ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไนท์ นิรพล นอร์ริช
ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ 2// ตอน ไนท์ นิรพล นอร์ริช
“นี่มันชั้นไหนแล้วเนี่ย”ฉันบ่นกระปอดกระแปด หลังจากที่ลากสังขารขึ้นบรรไดตึกห้ามาได้ซักพัก
“ไม่รู้ดิ น่าจะชั้นสี่นะ”ยัยพั้นบอก ยัยนี่ยังไม่มีท่าทางเหนื่อยเลย ยัยถึกเอ๊ย
“ทำไมแกไม่ขึ้นลิฟเอาวะ ดูท่าแกจะเหนื่อย”ยัยพั้นหันมาถาม
“ถ้าเกิดใครเห็นน่ะ คะแนนฉันก็กุดหมดดิ”
และในที่สุด เราสองคนก็ตะเกียดตะกายขึ้นมาถึงชั้นหกจนได้ ฉันงี้หอบยังกะไปวิ่งหนึ่งไมล์มา
“แล้ว ห้องไหนวะ”ฉันถาม
“ไม่รู้”มันตอบ อ่าว เวร
และเพราะความไม่รู้ของมัน ฉันกับยัยนั่น เลยต้องดูตั้งแต่ห้องแรกของชั้น ไปจนถึงห้องสุดท้าย แล้วก็เจอจนได้ หึหึ ว้าว คนเต็มเลย
“คนเยอะชิปลอสเลยว่ะ”ฉันบ่น
“คนเยอะ ผู้ชายเยอะ คนหล่อก็เยอะ”นังพั้นตาวาว
แน่ใจหรอว่าแกเป็นเพื่อนฉันน่ะ แกแน่ใจจริงๆหรอ
“เอ้า ม.5อะ ไปได้แล้ว ม.4เข้ามา เดี่ยวปฐมนิเทศ”เสียงผู้ชายข้างในห้องนั้นดังขึ้น
ทำให้นักเรียนม.5ในห้องค่อยๆเดินกันออกมา รุ่นพี่ม.5บางคน ที่มีงูอยู่บนศีรษะ ก็มองน้องๆม.4ที่รออยู่หน้าห้องกันตาเป็นมัน เฮอๆ อนิจา นี่รึคือรุ่นพี่ของเรา น่าเคารพชะมัด (รู้ใช่มะว่าประชดน่ะ)
“ม.4ๆ เข้ามาสิ”เสียงไอ้รุ่นพี่ข้างในตวาด
เออ กำลังเข้าไปโว้ย ตวาดหาพระแสงเราะ นี่คือเสียงที่ดังก้องอยู่ในหัวฉัน แต่เพราะกลัวโดนรุ่นพี่บังเกิดเกล้าอัด เลยสงบเสงียบดีกว่า
ยัยพั้นก็ทำหน้าหมั่นไส้เสียงนั้นเหมือนกัน และท่าทางว่ามันจะเตรียมแผนแก้แค้นเอาไว้เรียบร้อย
“คอยดูนะ ฉันจะเอาลงหนังสือพิมหน้าหนึ่งเลย เอาเป็นว่า ใส่ร้ายว่ามันเป็นเกย์ไปเลย”ยัยพั้นกระซิบ นั่นไง เพื่อนผู้น่ารักของฉัน
แล้วเรากับนักเรียนม.4อีกฝูงใหญ่ ก็เดินเข้าไปให้น้องนั้น
พบกับรุ่นพี่ม.5ยืนอยู่หน้าห้องอีกสี่ห้าคน โดยมีผู้ชายหล่อๆคนหนี่งยืนอยู่ตรงกลาง คาดว่า ตาเนี่ยแหละ พี่เอก หัวหน้าฝ่ายการแสดง อุ๊ย หล่อได้ใจเหมือนกันนะเนี่ย
“เป็นไงแก พี่ไนท์ของฉัน หล่อได้ใจมะล่ะ”ยัยพั้นกระซิบ
เออ ได้ใจฉันมากมายเลยล่ะเพื่อนเอ๋ย แผล่บๆ น่ากินชะมัด ผู้ชายอะไรว้า ซวบ
