EVENT SHOW งานรักงานร้ายปราบหัวใจยัยหน้าจืด

ลำดับตอนที่ #2 : มุ่งหน้าสู่คอนโดแองเจิลวิงค์

ณ คอนโดคริสเตียน่า

                     "อ...อะไรนะคะ!!!"ผู้เป็นลูกสาวสุดที่รักของคุณแม่หรือซึ่งก็คือฉันเองอุทานขึ้น"แม่จะให้แอปเปิ้ลแยมย้ายไปอยู่ที่คอนโดแองเจิลวิงค์อะไรนั่นจริงหรอคะ?"ฉันพูดแกมอ้อนวอนคุณแม่ เพราะเกิดมาฉันยังไม่เคยอยู่ตัวคนเดียวเลยนะ แม้แต่เวลาเข้าห้องน้ำ ฉันยังให้แม่ไปเฝ้าหน้าห้องน้ำด้วยทุกครั้งเลยนะ!!!"ใช่แล้วแยม...ลูกต้องไปใช้ชีวิตตัวคนเดียวให้ได้นะจ๊ะ เพราะลูกก็อยู่ม.6เเล้วนะ พอขึ้นมหาลัยจะได้ใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้นยังไงล่ะ แต่ลูกไม่ต้องจองนะจ๊ะ เพราะแม่จองให้แล้วล่ะ นี่คีย์การ์ดนะ ใช้ชื่อลูกเลยจ้ะ"ผู้เป็นแม่ตอบลูกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พร้อมกับยื่นคีย์การ์ดมาให้ เฮ้ออออ...ตกลงฉันต้องไปจริงๆใช่มั้ยเนี่ย? คุณแม่เล่นยื่นคำขาดซะขนาดนี้ ฉันก็ขัดคำสั่งไม่ได้ซะด้วยสิ เอ้า!!!ไปก็ไปฟระ!!!จะได้ไม่ต้องฟังคำบ่นของคุณแม่ด้วยเลย^^"ได้ค่ะคุณแม่ หนูจะไปค่ะ"การที่ฉันพูดโดยแทบไม่ใช้เวลาคิดนี้ ทำให้ผู้เป็นแม่ของฉันถึงกับอ้าปากจนกรามแทบค้าง"*0*ไปดีมาดีนะลูกรัก"และนี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากปากคุณแม่ แล้วฉันก็ออกเดินทาง(โดยที่ต้องเดินทางเองT_T)  ................

-3 ชั่วโมงผ่านไป-
 

แฮกๆๆ *_*นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย? เมื่อกี้ก็ถามลุงคนที่ขายถั่วเเระอยู๋หน้าปากซอยแล้วนะ เห็นลุงเค้าบอกว่า"ถั่ว...โลละ 30 ..."ฉันก็ว่าฉันไปถามดีๆแล้วนะ แต่ตาลุงแกบอกแล้วมิวายยังมาว่าฉันตาถั่วอีก ฉันขี้เกียจทะเลาะกับตาลุงแก ฉันก็เลยขอบคุณแล้วรีบเผ่นแนบออกมาจากตรงนั้นซะเลยไง เพราะขืนอยู่นะ มีหวังฉันได้ต่อยตาลุงนั่นหัวคว่ำแน่ แต่ดีนะที่เขาบอกทางไว้ว่าอีก 30 กิโลเมตร แต่ตอนนี้ฉันขึ้นแท็กซี่มานานมากจนลุงคนขับแทบจะไล่ฉันออกแล้วนะเนี่ยยยยย

                            "หนู...หนูๆๆๆ ตื่นได้แล้วๆ ถึงแล้วล่ะ คอนโดแองเจิลวิงค์นี่ไง"คุณลุงคนขับแท็กซี่ปลุกฉันด้วยเสียงที่เอือมระอา "O_o หา!!!ถึงแล้วจริงๆเหรอคะเนี่ย??? "ฉันรีบกุลีกุจอออกมาจากรถด้วยใบหน้าที่ดูตกใจเอามากๆ ก็ตามหามาแทบทั้งวัน เดินไปถามคนโน้นทีคนนี้ทีจนขาลาก ในที่สุดฉันก็มาถึงสักที >_< แค่คิดก็ตัวลอยแล้ววว "ขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณลุง ค่าแท็กซี่เท่าไรคะ?"ฉันถามลุงคนขับแท็กซี่"ทั้งหมด 999 บาทนะหนู" -0- เฮือก!!!นั่งรถไปๆมาๆทีนึงนี่เสียเกือบพันเลยรึเนี่ย(ขาดอีกบาทนึงน่ะนะ)ลุงคนนี้โกงมิเตอร์รึเปล่าเนี่ย- -" แต่ช่างเถอะ ถือว่าเป็นค่าปลุกฉันก็แล้วกันนะ"นี่ค่ะคุณลุง เงินหนึ่งพันบาทถ้วน ไม่ต้องทอนนะคะ หนูรีบ"ฉันพูดพร้อมกับกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่หน้าเคาน์เตอร์ของคอนโดแห่งนี้ พร้อมกับยื่นคีย์การ์ดไปให้พนักงาน "ใช้ชื่อว่าแอปเปิ้ลแยมค่ะ อยู่ชั้นไหนคะ?"ฉันตอบโดยที่พนักงานยังไม่ได้ถามเลยด้วยซ้ำ "ใช้ชื่อคุณแอปเปิ้ลแยมนะคะ ห้องนี้เป็นห้องVIPอยู่ชั้นบนสุด ห้องที่191นะคะ" อืม...ยัยพนักงานนี่ให้ข้อมูลรวดเร็วลึกรอบด้านจริงๆ เก่งอย่างนี้ทำไมไม่ไปเป็นนักข่าวช่องเจ็ดสิบเอ็ดสีเลยล่ะ มัวมาเป็นพนักงานโรงแรมทำไมนะ...แต่ตอนนี้ใช่เวลาคิดที่ไหนล่ะ ฉันต้องรีบขึ้นห้องซะที จะได้โทรหาแม่ด้วย"พาฉันไปหน่อยได้ไหมคะ?"ฉันพูดกึ่งอ้อนวอนกึ่งรีบ "โปรดบริการตนเองด้วยนะคะ"พนักงานคนนั้นพูดพร้อมกับหลบไปแอบงีบหลังเคาน์เตอร์ ฉันเข้าใจเเล้วล่ะว่าทำไมยัยพนักงานนี่ถึงไม่ไปเป็นนักข่าว ก็คงพูดแต่'โปรดบริการตนเองด้วยนะคะ'จนถูกไล่ออกมาจากช่องเจ็ดสิบเอ็ดสีเเล้วล่ะมั้ง ถึงได้มาเป็นพนักงานโรงแรมที่นี่น่ะ เชอะๆ!!!ฉันไม่ถามแล้วก็ได้ย่ะ ไปเองก็ได้ฟระ!!!-_-++..........

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

#โปรดติดตามตอนต่อไป#

................................................................................................................