คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยายกับหลาน และที่ดินของพวกเขา
“หนูธาร ทำอะไรอยู่หลาน ่วยหยิบมีายห้าให้ยายหน่อยไ้ไหม ยายว่าะายห้าแถวโน่าแสัหน่อย เผลอไม่ไ้เลย ึ้นเร็วริ”
“ยาย๋าไม่้อทำแล้ว มาิน้าวลาวัน่อนีไหมะ ธารทำับ้าวเสร็หมแล้ว เี๋ยวบ่าย่อยทำ่อ็ไ้”ธารธาราร้อะโนลมาาบ้านไม้สัหลัให่ที่อยู่ห่าายายประมา 20 เมร ริๆเธอเินมาบอยายใล้ๆ็ไ้ แ่อยาะโน อยาทสอบูว่ายายะไ้ยินัเนไหม และยาย็ไ้ยินเสียอเธอริๆ
“็ไ้ๆั้นเี๋ยวยายอไปอาบน้ำ่อนน่ะลู ั้สำรับไว้ไ้เลย”
ธารธาราัสำรับ้าว วันนี้เธอทำแส้มหน่อไม้อใส่ปลาทับทิม ปลา่อนแเียวทอ ผัฟัทอใส่ไ่ ้มืแฟใส่น่อไ่ ทุอย่าเป็นผัที่อยู่ในสวนอยายเธอทั้นั้น ื้อแ่ไ่ับปลาเพราะเธอับยายไม่่าสัว์ ทั้ที่เลี้ยทั้ปลาและไ่
ยายสร้อยสนวัย 68ปี ร่าายยัแ็แรมา ่อยๆลุึ้นาม้านั่ัวเล็ ยายสร้อยเรียมายห้ารอบโนอ่าแ เมื่อสัปาห์ที่ผ่านมาหิราเพื่ทำไป วันนี้เริ่มึ้นมาอีแล้ว สวนผัอยายไม่ใ้สารเมี หลัๆที่ทำ็ือสวนาแฟ ยายสร้อยสนปลูาแฟมาเือบๆเท่าับอายุอแ พ่อับแม่พาทำ และทำเป็นอาีพ เป็นรายไ้หลั ส่ลูเรียนบปริารี ปริาโท ทุน นอานั้นยัมียาพาราและปาล์มน้ำมัน
ยายสร้อยเินลับบ้านที่อยู่ห่าออไปาบริเวสวนประมา 20 เมร ารไ้ทำานทำให้ร่าายแ็แร สมัย่อนบ้านหลันี้ใ้ถุนสูมา เหมือนบ้านาม่าัหวัทั่วไป แ่เพราะ้วยอายุที่มาึ้น ยายสร้อยสนให้่าลวามสูอบ้านลมา าบันไ 12 ั้นเหลือแ่บันไ 5 ั้น พอที่ะให้นแ่ึ้น ล ไ้อย่าสบายๆ สำหรับยายสร้อยไม่มีปัหา แ่หลานยายสร้อยมีปัหา ธารธาราไม่อยาให้ยายึ้นลลำบา
“ับ้าวน่าินทุอย่าเลยนะลู ยันทำริๆเลย นี่ถ้าหนูธารลับมาอยู่บ้าน ยายเริอาหารแน่ๆ”
“ยายรออีสัหน่อยนะ๊ะ ธารรอสอนานน้อใหม่ ไม่เินสิ้นปีนี้ ธารไ้ลับมาอยู่บ้านับยายแน่นอนเลย”
“ไอ้านที่หนูธารทำนี่ ถ้ายายรู้ว่ามันหนัแบบนี้ ทำเยอะนานี้ ยายะไม่ให้หนูธารเรียนเลยนะ แ่มัน็ไม่ทันแล้วใ่ไหมลู เพราะหนูเรียนบทำานแล้ว”
“๊ะยาย ็ธารอบนี่นา ทำมาั้หลายปี แ่เพื่อยาย ธารยอมลาออ”
“นี่ยายไม่ไ้บัับหนูให้ลาออาานใ่ไหมลู”
“ไม่ๆ่ะยาย ธารเ็มใ เพราะธาร็เบื่อแล้วเหมือนัน”
“เบื่อนี่เบื่อนหรือเบื่อานันแน่”
“เบื่อน่ะยาย เบื่อเถียับน เบื่อ่า เบื่อเ้านาย เบื่อลู้า เบื่อผู้ายที่ี่เ่า้วย ้อหลันี่เบื่อมาๆเลย่ะยาย”