“เอ้า น้องๆครับ ฝ่ายของเรา จะมีพี่ นิรพล นอร์ริช หรือน้องเรียกว่าพี่ไนท์ก็ได้นะครับ เป็นหัวหน้าฝ่าย”ไอ้พี่ผู้ชายอีกคน ที่ยืนอยู่ข้างๆสุดหล่อพูดขึ้น อ้อ ตานี่ไงล่ะ ที่ตวาดให้เด็กม.4เข้ามา ที่ไอ้พั้นมันจะเอาขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมระดับน่ะ
“ส่วนพี่ ชื่อ อิทธิฤทธิ์ จิตนาการ เรียกว่า อิฐนั่นแหละ”ตาพี่นั่นพูดต่อ
โห่ ชื่อพี่แก ฮาสุดยอด สงสัยตอนแม่พี่ท่านท้อง คงจะดูหนังจักรๆวงๆ เช้าเสาร์-อาทิตย์ เยอะไปนิดส์
“เอาล่ะ เรามาเช็คชื่อกันนะ คนแรก น้อง พรรำไพ อิสรภาพ”พี่ผู้หญิงอีกคนเริ่มเช็คชื่อ อะหือ ยัยพั้นนั่นลงชื่อเราไว้คนแรกเลยแฮะ
“มาค่า”ยัยพั้นพูดไม่พูดเปล่า ยกมือ แล้วยืนขึ้น แถมยิ้มร่าใส่รุ่นพี่อีกต่างหาก ทำเอามีเสียงฮือฮา ขำๆ รอบตัว ส่วนรุ่นพี่ก็อมยิ้มกัน แม้แต่อีตาพี่ไนท์ยังยิ้มเลย เออ ยกแว้นพี่อิฐอะไรนั่นอะนะ ที่ส่งสายตาหมั่นไส้ยัยพั้นสุดๆ
“เอาล่ะๆ คนต่อไป อัญมณี ยูการิเอะ”พี่ผู้หญิงคนเดิมขานชื่อของฉัน
“มาคะ”ฉันยกมือขึ้น
“โอเค คนต่อไป...”แล้วการเช็คชื่อก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนในที่สุด ก็เสร็จ รุ่นพี่จึงเริ่มเข้าเรื่องสักที
แผนงานของฝ่ายการแสดงจะมีอยู่สามงาน คืองานแรก งานประชาสัมพันธ์กีฬาสี ที่สีต่างๆต้องออกมาแสดงสีละ5นาที (ให้ตาย 5นาที มันเอาไว้แสดงรึเอาไว้อุ่นบะหมี่วะ) งานต่อมา ก็คืองานเปิดกีฬาสี ที่สีต่างๆจะต้องออกมาแสดงอีกสีละ10นาที และงานสุดท้าย ทุกสีต้องออกมาแสดงดำเมเยอร์สีละ20นาที
“เอาล่ะ ในที่นี้ มีใครควงไม้คาทา แบบดำเมเยอร์เป็นมั้ง”พี่อิฐถาม เมื่อพี่คนสวยอธิบายเสร็จ
“ฉันคะ”
“ผมครับ”
“หนูคะ”
มีสองสาวและหนึ่งหนุ่มยกมือขึ้น
มือหนึ่ง คือมือของฉัน มือที่สอง คือมือของคุณพรรำไพ และมือที่สาม คือมือของนาย วิวัฒ เพื่อนห้องฉันเอง
“มีแค่นี้หรอ”พี่คนสวยถาม หน้าเริ่มมีกังวล
“คงงั้นแหละ ที่เหลอคงต้องเอาม.5”พี่ไนท์กระซิบตอบ
“โอเค งั้น ที่ยกมือน่ะ อยู่ก่อน ส่วนที่เหลือ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่นี่ เวลานี้นะ ดอเค ไปได้”พี่อิฐสั่ง
มีเสียงประมาณว่าไม่พอใจนิดหน่อย แต่ทุกคนก็ยอมกลับบ้านแต่โดยดี เหลือไว้แค่ ฉัน พรรำไพ และวิวัฒ
“โอเค งั้น เดี๋ยวลองควงคาทาให้พี่ดูหน่อยแล้วกัน”พี่คนสวยยื้นคาทามาให้เราสามคน
ฉันเหลือบตาไปมองพั้น ประมารว่าส่งซิกส์ ยัยนั่นก็ยิ้มกลับ เมื่อรู้กัน
