พันธสัญญารักนักปราบผีสาว (ฟรี)

ลำดับตอนที่ #99 : ภาค2 ตอนที่15 ข้อเรียกร้องของผู้ก่อการร้าย 5

ภาค2 ตอนที่15 ข้อเรียกร้องของผู้ก่อการร้าย 5

คำขู่ของผู้ก่อการร้ายทำให้เรนอิจิไม่มีทางเลือกนอกจากที่จะต้องโยนปืนของตัวเองทิ้งลงกับพื้น

“ฉันยอมแพ้แล้ว ปล่อยตัวเธอซะ”

เรนอิจิพูดพร้อมกับเดินออกมามอบตัว ซึ่งมันก็ทำให้เดอะวูล์ฟพอใจเป็นอย่างมาก เพราะมันทำให้เขาไม่จำเป็นต้องเหนื่อยแรงที่จะต้องมาต่อสู้กับปีศาจที่มีชื่อว่านักเวทคนนี้

และถึงแม้ว่านักเวทคนนี้จะใช้เวทมนตร์ไม่ได้แล้ว แต่มันก็ยังเป็นอุปสรรคที่ทำให้เขาต้องตกที่นั่งลำบากครั้งแล้วครั้งเล่า

“ได้สิไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”

ว่าแล้วเดอะวูล์ฟก็ปล่อยมือที่ใช้กดไหล่ของฮาสึโนะออกและเลิกที่จะชี้ปืนไปที่หัวของเธอ แต่ว่าเขากลับชี้ปากกระบอกปืนไปทางเรนอิจิแทน แล้วก็จัดการลั่นไกอย่างรวดเร็ว

ปัง!!

“เรนอิจิ!!”

ฮาสึโนะตกใจทันทีที่ได้เห็นเรนอิจิถูกปืนยิงต่อหน้าต่อตาเธอ

“อัก…”

เรนอิจิถูกยิงเข้าที่หน้าอกจนเซ แต่เพราะยังมีเสื้อเกราะกันกระสุนอยู่ก็เลยทำให้กระสุนไม่ได้เจาะเข้าไปภายในร่างกายของเขา

“ฆ่ามันซะ!!”

ด้วยความที่เรนอิจิได้จัดการลูกน้องของเขาไปแล้วเป็นจำนวนมาก ทำให้เขาไม่สามารถปล่อยให้เรนอิจิมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เพราะไม่อย่างงั้นพวกลูกน้องของเขาจะเกิดความไม่พอใจได้

“ม่ายนะ!!”

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

ฮาสึโนะร้องตะโกนออกมาพร้อมกับเสียงกระสุนปืนมากมายที่ถูกยิงไปทางเรนอิจิ ฮาสึโนะวิ่งออกไปหาเรนอิจิอย่างไม่คิดชีวิตพร้อมกับภาพรอบข้างทั้งหมดที่ได้ช้าลง

กระสุนแต่ละนัดค่อยๆพุ่งกระแทกเกราะกันกระสุนของเรนอิจิ จนเขากระตุกไปตามแรงกระแทกของกระสุนนั้น

1นัด..2นัด..3นัด...4นัด..จนนัดที่5ก็ได้พุ่งเข้าไปชนที่กลางหน้าผากของเรนอิจิและทำให้เขาหงายหลังตามแรงของกระสุนปืนนั้นไป

เลือดของเรนอิจิสาดกระเซ็นออกมาจนเต็มพื้นจากทุกบาดแผลที่เขาถูกระดมยิงใส่

“เรนอิจิ!!”

ฮาสึโนะร้องเรียกชื่อเรนอิจิออกมาพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเขาทั้งน้ำตา และทันใดนั้นเองก็เกิดประกายแสงจ้าขึ้นมาทันทีตรงจุดกึ่งกลางระหว่างเรนอิจิและฮาสึโนะ

แสงจ้านั้นรุนแรงจนพวกผู้ก่อการร้ายที่กำลังยิงปืนอยู่จำเป็นต้องหยุดยิงและเอามือขึ้นมาบังสายตาของตัวเองเอาไว้

“นั่นมันอะไรนะ?”

