คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : ภาค2 ตอนที่8 การระเบิดขนาดใหญ่ 3
ภาค2 ตอนที่8 การระเบิดขนาดใหญ่ 3
ทางด้านมิซากิเมื่อเธอได้ออกจากห้องพยาบาลแล้ว เธอก็วาร์ปมาลงที่จุดรวมพลบนดาดฟ้าอาคารที่ได้มีการนัดหมายเอาไว้ก่อนหน้านี้
และทันทีที่เธอวาร์ปมาถึง ด้านหน้าของเธอก็มีกองกำลังหน่วยกล้าตายที่มายืนรออยู่ก่อนแล้ว
“เอาล่ะพวกเรา ได้เวลาล้างแค้นแล้ว”
หลังจากนั้นทีมของมิซากิก็ทำการโจมตีกลุ่มขนาดใหญ่ของพวกรุ่นพี่อย่างต่อเนื่องทันทีด้วยการระเบิดฆ่าตัวตายแล้วเกิดใหม่และก็ไประเบิดฆ่าตัวตายอีกรอบซ้ำๆจนทำให้กลุ่มของพวกรุ่นพี่ถึงกับปวดหัว
“บ้าเอ้ย!! ไอพวกปี1มันมากันอีกแล้ว”
ตูมๆๆ!!!
“อ้ากกก!!”
เสียงระเบิดฆ่าตัวตายและเสียงร้องของพวกรุ่นพี่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องพร้อมกับคะแนนของพวกเขาที่ถูกจมลงไปสู่นรกแห่งของการติดลบ
ถึงแม้ว่ากลุ่มขนาดใหญ่ของพวกรุ่นพี่จะไม่ถูกพวกมิซากิทำลายล้างอย่างง่ายดาย แต่พวกเขาก็ถูกพวกมิซากิกัดเซาะไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จักจบ และนั่นก็ทำให้พวกรุ่นพี่กลุ่มต่างๆที่มารวมตัวกันต้องเรียกประชุมสายทันที
“เอาล่ะ ตอนนี้ถ้าใครมีความคิดดีๆที่จะจัดการกับพวกรุ่นน้องปี1ก็ให้รีบเสนอมา เพราะถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้พวกเราได้ขายหน้าคนทั้งโรงเรียนแน่”
หนึ่งในหัวหน้าทีมปี5พูดขึ้นขณะที่ได้ทำการเริ่มประชุมสายกับหัวหน้าทีมกลุ่มต่างๆ
“แหม่ ฉันว่าไม่ต้องกลัวขายหน้าหรอก เพราะยังไงซะพวกเราส่วนใหญ่ก็โดนพวกรุ่นน้องปี1ปั่นหัวกันหมดทุกคนอยู่แล้ว”
หนึ่งในหัวหน้าทีมปี3ที่เป็นผู้หญิงพูดขึ้นพร้อมกับยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
“ฉันว่าเราน่าจะแยกตัวนะ เพราะถึงจะรวมกลุ่มกันไปฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อะไรเลย เพราะยังไงซะผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือผู้ที่จะชนะในเกมล่านี้อยู่แล้ว และผู้อ่อนแอก็คือผู้ที่จะต้องถูกกินไม่เหลือ”
เมื่อมีคนเสนอการแยกตัว หัวหน้ากลุ่มทีมอื่นๆก็มีความเห็นไปในทางเดียวกันทันที เพราะยังไงซะพวกเขาก็คิดว่าที่กลุ่มของพวกเขาต้องมาโดนรุ่นน้องกดหัวอยู่แบบนี้ก็เพราะคนของกลุ่มอื่นนั้นมันอ่อนแอเอง
“เดี๋ยวก่อน!! ฉันมีข่าวของลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ปี1จะบอก ฉันว่าทุกคนจะต้องสนใจข่าวนี้อย่างแน่นอน เพราะว่ามันเป็นข่าวที่เก็บคะแนนของพวกปี1ที่ไม่ได้เอาฝากธนาคาร ซึ่งคาดว่ามีคะแนนเก็บอยู่มากกว่าหนึ่งแสน”
หนึ่งในหัวหน้าทีมปี4พูดขึ้นขณะที่เห็นว่ากลุ่มต่างๆกำลังจะแยกย้ายกันไป
“จริงเหรอ? ไม่ใช่ข่าวลวงนะ”
“จริงๆ แต่อีกฝ่ายขอส่วนแบ่งจากการบอกข่าวและที่ตั้งเป็นจำนวน10,000คะแนนและการคุ้มครองจนจบกิจกรรมรับน้องเป็นข้อแลกเปลี่ยน”
“หึๆ! ความอยากอาหารของเด็กคนนี้ดูเหมือนจะใหญ่โตจริงๆ”
หนึ่งในหัวหน้าทีมปี5บ่นขึ้นมาทันทีที่เขาได้รับฟังข้อเรียกร้องของหนอนบ่อนไส้ปี1
“จากข่าวที่อีกฝ่ายให้มาดูเหมือนว่าจะมีอีกกลุ่มหนึ่งที่ซ่อนตัวและเก็บคะแนนเอาไว้เพื่อสนับสนุนอีกกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่าหน่วยกล้าตาย ซึ่งฉันก็คิดว่ามันน่าจะเป็นกลุ่มของเด็กปี1ที่กำลังโจมตีพวกเราอย่างไม่กลัวตายอยู่ตอนนี้”
“เฮ…งั้นก็แสดงว่าถ้าพวกเราเข้าไปตีรูหนูของพวกนั้น ไอพวกหนูขาวที่กำลังวิ่งเพ่นพ่านอยู่ในตอนนี้ก็จะอดอาหารตายกันใช่ใหม?”
