ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์

ลำดับตอนที่ #9 : มันอายุเท่าไหร่กันฟร่ะ -*-

ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ 9// ตอน มันอายุเท่าไหร่กันฟร่ะ -*-



“และผลประกวดการแสดง ณ งานประชาสำพันธ์กีฬาสี ก็อยู่ในมือผมแล้วนะครับ สีที่ชนะก็คือ สีแดงครับ ปรบมือให้ Red Zeiya ของเราด้วยคร้าบบบบบบบบบบบบบบ”เสียงพิธีกรประกาศผลการประกวดการแสดง ในวันประชาสัมพันกีฬาสี ที่ฉันซ้อมมา5วัน ออกมาแล้ว และสีฉันชนะ



ฮ่าๆๆ ฉันกระโดดโลดเต้นไปกับพี่สต๊าฟในสีทันที 555 คนเก่งก็งี้ ทำอะไรก็ดีไปหมดนั่นแหละ คึคึ โย่ๆ ชนะแล้วโว้ยยยยยยย



“เก่งมากเว้ย ไอ้ไนท์ เก่งจังเลยนะจ๊ะ น้องไอ”พี่กลองเดินมาชมฉันและไนท์



นี่เพราะพี่แกไม่มีประวัติขี้หลีหรอกนะ ฉันถึงรู้ว่าพี่แกจริงใจนะ หึหึ



“หึหึ ฝีมือเว้ย”ตาไนท์โอ่



เชอะ ถ้าไม่มีฉัน นายก็ทำอะไรไม่ได้ย่ะ



“ช่างมรึงซิ เออ ไอครับ เก่งจังเลยนะ ไอเท่มากเลย รู้รึเปล่าน่ะ อืม...แต่พี่ว่านะ ไอจะเท่กว่านี้ถ้า.....”พี่แกพูดค้างๆไว้อย่างนั้น



หา จะเท่กว่านี้ถ้าอะไรอะ จะพูดก็พูดไม่หมด



“ถะ..ถ้าอะไรอะคะ”ฉันเอียงคอถามอย่างสงสัย และแน่นอน เมื่อทำอย่างนี้ ฉันน่ารัก



“ถ้า...ถ้าให้พี่หอมแก้มน่ะ”พี่กลองพูด



และแล้ว เขาก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มฉันเร็วๆ ก่อนจะเดินหนีไปเลย



กรี้ดดดดดดดดดดดดดด เค้า...เค้าหอมแก้มฉัน กรี้ดๆๆๆ



ฉันก็ไม่รู้จะทำอะไร ที่จริง ทำอะไรไม่ถูกน่ะ ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิมแป๊ะๆ



“นี่ๆๆ แค่หอมแก้ม ตัวแข็งเลยหรอ ยังกะเห็นผี”นายไนท์สกิดๆฉัน



นายลองโดนมั้งมั้ยล่ะยะ



“........”ถึงความคิดจะด่าไปทันควัน แต่ร่างกานอันสวย ใส ไร้สมอง เอ๊ย สวย ใส น่าถะนุถนอมของฉันยังคงแข็งทื่อ ปากก็พลอยจะไม่ขยับไปด้วย ยังกะอมอะไรไว้



“เฮ้ เธอเป็นอะไรน่ะ”ตาไนท์เอามือมาโบกๆตรงหน้าฉันแล้วถาม



“กรี้ดๆๆ นายเห็นมั้ย พี่กลองเค้าหอมแก้มฉัน กรี้ดดดดดดดด”ฉันที่พึ่งได้สติ กรี้ดกร้าดๆเบาๆทันที ก็ใครจะไม่กรี้ดล่ะ คนหล่อหอมแก้มเว้ย อ้ายยยยยยยยยย



“- - เธอบ้าหรอ”ตานั่นมองฉันเหยียดๆ



กล้ามองแฟนประธารสีอย่างนี่หรอยะ (แกแน่ใจหรอว่าเค้าอยากเอาแกเป็นแฟนน่ะ นังไอ-*-)



“โอ๊ย ไม่คุยด้วยแล้ว”ฉันเชิดใส่เขาไปที ก่อนจะวิ่งไปหายัยพั้น ที่กำลังถูกรุ่นพี่ใช้ไปเก็บของอยู่



“อ้ายพ้านๆๆๆ แกเห็นรึเปล่า เมื่อกี้นี้น่ะ กรี้ดๆๆ พี่กลองเค้าหอมฉันแหละแก”ฉันรีบประกาสทันที



“เออๆๆ ยินดีด้วยว่ะ แต่ว่านะ แกช่วยฉันหน่อยสิ ไอ้กล่องพวกนี้ไม่ใช่เบาๆเลยนะ นังเพื่อนบ้า”ยัยพั้นพูด



และเพราะเหตุนั้น ฉันเลยต้องไปแบกกล่องบ้าที่หนักเป็นตันๆ ไปเก็บที่ชั้นเจ็ด ตึกอเนกประสงค์ ให้ตาย อย่าให้เจออีพี่คนที่ใช้นะ ฉันจะฆ่าหั่นศพ แล้วหมกไว้ในถังขี้เลยคอยดู เฮอะ



-ตอนเย็น-



“ปะ กลับบ้านกันไอ้ไอ”ยัยพั้นบอกกับฉันเมื่ออาจารย์ออกจากห้องไปแล้ว



“เออๆๆ”ฉันตอบรับ ก่อนจะเดินลงตึกไปกับยัยนี่ด้วย



“พี่ไอคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”เสียงสดใสของเด็กไม่รู้จักโตดังมาแต่ไกล



“อ้าว พู มาแล้วหรอ”ฉันทักทาย



“ค้าบ ผมมารอพี่โดยเฉพาะเลยนะเนี่ย”



“ออ จ๊ะๆ”



“นี่ ฉันยังยืนหัวโด่อยู่นะตาพู จะไม่ทักพี่แกเลยรึ”ยัยพั้นเป็นฟืนเป็นไฟ โวยวายขึ้นมา



หึหึ พูคงเบื่อหน้าแก เลยไม่อยากจะทักน่ะ



“ทำไมต้องทักล่ะ”พูยื้นหน้าตา น่าถีบๆเข้าไปใกล้ยัยพั้น



“หน๋อย แกต๊ายยยยยยยยย”



สิ้นเสียงอันอาฆาตของคนพี่ ทั้งพี่ทั้งน้อง ก็วิ่งปรู๊ดหายไปเลย อ่าว แล้วทิ้งคนสวยไว้งี้อะนะ ไอ้พี่น้องคู่นี้นี่ มันอายุกี่ขวบกันนะ ห้า หรือหกหว่า ทุกคนสงสัยเหมือนฉันมั้ยคะ - -???