คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 การพบกัน
หลังจากการสนทนา อันไร้สาระจบลง
ราเมลก็ต้องกุมขมับของตนเองมาตลอดตั้งแต่อยู่ในวัง จนตอนนี้นำทหารหลวงออกมาก หาเด็ก ไปให้พระราชาจอมเอาแต่ใจคนนั้น ให้ตายสิ พระราชานั่นไม่คิดจะผลิตลูกเองบ้างเลยหรือไง
ยิ่งคิดราเมลก็ยิ่งเจ็บใจไม่น่า ไปอ่อนข้อยอมพระราชาเลย ฮึ่ม
หลังจากคร่ำครวญเสร็จราเมล สั่งทหารให้ไปดูตามสถานที่ต่างๆเร่งหาเด็ก 1 ขวบ 5 คน หญิง 1 ชาย4 กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
แต่ก็ยังหาไม่พบเสียที จนพระอาทิตย์จวนจะตกดินแล้ว
ราเมล จึงสั่งทหารหลวงรีบกลับพระราชวังก่อนค่ำ ส่วนราเมลนั้นก็จะตามหาเด็กต่อ แต่ถ้าหาไม่เจอ เขาก็ไม่กลับวังไปให้พระราชานั่นบ่นแน่นอน ระหว่างนั้นราเมลก็คิดได้ว่า ตนควรหาที่สถานที่พักผ่อน และลึกลับพอที่พระราชาจะตามมาจับตัวเขา ไม่ได้
ราเมลก็เดินไปตามตรอกซอกซอย ระหว่างที่เดินไปก็มองหาที่พักไปด้วย และแล้วเขาก็ได้เจอ นักบวชสาวผู้นึงยืนพิงประตู อุ้มเด็กทารก อยู่ ราเมลมองด้วยความประหลาดใจ และถามออกไป
“ท่านนักบวช ท่านนี้ไม่ทราบว่า ท่านมายืนทำอะไรดึกๆคนเดียวแบบนี้” และคำตอบที่ได้คือรอยยิ้ม ราเมลมองนักบวชสาวด้วยความสงสัยที่มากกว่าเดิม และสายตาเริ่มสำรวจตามร่างกายของินักบวชสาว นักบวชท่านนี้ หลับตาอยู่ตลอดเวลา มีรอยยิ้มประดับอยู่ตลอด หน้าตางดงาม ผมหยักศกสีม่วงปนน้ำตาล ปล่อยยาวลงมา ใส่หมวกฟาง มือซ้ายถือไม้เท้าที่ทำพิธี มือขวามีลูกประคำพันอยู่ที่มือ และมีเด็กทารกหน้าตาน่ารัก นอนหลับอยู่ในอ้อมอก และเด็กทารกนั้นดูเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ที่บอกว่ายังไงๆราเมลก็ต้องเอาเด็กคนนี้กลับไปให้พระราชาให้ได้ แต่ติดที่ว่า เขาจะต้องทำยังไงถึงได้มา เขาครุ่นคิด
“ข้ามาได้อย่างไรไม่สำคัญเท่ากับ ท่านต้องการอะไรจากข้า”
นักบวชท่านนั้น อยู่ดีๆก็พูดโพล่งออกมากมีผลทำให้
ราเมลหน้า เหวอ ไปสามวิ แล้วดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็ว
เขาสูดหายใจลึกๆ แล้วหันไปมองหน้านักบวชสาว
“ท่าน รู้เหรอว่าข้าต้องการอะไร ” ราเมลลองหยั่งเชิงดู
“ข้ารู้ท่านต้องการเด็กใช่ไหมล่ะ” ทันทีที่นักบวชสาวพูดจบ ราเมลก็ชักดาบที่แนบอยู่ที่เอวออกมาชี้หน้า นักบวชสาว
