คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
มิเกลเห็นดังนั้นจึงหัวเราะในความขี้ขลาดของราเมลเล็กน้อย แล้วจึงใช้สายลมวางเด็กทั้ง 5 ลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล
ราเมลเริ่มสังเกตุว่า ทำไมเด็กทารกเหล่านี้กลับหลับสนิทได้ทั้งๆที่ ตลอดทางที่ผ่านมี เขากับมิเกลคุยกัน เสียงดังออกขนาดนั้น ทั้งๆที่ปกติแล้วเด็กบางคน แค่ได้ยินเสียงจามทีเดียวก็ร้องไห้จ้าแล้ว
เมื่อราเมลถามออกไปก็ได้คำตอบว่า มิเกล สะกดเด็กทารกเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ไห้เด็กร้อง ตอนได้ยินเสียงดังๆ
“เจ้าวางใจได้ เมื่อข้าไปจากไปแล้ว มนต์ที่สะกดไว้ก็จะคลาย ”
“หืม มิเกลเจ้าจะรีบไปไหนล่ะ” ราเมลเพิ่งสังเกตุว่ามิเกลนั้น รีบร้อนเกินกว่าเหตุ เพราะปกติแล้วมิเกลเป็นคนใจเย็น แต่ทว่า ตอนนี้มิเกลกลับดูร้อนรน เร่งรีบ เหมือนจะต้องรีบไปไหนงั้นแหละ
ราเมลจึงอดแปลกใจไม่ได้
“ข้าต้องไปแล้วล่ะ ราเมล เพราะว่า คนที่ต้องการเด็ก ไม่ได้มีแค่พระราชาของเจ้าเท่านั้นนะ แต่ทว่า แดนใต้ ก็ต้องการเช่นกัน”
“....” แดนใต้เกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ราเมลครุ่นคิด
“งั้นข้าไปก่อนนะราเมล หวังว่าวันหน้าเจอกัน เจ้าคงจะต้อนรับข้าดังเช่นสหายเหมือนเดิมนะ” มิเกลรีบตัดบทก่อนที่ราเมลจะคิดอะไรออก
“หืม ทำไมเจ้าพูดเช่นนั้นล่ะมิเกล อ่าวมิเกล” เมื่อราเมลหันมาอีกที มิเกลก็จากไปเสียแล้ว ราเมลไม่เข้าใจความหมายที่มิเกลพูดสักนิด เห้อ คิดไปก็ป่วยการ ราเมลเสยผมของตัวเองเล็กน้อยก่อนเปิดประตูห้องออกไป
“องครักษ์ทั้งหลาย ไปตามพระราชามาที่นี่ที่ บอกพระราชาว่า ข้าได้สิ่งที่เขาต้องการมาแล้ว ”
ราเมลสั่งองครักษ์ ทั้งสองคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เมื่อสั่งการเสร็จ ราเมลก็เดินกลับเข้ามาในนั่งในห้อง เพื่อรอพระราชาของเขา!
ความคิดเห็น