ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์

ลำดับตอนที่ #1 : กีฬาสี

ผู้ชายขาดรัก กับ ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ 1// ตอน กีฬาสี





“นี่ ไอ้ไอ แกรู้รึยัง ว่าห้องเราได้อยู่สีอะไร”ยัยพั้นถามฉันเสียงเจื้อแจ้ว



“ยัง สีอะไรล่ะ”ฉันถามอย่างเสียไม่ได้ ที่จริงฉันก็ไม่ค่อยสนใจหรอก แต่ถ้ายัยนี่ไม่ได้เล่า มันอาจจะชักตายได้



“สีแดงโว้ย”มันตะโกนซะลั่นตึก “กร้าก กั่กๆๆ แกก็รู้ ว่าสีแดง เป็นสีที่ชาว B.L. ใฝ่ฝันอยากอยู่มากที่สุด”ยัยนั่นพูดต่อ



นั่นคือเพื่อนที่น่าอับอายของฉันเองแหละ ยัยพั้น หรือนางสาว พรรำไพ อิสรภาพ ยัยนี่เป็นนักข่าวประจำรุ่นเลยแหละ มันเป็นบ.ก.หนังสือพิมระดับด้วย เฮอๆ ก็มันเล่นรู้ตั้งแต่เรื่องที่เกิดบนดาวพลูโต ไปจนถึงเรื่องที่เกิดในห้องน้ำชายเลยทีเดียว



ส่วนฉัน ชื่อ ไอ หรือนางสาว อัญมณี ยูการิเอะ ฉันเป็นลูกครึ่งน่ะ พ่อเป็นญี่ปุ่น ส่วนแม่ฉันเป็นไทย พ่อฉันเป็นนักธุรกิจชื่อดัง เป็นเจ้าของโรงแรม รีสอร์ท สปาร์ และฟาร์ม ต่างๆทั่วประเทศ ครอบครัวฉันรวยมาก แต่ก็อย่างว่า นักธุรกิจที่ไหนจะมีเวลาให้ครอบครัว พ่อฉันเลยได้แต่โทรศัพท์คุยกับฉัน ถึงท่านจะยุ่งจนไม่มีเวลามาเจอหน้าฉัน แต่ท่านก็ไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว ทุกครั้งที่ฉันโทรไปหาพ่อ ถึงท่านจะประชุมอยู่กับลูกค้าคนสำคัญ แต่ท่านก็ไม่เคยขอวางสาย หรือเป็นคนวางสายไปก่อนเลย ทุกครั้ง จะเป็นฉันเองที่คุยกับพ่อจนพอ และวางสายไป



และตอนนี้ ที่โรงเรียนฉันกำลังมีงานกีฬาสี ที่รุ่นพี่ม.5จะเป็นคนบริหารงานในสีของตน และมีน้องม.4อย่างฉัน เป็นคนช่วย ส่วนรุ่นพี่ม.6 เป็นกรรมการกลาง ในชั้นม.4นี้ ห้องม.4/5 กับม.4/8ของฉัน ได้อยู่สีแดง ลืมบอกไปว่า โรงเรียนฉันมีสี แดง ฟ้า เหลือง ชมพู และสียอดฮิตที่ใครๆก็อยากอยู่ แน่นอน คือสีแดง และฟ้า



“แล้ว แกจะอยู่ฝ่ายอะไรล่ะ”ยัยพั้นถามฉัน



“ไม่รู้สิ คงฝ่ายการแสดงล่ะมั้ง”ฉันตอบ



ฝ่ายที่ฉันพูดถึงก็คือ ฝ่ายที่ม.4จะช่วยม.5ทำงานในกีฬาสีน่ะ



“งั้นฉันอยู่ด้วย เฮ้ยๆๆ กรี้ดดดดดดดดดดดดดด กรี้ดๆๆๆ แกนี่ รู้จักเลือกฝ่ายดีมากๆเลยนะ คือ เฮอๆ ฉันให้แกทาย ใครเป็นหัวหน้าฝ่ายการแสดงปีนี้”ถึงมันจะกรี้ดนะ แต่ยัยพั้นมันกรี้ดด้วยท่าทางแหยสุดๆ