“ท่าน คือใคร กันล่วงรู้ความลับของ พวกเราได้อย่างไร ปกติข้าก็ไม่ได้มีคุณธรรมอะไรสักเท่าไหร่อยู่แล้ว ฉะนั้นบอกข้ามาเจ้าคือใคร ไม่งั้นข้าไม่รับประกันว่าพรุ่งนี้เจ้า จะได้มองท้องฟ้าดั่งเช่นวันนี้อีก !” แววตาราเมลฉาบด้วยจิตแห่งการฆ่าฟัน เต็มเปี่ยม แต่ผลที่ได้คือ คนที่ได้ฟังนั้นกลับหัวเราะ
“ฮ่า ฮ่า เจ้ายอมรับแล้วเหรอว่าตัวเอง ไม่มีคุณธรรมน่ะ ราเมล”
นักบวชสาวหัวเราะ และลืมตาขึ้นมามองหาราเมล
“เจ้า” เมื่อได้เห็นใบหน้าชัดๆของนักบวชสาวพร้อมกับดวงตาที่จ้องมา ทำให้เขารู้ทันที ว่านั่นคือหญิงสาวแห่งโชคชะตา มิเกล
ผู้หญิงคนนี้อาศัยอยู่ทางตอนเหนือของเทือกเขาสายลม เป็นหัวหน้าชนเผ่าสายหมอก ผู้ที่เกิดมาพร้อมกับคำสาป แต่ทว่าเธอก็เป็นผู้ที่สามารถถอดถอนคำสาป และทำให้เผ่าของกลับมายิ่งใหญ่กว่าเผ่าใดๆ เหตุใดข้าจึงรู้จักมิเกลน่ะหรือ ข้าเคยร่วมต่อสู้กับมิเกลในสงครามของเผ่าสุริยัน ครั้งนึงไงล่ะ
“นี่มิเกลเจ้ามาทำอะไรที่อณาจักรแห่งนี้ หืม แล้วสัตว์พิทักษ์ของเจ้าล่ะไปไหน แล้วเจ้าเปลี่ยนสีผมแล้วเหรอ แล้วทำไมเจ้าถึงกลายเป็นนักบวชได้ล่ะ แล้วเจ้าหาข้าเจอได้อย่างไร”ราเมลรัวถามมิเกลเป็นชุด
“นี่ เจ้าถามข้าเยอะจังนะราเมล ยังช่างสงสัยไม่เปลี่ยนเลยนะ
เอาเป็นว่า โชคชะตาพัดพาให้พวกเรามาเจอกันและกันเถอะ”
มิเกลส่ายหัวนิดหน่อย และผายมือข้างซ้ายผลักประตูเข้าไป มือข้างขวาก็คอยประคอง เด็กทารกที่อยู่ในมือไว้ ราเมลเห็นอีกฝ่ายเชื้อเชิญ จึงเดินตามเข้าไปและไม่ลืมที่จะปิดประตู ราเมลสำรวจรอบๆตัวเขา มันเป็นห้องเล็กๆ มีโต๊ะกับเก้าอี้ มีเตียงใหญ่ตั้งอยู่ ทันใดนั้นเองที่เขาสังเกตุเห็นว่า สัตว์ผู้พิทักษ์ของมิเกลนอนอยู่ พร้อมกับเด็กทารก 5 คน บวกกับในมือมิเกลอีก 1 เป็น 6 คน ราเมลเห็น มิเกลเคาะหัวสัตว์ผู้พิทักษ์ของตนสองสามที เจ้าเสือยักษ์นั่นจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา และ มันก็หลับต่อ ราเมลจึงหัวเราะเล็กน้อย มิเกลวางเด็กลงแล้วมองมาทางราเมล ราเมลยักคิ้ว สองสามที และเดินไปนั่ง ที่เก้าอี้ตัวเล็กนั่น
“นี่ ราเมลเจ้าต้องการเด็ก 5 คนใช่ไหม”
“มิเกลในเมื่อเจ้ารู้ อยู่แล้วยังจะถามข้าอีก แล้วเด็ก 6 คนนั่นหมายความว่าอย่างไร เจ้าคำนวณผิดเหรอ ” ราเมลพูดพลางชี้ไปยังเด็ก 6 คนที่กำลังนอนหลับพร้อมกับเสือตัวยักษ์
“ราเมลไม่ใช่แค่เจ้าและข้าเท่านั้นนะที่มีโชคชะตา ทุกคนล้วนมีชะตาเป็นของตนเองทั้งนั้น และเด็กพวกนี้ก็เช่นกัน”
ความคิดเห็น