“นี่ำรเายัไม่เลิอแยหนูธารอีเหรอลู แ่านไปแล้วไม่ใ่เหรอ หรือว่ายายำผิ ว่าเาแ่านแล้ว”ยายสร้อยสนมอหน้าหลานสาวอย่าพิารา หลานอแเป็นนสวย และสวยมา้วย
“ำรแ่แล้ว มีลูแล้ว และเลิแล้ว่ะยาย ภรรยาเามีนใหม่ เพราะทนเาไม่ไ้ ำรเ้าู้มาถึมาที่สุ น่าลัวมา เพื่อนๆบอว่าเามั่ว”
“แล้วหนูธารล่ะ ว่ายัไ เามั่วริอย่าที่นอื่นพูไหม”
“มั่วริ่ะยาย เาบ้อนไม่เลือว่าผู้หิะมีแฟนหรือสามีแล้ว”
“เรื่อแบบนี้โทษผู้ายอย่าเียว็ไม่ไ้นะ บมือ้าเียวมันไม่ัหรอ”
“็ริอย่าที่ยายว่านะะ ธารนี่ไม่อยาะเอหน้าเาเลย”
"็พยายามเลี่ยๆไว้ล่ะันลู"
อาาศยามเที่ยเย็นสบาย สายฝนเริ่มโปรยปรายลมาอีรั้ ับ้าวฝีมือหลานรั ทำให้ยายสร้อยเริอาหารริๆ บ้านอยายห่าาภูเาประมาเือบยี่สิบิโลเมร ้นไม้เยอะ าวบ้านแถบนี้ทำสวนาแฟ ผลไม้ ทำสวนผันิหน่อย ไม่มีบ้านไหนที่ปลูาแฟเยอะเหมือนบ้านยายสร้อย ที่ไหนๆ็มารับาแฟที่สวน หลัาที่สามีอยายสร้อยป่วย และาไปเมื่อห้าปีที่ผ่านมา ยายสร้อย็ทำสวนาแฟเหมือนเิม แ่้านมาูแล่วย สวนอยายเน้นปุ๋ยอิทรีย์ าแฟสวนอยายึเป็นที่้อารอลา
สวนอยายไม่ใ้สารเมีเือบร้อยเปอร์เ็น อาศัยหมัปุ๋ยใ้เอ ทำน้ำยาีพ่นเอ ึ่ะปลอภัยทั้นปลู นเ็บ และนบริโภ แถมิน็ี้วย ใรๆ็บอว่าาแฟสวนยายอร่อยรสาิี แ่เพาะส่ายในัหวั็แทบะไม่พอ
ลูๆอยายสร้อยไม่สืบทออาีพนี้เลยสันเียว ยายมีลู 3 น นโเป็นผู้ายเป็นนัธุริ แ่านมีรอบรัวอยู่ที่รุเทพฯที่สำัลุอเธอไม่่อยว่า หลายปีว่าะไ้ลับมาเยี่ยมแม่ เพราะยุ่ันทั้รอบรัวับธุริ มีลูาย 1 น เป็นหมออยู่ที่่าประเทศ
ลูนที่สอเป็นผู้หิ แ่านับนายทหาร อาศัยอยู่ภาเหนือ มีลูาย 1น เรียนบสาธารสุ ทำานอยู่ที่ภาเหนือเ่นัน
และนสุท้ายือแม่อเธอ แม่อธารธาราเป็นรูสอนมหาวิทยาลัย แ่านับอาารย์้วยัน พ่ออเธอเสียีวิ้วยอุบัิเหุทารถยน์ เมื่อสมัยที่เธอเรียนอยู่ั้นมัธยมปีที่ 3 พ่อเธอเสียีวิไ้ 2 ปี แม่เธอ็แ่านใหม่ับอาารย์ ที่สอนที่มหาวิทยาลัยเียวัน ไม่มีลูใหม่ ธารธาราเป็นลูสาวและหลานสาวนเียวอยาย
ยายสร้อยแบ่ที่ินให้ลูนละ 20ไร่ ลูายนโายืนให้ยายสร้อย นั่นทำให้ยาย้ำใหนัมา ลูแท้ๆายที่ืนให้แม่ แ่วามเศร้า็อยู่ับยายไม่นาน ยายสสารลูายนโ เห็นว่าะนำเินไป่อยอธุริ ลุบอว่า หลัาที่โวิมาเยือน ธุริอลุเ้ระนาว ้อหาเินทุนมา่อยอ
