ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์

ลำดับตอนที่ #8 : เพื่อน

ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ 8// ตอน เพื่อน



“-o-zzZ...-0-zzZ...-_-...=_=..o_o...O_O...OoO!!!!!!!!!”



นั่นคือปฎิกริยาของฉันคะ กรี้ดดดดดดดดด ฉันมาอยู่ที่ไหนแล้วเนี่ย แต่เอ อุ่นจาง คึคึ หมอนข้างอะไรเนี่ย อุ๊นอุ่น ฉันซุกหน้าเข้าไปในหมอนข้าง แล้วลูบๆคลำๆมัน เอ หมอนข้างรุ่นไหนฟ่ะ มีกล้ามด้วย ล่ำยังจะผู้ชาย เอ...



เฮ้ย ผู้ชาย ฉันลืมตาขึ้นมาทันที อ๊ากกกกกกกกกกกก อกใครเนี่ย ล่ำเป็นบ้า เลือดกำเดาจะไหล ซวบ ปรับองศาของคอ เงยขึ้นมาอีกนิด จ๊ะเอ๋ ตาพูนี่เอง อู๊ย ถ้าตานี่ไม่อ่อนกว่าฉันนะ ฉันจะไม่ลังเลเลยที่จะเลือกมันเป็นพ่อของลูกในท้องฉัน คึคึ หล่อออกปานชะนี้



ว่าแต่ ฉันมานอนเตียงเดียวกะหนุ่มรูปงามนี่ได้ไงหว่า คึคึ หรือว่าฉันเมา แล้วข่มขืนเขานะ ง่ะ - -?????



“พู พูๆๆๆ พู๊......... >O

ตานี่ ตื่นยากตื่นเย็นชะมัด แต่เอ มองไปมองมา ปากพูนี่น่าจูบอะ แผล่บๆ น่าหม่ำชะมัด ให้ตาย (นี่แกเป็นผู้หญิงหรอ- * -) ฉันลูบผมเค้าเล่น ต๊ายตาย ผมนุ่มกว่าผมฉันอีกอะ คิ้วก็เข้มจาง ไม่น่าเชื่อเลยว่าชีวิตนี้จะได้นอนกะผู้ชายหล่อๆแบบนี้ด้วย คิกๆ (ถึงจะแค่นอนหลับก็เหอะ)



หมับ!!



O_O!!!



อยู่ๆ พูน้อยกลอยใจของฉันก็ตื่นขึ้นมาซะงั้นอะ เขาคว้ามือฉันแล้วลืมตาขึ้นมานั่งบนเตียงด้วย



“อย่าเล่นผมเซ่ ยุ่งหมดแล้วเห็นมั้ย”พูทำปากยื้นๆ เหมือนงอนๆ แล้วขยี้หัวตัวเอง



แกตะหากที่ทำหัวยุ่ง ใช่ฉันที่ไหนเล่า



“นี่ ยังไม่เคลียเลยนะตาพู นี่ฉันอยู่ไหนเนี่ย”ฉันกอดอกคาดคั้นเด็กหล่อทันที



“ห้องพูไง”เขาตอบ พร้อมกับยิ้มแป้นแล้นให้ฉัน



อะไรนะ -*-



“ห้องเธอ บ้านเธอด้วยน่ะสิ อ้าว แล้วแม่ฉันจะอยู่กับใครอะ เดี๋ยวแม่เหงา ไม่ๆๆๆ ฉันจะกลับบ้านนนน”ฉันโวยวาย เด้งออกจากเตียง พุ่งไปที่ประตูทันที



“เดี๊ยวๆๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวๆๆ อย่าพึ่งไปดิพี่ วิ่งออกไปงั้นเดี๋ยวลูกน้องผมเป่าทิ้งไม่รู้นา”เสียงตาพูตะโกนมาจากบนเตียง



เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด



แบรกทันที เป่าทิ้งงั้นหรอ เออ ลืมไป บ้านตานี่เป็นบ้านมาเฟีย เคอะๆ เกือบตายแย้วฉาน



“งั้น รีบๆตื่นไปแต่งตัว แล้วพาพี่กลับบ้านเดี๋ยวนี้”ฉันหันมาเท้าเอวสั่งน้องเพื่อน



“ไม่ ต่อให้ตายพูก็จะไม่มีวันพาพี่ไอไปบ้านนั้น ไม่เด็ดๆ”พูสั่นหัวปฏิเสธ



กรี้ดดดดดดดด ไอ้เด็กบ้า



“พู บอกให้พาพี่ไปไง ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ หา”ฉันเริ่มพูดอย่างมีน้ำโห และน้ำตา



“พี่ไอ พี่ก็รู้ว่าบ้านนั้นมันเป็นยังไง ผมบอกแล้วไง แม่พี่ไม่อยากให้พี่โดนแบบนั้นหรอก แม่พี่ยอมเหงาเพื่อพี่ได้อยู่แล้ว”พูพูด



แม่ แม่เหงา ไม่ๆๆ ฉันไม่ยอมให้แม่เหงา ฮือๆ แม่ แม่จ๋า แม่เหงาใช่มั้ย รอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวไอจะไปหาแม่แล้ว แม่รอไอก่อนนะ



“พู พี่ขอร้อง พาพี่...กลับบ้านเถอะ...นะ”ฉันพูด เสียงเริ่มขาดๆ เพราะกำลังจะร้องไห้



“พี่ร้องไปเถอะ ผมยอมเห็นน้ำตาพี่ตรงนี้ ดีกว่าต้องให้พี่ไปเสียน้ำตาที่บ้านนั้น”พูพูดเสียงดุๆ ออกแนวเย็นชา



ฮือๆๆ พู ฮือๆๆๆ พูใจร้าย ฮือๆๆ



ฉันเข่าอ่อน ซุดฮวบลงกับพั้นห้อง แล้วสะอึกสะอื้นร้องไห้ ฮือๆๆ แม่จ๋า....



