พันธสัญญารักนักปราบผีสาว (ฟรี)

ลำดับตอนที่ #81 : ภาค2 ตอนที่11 วิกฤตการณ์อาวุธดาวเทียม 3

ภาค2 ตอนที่11 วิกฤตการณ์อาวุธดาวเทียม 3

หลังจากได้เปิดใช้งานดาวเทียม อากาเสะก็รู้ว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้ยังไงก็คงจะปิดไม่มิด ดังนั้นต่อจากที่ได้ทำการรีดไขมันหมูอ้วนโอบาจิเสร็จ

อากาเสะก็ทำการใช้ดาวเทียมข่มขู่หัวหน้าทีมของชั้นปีต่างๆให้เซ็นสัญญาการหยุดยิง ที่ว่าด้วยการจะไม่โจมตีหรือรังแกนักเรียนชั้นปี1ทั้งในระหว่างเกมล่าหรือหลังจากนี้ไปเป็นเวลา1ปี และถ้าใครฝ่าฝืนจะต้องมีโทษปรับ100คะแนนให้กับผู้เสียหาย

ส่วนทีมที่ไม่ลงนามอากาเสะก็ให้ระเบิดพวกเขาอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้พวกเขาคะแนนติดลบและไม่มีเวลาว่างมายุ่งกับพวกเธอ เพราะต้องตามเก็บคะแนนไม่ให้ถูกไล่ออกจากโรงเรียน

ตามปกติแล้วก็ไม่มีใครมาตามล้างแค้นหลังจากพิธีรับน้องนี้กันสักเท่าไรหรอก แต่นั่นมันก็เป็นเพราะว่าพวกเขาไม่มีพลังมากพอที่จะล้างแค้นต่างหากล่ะ

ดังนั้นเพื่อเป็นหลักประกันว่าหลังจากนี้พวกรุ่นพี่จะไม่กลับมาล้างแค้นหรือหาเรื่อง อากาเสะจึงต้องบังคับให้พวกเขายอมเซ็นสัญญาการหยุดยิงนี้

ส่วนคนที่ไม่เซ็นสัญญาก็ช่วยไม่ได้นอกจากจะระเบิดพวกเขาไปเรื่อยๆด้วยลำแสงจากดาวเทียม เพราะกลุ่มไหนที่ไม่ได้เซ็นสัญญาก็จะถูกดาวเทียมหมายหัวเอาไว้ และทันทีที่พวกเขาออกมาจากห้องพยาบาล พวกเขาก็จะถูกกำจัดกลุ่มทันทีด้วยการตรวจจับของดาวเทียม

จนหลายคนทนไม่ไหวและต้องตะโกนสาปแช่งอากาเสะ แต่ถึงจะตะโกนไปก็ไม่มีใครสามารถช่วยพวกเขาได้อยู่ดี และโดนดาวเทียมส่งกลับไปห้องพยาบาลตามระเบียบ

“หัวหน้าผมว่าเรายอมเธอเถอะ ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ”

หลังจากที่ต้องติดลบไปมากกว่าพันคะแนน เขาก็ท้อแท้และไม่อยากจะเล่นเกมล่านี้อีกต่อไป

“แกว่ายังไงนะ!! ไอ้เด็กปี1มันหยามมึงถึงขนาดนี้แล้วมึงยังจะยอมมันอีกหรือไง” หัวหน้าโกรธทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของลูกทีม

“ถ้างั้นผมขอลาออกจากทีม”

ว่าแล้วลูกทีมคนนั้นก็กดลาออกจากทีมทันที

“ดี!! งั้นมึงก็ไปตายซะ”

พอพูดเสร็จหัวหน้าทีมก็แอบโจมตีอีกฝ่ายและส่งเขาไปยังห้องพยาบาลทันที

“มีใครอยากจะตายตามเจ้านั่นไปอีกไหม?”

หัวหน้าทีมมองไปยังลูกทีมของตัวเองอีกแปดคนที่เหลือพร้อมกับเอาดาบขึ้นมาชี้หน้าแต่ละคน

เมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้าทีม พวกลูกทีมก็ต่างมองหน้ากันก่อนที่จะเริ่มพยักหน้าให้แก่กันแล้วกดออกจากทีม

“พวกเรารุมฆ่าไอ้บ้านี้กัน!!”