ฉันเริ่มควงคาทาไปพร้อมกับยัยพั้น เราควงคาทาไปด้านหลัง ไปเหนือหัว โยน-รับเล็กน้อย แล้วก็เริ่มแผน
ฉันกับพั้นพยักหน้าให้กัน แล้วเราก็โยนคาทาให้กัน ฉันพุ่งไปรับคาทาของยัยพั้น หึหึ แค่นี้ หมูๆ ขี้ๆ เลย ขอบอกๆ โฮะๆๆ
“โอเคๆๆ เก่งกันทุกคนนั่นแหละ”พี่อิฐตะโกน ฮ่าๆๆ อึ้งอะดิ อึ้ง ฮ่าๆๆ
“นี่ ไอ้อิฐ ฉันว่า ให้คนที่ชื่ออัญมณีน่ะ เป็นหัวหน้าตัวโกงดีกว่า ท่าทางจะคล่องสุด”ไนท์ตะโกนบอกเพื่อน
ฮ่าๆๆ ฉันเด่น ฉันเด่น แต่ให้ตาย ทำไมคนสวยต้องเป็นหัวหน้าตัวโกงด้วยฟร่ะ ไม่มีพวก ตัวนางฟ้า หรืออะไรแบบนี้มาให้เลิกแล้วหรอ
“เอาดิ ส่วนสองคนที่เหลือ ไว้เป็นเบ็คให้ยัยหัวหน้าตัวโกงนั่นแล้วกัน”พี่อิฐพูด แล้วจดบางอย่างลงบนกระดาษ
“โอเค งั้น พรุ่งนี้เจอกันที่สนามบาสนะ ทั้งสามคนนั่นแหละ”พี่คนสวยนัด
แล้วเย็นวันนั้น ก็จบลงด้วยประการฉะนี้ จะถือว่าดีมั้ยนะ ไอ้จบโดยที่ฉันได้เป็นตัวร้ายเนี่ย เชอะ
แน่ล่ะ สำหรับหลายคน วันนั้นจบลงอย่างนี้ จบลงเมื่อคุณถึงบ้าน บ้านที่เมื่อไปถึง คุณจะพบกับความอบอุ่นที่รอคอยอยู่ แต่สำหรับฉัน เมื่อถึงบ้าน จะมีสิ่งที่แสนเจ็บปวดรออยู่ทุกวัน วันนี้ก็เช่นกัน....
“นี่มันชั้นไหนแล้วเนี่ย”ฉันบ่นกระปอดกระแปด หลังจากที่ลากสังขารขึ้นบรรไดตึกห้ามาได้ซักพัก
“ไม่รู้ดิ น่าจะชั้นสี่นะ”ยัยพั้นบอก ยัยนี่ยังไม่มีท่าทางเหนื่อยเลย ยัยถึกเอ๊ย
“ทำไมแกไม่ขึ้นลิฟเอาวะ ดูท่าแกจะเหนื่อย”ยัยพั้นหันมาถาม
“ถ้าเกิดใครเห็นน่ะ คะแนนฉันก็กุดหมดดิ”
และในที่สุด เราสองคนก็ตะเกียดตะกายขึ้นมาถึงชั้นหกจนได้ ฉันงี้หอบยังกะไปวิ่งหนึ่งไมล์มา
“แล้ว ห้องไหนวะ”ฉันถาม
“ไม่รู้”มันตอบ อ่าว เวร
และเพราะความไม่รู้ของมัน ฉันกับยัยนั่น เลยต้องดูตั้งแต่ห้องแรกของชั้น ไปจนถึงห้องสุดท้าย แล้วก็เจอจนได้ หึหึ ว้าว คนเต็มเลย
“คนเยอะชิปลอสเลยว่ะ”ฉันบ่น
“คนเยอะ ผู้ชายเยอะ คนหล่อก็เยอะ”นังพั้นตาวาว
แน่ใจหรอว่าแกเป็นเพื่อนฉันน่ะ แกแน่ใจจริงๆหรอ
“เอ้า ม.5อะ ไปได้แล้ว ม.4เข้ามา เดี่ยวปฐมนิเทศ”เสียงผู้ชายข้างในห้องนั้นดังขึ้น
ทำให้นักเรียนม.5ในห้องค่อยๆเดินกันออกมา รุ่นพี่ม.5บางคน ที่มีงูอยู่บนศีรษะ ก็มองน้องๆม.4ที่รออยู่หน้าห้องกันตาเป็นมัน เฮอๆ อนิจา นี่รึคือรุ่นพี่ของเรา น่าเคารพชะมัด (รู้ใช่มะว่าประชดน่ะ)
