ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เขาอีกแล้ว
ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ 13// ตอน เขาอีกแล้ว
“นี่!!”
“บอกแล้วนะ เธอไม่ยอมบอกเอง เสร็จฉันแน่ สาวน้อย”พูเปลี่ยนสรรพนามหน้าตาเฉย พร้อมกับลากหญิงสาวไปหลังตึก สีหน้าเต็มไปด้วยแววเจ้าเล่ห์ ไม่ผิดไปจากตัวร้ายในนิยาย
“ทำอะไรน่ะพู”คนถูกลากซะตัวปลิวก็ได้แต่ร้องโวยวาย แต่ก็ไม่มีแรงจะดีดดิ้นกับคนตัวใหญ่ได้เลย
“ก็บอกว่าจะเปิดปากแข็งๆของพี่ไง”พูตอบเสียงหื่นๆ หึหึ หน้าคนฟังถึงกับซีดลงเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ มีความสุขชะมัดเลย ไม่บ่อยเลยนะที่จะได้เห็นหน้าซีดๆของผู้หญิงคนนี้น่ะ
เขารั้งร่างบางๆของคนตรงหน้าไว้กับกำแพงหลังตึกเรียน แล้วกดริมฝีปากลงไปบนปากสีแดงนั่นแรงๆ เหมือนจะกระชากวิณญาณคนตรงหน้าออกมา เขาใช้ลิ้นควานหาความอ่อนหวาน อ่อนโยน ที่เขาปรารถนาจะได้จากเธอมาแสนนาน จนสาแก่ใจเขาแล้ว พูจึงยอมถอนปากออกมา (แต่ยังไม่สาแก่ใจคนแต่งเลยว่ะไอ้พู ข่มขืนมันไปเลย-*-)
“พี่ทาลิปมันรสอะไรน่ะ อืม..รสแอปเปิ้ลชะมะ”พูถาม ขณะที่ร่างเขายังแนบชิดอยู่กับร่างบางๆของไอ
“.....”ไอไม่ได้มีน้ำตา เธอเพียงแต่อายหน้าแดง อายจนไม่ได้ตอบอะไร
“คราวนี้บอกได้รึยัง ว่าจะไปไหน กับใคร”พูถามเบาๆข้างๆหูไอ แล้วเลียติ่งหูเธอ
เล่นเอาเจ้าของหูแทบจะหมดแรง กองลงไปกับพื้น แต่ก็รวบรวมสติตอบเขาไปจนได้
“....ไปซื้อ...บาร์ พอใจรึยังเล่า”ไอตอบเขาเบาๆ แต่คำตอบนั้น ก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับทำหน้าไม่ถูก
“อ่าวหรอ”เขาถอนตัวออกมา แล้วเกาหัวเก้อๆ
“พี่..ไปก่อนนะ”ไอรีบพูด แล้วเดินเร็วๆจากไป ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนยิ้มอยู่คนเดียว แปลว่าคราวนี้ เขาได้กำไรเห็นๆสิเนี่ย หึหึ
ฝ่ายไอ เธอเดินก้มหน้าก้มตา ออกจากโรงเรียน ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงจะไปกรี้ดกร้าดกับพั้นแล้ว แต่ตอนนี้....มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
ระหว่างทางที่หญิงสาวเหม่อลอย และอมยิ้มไปกับเรื่องเมื่อครู่ เธอคงปฏิเสธไม่ได้เสียแล้ว ว่ามันทำให้เธอรู้สึก...ดี
เอี๊ยด....
