คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตกเป็นของเขา
นัวโอุ้มนเมาที่ถูถอเสื้อผ้านเปลือยเปล่าไปยัอ่าอาบน้ำ ร่าอนเมาถูับให้นั่ที่อบอ่า ราเมศเปิฝับัวที่มีน้ำอุ่นออมาล้าหน้าและทำวามสะอาธนรทุอทุมุม
“พิมาสิ เี๋ยวผมอาบน้ำใหุ้เอ อีอย่า่อนที่เราะไปถึั้น่อไปร่าายอุ้อถูเรียมพร้อม”
ราเมศลุึ้นไปหยิบเอาอุปร์สวนทวารมาแล้วาาเรียวอร่าามออ “ร ผมะทำใหุ้สบายัวนะ”
นหน้าหวานยัใบหน้าแระเรื่อ้วยฤทธิ์สุรา ราเมศับน้ำบนร่าายให้แล้วสวมุลุมสีาว ้อนร่าบาไปวาบนเีย เือผูเอวถูระุ โมไฟส่อแสนวลสาบนผิวอาวผ่ออนที่นอนระทวย
“ุเมศ หนาวั” ใบหน้าหวานส่เสียอออ้อน
ใบหน้ามายส่สายาหื่น้าบน โถมร่าลูบริมฝีปานที่บิายยั่วยวนอย่าูื่ม มือลูบไล้ไปามผิวาวนวล สัมผัสเร่าร้อนปลุวามปรารถนาในัวนที่เ็บเอาไว้ให้ทะลัทลาย
ราเมศ้มลมอูสิ่ที่อยู่ในำมืออนเอ เาไม่เยยอมทำแบบนี้ใหู้่นอนนใมา่อน แ่ใบหน้าหวานที่ส่เสียราระส่ำล้ายับารรัวลอที่เร่เร้าให้เา้อพิิศึให้เร็วที่สุ
ธนรส่เสียอืออาในลำอ ร่าายอเาอยู่ในวามวบุมอราเมศเรียบร้อย วามร้อนที่ถูส่ผ่านาลิ้นและริมฝีปาอนร่าสู ล้ายับระเบิที่ถูุึ้นรอเวลาปะทุ
“ุเมศ...โอว....อืม.....”
รยุ้มผ้าปูที่นอนนยับอยู่ในมือ ราเมศยับัวึ้นมานอนอยู่้า ึมือเรียวาวไปุมส่วนลับอเา ใบหน้าอนร่าบาร้อนผ่าว ราเมศยื่นปาเ้ามาประบ ลิ้นอนทั้สอพันัน ูึอยู่รู่หนึ่
มือยาวอราเมศเอื้อมไปึลิ้นั้าๆ หยิบเอาหลอเลออมา าเรียวาวถูถ่าออว้า นิ้วเรียวยาวุ่มสิ่เหนียวใสถูสอเ้าไปสำรวเพื่อพร้อมรับสิ่ที่ะถูรุล้ำ
เสียอึอัในลำออธนรทำให้ราเมศเยหน้ามอู
“เ็บหน่อยนะ”
“ไม่หน่อยเลย เ็บมา”
“ั้นรอยู่้าบนีไหม? ะไ้่ายหน่อย”
ใบหน้าเรียวพยั ยอมให้นร่าให่้อนึ้น ธนรเป็นฝ่ายร่อมร่าลลืนัวนอราเมศเ้าไป
“อา...อี...ลึลอี”
มือให่ะปบอยู่บั้นท้ายนุ่มทั้สอ้า ่อยๆ ปลอบโยนให้น้าบนทรุร่าลนเาเ้าไปไ้สุ ธนรโยร่าามลิปที่เยเห็น แม้ะไม่เยมีประสบาร์รแ่เรื่อพวนี้ไม่ไ้หาูยา
ราเมศราเสียั เามอนที่แหนหน้าประสานมือ้วยสายาลึึ้
...นรหน้า เป็นอเาแล้ว....
ายหนุ่มพลิัวึ้นไปอยู่้านบน ธนรราในลำอ ราเมศรู้สึว่า่าหวานล้ำนอยาะไ้ยิน้ำแล้ว้ำอี ทั้สอประสานสายาระทั่ราเมศบอเสียแหบพร่าว่าใล้ะถึปลายทาแล้ว
“ผม้วย...”