เดอะวูล์ฟพูดขึ้นทันทีที่โดนแสงสว่างนั้นสาดเข้าตา และเมื่อแสงสว่างนั้นหยุดลง เขาก็ได้เห็นฮาสึโนะกอดเรนอิจิที่กำลังนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นแล้ว

“ฮือๆ เรนอิจิ!! เรนอิจิ!! ตื่นสิเรนอิจิ!! นายจะทิ้งฉันไปแบบนี้ไม่ได้นะ”

ฮาสึโนะร้องเรียกชื่อเรนอิจิที่นอนอยู่กับพื้นด้วยน้ำตา ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจมาก เพราะถ้าเธอลงมือให้เร็วกว่านี้ เรนอิจิก็คงจะไม่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้แล้ว

และถ้าเรนอิจิเกิดตายขึ้นมา เธอก็คงจะได้แต่โทษตัวเองไปตลอดชีวิตแน่นอน

“ยัยบ้า...หยุดร้องไห้ได้แล้ว ฉันยังไม่ได้ตายสักหน่อย”

เรนอิจิที่ตื่นขึ้นมาได้ใช้มือเช็ดน้ำตาให้กับฮาสึโนะด้วยความอ่อนโยนทันที เพราะเขาเองก็ทนไม่ได้ที่จะต้องมาเห็นน้ำตาของคนที่เป็นที่รักเหมือนกัน

“ฮือๆๆ เรนอิจินายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

การเช็ดน้ำตาของเรนอิจิกลับทำให้ฮาสึโนะร้องไห้ออกมาหนักกว่าเก่าอีก เพราะเธอรู้สึกดีใจที่เรนอิจิยังไม่ได้จากเธอไป และมันก็ยังคงไม่สายเกินไปที่จะช่วยเขา

“อืม...สบายมาก! ต้องขอบคุณเธอเลยที่ทำให้ฉันกลับมาใช้เวทมนตร์ได้อีกครั้ง”

หลังจากที่ฮาสึโนะได้เข้าใกล้เรนอิจิพลังเวทของเขาก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง จนแม้แต่เครื่องแจมเมอร์ก็ไม่สามารถที่จะหยุดพลังเวทของเขาได้อีกต่อไป

และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เรนอิจิสามารถรักษาตัวเองและรอดชีวิตมาจากการถูกระดมยิงได้อย่างหวุดหวิด

“ยังไม่ตาย? นักเวทอย่างแกนี้มันเป็นปีศาจจริงๆ”

เดอะวูล์ฟขมวดคิ้วทันที เมื่อเห็นว่าเรนอิจิที่โดนยิงไปจนเลือดสาดกระเซ็นแบบนั้นแล้วยังไม่ตายอีก ถ้าจะไม่ด่าว่าเป็นปีศาจก็ไม่รู้จะด่าว่าเป็นอะไรแล้ว

เพราะถ้ามันยังเป็นมนุษย์ธรรมดาอยู่ละก็ มันคงจะได้ตายไปเป็นสิบๆรอบแล้วหลังจากที่โดนลูกกระสุนไปมากมายขนาดนั้น

แต่นักเวทอย่างมันกลับรอดมาได้ ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลยที่ชาวอเมริกาสมัยก่อนจึงไม่ได้มองเห็นพวกนักเวทเป็นมนุษย์

และในปัจจุบันเองถึงจะผ่อนคลายไปบ้าง แต่ความคิดของการที่ไม่ได้มองเห็นพวกนักเวทเป็นมนุษย์นี้ก็ยังคงมีอยู่เสมอ

“ยิงมันซะ!!”

“แต่ว่าตัวประกัน…”

“ยิงซะ!! นี้คือคำสั่ง”

คำสั่งของเดอะวูล์ฟทำให้พวกลูกน้องตัดสินใจระดมยิงใส่ทั้งฮาสึโนะและเรนอิจิทันที โดยไม่สนใจฮาสึโนะที่เป็นตัวประกันอยู่เลยแม้แต่น้อย