คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คนป่วย คนป่วน : 3
นป่วย นป่วน : 3
รัุมพิริมฝีปา่าพูนั้นเบาๆ เหมือนเป็นารอบุ ่อนะ่อยรุหนัึ้น เสื้อีฟอสีมพูัวสวย่อยๆ ถูึออาระโปรบานแบบีบรอบัวสีำสนิทอย่าเบามือ ระุมสามเม็ทา้านหลัถูำัออเป็นลำับ่อมา ไม่นานเสื้อัวนั้น็หลุพ้นไปทาศีรษะ เหลือเพียับในสีำับผิวาวนวลเนียนให้ยิ่น่าสัมผัส มูโ่ พร้อมับ ริมฝีปาร้อนุมพิลบนลาไหล่อย่าอใไว้ไม่ไหว ลิ่นายสาวหอมรุ่น ทำเอาไฟในายหนุ่ม วัยสามสิบสามลุฮืออย่าไม่เยเป็นมา่อน
“อือ อม”
“ะหยุไหม”
ายหนุ่มถามึ้น้วยวามปรานีอีรั้ เอวาริส่ายหน้า้าๆ แทนำอบ
สายุั้นในสีำหลุร่วาลำแนเรียว รัไล้ิมวามหอมหวานอผิวเนื้อนา้วยวามลุ่มหล าหัวไหล่มน้าหนึ่ ไปอี้าหนึ่ ่อนะบหน้านิ่ับออวบนุ่มหยุ่นบเม้มเนื้อบริเวนั้นเบาๆ นเิรอยแ แล้วใ้ลิ้นนุ่มื้นไล้เลียออาวสะอา นเอวาริ้อย่นอหนี้วยวาม เสียว่าน
มือให่ลูบไล้ไปทั่วเรือนายเย้ายวน หิสาวบิส่ายร่าอยู่บนัแร่ไปมา้วยวามวาบหวามที่ำลัเ้าโมี เสียราเล็เริ่มัึ้นามอารม์ที่ใล้ะเลิเ็มที
ถูสัมผัสเร้าอารม์เล่นานนไม่เป็นัวอัวเอ มารู้สึัวอีที็อนทีุ่ั้นในท่อนบน ปลิปลิวออไปาร่า รัยมันึ้นแะมู้วยวามหลใหล่อนะวาพาไว้ับพนัโฟา ารระทำอเาทำเอาหิสาวแทบลืมหายใ เธอมอสบาหวานึ้นั้นอย่าเอียอาย พร้อมับราเรียื่อเา
“อม”
รั่อยๆ ไล้นิ้วมือไปามร่ออาวเนียน เอวาริ้อัริมฝีปาไว้แน่นเพื่อสัั้นเสียราอัวเอไม่ให้เล็ลอออมา ลมหายใหอบถี่ ยออสีมพูระเรื่อูันามอารม์วาม้อาร หิสาวบิัวหนัึ้นเมื่อฝ่ามือสาระายลูบไล้ ู่โมสอล้ำเ้ามาบริเว้นาไล้อนไ้าหัวเ่า สูึ้น และ่อยๆ วลับ สลับันไปมา นอ่อนามร่าายลุเรียว ยิ่นิ้วร้ายาล่วล้ำไปอบแพนี้ัวน้อย นถูรุราน้วยวาม่านเสียวถึับส่ายสะโพหนี
“อุ๊ย อือออ”
รัึร่าหอมนุ่มนิ่มให้ระับเ้ามา ูบอออ้อนอ้อยอิ่ ส่ลิ้นื้นอัวเอเ้าูลืนลิ้น สีมพูออีฝ่าย ไล่รัเี่ยวพันนเอวาริแทบาอาาศหายใ นั่นแหละเาถึไ้ยอมปล่อย แล้วเลื่อนริมฝีปาแะรเนินอ สอมือับานอัพีอย่าทะนุถนอม ลึเล้นเบาๆ อย่าเอาใ ส่วนปลายนิ้ว็สะิทัทายยออสีหวานนมันั้ันึ้นมาทัทายนิ้วเาอย่าเริร่า
“อูยยย อม”
โนโมีนานี้ มีหรือนที่อ่อนประสบาร์เรื่อรัๆ ใร่ๆ ะทนไหว หิสาวราระเส่ายามเมื่อถูวามเสียวบาวามรู้สึเ้าเล่นาน
รัไล้ลิ้มิมรสวามหอมหวานออสาวไปถ้วนทั่ว ลลิ้นละเลยออที่เพิ่ส่นิ้วไปทัทายเมื่อสัรู่อย่าหลใหล บเม้ม ูุนนนบนร่านั่ไม่ิ
“อุ๊ยยย อม เอ๋ย เอ๋ย อืมมม”
