ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พี่กลอง สุดหล่อ
ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ 4// ตอน พี่กลอง สุดหล่อ
ตอนหน้า จะได้รุกันแล้วว่า ทำไมชื่อเรื่องถึงเป็น ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นี่น่ะหรอ ตัวร้าย ให้ตาย นั่งเอ๋อยังกะอะไรดี”เสียงผู้ชายคนหนึ่ง ดังขัดจิตนาการของฉันเสียงหมด หนอย นั่งเอ๋องั้นหรอ
“นั่งเอ๋อ ก็ยังดีกว่าพวกเสือกยุ่งเรื่องของชาวบ้าน”ฉันด่าออกไปก่อนจะหันไปดูผู้ชายที่บังอาจว่าฉันเอ๋อเสียอีก
“นี่ ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ กล้าพูดแบบนั้นหรอฮะ”เสียงนั้นตวาดอย่างฉุนเต็มที่
ชะอุ๊ย ต๊ายตาย ต๊ายตายๆๆ ฉันเนี่ยแหละจะตาย เฮอๆ ก็อีตาที่ฉันด่าไปน่ะ ดันเป็นท่านพี่หัวหน้าฝ่ายการแสดง เฮอๆ ที่ตอนนี้แยกเคี้ยว เตรียมจะฆ่าฉันเต็มที่
“เฮอๆ รุ่นพี่สุดหล่อ สุดเท่ส์ เวรี่สมาร์ท แอนด์แฮนซั่ม มีอะไรหรือคะ”ฉันหยอดทันที เพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ ที่สวยมักมากเอาไว้
“อืม ฉันรู้ว่าฉันหล่อ มาซ้อมได้แล้ว”เขาว่า แป่ว ไอ้นี่ หลงตัวเองก็เป็นเว๊ย ถึงมันจะหล่อจริงๆก็เฮอะ
“คะๆๆ ท่านพี่สุดหล่อ”ฉันอดประชดต่อไม่ได้จริงๆนะ เฮอะ แต่ไอ้คุณพี่ไนท์ท่านก็ยังคิดว่าฉันชมเค้าจริงๆ ให้ตาย หน้าพี่แกทำด้วยอะไรเนี่ย
“โอเค เรามาเริ่มซ้อมกันตรงฉากต่อสู้เลยดีกว่านะ เพราะที่เหลือ มันง่าย”เขาว่า
แล้วเราก็เริ่มซ้อมกัน ฉันควงคาทา แล้วก็เหวี่ยงให้ไปกระทบกับคาทาของพี่เค้าด้วย แต่ว่า มันไม่ง่ายขนาดนั้นน่ะสิ
“เฮ้ยๆๆ บนขวาก่อนสิ เหวี่ยงผิดทางแล้ว เธอน่ะ”เขาพูด ขณะที่ไม้คาทาของฉันกับเขา ต่างก็ถูกเหวี่ยงออกไป แต่มันดันไม่กระทบกัน เพราะเขาเหวี่ยงไปด้านบนขวา แต่ฉันเหวี่ยงล้างขวา เฮอะๆ
“อ่าว ก็ไม่บอกนี่ใครจะไปรู้เล่า”ฉันเถียงอย่างอัตโนมัติ คือฉันเป็นพวกไม่ยอมรับน่ะ ถ้าใครใส่ร้ายฉัน ไม่วามันจะเป็นจริงหรือไม่ ฉันแว้ดทันที
ครั้งนี้ก็เช่นกัน ที่จริงเขาบอกฉันแล้วล่ะว่าต้องทำยังไง แต่ฉันจำไม่ได้ง่ะ แฮะๆ
“ฉันบอกเธอแล้ว จำไม่ได้หรอไง”เขาเริ่มแยกเคี้ยว ชะอุ๊ย น่ากลัวอีกแล้วตานี่ ให้ตาย มันเป็นลูกสิงโตรึไงวะ รึว่าลูกที-เร็คส์
“นี่ สมองฉันน่ะ ไม่ใช่อิ๊กคิวซังนะ ถึงจะจำได้ทุกอย่างน่ะ”ฉันแหว เฮอะ เรื่องอะไรจะยอมมัน เน๊อะๆ
“แล้วทำไมฉันจำได้”
“ก็พี่เป็นคนคิดท่านี่ ก็ต้องจำได้อยู่แล้ว”
“เปล่า ฉันไม่ได้เป็นคนคิดท่า แพรเป็นคนคิด”
