอ...ผมหวัุนไรับ สาระวัรนัเรียน โรเรียนหนานฟ ือ...ผมมีน้อายอยู่นนึ
เป็นเ็ัวเล็ๆ ผิวาวๆ แล้ว็น่ารัมาๆ้วย และ้วยวามที่น้อายผมน่ารั...และโรเรียนหนานฟเป็นโรเรียนายล้วน้วย น้อายผมเลยถูามีบบ่อยๆ
และนั่นเป็นเหุผลหลั ที่ผมมาเป็นสาระวัรนัเรียนเลยรับ ถ้าผมูุ ทุน็ะลัวผมและไม่ล้าเ้าใล้น้อายผม
ถึแม้ผมะเป็นสาระวัรนัเรียนแล้ว็าม...แ่็ยัมีนมาามน้อายผมไม่หยุหย่อน ผมเลย้อใ้มาราารพิเศษ ือารที่น้อายผมอยู่ไหน ที่นั่นแหละ็้อมีผม้วย...และน้อายผมมีื่อว่า 'หวัหยวน' รับ
"พีุ่นไ ไปิน้าวันเถอะรับ"
เสียน่ารัๆอน้อายผมผ่านประูหน้าห้อเรียนเ้ามา ทำเสียฮือฮาในห้อไ้เป็นอย่ามา...ูท่าอาารอหยวนะปล่อยเร็ว
"อืม เี๋ยวพี่เ็บอ่อน เ้ามานี่่อนมะ"
พอหยวนไ้ยิน็เินเ้ามาหาผมอย่าสบายๆ แ่็...มีพวผู้ายมายืนั้นทาหยวนเอาไว้
"น้อหยวนรับ พี่ื่อเนะ น้อหยวนเป็นแฟนับพี่นะรับ"
"อย่าไปฟัรับน้อหยวน ฟัพี่ีนสุหล่อีว่ารับ"
"พวแหยุเลย น้อหยวนรับไปิน้าวับพี่มาร์ ีว่านะ เี๋ยวพี่มาร์เลี้ยเอ"
"...ือว่าผม..."
หยวนทำหน้าัวลนิๆเพราะไม่รู้แน่เลยว่า้อปิเสธยัไ...
"น้อหยวนเียบอย่านี้แสว่าลใ่ไหมรับ เราไปันนะรับน้อหยวน"
และผู้ายนนั้น็มาับมือหยวน...แ่็ับไ้ไม่นานหรอรับ
"นี่ปล่อยมือออาน้อายันเี๋ยวนี้ ถ้าไม่ปล่อยนายไ้มีเรื่อับันแน่"
เสียอผมึ่มีแ่นบอว่าน่าลัวออมาาปาอผมอย่าเรียบๆ แ่มัน็ทำให้ผู้ายนนั้นปล่อยมืออหยวนทันที พอหยวนถูปล่อยออาารับุม หยวน็วิ่มาหาผมทันที
"หยวนเป็นอะไรรึป่าว"
ผมพูพร้อมลูบหัวหยวนเบาๆ ผมอบมาเลยรับเวลาที่ผมลูบหัวหยวน ผมว่าหยวนเ้าอนโนลูบหัวยิ้มน่ารัีรับ
"ไม่เป็นไรรับ ไปิน้าวันนะรับ หยวนหิวแล้ว"
"ไ้สิ ไปันเถอะ"
ผมพูพร้อมับมืออหยวนเินออาห้อ และพาหยวนเินไปที่าฟ้า่อนที่ะพูออมา
"วันนี้เราิน้าวล่อันที่นี่ีว่านะ ้าล่านเยอะ"
"รับ"
หยวนพูพร้อมนั่ลและผม็นั่ลาม ่อนที่หยวนะัารหยิบ้าวล่อออมา และป้อนผมามเย...ผมอบมาเลยรับเวลานี้
"พีุ่นไเหนื่อยไหมรับ หยวนไ้่าวว่าอนเ้าพีุ่นไ ไปแยแ๊นัเลที่หลัโรเรียนมาหรอรับ"
"อืม ไม่นึเลยนะว่าะเหนื่อยนานี้"
ผมพูพร้อมเอนหัวไปบับไหล่บาอหยวน...ปิเวลาผมเหนื่อยหรออ่อนล้า แ่มีไหล่อหยวน็ทำให้ผมมีำลัใแล้วรับ
"พีุ่นไ อนิน้าวเ้าไม่ให้นอนนะรับ ลุเลยมาินให้หม่อนเลยรับ"
หยวนพูพร้อมีบอาหารเ้าปาผม...ี้บ่นเหมือนันนะรับน้อายผมเนี่ย...ริสิ เมื่อเ้าผมไ้ยินาเพื่อนห้อ้าๆว่า...