เอวาริบออาารอัวเอไม่ถูว่าอนนี้เธอรู้สึอย่าไร วามื่นเ้นที่่อยๆ ุามนลายเป็นวามวาบหวาม และ่านเสียวำลัทำให้เธอ้อาร ้อารในสิ่ที่มาว่านี้
“เอ๋ยา ยับสะโพนิหนึ่่ะ”
รันระิบบอ พร้อม่วยยสะโพมนึ้น หิสาว้อพยุัว้วยารยื่นมือไปเาะอบโฟา้านบนเอาไว้ ในะที่นออำสั่ ไถลร่าัวเอลไปเบื้อล่า โยมูและปายัแะแ้มั้แ่ยออไปถึหน้าท้อเนียนเรียบ และลึลไปว่านั้น
“ะ ะ อม อื้อออ”
เอวาริราเสียระเส่า ะที่มือเาำลั ลูบไล้าอ่อน้านใน นิ้วเรียวเี่ยวแพนี้ัวน้อยไปทาหนึ่ แล้วูบเบาๆ รลาายสาว
ลิ่นหอมยั่วยวน ยามเมื่อมูโ่อมมอไม้แรแย้ม เสรลาอสีสวย หลอล่อให้แมลหนุ่มเ้าไปูิมน้ำหวาน เรียวลิ้นอุ่นื้นแะแ้มอย่าแผ่วเบา ทัทาย ทำวามุ้นเย ่อนะ่อยๆ ปาิมยอลายาวถึรัน้ำหวานที่เริ่มไหลริน
ายหนุ่มเร่ระรัวเรียวลิ้น ไล้เลียอนิมไปทั่วอไม้สะพรั่ บารั้็เร็ลิ้นให้แ็แล้วหยอแหย่ิมน้ำผึ้แสนหวาน ะที่ปลายนิ้วอมือ อี้าเล้นลึปลายเสรสาวที่แ็ัวสู้ หิสาวส่เสียร้อราัึ้น้วยอารม์ระสันที่เ้า เล่นาน สะโพผายหนั่นแน่นยับถอยห่ายามถูวามเสียวแปลบโมี และบเบียเ้าหา สลับไปมาแล้วแ่อารม์ะพาไป
“อม อื้อออ อ๊า เอ๋ย เอ๋ย ไม่ไหว”
“ไม่้อเร็ ปล่อยมาเลย่ะ” รับอเสียระเส่าเมื่อไ้ยินสาวน้อยอเาเริ่ม้านทานวามวาบหวามที่เาปรนเปรอให้ไม่ไหว และสุท้ายเา็ไ้ื่ม่ำับน้ำหวานบริสุทธิ์ที่เอวาริรินรลมาให้เาไ้ิม
ายหนุ่มยับายึ้นมานั่ที่เิม ึร่าอ่อนปวเปียเ้าอ ส่ลิ้นไล้เลียลีบปา ่อนสอเ้าไปูพันลิ้นสีมพู แบ่ปันสายธารสวาทให้เธอไ้ ลิ้มลอ เอวาริราระเส่าอีรั้ับบทูบ แสนหวาน
“อืมมม อม”
รัผละริมฝีปาออ ูบเบารหน้าผานูน มือสอ้ายึ้นมาับผมสลวยที่ยุ่เหยิไม่เป็นทรให้เ้าที่ ในะนเ่อเาเอาแ่้มหน้า้วยวามอาย
วามร้อนผ่าวที่ยัผาอยู่แนบิเธออยู่ ทำให้หิสาวรู้ว่ารั้ออลั้นแ่ไหนที่ะไม่ล่วเินเธอไปมาว่า
“อม ไหวไหม”
เธอเยหน้าึ้นถาม สอมือประอใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ สายาหวาน่ำเปิเปลือยวามรู้สึ
“ผมไม่เป็นไร ุเอ๋ยไปอาบน้ำเถอะ เี๋ยวะไ้ออมาิน้าว”
“แ่...”
“ไม่ื้อรับ”
รับอแ่นั้น็ยร่าอเธอลาั หิสาวยัทรัวไ้ไม่ีนัเพราะวามหฤหรรษ์ที่ไ้รับยัไม่าหาย ายหนุ่มหันไปหยิบเสื้อั้นในที่วาพาอยู่บนโฟามาิะอให้ สวมทับ้วยเสื้อ ัวสวยอย่าอ่อนโยน แล้ว้อนอุ้มร่าเบาหวิว ไปยัห้อนอนให่ แล้วปล่อยให้หิสาวไ้ัารธุระส่วนัว ส่วนเาเลือไปใ้ห้อน้ำอีห้อ เพื่อัารธุระแบบส่วนั๊วส่วนัวเ่นัน
ความคิดเห็น