“ก็...ก็ ไม่รู้อะ ก็มันจำไม่ได้อะ ไม่รู้โว้ย”ด้วยความที่หมดคำพูดจะเถียง เลยต้องโว้ยไว้ก่อน เฮอๆ
“เธอกล้าขึ้นโว้ยกับฉันงั้นหรอ”อีตาพี่ไนท์ตวาด
กล้าสิวะ
“ทำไม มีปัญหางั้นหรอ”ฉันยื้นหน้ากวนๆใส่เขา ตาพี่ไนท์เริ่มหน้าแดงด้วยความโกรธา
“มี…”ตานั่นยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงขยันมาช่วยขยี้
“มันจะมีปัญหาแน่ๆ ถ้าตอนแสดงมันออกมาไม่เพอร์เฟ็คน่ะ ไอ้ไนท์”เสียงผู้ชายคนหนึ่ง เดินมา แล้วเอาแฟ้มงานซัดกระโหลกตาไนท์เข้าให้
โอ๊ว ใครเนี่ย คึคึ ทำดีมักมาก ขอบอกๆ
“ก็ยัยนี่มันกวนตี-นฉัน”อีตาพี่ไนท์คลำหัวที่หล่อป้อยๆ แต่ก็ยังทำหน้ายักษ์อยู่ดี
“ไม่รู้ รู้แต่ว่า สีเราต้องได้ที่หนึ่ง และถ้ามันไม่ได้ แกโดนแน่”รุ่นพี่คนนั้นแยกคี้ยวใส่ไนท์
คึคึ เขาทำถูกใจฉันจริงๆนะ แถมหล่ออีกต่างหาก งี้ต้องตีสนิท ถูกชะตามักมาก
“เออ พี่ชื่อไรหรอคะ”ฉันถามหนุ่มผู้มาใหม่ทันที
“อ๋อ พี่ชื่อ กลอง น่ะ”เขาหันมายิ้มพิมใจให้ฉัน กรี้ดดดดดดดดด หล่อมาก
“ฉันชื่อ ไอ ค่ะ พี่อยู่ฝ่ายการแสดงหรอคะ”ฉันถาม พร้อมกัยส่งยิ้มพิมใจให้พี่กลองสุดหล่อบ้าง
“อ๋อ เปล่าหรอก พี่เป็นประธารสีน่ะ”เขาตอบ
ว้าว ทั้งหล่อ ทั้งเรียนเก่งงี้ กรี้ดดดดดดดดด น่ากิน เอ๊ย น่ารักอย่างแรง โฮะๆๆ
“อืม พี่อยู่ห้องไหนหรอคะ”ฉันเริ่มถามที่อยู่ทันที เผื่อจะไปจีบ เอ๊ย ไปหาบ่อยๆ (แหม พูดผิดบ่อยนะยะ)
“5/7 น่ะ แล้วไอล่ะจ๊ะ”
กรี้ดดดดดดดด เขาพูด-จ๊ะ-กับฉัน กรี้ดๆๆ ไม่ไหวแล้ว ความหล่อจะกลืนกินฉันแล้ว
“ม.4/8 คะ แล้ว....”ยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงขยี้ มาช่วยขยัน (สำนวนแปลกๆเน๊อะ)
“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้เลย ไอ้กลอง กรุจะซ้อม มรึงไปไกลๆเลย ก่อนที่กุจะเอาคาทาฟาดกบาลมรึง”ไอ้ไนท์บ้านั่นตวาด
หน๋อย บังอาจขัดขวางความรักของเจ้าชาย กับสโนไวท์เร๊อะ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อยนะยะ
“เออๆ ไปก็ได้วะ บายนะครับไอ”เขาหันไปไปตวาดไนท์คืนบ้าง แล้วหันมายิ้มหวานกับฉัน
เล่นเอาฉันงี้ แทบจะวิ่งไปข่มขืนเขากลางสนามบาส แต่ดีที่ยังพอมีความงามอย่างไทยอยู่บ้างน่ะ
“เอ้า ซ้อมต่อสิ ยืนมองผู้ชายอยู่ได้ ยัยแร.ด”ไนท์ตวาดอีกที
กรี้ดดดดดดดดดดด ว่าไงนะ แร.ดงั้นหรอ ไอ้บ้า มรึงตายยยยยยยยยยยยยยย
ระหว่างซ้อมต่อนั้น ฉันกับเขาก็เหวี่ยงคาทาใส่กันอย่างแรง ตายๆๆ แกต้องต๊ายยยย
และวันนั้น ก็จบลงด้วยประการชะนี้ ถึงฉันจะไม่อยากกลับบ้านเลย แต่ก็ต้องกลับ เฮ้ออ....