เสียงรถเบรคดังลั่น อัญมณีจึงหันไปมองตามสัญชาตญาณ แต่ก็ต้องเบิกตาโพลง ร่างกายแข็งทื่อไปทุกส่วน
รถยนต์คันหรูที่มาถอดข้างๆเธอนั้น คุ้นตาเธอเป็นอย่างดี มันเด่นชัดอยู่ในความทรงจำที่มืดมนของเธอเสมอ มันคือรถของคุณ ธีรวัฒ เลขาฯส่วนตัวของพ่อของเธอ ผู้ชายที่พลากความบริสุทธิ์ของเธอไป
“ในที่สุดก็เจอจนได้นะครับคุณหนู”ธีรวัฒกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“......”คนถูกทักยังคงยืนแข็งทื่อ
แล้วธีรวัฒก็ฉุดหญิงสาวเข้าไปด้านในรถ ก่อนจะเข้าไปนั่งด้วย แล้วกระแทกประตูปิด คนขับรถของเขาเริ่มออกรถไป
ไอที่ถูกเหวี่ยงเข้ามาในรถ จนล้มลงกระแทกกับเบาะ เธอค่อยๆพยุงตัวขึ้นนั่ง แต่นัยตายังคงสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว ภาพเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะผู้ชายคนนี้ ย้อนกลับเข้ามาหลอกหลอนจิตใจเธออีกครั้ง เนื้อตัวเธอเริ่มซีดลงซีดลง
“ไม่ได้พบกันนานนะครับคุณหนู”ธีรวัฒพูดเบาๆ แล้วเริ่มไซ้จมูกไปตามซอกคอของหญิงสาว
เขากดร่างที่สั่นระริกลงกับเบาะในรถ น้ำตาของไอที่ไหลพราก ไม่เคยหยุดเขาได้ ครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอออก แล้วจูบไล่ลงไปจนถึงเนินอก
ในขณะที่ไอน้ำตาซึม ต้องรออีกนานเท่าไหร่นะ เขาจึงจะเลิกยุ่งกับเธออย่างถาวร เธอต้องทนทรมารอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่นะ
มือของธีรวัฒค่อยๆมุดเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ เธอหลับตาลง ภาวนาอย่างที่เคย ให้เขาหยุดสักที
ตื่อ ตือ ตื้อ ตือ ตือ ตื่อ ตื้อ ตื่อ ตือ ตือ ตื่อ
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือข้างกายธีรวัฒดังขึ้น ทำให้เขาชะงักนิดหน่อย แล้วจึงหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ หันไปรับโทรศัพ ธีรวัฒเหล่ตามามองหญิงสาวข้างๆด้วยสายตาเสียดายเล็กน้อย(เสียงดายดิ เกือบได้เขียนนิยายโป้แล้วง่ะ โทรศัพดันดัง ให้ตาย-*-)
“ครับ เดี๋ยวนี้หรือครับ ได้ครับ ครับ ครับท่านประธาร ครับ สวัสดีครับ”ธีรวัฒวางสวยไป แล้วเหล่ตามามองหญิงสาวข่างกาย ที่อยู่ในสภาพเกือบเปลือยอย่างอารมณ์เสีย
“ใส่เสื้อผ้าครับคุณหนู เดี๋ยวจะไปส่งคุณที่บ้านเพื่อนของคุณ แล้วผมต้องรีบไปพบท่านประธาร”ธีรวัฒพูด ขณะจัดแต่งชุดสูทของตัวเองไปด้วย
ส่วนไอที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่กับเบาะรถ แทบจะแทรกร่างลงกับกองเสื้อผ้า
ไอขยับตัวไปจนสุดเบาะ ถ้าทำได้ เธอคงจะออกไปนั่งบนหลังคารถแล้วล่ะ แต่ระหว่างทางกลับไปบ้านพู ธีรวัฒก็ไม่ได้ทำอะไรเธออีก ซึ่งนับว่าเรื่องดีที่สุดในรอบปีของเธอเลยก็ว่าได้
“นี่!!”
“บอกแล้วนะ เธอไม่ยอมบอกเอง เสร็จฉันแน่ สาวน้อย”พูเปลี่ยนสรรพนามหน้าตาเฉย พร้อมกับลากหญิงสาวไปหลังตึก สีหน้าเต็มไปด้วยแววเจ้าเล่ห์ ไม่ผิดไปจากตัวร้ายในนิยาย
“ทำอะไรน่ะพู”คนถูกลากซะตัวปลิวก็ได้แต่ร้องโวยวาย แต่ก็ไม่มีแรงจะดีดดิ้นกับคนตัวใหญ่ได้เลย
“ก็บอกว่าจะเปิดปากแข็งๆของพี่ไง”พูตอบเสียงหื่นๆ หึหึ หน้าคนฟังถึงกับซีดลงเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ มีความสุขชะมัดเลย ไม่บ่อยเลยนะที่จะได้เห็นหน้าซีดๆของผู้หญิงคนนี้น่ะ
เขารั้งร่างบางๆของคนตรงหน้าไว้กับกำแพงหลังตึกเรียน แล้วกดริมฝีปากลงไปบนปากสีแดงนั่นแรงๆ เหมือนจะกระชากวิณญาณคนตรงหน้าออกมา เขาใช้ลิ้นควานหาความอ่อนหวาน อ่อนโยน ที่เขาปรารถนาจะได้จากเธอมาแสนนาน จนสาแก่ใจเขาแล้ว พูจึงยอมถอนปากออกมา (แต่ยังไม่สาแก่ใจคนแต่งเลยว่ะไอ้พู ข่มขืนมันไปเลย-*-)
“พี่ทาลิปมันรสอะไรน่ะ อืม..รสแอปเปิ้ลชะมะ”พูถาม ขณะที่ร่างเขายังแนบชิดอยู่กับร่างบางๆของไอ
“.....”ไอไม่ได้มีน้ำตา เธอเพียงแต่อายหน้าแดง อายจนไม่ได้ตอบอะไร
“คราวนี้บอกได้รึยัง ว่าจะไปไหน กับใคร”พูถามเบาๆข้างๆหูไอ แล้วเลียติ่งหูเธอ
เล่นเอาเจ้าของหูแทบจะหมดแรง กองลงไปกับพื้น แต่ก็รวบรวมสติตอบเขาไปจนได้
“....ไปซื้อ...บาร์ พอใจรึยังเล่า”ไอตอบเขาเบาๆ แต่คำตอบนั้น ก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับทำหน้าไม่ถูก
“อ่าวหรอ”เขาถอนตัวออกมา แล้วเกาหัวเก้อๆ
“พี่..ไปก่อนนะ”ไอรีบพูด แล้วเดินเร็วๆจากไป ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนยิ้มอยู่คนเดียว แปลว่าคราวนี้ เขาได้กำไรเห็นๆสิเนี่ย หึหึ
ฝ่ายไอ เธอเดินก้มหน้าก้มตา ออกจากโรงเรียน ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงจะไปกรี้ดกร้าดกับพั้นแล้ว แต่ตอนนี้....มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
ระหว่างทางที่หญิงสาวเหม่อลอย และอมยิ้มไปกับเรื่องเมื่อครู่ เธอคงปฏิเสธไม่ได้เสียแล้ว ว่ามันทำให้เธอรู้สึก...ดี
เอี๊ยด....
