คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : (os) Take care – Sanji x Luffy
title :: Take care
pairing :: Sanji x Luffy
author :: daydreamツ
request by :: -
notes :: ไม่ค่อยมีฟิคคู่นี้ให้อ่าน
เลยแต่งเองซะเลย! เป็น one shot สั้นๆ
ของซันจิและลูฟี่ค้าบ! /คิดชื่อเรื่องไม่ออกค่ะ เลยใช้ take
care เลย ง่ายดี แหะๆ ยังไม่แก้คำผิดค่า
----|----|----|----|----
ลูฟี่น่ะซน
ซนไปเรื่อย
ซนมากๆ ไม่ชอบเชื่อฟังใครเท่าไหร่ แถมยังชอบไปก่อเรื่องวุ่นๆให้ลูกเรือตามเก็บ
ที่ไหนมีเหตุวุ่นวาย ก็มั่นใจได้เลยว่าลูฟี่ต้องอยู่ที่นั่นแน่ๆ เป็นกัปตันที่ชอบสร้างเรื่องน่ารำคาญมาให้วันไม่เว้นวัน
“ซันจิ~” ร่างเล็กวิ่งร่าเข้ามาหาเขาที่กำลังจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อค่ำนี้
ร่างกายที่ผอมเก้งก้างกับแผลเป็นขนาดใหญ่บนแผงอก
ใบหน้าจิ้มลิ้มที่มักฉีกยิ้มสดใสอยู่เสมอ เขามองร่างนั้นด้วยสายตาเบื่อหน่าย
“ไปก่อเรื่องอะไรอีกล่ะลูฟี่”
“หงึ
ไม่ใช่นะ!”
ส่ายหน้าดุ๊กดิ๊ก
แต่ตากลับเสมองไปทางอื่น ดูยังไงก็รู้ว่ามาพิรุธ
“ไม่เนียน
บอกฉันมาเดี๋ยวนี้เจ้าบ้า”
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไง!”
ทันใดนั้นที่เขาได้ยินเสียงกระทืบเท้าปึงปัง
ฟังแค่เสียงนั้นก็รู้ว่าเป็นคุณนามิสุดสวยที่กำลังโมโหกับอะไรซักอย่างอยู่แน่ๆ
และตัวต้นเหตุที่ว่านั่นก็ไม่พ้นเจ้ากัปตันตัวเล็กคนนี้
“หวา! ซันจิ!!” จับคอเสื้อสีแดงของคนตัวเล็กก่อนยกขึ้นจนลูฟี่ลอยเท้าไม่ติดพื้น
เขาเดินออกไปยังนอกเรือ เห็นคุณนามิกำลังทำท่าทางฟึดฟัดไม่พอใจ
โยนเจ้าตัวเล็กลงกับพื้นหญ้าของเรือซันนี่ ลูฟี่ร้องโอดโอยเสียยกใหญ่
ก่อนหน้าซีดเมื่อพบว่านามิกำลังยืนทำหน้าถมึงทึงอยู่ตรงหน้า
“น
นามิ”
โป้ก!!
สาวผมส้มเขกหัวเจ้าตัวดีจนหัวปูด
อุซปกับลูกเรือคนอื่นๆที่มองก็หัวเราะอย่างขำขัน ทิ้งให้ลูฟี่โอดครวญด้วยความเจ็บ
เป็นภาพชินตาที่กัปตันจะไปก่อเรื่องอะไรซักอย่างแล้วถูกนามิลงโทษ
เขาที่ยืนพิงเสาเรืออยู่ไม่ไกลยกยิ้มขำ
เจ้าลูฟี่จอมก่อเรื่องที่น้ำตาซึมเพียงครู่เดียวก็กลับมายิ้มแฉ่งได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ซ้ำยังทำท่าจะไปก่อเรื่องเพิ่มจนนามิต้องกุมขมับ
ไม่เคยเข็ดเลยจริงๆ
เขาเดินไปหาเจ้าตัวเล็ก
โน้มตัวลงก่อนจับแก้มทั้งสองข้างของลูฟี่ยืดออก เจ้าตัวเล็กหน้าหงิก
“ทำอะไรของนายน่ะซันจิ!!”
“หมั่นไส้!”
“ไรง่า”
เขาหัวเราะและกลับไปทำอาหารต่อโดยไม่พูดอะไรอีก
ใครจะไปพูดกันล่ะ..ว่าหมอนั่นน่ารักซะจนเขาหมั่นไส้น่ะ
ตกเวลากลางคืน
เขาที่ตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเสียงกรนของอุซปขยี้ตาไปมา
ลุกขึ้นจากที่นอนก่อนเดินออกไปยังนอกท้องเรือ ท้องฟ้ายามค่ำคืนในโลกใหม่นั้นเต็มไปด้วยแสงดาว
แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมายังเรือทำให้เขาพบกับเจ้าตัวเล็กที่กำลังพิงเสากระโดงเรืออยู่
เสียงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าลูฟี่กำลังหลับ
ร่างเล็กที่กำลังนอนน้ำลายไหล
ซ้ำร้ายยังละเมอถึงเนื้อย่างไม่หยุดทำให้ซันจินึกอยากเตะให้ตื่นซะอย่างนั้น
แต่แขนบางที่กำลังโอบกอดตัวเองเพราะอากาศที่หนาวเหน็บก็ทำให้เขาทำไม่ลง
อากาศตอนกลางคืนของที่นี่หนาวกว่าที่แกรนด์ไลน์มากนัก
แล้วนอนด้วยเสื้อสีแดงบางๆตัวเดียวกับกางเกงขาสั้นเนี่ยอ่ะนะ?
เชื่อเขาเลย..
เขาส่ายศีรษะอย่างนึกปลง
เดินกลับเข้าไปในห้องนอนก่อนหยิบผ้าห่มผืนใหญ่ของตัวเองขึ้นมา เดินกลับมายังจุดเดิมที่ลูฟี่นอนอยู่
ร่างบางขดตัวเหมือนลูกแมวเพื่อหลีกหนีความหนาวเหน็บ
ถึงอย่างนั้นปากก็ยังส่งเสียงแจ๊บๆไม่หยุดหย่อน
“เฮ้อ”
กุ๊กหนุ่มผมทองถอนหายใจ
เขาย่อตัวลงนั่งข้างๆเจ้าตัวเล็ก
ห่มผ้าห่มให้อีกคนเพื่อให้มั่นใจว่าเมื่อตื่นมาเจ้าตัวจะไม่เป็นหวัด
หากแต่เขาก็ชะงักไปเหมือนคิดอะไร กระตุกยิ้มมุมปาก แทรกตัวเข้าไปในผ้าห่ม
เอนหลังพิงเสากระโดงเรือเงียบๆ ก่อนรวบอีกคนเข้ามาในอ้อมแขน
ถึงจะเป็นกัปตันจอมก่อเรื่อง
ถึงจะเป็นกัปตันที่ชอบสร้างปัญหา
แต่ว่า..
กุ๊กหนุ่มลอบมองใบหน้าที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างเป็นสุข
ก่อนเผลอยิ้มออกมา
นี่แหละลูฟี่
ลูฟี่ของเขา
ความคิดเห็น