ถุยาถูทิ้ลถัยะไปหลายิ้น ธนรนอนอิแอบอแน่น ราเมศลูบหลัเนียนแผ่วๆ เารู้สึอิ่มเอมใับสัมผัสในืนนี้นไม่อยาะปล่อยให้นที่นอนออยู่ลับไป
เาไ้เป็นนแรอธนร แฟนหนุ่มอเป็นเทพ
าที่ิเพียะแ้แ้นทายาทนเล็อรัสไพศาลสุล อนนี้เาลับรู้สึหวแหนนร่าอ้อนแอ้นนี้ับใ
“ุเป็นอผมแล้ว ่อไปห้ามให้นอื่นทำแบบนี้้วยเ็า”
“ถ้าผมห้ามุเหมือนัน ุะยอมไหม?”
“อเพียุสัาว่าะมาหาผมที่นี่ทุวันหยุ ผมะไม่ยุ่ับนอื่นอี ผมเป็นนพูำไหนำนั้น”
“ศุร์หน้า ผมะรอุที่นี่”
“วันศุร์ไม่ใ่วันหยุนะ”
“ืนวันศุร์็เริ่มหยุแล้ว ุมาหาผมนะ”
นหน้าหวานเยึ้นูบอเาแทนำอบ
“รอยพวนี้ ผมทำไว้เพื่อใหุ้ำไว้ว่าร่าายอุเป็นอผม”
ธนรลูบแผอแร่ “ถ้าอย่านั้น ผม็้อทำรอยไว้บนัวุเพื่อแสว่าุเป็นอผม้วย”
“ไหนลอทำูหน่อย”
มือให่บ่าให้ร่าบาเลื่อนัวลไปอยู่ที่หน้าอ ริมฝีปาบาูเม้มพอเห็นึ้นรอยามเนื้อัวอราเมศ เา็หัวเราะิั
“แบบนี้ใ้ไ้ไหม?”
“ุอบแบบไหน? ผม็ว่าไ้ทั้นั้น”
พอหยอเย้าันนึื่น ธนร็บบน้นแนอเาหลับไป ใล้ะเ้านทีุ่ในออุ่น็รู้สึัว แม้ะยัมีอาารมึนๆ อยู่บ้า ายหนุ่มร่าบา็พยายามลุึ้นไปอาบน้ำ เาพันาย้วยผ้านหนูผืนให่เินมาแ่ัวที่้าเีย เสื้อผ้าอเาและอนัวโระายอยู่ามพื้น ราเมศนอนเท้าแนมอูอยู่็ยิ้มน้อยๆ
“ผมยัไม่อยาลับเลย อยานอนับุอีสัสอสามวัน
นที่แ่ัวเสร็่อนเินมานั่ริมเีย “ผม้อลับแล้ว”
“รับ รอแป๊บเียว” ราเมศับมือเรียวาวมาาแล้วูบลลาฝ่ามือ
ธนรอมยิ้ม มอามแผ่นหลัว้าที่เินลับหายไปในห้อน้ำ เรื่อืนนี้้อเ็บไว้เป็นวามลับ แม้แ่เป็นเทพ็ไม่วรรู้
ราเมศแ่ัวเสร็็มานั่้านที่เี่ยหน้าอโทรศัพท์รออยู่
แนแร่โอบรอบเอวแล้วปลายมูโ่ลที่แ้มาว
“เราะไ้เอันอีวันไหนีรับ?”
น้ำเสียเว้าวอนอนัวโทำเอาธนรใอ่อนยวบ
“ุไม่มีนให้หึหวใ่ไหมรับ?” นหน้าหวานเอียหน้ามามอใบหน้ามเ้มที่เาไม่อยาะสูเสีย
“ผมไม่เยบหาใรเป็นัวเป็นน มีแ่นที่ผ่านมาแล้ว็ผ่านไป” ราเมศไ้มูลแนบออหอมรุ่น “แล้วุล่ะ?”
“ผม...เอ่อ...”
“ผมรู้...รู้ว่านมีนที่้อแร์ ท่าทาแบบนี้แสว่าุไม่อยาเปิเผยเรื่อระหว่าเรา”
ธนรพยัหน้า “ผมมีวามำเป็นที่ทำให้บุเปิเผยไม่ไ้ แ่...แุ่เป็นนแรอผม”
ราเมศยิ้ม้มลูบนในอ้อมออย่าูื่ม “อย่าบอนะว่า...แม้แู่บแรอุ็เป็นผม”
ใบหน้าอธนรร้อนผ่าว แ้มึ้นสีระเรื่อนราเมศอไม่ไ้ที่ะูบแ้มผ่อ้วยวามเอ็นู
“ริเหรอ?”
“รับ”
*************************
ความคิดเห็น