ว่าแล้วพวกลูกทีมทั้งหมดก็รุมโจมตีใส่อดีตหัวหน้าทีมทันที

“แก!! ไอ้พวกทรยศ”

หัวหน้าทีมโกรธจัดและทำการโจมตีตอบโต้ แต่สองมือมีหรือจะสู้สิบหกเท้าได้ ดังนั้นไม่นานหัวหน้าทีมคนนั้นก็ถูกอดีตลูกทีมส่งตรงไปยังห้องพยาบาลตามระเบียบ

ข้อเสนอการหยุดยิงของอากาเสะทำให้รุ่นพี่หลายคนโกรธมาก แต่หลังจากที่โดนดาวเทียมระเบิดหัวไปหลายครั้งเป็นเวลานานกว่าหนึ่งขั่วโมงพวกเขาก็เริ่มดูเหมือนจะฉลาดขึ้น และยอมเซ็นสัญญาการหยุดยิงกับอากาเสะมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ก็ยังมีคนที่ไม่ยอมเซ็นสัญญาและยอมถูกดาวเทียมยิงใส่ต่อไป

“ดูเหมือนจะยังมีพวกหัวแข็งอยู่ งั้นคงจะต้องใช้มาตการขั้นเด็ดขาดกับพวกเขาซะแล้ว”

ว่าแล้วอากาเสะก็ติดต่อให้โอบาจิทำการปิดบัญชีของพวกหัวแข็งนั้นซะ และส่งคะแนนฝากทั้งหมดคืนให้พวกเขาไป

ก่อนที่เธอจะทำการติดต่อพวกเขาและขู่ว่าถ้าพวกเขายังไม่ยอมเซ็นสัญญา เธอจะระเบิดหัวพวกเขาและคะแนนทั้งหมดที่พวกเขาอุตส่าห์เก็บมาได้ไปพร้อมกันในทีเดียว

และนั่นก็ทำให้พวกหัวแข็งที่เหลืออยู่เลือกที่จะยอมแพ้ เพราะถ้าพวกเขาสู้ต่อไปพวกเขาจะไม่เหลืออะไรอีก

หลังจากที่อากาเสะได้ไล่เคลียร์ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นหลังจากพิธีรับน้องเสร็จไปได้ด้วยดี หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นเวลาแห่งการสิ้นสุดเกมล่าก็ได้มาถึง

หอนาฬิกาได้ตีบอกเวลา6โมงเช้าพร้อมกับแสงอาทิตย์ของวันใหม่ที่ได้เริ่มต้นสาดแสงขึ้นมาจากท้องทะเล

“อา...ในที่สุดก็จบสักที”

อากาเสะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจเมื่อพิธีรับน้องได้จบลง แต่ลูกทีมทั้งหมดและคนในชั้นปีที่1กลับเฮลั่น เพราะพวกเขาคือผู้รอดชีวิตจากการติดลบและกลายเป็นผู้ชนะในเกมล่านี้

“ว้าว!! ฉันไม่นึกเลยว่าฉันจะมีคะแนนเก็บมากขนาดนี้ ฉันกำลังฝันอยู่หรือเปล่าเนี้ย?”

ทุกคนต่างก็ดีใจกับคะแนนเก็บที่อากาเสะแจกจ่ายให้ เพราะคะแนนนี้ไม่ใช่แค่ให้พวกเขาเลื่อนชั้นได้อย่างไม่มีปัญหาเท่านั้น แต่ยังสามารถทำให้พวกเขาซื้ออาวุธเวทและสิ่งของต่างๆที่หายากและไม่สามารถใช้เงินซื้อได้ง่ายๆ ซึ่งนั่นจะทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นมากในอนาคต

ส่วนทีมของมิซากินั่นพวกเธอได้รับส่วนแบ่งมากที่สุดเพราะเป็นหน่วยกล้าตายที่ต้องเจอกับศัตรูมากที่สุด

แต่คนที่กำไรที่สุดในสงครามนี้ก็คงจะเป็นเฟรนดี้ผู้ให้เช่าอาวุธดาวเทียมไปใช้ เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้ผิกกฎเพียงแค่ให้เช่าอาวุธและให้ทั้งสองฝ่ายฆ่ากันไป ส่วนเธอนั้นก็แค่นั่งรอรับคะแนนมากมายที่ไหลเข้ามาหา โดยที่เธอไม่จำเป็นต้องมือเปื้อนเลือด

พวกที่เจ็บตัวมากที่สุดในครั้งนี้ก็คงจะหนีไม่พ้นพวกรุ่นพี่ที่ถูกรุ่นน้องปี1ปั่นหัวซะไม่เหลือชิ้นดี

จากบรรยากาศของงานเทศกาลในตอนแรก ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นงานศพทันทีหลังจากจบพิธีรับน้อง ทุกคนต่างรู้สึกเศร้าและเสียใจกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น และพวกเขาคิดว่าถ้าไม่มีพิธีรับน้องในปีนี้ เรื่องทุกอย่างมันคงจะดูแฮปปี้กว่านี้มาก

หลังจากนั้นนักเรียนทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปนอน เพราะความเหนื่อยล้าที่สะสมกันมาตลอดทั้งคืน

ยกเว้นแต่ฮาสึโนะที่ตอนนี้ได้นอนหลับอยู่กลางแจ้ง เพราะเธอขี้เกียจเกินไปที่จะลุกขึ้นมาจากเตียงพับต่อสู้กับพวกรุ่นพี่ และด้วยความนุ่มสบายของเตียงพับก็เลยทำให้เธอเผลอหลับไปอย่างช่วยไม่ได้ในระหว่างพิธีรับน้อง