“ม.4ๆ เข้ามาสิ”เสียงไอ้รุ่นพี่ข้างในตวาด
เออ กำลังเข้าไปโว้ย ตวาดหาพระแสงเราะ นี่คือเสียงที่ดังก้องอยู่ในหัวฉัน แต่เพราะกลัวโดนรุ่นพี่บังเกิดเกล้าอัด เลยสงบเสงียบดีกว่า
ยัยพั้นก็ทำหน้าหมั่นไส้เสียงนั้นเหมือนกัน และท่าทางว่ามันจะเตรียมแผนแก้แค้นเอาไว้เรียบร้อย
“คอยดูนะ ฉันจะเอาลงหนังสือพิมหน้าหนึ่งเลย เอาเป็นว่า ใส่ร้ายว่ามันเป็นเกย์ไปเลย”ยัยพั้นกระซิบ นั่นไง เพื่อนผู้น่ารักของฉัน
แล้วเรากับนักเรียนม.4อีกฝูงใหญ่ ก็เดินเข้าไปให้น้องนั้น
พบกับรุ่นพี่ม.5ยืนอยู่หน้าห้องอีกสี่ห้าคน โดยมีผู้ชายหล่อๆคนหนี่งยืนอยู่ตรงกลาง คาดว่า ตาเนี่ยแหละ พี่เอก หัวหน้าฝ่ายการแสดง อุ๊ย หล่อได้ใจเหมือนกันนะเนี่ย
“เป็นไงแก พี่ไนท์ของฉัน หล่อได้ใจมะล่ะ”ยัยพั้นกระซิบ
เออ ได้ใจฉันมากมายเลยล่ะเพื่อนเอ๋ย แผล่บๆ น่ากินชะมัด ผู้ชายอะไรว้า ซวบ
“เอ้า น้องๆครับ ฝ่ายของเรา จะมีพี่ นิรพล นอร์ริช หรือน้องเรียกว่าพี่ไนท์ก็ได้นะครับ เป็นหัวหน้าฝ่าย”ไอ้พี่ผู้ชายอีกคน ที่ยืนอยู่ข้างๆสุดหล่อพูดขึ้น อ้อ ตานี่ไงล่ะ ที่ตวาดให้เด็กม.4เข้ามา ที่ไอ้พั้นมันจะเอาขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมระดับน่ะ
“ส่วนพี่ ชื่อ อิทธิฤทธิ์ จิตนาการ เรียกว่า อิฐนั่นแหละ”ตาพี่นั่นพูดต่อ
โห่ ชื่อพี่แก ฮาสุดยอด สงสัยตอนแม่พี่ท่านท้อง คงจะดูหนังจักรๆวงๆ เช้าเสาร์-อาทิตย์ เยอะไปนิดส์
“เอาล่ะ เรามาเช็คชื่อกันนะ คนแรก น้อง พรรำไพ อิสรภาพ”พี่ผู้หญิงอีกคนเริ่มเช็คชื่อ อะหือ ยัยพั้นนั่นลงชื่อเราไว้คนแรกเลยแฮะ
“มาค่า”ยัยพั้นพูดไม่พูดเปล่า ยกมือ แล้วยืนขึ้น แถมยิ้มร่าใส่รุ่นพี่อีกต่างหาก ทำเอามีเสียงฮือฮา ขำๆ รอบตัว ส่วนรุ่นพี่ก็อมยิ้มกัน แม้แต่อีตาพี่ไนท์ยังยิ้มเลย เออ ยกแว้นพี่อิฐอะไรนั่นอะนะ ที่ส่งสายตาหมั่นไส้ยัยพั้นสุดๆ
“เอาล่ะๆ คนต่อไป อัญมณี ยูการิเอะ”พี่ผู้หญิงคนเดิมขานชื่อของฉัน
“มาคะ”ฉันยกมือขึ้น
“โอเค คนต่อไป...”แล้วการเช็คชื่อก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนในที่สุด ก็เสร็จ รุ่นพี่จึงเริ่มเข้าเรื่องสักที