ตอนหน้า จะได้รุกันแล้วว่า ทำไมชื่อเรื่องถึงเป็น ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นี่น่ะหรอ ตัวร้าย ให้ตาย นั่งเอ๋อยังกะอะไรดี”เสียงผู้ชายคนหนึ่ง ดังขัดจิตนาการของฉันเสียงหมด หนอย นั่งเอ๋องั้นหรอ
“นั่งเอ๋อ ก็ยังดีกว่าพวกเสือกยุ่งเรื่องของชาวบ้าน”ฉันด่าออกไปก่อนจะหันไปดูผู้ชายที่บังอาจว่าฉันเอ๋อเสียอีก
“นี่ ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ กล้าพูดแบบนั้นหรอฮะ”เสียงนั้นตวาดอย่างฉุนเต็มที่
ชะอุ๊ย ต๊ายตาย ต๊ายตายๆๆ ฉันเนี่ยแหละจะตาย เฮอๆ ก็อีตาที่ฉันด่าไปน่ะ ดันเป็นท่านพี่หัวหน้าฝ่ายการแสดง เฮอๆ ที่ตอนนี้แยกเคี้ยว เตรียมจะฆ่าฉันเต็มที่
“เฮอๆ รุ่นพี่สุดหล่อ สุดเท่ส์ เวรี่สมาร์ท แอนด์แฮนซั่ม มีอะไรหรือคะ”ฉันหยอดทันที เพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ ที่สวยมักมากเอาไว้
“อืม ฉันรู้ว่าฉันหล่อ มาซ้อมได้แล้ว”เขาว่า แป่ว ไอ้นี่ หลงตัวเองก็เป็นเว๊ย ถึงมันจะหล่อจริงๆก็เฮอะ
“คะๆๆ ท่านพี่สุดหล่อ”ฉันอดประชดต่อไม่ได้จริงๆนะ เฮอะ แต่ไอ้คุณพี่ไนท์ท่านก็ยังคิดว่าฉันชมเค้าจริงๆ ให้ตาย หน้าพี่แกทำด้วยอะไรเนี่ย
“โอเค เรามาเริ่มซ้อมกันตรงฉากต่อสู้เลยดีกว่านะ เพราะที่เหลือ มันง่าย”เขาว่า
แล้วเราก็เริ่มซ้อมกัน ฉันควงคาทา แล้วก็เหวี่ยงให้ไปกระทบกับคาทาของพี่เค้าด้วย แต่ว่า มันไม่ง่ายขนาดนั้นน่ะสิ
“เฮ้ยๆๆ บนขวาก่อนสิ เหวี่ยงผิดทางแล้ว เธอน่ะ”เขาพูด ขณะที่ไม้คาทาของฉันกับเขา ต่างก็ถูกเหวี่ยงออกไป แต่มันดันไม่กระทบกัน เพราะเขาเหวี่ยงไปด้านบนขวา แต่ฉันเหวี่ยงล้างขวา เฮอะๆ
“อ่าว ก็ไม่บอกนี่ใครจะไปรู้เล่า”ฉันเถียงอย่างอัตโนมัติ คือฉันเป็นพวกไม่ยอมรับน่ะ ถ้าใครใส่ร้ายฉัน ไม่วามันจะเป็นจริงหรือไม่ ฉันแว้ดทันที
ครั้งนี้ก็เช่นกัน ที่จริงเขาบอกฉันแล้วล่ะว่าต้องทำยังไง แต่ฉันจำไม่ได้ง่ะ แฮะๆ
“ฉันบอกเธอแล้ว จำไม่ได้หรอไง”เขาเริ่มแยกเคี้ยว ชะอุ๊ย น่ากลัวอีกแล้วตานี่ ให้ตาย มันเป็นลูกสิงโตรึไงวะ รึว่าลูกที-เร็คส์
“นี่ สมองฉันน่ะ ไม่ใช่อิ๊กคิวซังนะ ถึงจะจำได้ทุกอย่างน่ะ”ฉันแหว เฮอะ เรื่องอะไรจะยอมมัน เน๊อะๆ
“แล้วทำไมฉันจำได้”
“ก็พี่เป็นคนคิดท่านี่ ก็ต้องจำได้อยู่แล้ว”
“เปล่า ฉันไม่ได้เป็นคนคิดท่า แพรเป็นคนคิด”
“ก็...ก็ ไม่รู้อะ ก็มันจำไม่ได้อะ ไม่รู้โว้ย”ด้วยความที่หมดคำพูดจะเถียง เลยต้องโว้ยไว้ก่อน เฮอๆ