“อืมแน่นอน ฉันเองก็คิดแบบนั้น” หัวหน้าทีมปี4ที่เสนอข่าวพยักหน้าตอบ
“งั้นก็ดูเหมือนว่าจะได้เวลาเอาคืนแล้วสินะ”
“แน่นอน คราวนี้ฉันจะฆ่าให้พวกหนูขาวติดลบกันเป็นหมื่นเลยคอยดู”
“อา...น่ากลัวอ๊ะ”
“อืม ดูเหมือนว่าทุกคนจะมีความเห็นตรงกันสินะ งั้นเอาเป็นว่าพวกเรารับข้อเสนอของอีกฝ่ายก็แล้วกัน”
ว่าแล้วพวกหัวหน้าทีมต่างๆก็พยักหน้ารับและปล่อยให้หัวหน้าทีมปี4ที่นำเสนอเรื่องขึ้นมาเป็นคนดำเนินการ
“ได้เลย เดี๋ยวฉันจะติดต่อให้ แล้วคราวนี้พวกเราจะได้เล่นเกมล่าหนูขาวกันจริงๆซะที”
******
ทางอากาเสะที่ยังไม่รู้ว่าในทีมของเธอมีหนอนบ่อนไส้ก็ยังคงนั่งรอฟังข่าวสารจากหลินกุ่ยอยู่เช่นเคย ความจริงแล้วอากาเสะก็ไม่นึกว่ามิซากิจะทำผลงานออกมาได้ดีจนถึงขนาดที่เธอไม่รู้ว่าจะเอาคะแนนไปเก็บเอาไว้ที่ไหนดี
เพราะตอนแรกอากาเสะกะใช้คนในทีมของเธอเพื่อเก็บรักษาคะแนนไม่ให้ทุกคนในชั้นปีที่1ติดลบ
แต่ตอนนี้เธอกลับต้องมาจัดการกับคะแนนที่มีมากจนเกินไป ซึ่งดูเหมือนว่าจะน่าปวดหัวพอๆกัน
“หรือว่า ฉันจะเปลี่ยนแผนดี?”
อากาเสะคิดว่าบางทีเธออาจจะใช้วิธีฝากคะแนนทั้งหมดเอาไว้ในธนาคารแล้วออกไปลุยพร้อมกับพวกมิซากิดีหรือไม่ เพราะถึงธนาคารจะมีโอกาสถูกปล้น แต่มันก็คงจะมีโอกาสถูกปล้นได้ยากกว่าลูกทีมของเธอที่มีแต่เด็กปี1อย่างแน่นอน
แต่พออากาเสะหันไปมองลูกทีมของเธอที่แต่ละคนก็นั่งเล่นเกม ฟังเพลง ดูละคร เล่นไพ่ หรือไม่ก็พูดคุยถึงหนุ่มหล่อและสาวสวยกัน ก็ถึงกับต้องกุมขมับ
เพราะดูเหมือนว่าอากาเสะไม่จำเป็นต้องคิดแผนใหม่แล้ว ด้วยความที่ว่าลูกทีมของเธอนั้นดูจะพอใจกับการที่ได้นั่งเฉยๆรับเงินเดือนไปแล้ว ดังนั้นถ้าอากาเสะไปปลุกให้พวกเขาลุกขึ้นไปทำงานแล้วละก็คงจะได้เกิดการประท้วงขึ้นมาอย่างแน่นอน
“ฮาสึโนะตั้งแต่เริ่มเกมมานี้ ฉันยังไม่เห็นเธอหยุดกินขนมเลยนะ เป็นอะไรหรือเปล่า?”
อากาเสะถามขณะที่มองดูฮาสึโนะกำลังนอนกินขนมพร้อมกับกระดกน้ำอัดลมและดูการ์ตูนบนมือถือของตัวเองไปด้วย
“อืม...ไม่รู้สิ ช่วงนี้ฉันรู้สึกหิวนิดหน่อยนะ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงฉันสบายดี”
ฮาสึโนะตอบพร้อมกับกัดช็อกโกแลตแท่งไปด้วย
“อืม...ถ้าสบายดีก็ดีแล้วล่ะ”
อากาเสะอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงฮาสึโนะ เพราะจำนวนขนมที่ฮาสึโนะกินเข้าไปนั้นก็ไม่ใช่น้อยๆเลย
ความคิดเห็น