ป้าอธารธารา ายที่ินให้ับยายเหมือนัน เหมือนว่าสอนะปรึษาันมาแล้ว เพราะายพร้อมๆันเลย ทั้สอนอ้าว่า ถ้ายายไม่ื้อืนพวเา็ะายให้ับนัลทุน แรเลยลุับป้าไม่ิว่ายายะื้อืนเพราะที่ิน 40 ไร่ ามราาประเมินาสำนัานที่ิน สูพอสมวร นั่นทำให้ลูๆรู้ว่ายายมีเินมาว่าที่ื้อที่ินืน หลัาที่ายที่ให้ยายแล้ว ลุับป้ายัวนเวียนมาหยิบยืมเินยายเป็นประำ
ยเว้นแม่อเธอที่ิน 20ไร่ แม่โอนให้เป็นื่อเธอ เพราะลับพ่อไว้ว่าที่ินผืนนี้้อยให้ลูสาวนเียว ถ้าไม่เป็นอเธอมีหวั แม่ายเหมือนัน เพราะูแล้ว สามีใหม่อแม่ที่เป็นอาารย์ลาออามหาวิทยาลัย ไปทำธุรินำเ้าและส่ออ เท่าที่เธอศึษามาและรู้มา ารทำธุริแบบนี้้อใ้เินลทุนมาพอสมวร และเสี่ยอี้วย แ่เธอพูอะไรไม่ไ้ แม่รัสามีใหม่มา
ยายเป็นนอุปาระส่เสียเธอให้เรียน และเลี้ยูมาั้แ่พ่อเธอเสีย ยายห่วลัวมีปัหาเรื่อพ่อเลี้ย ลูเลี้ย และ็ริอย่าที่ยายลัว ่วปิเทอมเธอไปอยู่ับแม่ พ่อเลี้ยอเธอเริ่มที่ะรวนลามเธอ้วยสายาและำพู ทำให้ธารธาราไม่ไปอยู่ับแม่อีเลย และไ้ยิน่าวบ่อยๆว่าพ่อเลี้ยเธอเ้าู้มา ยายสั่ห้ามไม่ให้แม่พาเามาบ้าน ถ้าหาแม่อยามา็ให้มานเียว ยายไม่้อนรับสามีใหม่อแม่ และเหมือนละรมา แม่เ้า้าสามีใหม่
ธารธาราไม่สนิทับรอบรัวลุ และรอบรัวป้า พวเาไม่อบานสวน ไม่มีใรรู้ว่ายายยที่ินที่ื้อืนาลูทั้สอน ให้ับธารธารา แบ่เป็นปลูยาพารายี่สิบไร่ และปลูปาล์มน้ำมันยี่สิบไร่
ธารธาราเรียนบและทำานมาสี่ปีแล้ว ปลายปีนี้เธอลาออ อยาลับมาูแลยายเธออยาให้ยายไ้พับ้า านสวนทั้หมเธอเรียนรู้มาั้แ่เ็ เธอทำเพียแู่แลผลผลิให้ี ส่ลู้าไ้เท่านั้น็พอ เพราะยายวาราานเอาไว้แล้ว าแฟอยายไ้ึ้นห้า และแทบะมีพนัานอบริษัทฯาแฟื่อัมาูแลให้
“ยาย๋า ไปรุเทพฯับธารไหม แล้วเี๋ยวอาทิย์หน้า่อยลับพร้อมัน ธารมีวันหยุรวมัน 4วันเลยนะะ”
“ไม่เป็นไรีว่าลู หนูธารลับไปทำานเถอะ ยายห่ว่าแ เพิ่ะปลู้วย อยาเอาใใส่ให้มาว่านี้”
“ ทำไมไม่ให้ลุวบ ับป้าน์ูให้ล่ะะ”
“ให้นอื่นู็ไม่เหมือนเราูเอหรอหลาน อีอย่า่วนี้วบับน์้อ่วยานหลายอย่า ้อูนาน พวเา็เหนื่อย”
“ยาย๋า ธารถามริๆเถอะ ยาย็ไม่ไ้เือร้อนเรื่อเินทอ แล้วทำไมยาย้อมาทำให้มันเหนื่อย วัยอยายน่าที่ะ้อพัผ่อนไ้แล้วนะะ ธารเป็นห่วรู้ไหม”
“หนูธาร านพวนี้ยายทำมาั้แ่เ็ อีอย่านานเา็อาศัยเรา ถ้าไม่มีสวนอยาย พวาวบ้านเา็ะไม่มีานทำนะลู ยายไม่ไ้ลำบาอะไรหรอหลาน นี่แหละือารพัผ่อนอยาย เ้าๆไ้เินลสวน ยายมีวามสุ” ยายสร้อยพูไปยิ้มไป