“เธอกล้าขึ้นโว้ยกับฉันงั้นหรอ”อีตาพี่ไนท์ตวาด
กล้าสิวะ
“ทำไม มีปัญหางั้นหรอ”ฉันยื้นหน้ากวนๆใส่เขา ตาพี่ไนท์เริ่มหน้าแดงด้วยความโกรธา
“มี…”ตานั่นยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงขยันมาช่วยขยี้
“มันจะมีปัญหาแน่ๆ ถ้าตอนแสดงมันออกมาไม่เพอร์เฟ็คน่ะ ไอ้ไนท์”เสียงผู้ชายคนหนึ่ง เดินมา แล้วเอาแฟ้มงานซัดกระโหลกตาไนท์เข้าให้
โอ๊ว ใครเนี่ย คึคึ ทำดีมักมาก ขอบอกๆ
“ก็ยัยนี่มันกวนตี-นฉัน”อีตาพี่ไนท์คลำหัวที่หล่อป้อยๆ แต่ก็ยังทำหน้ายักษ์อยู่ดี
“ไม่รู้ รู้แต่ว่า สีเราต้องได้ที่หนึ่ง และถ้ามันไม่ได้ แกโดนแน่”รุ่นพี่คนนั้นแยกคี้ยวใส่ไนท์
คึคึ เขาทำถูกใจฉันจริงๆนะ แถมหล่ออีกต่างหาก งี้ต้องตีสนิท ถูกชะตามักมาก
“เออ พี่ชื่อไรหรอคะ”ฉันถามหนุ่มผู้มาใหม่ทันที
“อ๋อ พี่ชื่อ กลอง น่ะ”เขาหันมายิ้มพิมใจให้ฉัน กรี้ดดดดดดดดด หล่อมาก
“ฉันชื่อ ไอ ค่ะ พี่อยู่ฝ่ายการแสดงหรอคะ”ฉันถาม พร้อมกัยส่งยิ้มพิมใจให้พี่กลองสุดหล่อบ้าง
“อ๋อ เปล่าหรอก พี่เป็นประธารสีน่ะ”เขาตอบ
ว้าว ทั้งหล่อ ทั้งเรียนเก่งงี้ กรี้ดดดดดดดดด น่ากิน เอ๊ย น่ารักอย่างแรง โฮะๆๆ
“อืม พี่อยู่ห้องไหนหรอคะ”ฉันเริ่มถามที่อยู่ทันที เผื่อจะไปจีบ เอ๊ย ไปหาบ่อยๆ (แหม พูดผิดบ่อยนะยะ)
“5/7 น่ะ แล้วไอล่ะจ๊ะ”
กรี้ดดดดดดดด เขาพูด-จ๊ะ-กับฉัน กรี้ดๆๆ ไม่ไหวแล้ว ความหล่อจะกลืนกินฉันแล้ว
“ม.4/8 คะ แล้ว....”ยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงขยี้ มาช่วยขยัน (สำนวนแปลกๆเน๊อะ)
“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้เลย ไอ้กลอง กรุจะซ้อม มรึงไปไกลๆเลย ก่อนที่กุจะเอาคาทาฟาดกบาลมรึง”ไอ้ไนท์บ้านั่นตวาด
หน๋อย บังอาจขัดขวางความรักของเจ้าชาย กับสโนไวท์เร๊อะ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อยนะยะ
“เออๆ ไปก็ได้วะ บายนะครับไอ”เขาหันไปไปตวาดไนท์คืนบ้าง แล้วหันมายิ้มหวานกับฉัน
เล่นเอาฉันงี้ แทบจะวิ่งไปข่มขืนเขากลางสนามบาส แต่ดีที่ยังพอมีความงามอย่างไทยอยู่บ้างน่ะ
“เอ้า ซ้อมต่อสิ ยืนมองผู้ชายอยู่ได้ ยัยแร.ด”ไนท์ตวาดอีกที
กรี้ดดดดดดดดดดด ว่าไงนะ แร.ดงั้นหรอ ไอ้บ้า มรึงตายยยยยยยยยยยยยยย
ระหว่างซ้อมต่อนั้น ฉันกับเขาก็เหวี่ยงคาทาใส่กันอย่างแรง ตายๆๆ แกต้องต๊ายยยย
และวันนั้น ก็จบลงด้วยประการชะนี้ ถึงฉันจะไม่อยากกลับบ้านเลย แต่ก็ต้องกลับ เฮ้ออ....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น