แล้วตูจะรู้มั้ยเนี่ย ใครเป็นหัวหน้าล่ะฟร่ะ



“พี่คิวล์”เอาน่า เล่นกับมันซะหน่อย ดูจากเสียงแหยๆของมัน รุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าคงโหดๆล่ะมั้ง



“เฮ้ย พี่คิวล์มันไปอยู่สถานกักกันแล้ว จำไม่ได้หรอ ปีที่แล้ว ที่พี่เค้าไปฆ่าคนมาน่ะ”ยัยพั้นเล่า พร้อมตาที่โตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด



เฮอๆ หรอ สงสัยฉันจะเลือกคนที่โหดไป



“งั้น พี่แป้ง”ยัยพี่คนนี้นะ เป็นพี่ที่โคตรโหดเลย ปีที่แล้ว แค่ฉันไปนั่งที่ประจำของพี่เค้า เกือบโดนเจ๊แกฟันทิ้ง



“หัวหน้าฝ่ายต้องเป็นผู้ชายสิวะ”พั้นเริ่มมีท่าทางรำคาญ รำคาญนัก แกก็บอกๆฉันมาซะทีเซ่ ฮึ่ยๆๆ



“งั้น พี่ไนท์”ตาพี่ไนท์คนนี่น่ะ เป็นนักเลวประจำโรงเรียน เริ่มมีอาการซ่าได้ตั้งแต่ตอนขึ้นม.ปลาย ถือเป็นนักเลวรุ่นใหม่ของโรงเรียน B.L.



“ถะ...ถะ...ถูกต้องน้าคร้าบบบบบบบบ”ยัยพั้นตะโกนอีกรอบ



หา...เฮอๆ นี่เดาถูกหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อแฮะ แต่ช่างเถอะ ฉันไม่สนเท่าไหร่หรอก



“หรอ อืมๆ ไปเข้าแถวได้แล้ว เข้าแถวช้าหักสองแต้มนะแก”ว่าแล้วฉันก็ดันหลังยัยพั้นไปเข้าแถว ระหว่างทาง มันก็ยังคงประกาสสรรพคุณของอีตาพี่ไนท์ไปตลอดทาง นี่มันเป็นเพื่อนฉันจริงๆหรอ ให้ตาย







“เอ้า น้องๆครับ เดี๋ยวน้องมาลงชื่อตรงนี้เลยนะครับ ว่าจะอยู่ฝ่ายอะไร พี่จะฝากใบรายชื่อไว้ที่อาจารย์ประจำชั้นนะครับ ในใบจะบอกไว้แล้วว่า หัวหน้าฝ่ายเค้าจะนัดเจอน้องที่ไหน โอเคครับ วันนี้มีแค่นี้แหละ สวัสดีครับ”รุ่นพี่ม.5คนหนึ่ง เดินเข้ามาประกาสในห้อง แล้วก็ออกไป เฮอๆ ให้ตาย มากับลม ไปกับแดด



“เรียบร้อย ฉันลงชื่อให้แก เรียบร้อย”ยัยพั้น ที่เมื่อกี้พุ่งไปลงชื่อมา กลับมาพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม เฮอๆ ก็เมื่อกี้น่ะ พอพี่เค้าออกไป นักเรียนครึ่งห้องก็กระโจนไปลงชื่อ แย่งกันยังกะเด็กสลัมเจอทองแท่ง



“อืมๆ แล้วเค้าบอกว่านัดที่ไหนอะ”



“ก็ ชั้น6 ตึกห้า”ยัยพั้นบอก



ทำเอาฉันงี้ตาแทบจะหลุดลงกระเพาะอาหาร ให้ตาย ไอ้ชั้นหก ตึกห้าของอีพั้นน่ะ มันไม่มีลิฟ ต้องเดินเอา แถมบรรไดโคตรชัน ฮือๆ เศร้า