"หยวน พี่ไ้่าวว่าไ้รับหมายรัาเ็่าโรเรียนหรอ"
"รับ...เหมือนะื่อ...เียนี นะรับถ้าำไม่ผิ เย็นนี้เ้านัผมไว้รับ ผมะว่าะไปปิเสธ"
"หรอ ั้นพี่ไป้วยีว่านะ ผู้ายนนั้นะไ้รู้ว่าพี่ายอหยวนไม่ให้มีแฟน"
"รับๆ"
หยวนพูพร้อมยิ้มน้อยๆึ้นมา ผมไม่มีวันให้ผู้ายนไหนมาแย่หวัหยวนไปาผมหรอรับ ผมไม่ไ้เอาแ่ในะ แ่ผมไม่้อารให้ใรยุ่ับหยวน็เท่านั้น
หลัเลิเรียน
ผมมาหรอหยวนที่ห้อ ่อนที่ะเินออมาาโรเรียนพร้อมับหยวน และไปยัสถานที่ ที่เ็่าโรเรียนนั่นไ้นัหยวนไว้ และผม็เห็นเ็ผู้ายนนึ สูว่าหยวนนิหน่อยแ่็สูไม่เท่าผมหรอรับ
"หวัหยวน ันเียนี เร 9 ห้อ a โรเรียนหมิเทียน ันอบนายเป็นแฟนันไ้ไหม"
ะว่าไปเ็นนี้นอาะอายุเท่าหยวนแล้ว ยัหน้าาีว่าทุนที่มาีบหยวน้วย...หยวนะอบหมอนี่ไหมเนี่ย
"เออ...ือเียนี ันยัไม่ิเรื่อนี้ อโทษนะ"
"ันะแล้ว ว่านาย้ออบแบบนี้ ั้นเรามาเป็นเพื่อนันนะ"
"เพื่อน...ไ้สิ"
"เรียันว่า เียนๆละันนะ ถึวันนี้นายยัไม่ิ วัน้าหน้าัน้อทำให้นายรัันให้ไ้"
"อืม เียนๆ...แ่วัน้าหน้าัน็ไม่รู้นะว่าะรับรันายรึป่าวแ่ มีเพื่อนเพิ่มึ้นมาอีนมันไม่เสียหายนี่นา"
หลัาที่ผมฟัสอนนีุ้ยอยู่นาน ผม็ัารับมือหยวนและลาลับบ้าน ทำให้เ็นั่นเหวอเลยทีเียว
"พีุ่นไ หยวนเ็บนะปล่อยหยวน"
"พี่อโทษ หยวนเ็บมาไหม"
ผมพูะนี้ไ้ลับบ้านเรียบร้อยแล้วรับ ็บ้านผมับหยวน็ไม่ให่มา ็แ่เป็นบ้านเี่ยวเล็ๆที่มีห้อทั้หม สิบว่าห้อ ไม่รวมห้อโถให่และสวนหน้าบ้านที่แสนะรื่นรม เหมือนป่าเล็ๆที่แสนะปลอโปร เห็นมีห้อหลายห้ออย่านี้ แ่ผมนอนับหยวนนะ
ือแบบอนแรผมเยลอแยนอนับหยวนนะ แ่บที่ผมนอนไม่หลับทั้ืน วัน่อมาเลย้อไปนอนับหยวน และมันะเป็นแบบนั้นทุรั้เมื่อผมะลอนอนนเียว
"เ็บสิ พีุ่นไอะ"
"โอ๋ไม่อนนะ หยวนวันนี้มีารบ้านไหมหึม..."
ผมพูพร้อมึหยวนเ้ามาอทา้านหลั...ไม่้อห่วว่าพ่อับแม่ะเห็น...็อนนี้ผมับหยวนอยู่ห้อนอนเรียบร้อยแล้ว
"พีุ่นไ หยวนอึอันะ"
"ไม่เอาน่า ปิพี่็ทำแบบนี้อยู่แล้วนี่นา แล้ววันนี้มีารบ้านไหม"
"ไม่มีรับ"
"ั้นไปอาบน้ำเลย นี่ะ 6 โมเย็นแล้ว"
"รับๆ"
น้อายผมน่ารัเนอะ นิสัยแบบนี้ไม่ให้รัไ้ไหละรับ#####
มานิหน่อย ือวันนี้เราะแ่ให้บเลย เพื่อทุนะไ้ไม่ว่าเรา...ือเรื่อุแมิิเวลาเราิไม่อออะ อแ่เรื่อนี้นะ ้ออราบอโทษทุน้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น