“ธารยอมแพ้ยาย่ะ รออีหน่อยนะะ ลับไปธาระพยายามสอนานน้อให้ไ้เยอะที่สุ "
“ไม่้อัวลใอะไรเลยนะหลาน ทำานอเราให้เ็มที่ ไม่้อห่วยาย ยายะนอนเร็วนะืนนี้ อาาศเริ่มเย็นแล้ว”ยายสร้อยสนระับเสื้อแนยาวที่ใส่ลุมทับเสื้ออระเ้า
“พรุ่นี้วันพระให่เราไปวัันใ่ไหมะยาย ”
“ใ่ลู เรียมอะไรไปใส่บารบ้าล่ะ”
“ลัวยบวี แเียวหวานไ่ น้ำพริผั้ม่ะยาย เห็นว่าหลวาท่าอบันท์น้ำพริ”
“อื่อ...ีลูี ไปๆยายะไปสวมน์แล้ว ่อนนอน็ปิประูปิหน้า่าีๆนะลู หรือว่าะไปนอนที่บ้านโน้น”
“นอนที่นี่่ะยาย ธารยัไม่ไ้ทำวามสะอาเลย ไว้อาทิย์หน้ามา่อยไปนอนบ้านโน้น่ะ”
“ีแล้วลู แล้ว็อย่านอนึล่พ ทำอะไรเสร็แล้ว็พัผ่อน พรุ่นี้้อื่นแ่เ้าทำับ้าวอี”ยายสร้อยลูบหัวอหลานสาวนสวยอย่าเมา ่อนที่ะเินเ้าห้อส่วนัวเพื่อไปพัผ่อน
ธารธาราเ็บถ้วยานล้าทำวามสะอา เรียมวัถุิบสำหรับทำอาหารไปวัพรุ่นี้ ทุวันพระให่ยายะให้เป็นวันหยุอนานทุน เพื่อให้ทุนไ้ไปวัทำบุ ส่วนวันอาทิย์็หยุปิอยู่แล้ว นสวนส่วนมาเป็น่าาิ หานไทยไม่่อยไ้ ส่วนมาเ้ารุเทพฯหรือไม่็ไปทำานามัหวัที่มีโรานอุสาหรรม ที่อยู่บ้านเฝ้าบ้าน็มีเพียนสูอายุ ัหวันีัมีพื้นที่ิประเทศเพื่อนบ้าน แถบหมู่บ้านที่ยายอยู่ ส่วนมาะมีาว่าาิเ้ามาทำานท้ันั้น
นาน่าาิที่มาอาศัยทำาน ยายปลูบ้านให้อยู่ภายในสวน เอสารทุอย่าพร้อม ยายทำถู้อทุอย่า สวนยายไม่มีเ้าหน้าที่มาวน และนาน่าาิอยู่ันอย่าสบสุ รัและเารพยายทุน พวเาิว่าถ้าหาไม่ไ้ทำานที่เมือไทย พวเาอายที่ประเทศอเาแน่นอน มีบานที่พูไทยัมา
ยายให้นานปลูผัสวนรัวทุอย่าไว้ทำอาหาร มีผัปลอสารินลอปี แทบทุอย่าไม่้อไปื้อให้เปลือเิน ปลูนินไม่ทัน หลัๆมายายั้ล่อไว้หน้าสวน ใรอยาไ้ผัอะไร็เ็บเอา แล้วหยอเินในู้ที่ยายใสุ่แไว้ พอรบเ็วัน ยายะให้ลุวบไปไนำเินในล่อไปื้อหมูระทะมาเลี้ยนาน เธอว่ามันน่ารัี ยายเป็นนทันสมัย นิสัยโอบอ้อมอารีย์ แ่ลูๆอยายไม่ไ้ยายเลยสัน
หรืออาเป็นเพราะทุนินับารอยู่ในเมือที่สะวสบาย เลยไม่อบานสวน ที่เนื้อัวเลอะเทอะเปรอะเปื้อนอยู่ลอเวลา แ่พวเาลืมไปว่า นเป็นแม่ที่ทำานสวนพวนี่แหละ ที่เป็นนส่เสียพวเาให้ไ้เรียนสูๆและไ้ทำานีๆไ้ไปอยู่ในสถานที่ที่สะวสบายอย่าที่พวเาอบ
ความคิดเห็น