“พี่อยู่ในนี้ไปแล้วกัน วันนี้ก็หยุดเรียนไปเถอะ เดี๋ยวผมสั่งเด็กเอาข้าวมาให้”พูพูด แล้วเดินเลยฉันออกไปนอกห้อง ก่อนจะปิดประตู ฉันได้ยินเสียง คลิ๊ก ที่แปลว่าเขาล็อคห้องจากด้านนอก



ฉันคลานไปที่ประตู แล้วทุบมันเบาๆ พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย



พูจะไปเข้าใจอะไร ฮือๆๆ แม่ยังมีชีวิต แม่ยังมีจิตใจ แม่ยังรู้สึก ฉันเชื่ออย่างนั้น เพียงแต่แม่ทำอะไรไม่ได้ แม่คงจะเหมือนถูกขังอยู่ในร่างที่หลับไหล แม่คงจะเหงา แม่คงจะร้องไห้ ถ้าท่านทำได้ ฮือๆๆ ทำไมไม่เข้าใจนะพู เธอเคยเข้าใจพี่ที่สุดนี่ แล้วนี่มันอะไรกัน ฮือๆ พูใจร้าย แม่คะ ไอขอโทษ ไอจะไปหาแม่ให้เร็วที่สุดนะคะ แม่รอไอก่อนนะ เดี๋ยวไอไปหานะคะ............



“ไอ้ไอเว้ย ไอ้ไอ ตื่นๆ ตื่นได้แล้ว นี่แกนอนหรือแกตายเนี่ย”เสียงด่าๆของเพื่อนเลิฟที่คุ้นเคย ปลุกฉันขึ้นจากนิทรา



“อืม...หืม อ่าว อ่า ไอ้พั้นหรอ”ฉันสลืมสลือตื่นขึ้นมา



ฉันหลับอีกแล้วหรอเนี่ย ทำไมวันนี้ฉันหลับได้หลับดีนะ อ้าว ฉันนอนอยู่ตรงประตูไม่ใช่หรอ แล้วมากองอยู่บนเตียงได้ไง แล้วพูอะ แล้วฉันนอนไปนานแค่ไหนเนี่ย (นี่คือความโง่ของพวกนอนนานคะ)



“เออดิ ฉันเอง คิดว่าแม่แกหรอ”มันด่า



“ไอ้เพื่อนบ้า เล่นถึงแม่เลยนะแก”ฉันตีแขนมันเบาๆอย่างแค้นๆ



“ไม่บ้าล่ะ แกนอนละเมอหาแม่ตั้งนานแล้วนะ พอฉันสะกิดจะปลุก แกดันบอก แม่จ๋า แม่มาหาไอหรอ แกคิดว่าฉันเป็นผีหรอวะ”มันดัดเสียงประชดฉันเข้าให้



เชอะ ไอ้เพื่อนบ้า



“ช่างฉันเถอะน่า เออนี่ ฉันจะกลับบ้าน”พึ่งนึกขึ้นได้ ว่าอยากทำอะไร เฮอๆ



“ไม่ พูไปบอกพ่อแกแล้ว ว่าแกจะย้ายมาอยู่นี่ เพราะมันใกล้โรงเรียนดี แน่นอน พ่อแกบอกว่า ดีเหมือนกัน เพราะแกจะได้มีเพื่อน งี้แกจะเถียงฉันอีกมั้ย”พั้นทำหน้ายักษ์ พร้อมกับพูดรัวเป็นกระสุนปืนยางใส่



“แต่...”แต่แม่ฉานนนนนนนนนน



“หยุดเลย ถ้าแกคิดถึงแม่ แกเชื่อฉันสิ แม่แกรักแก หวงแก ห่วงแก อยากให้แกเจอสิ่งที่ดีที่สุด แม่แกคงจะร้องไห้อยู่แน่ๆ ถ้ารู้ว่าแกต้องเจออะไรทุกวัน แกถือว่าทำเพื่อแม่เถอะนะ อยู่นี่ ฉันเชื่อว่าแม่แกเห็นด้วย”พั้นมองฉันด้วยสายตาจริงจัง ที่ตั้งแต่รู้จักกันมา นับครั้งได้ว่ามันทำตาแบบนี้ทั้งหมด 3 ครั้ง รวมครั้งนี้แล้วด้วย



“ฮือๆ.... ไอ้พั้น”ฉันกอดมันทันที ฮือๆๆ แกเป็นเพื่อนฉันจริงๆด้วย



แม่คะ ถ้าแม่ต้องการแบบนี้ ไอจะทำค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ที่นี่ ไอมีเพื่อนที่ดีที่สุดแล้ว ดีที่สุดจริงๆ



-คำว่า “รัก” ที่ใครๆว่าหาคำนิยามยากแล้ว

แต่เชื่อมั้ยคะ ว่า “เพื่อนแท้” มันหาคำนิยามยากกว่าหลายเท่า-



เพื่อนคือคน สำคัญ ของชีวิต

คือความคิด ความหวัง เหมือนหม่องหม่น

คือร่มเงา ร่มเย็น เมื่อร้อนรน

คือความสุข ของกัน เมื่อไม่มีใคร