เสียงรถเบรคดังลั่น อัญมณีจึงหันไปมองตามสัญชาตญาณ แต่ก็ต้องเบิกตาโพลง ร่างกายแข็งทื่อไปทุกส่วน
รถยนต์คันหรูที่มาถอดข้างๆเธอนั้น คุ้นตาเธอเป็นอย่างดี มันเด่นชัดอยู่ในความทรงจำที่มืดมนของเธอเสมอ มันคือรถของคุณ ธีรวัฒ เลขาฯส่วนตัวของพ่อของเธอ ผู้ชายที่พลากความบริสุทธิ์ของเธอไป
“ในที่สุดก็เจอจนได้นะครับคุณหนู”ธีรวัฒกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“......”คนถูกทักยังคงยืนแข็งทื่อ
แล้วธีรวัฒก็ฉุดหญิงสาวเข้าไปด้านในรถ ก่อนจะเข้าไปนั่งด้วย แล้วกระแทกประตูปิด คนขับรถของเขาเริ่มออกรถไป
ไอที่ถูกเหวี่ยงเข้ามาในรถ จนล้มลงกระแทกกับเบาะ เธอค่อยๆพยุงตัวขึ้นนั่ง แต่นัยตายังคงสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว ภาพเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะผู้ชายคนนี้ ย้อนกลับเข้ามาหลอกหลอนจิตใจเธออีกครั้ง เนื้อตัวเธอเริ่มซีดลงซีดลง
“ไม่ได้พบกันนานนะครับคุณหนู”ธีรวัฒพูดเบาๆ แล้วเริ่มไซ้จมูกไปตามซอกคอของหญิงสาว
เขากดร่างที่สั่นระริกลงกับเบาะในรถ น้ำตาของไอที่ไหลพราก ไม่เคยหยุดเขาได้ ครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอออก แล้วจูบไล่ลงไปจนถึงเนินอก
ในขณะที่ไอน้ำตาซึม ต้องรออีกนานเท่าไหร่นะ เขาจึงจะเลิกยุ่งกับเธออย่างถาวร เธอต้องทนทรมารอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่นะ
มือของธีรวัฒค่อยๆมุดเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ เธอหลับตาลง ภาวนาอย่างที่เคย ให้เขาหยุดสักที
ตื่อ ตือ ตื้อ ตือ ตือ ตื่อ ตื้อ ตื่อ ตือ ตือ ตื่อ
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือข้างกายธีรวัฒดังขึ้น ทำให้เขาชะงักนิดหน่อย แล้วจึงหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ หันไปรับโทรศัพ ธีรวัฒเหล่ตามามองหญิงสาวข้างๆด้วยสายตาเสียดายเล็กน้อย(เสียงดายดิ เกือบได้เขียนนิยายโป้แล้วง่ะ โทรศัพดันดัง ให้ตาย-*-)
“ครับ เดี๋ยวนี้หรือครับ ได้ครับ ครับ ครับท่านประธาร ครับ สวัสดีครับ”ธีรวัฒวางสวยไป แล้วเหล่ตามามองหญิงสาวข่างกาย ที่อยู่ในสภาพเกือบเปลือยอย่างอารมณ์เสีย
“ใส่เสื้อผ้าครับคุณหนู เดี๋ยวจะไปส่งคุณที่บ้านเพื่อนของคุณ แล้วผมต้องรีบไปพบท่านประธาร”ธีรวัฒพูด ขณะจัดแต่งชุดสูทของตัวเองไปด้วย
ส่วนไอที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่กับเบาะรถ แทบจะแทรกร่างลงกับกองเสื้อผ้า
ไอขยับตัวไปจนสุดเบาะ ถ้าทำได้ เธอคงจะออกไปนั่งบนหลังคารถแล้วล่ะ แต่ระหว่างทางกลับไปบ้านพู ธีรวัฒก็ไม่ได้ทำอะไรเธออีก ซึ่งนับว่าเรื่องดีที่สุดในรอบปีของเธอเลยก็ว่าได้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น