แผนงานของฝ่ายการแสดงจะมีอยู่สามงาน คืองานแรก งานประชาสัมพันธ์กีฬาสี ที่สีต่างๆต้องออกมาแสดงสีละ5นาที (ให้ตาย 5นาที มันเอาไว้แสดงรึเอาไว้อุ่นบะหมี่วะ) งานต่อมา ก็คืองานเปิดกีฬาสี ที่สีต่างๆจะต้องออกมาแสดงอีกสีละ10นาที และงานสุดท้าย ทุกสีต้องออกมาแสดงดำเมเยอร์สีละ20นาที
“เอาล่ะ ในที่นี้ มีใครควงไม้คาทา แบบดำเมเยอร์เป็นมั้ง”พี่อิฐถาม เมื่อพี่คนสวยอธิบายเสร็จ
“ฉันคะ”
“ผมครับ”
“หนูคะ”
มีสองสาวและหนึ่งหนุ่มยกมือขึ้น
มือหนึ่ง คือมือของฉัน มือที่สอง คือมือของคุณพรรำไพ และมือที่สาม คือมือของนาย วิวัฒ เพื่อนห้องฉันเอง
“มีแค่นี้หรอ”พี่คนสวยถาม หน้าเริ่มมีกังวล
“คงงั้นแหละ ที่เหลอคงต้องเอาม.5”พี่ไนท์กระซิบตอบ
“โอเค งั้น ที่ยกมือน่ะ อยู่ก่อน ส่วนที่เหลือ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่นี่ เวลานี้นะ ดอเค ไปได้”พี่อิฐสั่ง
มีเสียงประมาณว่าไม่พอใจนิดหน่อย แต่ทุกคนก็ยอมกลับบ้านแต่โดยดี เหลือไว้แค่ ฉัน พรรำไพ และวิวัฒ
“โอเค งั้น เดี๋ยวลองควงคาทาให้พี่ดูหน่อยแล้วกัน”พี่คนสวยยื้นคาทามาให้เราสามคน
ฉันเหลือบตาไปมองพั้น ประมารว่าส่งซิกส์ ยัยนั่นก็ยิ้มกลับ เมื่อรู้กัน
ฉันเริ่มควงคาทาไปพร้อมกับยัยพั้น เราควงคาทาไปด้านหลัง ไปเหนือหัว โยน-รับเล็กน้อย แล้วก็เริ่มแผน
ฉันกับพั้นพยักหน้าให้กัน แล้วเราก็โยนคาทาให้กัน ฉันพุ่งไปรับคาทาของยัยพั้น หึหึ แค่นี้ หมูๆ ขี้ๆ เลย ขอบอกๆ โฮะๆๆ
“โอเคๆๆ เก่งกันทุกคนนั่นแหละ”พี่อิฐตะโกน ฮ่าๆๆ อึ้งอะดิ อึ้ง ฮ่าๆๆ
“นี่ ไอ้อิฐ ฉันว่า ให้คนที่ชื่ออัญมณีน่ะ เป็นหัวหน้าตัวโกงดีกว่า ท่าทางจะคล่องสุด”ไนท์ตะโกนบอกเพื่อน
ฮ่าๆๆ ฉันเด่น ฉันเด่น แต่ให้ตาย ทำไมคนสวยต้องเป็นหัวหน้าตัวโกงด้วยฟร่ะ ไม่มีพวก ตัวนางฟ้า หรืออะไรแบบนี้มาให้เลิกแล้วหรอ
“เอาดิ ส่วนสองคนที่เหลือ ไว้เป็นเบ็คให้ยัยหัวหน้าตัวโกงนั่นแล้วกัน”พี่อิฐพูด แล้วจดบางอย่างลงบนกระดาษ
“โอเค งั้น พรุ่งนี้เจอกันที่สนามบาสนะ ทั้งสามคนนั่นแหละ”พี่คนสวยนัด
แล้วเย็นวันนั้น ก็จบลงด้วยประการฉะนี้ จะถือว่าดีมั้ยนะ ไอ้จบโดยที่ฉันได้เป็นตัวร้ายเนี่ย เชอะ
แน่ล่ะ สำหรับหลายคน วันนั้นจบลงอย่างนี้ จบลงเมื่อคุณถึงบ้าน บ้านที่เมื่อไปถึง คุณจะพบกับความอบอุ่นที่รอคอยอยู่ แต่สำหรับฉัน เมื่อถึงบ้าน จะมีสิ่งที่แสนเจ็บปวดรออยู่ทุกวัน วันนี้ก็เช่นกัน....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น