ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความรักต้องห้าม3
วามรั้อห้าม3
ุนไ#
ารระทำอผมในเมื่อวาน ส่ผลให้ผมับหยวนไม่ไุ้ยันเลย...เมื่อืนผม็นอนไม่หลับ ผมไม่น่าเลย...ผมไม่น่าพูเลย
มันเป็นวามผิพลาที่ผม...ไม่น่าทำมันลไป นี่็เที่ยแล้ว ผมอยู่ในห้อเรียน และผม็นั่เียบมาลอ...ปิหยวน้อมาหาผมสิ...ไปิน้าว้วยัน
...ถ้าผมรู้ว่า้อเป็นอย่านี้ ผมไม่บอ็ีมันไม่ินเลย...ที่ไม่มีหยวนอยู่้าๆลอเวลาเหมือนเิม...เพราะวามรู้สึแปลๆอผมทำให้วามสำพันธ์อเราเปลี่ยนไป
"นีุ่นไ วันนี้นายูเียบๆนะ แล้วน้อายนายไม่มาหรอ หรือทะเลอะัน"
ผู้ายผิวสีแทนพูึ้นะเินมาหาผมและเ้าื่อพอร์ส...เป็นเพื่อนสนิทผมเอ
"เหมือนะเป็น้อหลั"
"ริหรอ!!! ไม่น่าเื่อ ว่าแ่ทะเลอะันเรื่ออะไรเนี่ย"
"..."
พูไม่ออสิรับ ถึะเป็นเพื่อนสนิท็เถอะแ่ถ้าบอไปว่า...ผมอบน้อัวเอ เ้าะมอผมยัไ แ่ผม็ไม่ล้าโหนี่นา
"บอมาเถอะน่า ันเป็นเพื่อนนายนะุนไ"
"ือ...ถ้าันะบอว่าันรัหยวน"
"..."
"...นายิว่าแปลไหม"
พอร์สทำหน้าหว่อนิๆ ่อนที่ะหลุำออมา...เ้าไม่เื่อผมัว
"รัหยวน55555 เล่นมุอะไรุนไ อบน้อหรอ555"
"..."
ผมไม่น่าบอพอร์สเลย...
"ุนไ"
"..."
"นีุ่นไ"
"..."
ผมเียบรับไม่รู้ะพูอะไร ็พอร์สไม่เื่อผมนี่รับ...
"ุนไ นายรัหยวนริหรอ..."
"..."
"ไม่อบ...ริแน่ๆ"
พอร์สหยุำ่อนะทำท่าริั...ผม็พึรู้วันนี้ ว่าพอร์ส็ริัเป็น้วย
"เมื่อไร...ุนไ เมื่อไรที่นายรู้สึว่ารัหยวน"
"เมื่อ 2ปีที่แล้ว อนผู้ายมาบอรัหยวนแล้วเ้าับมือหยวน...อนนั้นันถึรู้ว่าัวเอรัหยวน...นายิว่าแปลไหม"
"แปล...ุนไ นายน่าะรู้ว่า พี่น้อรัันไม่ไ้"
"ใ่ันรู้"
"ันแนะนำให้นายเลิิเถอะุนไ แล้ว็ัใะ แล้วนีุ่นไ นายไปสารภาพับหยวนหรอ"
"็ไม่เิ...ประมานั้น"
"ุนไ นายนี่มัน...นาย็รู้ว่าถ้าพูไปแล้วอะไร็เิไ้"
"..."
"ันแนะนำ ให้ัใแล้วลับไปหาทาีับหยวนะ"
พอร์ส พูแบบหน้าริัมา บอรๆ...ั้แ่รู้ัันมา มันไม่ไร้สาระ็วันนี้แหละรับ แ่เรื่อัใ...ะยาแหละรับ ็ผมรัไปแล้วนี่นา
"นี่ไอุนไ!!! ันเรียแั้หลายรอบ เหมออะไร อาารบอว่าให้ลไปเรียน้าล่า ที่สวนสาธาระ ในโรเรียน"
"โอเๆ"
ผมพูพร้อมเินลไป้าล่าพร้อมับมัน...ฟ้าอยาให้ผมำมั้รับ ันมาเล่นลับผม...ันส่ให้ห้ออหยวนมาเรียน้าล่าเหมือนัน
"นี่หยวน นั่นพีุ่นไสาระวัรนัเรียน พี่ายนายนี่นา"
มีเ็ายนหนึ่...น่าะเป็นเพื่อนหยวนแหละรับันพูแล้วี้มาที่ผม และหวัหยวนหันมามอผมนิๆ ่อนะหันหน้าไปทาอื่นทันที หยวนเ้าใะหลบหน้าผมแน่ๆ...อนเ้า็รีบมาโรเรียน อนลาวัน็ไม่ไปิน้าว้วย
"นี่ ุนไ อาารเรียนาย"
และ็เป็นพอร์ส อีามเยที่เือนสิผม...นี่ผมิเรื่อหยวน นไม่เป็นอันทำอะไรเลย ว่าแ่?
"อาาร?"
"นโน้นไ นที่สอนห้อน้อายนายอยู่"
พอร์ส พูพร้อมี้ไปทาอาารผู้ายที่ วั มือเรียผม ผมลอหันไปมอหยวน หยวน็้มหาอย่าเียวเลย...นี่หยวนเลียผมแล้วใ่ไหม...
"นี่ ุนไนายไปเลียับหยวนให้รู้เรื่อะนะ ไม่ั้นารเรียนนายไปแน่"
ริสิารเรียน...ถึผมะิเรื่อหยวนมาแ่ไหน แ่ผม็้อนึถึเรื่อเรียน้วย...
"โอเๆ"
ผมพูพร้อมลุึ้นแล้วเินไปยัอาารที่วัมือเรียผม และอาาร็ให้ผมมาระโสูให้น้อๆู...ือวามริผมระโไ้นะ แ่เมื่อไม่ี่วัน่อนอาารโรประำัวผมำเริบ(โรน้ำาลในเลือ่ำ)หมอเลยไม่ให้เล่นีฬาหนัๆ หรือาแ แ่เพื่อวามแมน
"เี๋ยวพีุ่นไ ะระโให้เราูนะ พี่เ้าเป็นนัีฬาระโเ่าเลยนะ"
็อนนั้น อาารน้ำาลในเลือ่ำยัไม่ำเริบนี่นา
"เอาุนไ เอาเลย"
ผมเล่ไปที่ ไม่ระานระโ่อนะวิ่ออไป แ่ฟ้า็ไม่เป็นใอีแหละรับ...แันออัมาอนผมรอ ทำให้อนนี้อาารน้ำาลในเลือ่ำอผมเริมำเริบึ้นมา และเมื่อผมวิ่ไปไ้ไม่นาน...
"พีุ่นไ พีุ่นไ!"
ผมไ้ยินเสียหยวน่อนทุอย่าะมืสนิทล ผมวรีใไหม ที่หยวนยัแร์ผมอยู่...ในถานะพี่าย#####
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น