พันธสัญญารักนักปราบผีสาว (ฟรี)

ลำดับตอนที่ #71 : ภาค2 ตอนที่8 การระเบิดขนาดใหญ่

ภาค2 ตอนที่8 การระเบิดขนาดใหญ่

หลังจากการต่อสู้กันไปสักพักใหญ่ มิซากิก็เห็นพวกหัวคะแนนของพวกปี2รวมกลุ่มกัน และพยายามถอนตัวออกจากสนามรบพร้อมกับคนอื่นๆที่ช่วยคุ้มกันและเปิดทางให้กับพวกเขา เพื่อที่จะส่งพวกเขาที่มีคะแนนเก็บส่วนใหญ่ให้ออกไปจากสนามรบ

“ดูเหมือนว่างานเลี้ยงคงจะต้องจบแล้วสินะ”

มิซากิถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะความจริงเธออยากให้พวกรุ่นพี่ติดอยู่ที่นี่นานๆ แต่ดูเหมือนว่าพวกรุ่นพี่เขาจะอยากกลับบ้านกันแล้ว

ซึ่งมิซากิก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะพวกเขาเองก็สูญเสียมากเกินไปจนต้องทำการถอนกำลังออกจากสนามรบแห่งนี้

 “เอาล่ะพวกเราได้เวลาปิดงานแล้ว” 

“ครับหัวหน้า”

“ทำการจุดระเบิดส่งแขกได้”

มิซากิออกคำสั่งพร้อมกับพวกลูกทีมที่เริ่มทำการส่งพลังเวทไปยังวงเวทกับดักที่วางอยู่ใต้ดินของสนามรบทั้งหมดทันที

“ทำการจุดระเบิดส่งแขก!! นับถอยหลัง 10...9...8...7”

ทุกครั้งที่นับถอยหลังพลังเวทที่อยู่ในกับดักก็ยิ่งที่จะรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆจนเกิดเป็นแสงส่องขึ้นมาบนพื้นดิน และนั่นก็ทำให้ทุกคนในสนามรบรู้ตัวทันที

“เฮ้ย!! พวกเรามีกับดักเวท!!”

แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ตั้งตัวหรือทำอะไร การนับถอยหลังก็ได้มาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว

“3...”

“2...”

“1...”

“จุดระเบิด!!”

ตูมมมมๆๆๆๆ!!!

เสียงระเบิดดังขึ้นตามจุดต่างๆของสนามรบอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับพวกรุ่นพี่ที่กระจัดกระจายกันไปตามแรงระเบิดที่มีอยู่มากมายใต้พื้นดินของสนามรบ

“ทามายะ!!”

พวกของมิซากิต่างก็ตะโกนออกมาพร้อมกับพวกรุ่นพี่ที่ถูกระเบิดลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและหายไปกับอากาศเหมือนดังดอกไม้ไฟ

การระเบิดของเวทกับดักนั้นยาวนานและต่อเนื่องกันมากกว่าครึ่งนาทีก่อนที่มันจะหยุดลง

ถึงแม้ว่าพวกรุ่นพี่ส่วนใหญ่จะกระจัดกระจายกลายฝุ่นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังมีอยู่บ้างที่สามารถใช้เวทป้องกันตัวเองอย่างต่อเนื่อง จนสามารถเหลือรอดจากการระเบิดอย่างต่อเนื่องของเวทกับดักได้

แต่พวกเขาก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีนัก เพราะได้ใช้พลังเวทส่วนใหญ่ไปกับการป้องกันตัวแล้ว และทำให้ตอนนี้พวกเขาได้กลายเป็นโคมไฟน้ำมันแห้งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ยังมีพวกตายยากตายเย็นเหลืออยู่อีกแฮะ” มิซากิส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“ไปพวกเรา ไปล้างสนามรบ ส่งไอพวกที่เหลือให้ไปพบกับนางฟ้าที่ห้องพยาบาลกัน”

ว่าแล้วมิซากิก็จัดการนำพวกของตัวเองเข้าไปซ้ำศพเพื่อส่งให้พวกเขาไปสู่สุคติพบกับนางฟ้าชุดขาวในห้องพยาบาลทันที

พวกของมิซากิใช้เวลาไม่นานในการเคลียร์สนามรบ และก็เป็นมิซากิเองที่ได้จัดการฟันใส่รุ่นพี่คนสุดท้ายที่เหลืออยู่ในสนามรบพร้อมกับเก็บดาบของตัวเองเข้าฝัก

“เอาล่ะพวกเรารีบไปกันเถอะ ก่อนที่พวกรุ่นพี่จะกลับมา”

“หัวหน้าเราไม่ตั้งรับที่นี่กันแล้วเหรอครับ” เมื่อได้รับฟังคำถามของลูกทีมมิซากิก็ตอบกลับไปทันที

“ไม่ไหวหรอก กับดักของเราหมดแล้ว การตั้งรับจึงไม่ใช่เรื่องดี ดังนั้นแผนต่อไปของพวกเราคือการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วและไล่ฆ่าไปเลื่อยๆ เพื่อไม่ให้พวกรุ่นพี่ทำการล้อมพวกเราได้”

“เอาล่ะ ถ้าเข้าใจก็ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวพวกรุ่นพี่จะกลับมาเตะตูดพวกเราซะก่อน”

มิซากิพูดตัดจบและวิ่งนำทีมออกไปจากสนามรบของอาคารเรียนปี1ทันที

ข่าวการสังหารหมู่ของมิซากิที่เป็นเด็กปี1ทำให้พวกรุ่นพี่ที่ไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ในสนามรบครั้งนี้นั้นถึงกับตกใจในชัยชนะของพวกรุ่นน้องปี1

แต่สำหรับคนที่เข้าร่วมนั้นกลับแสดงออกถึงความโกรธถึงขีดสุด เพราะเป็นการเหยียบหน้าพวกเขาที่เป็นรุ่นพี่ทุกคน

“บ้าเอ้ย!! ไอพวกหนูขาวกล้ามาวางกับดักกับพวกเราได้”

“ไอพวกขี้ขลาด!! หนีไปจนได้ อย่าให้ได้เจอนะฉันจะฆ่าให้เหี้ยมไม่ให้เหลือเลยคอยดู”

พวกรุ่นพี่ที่ได้กลับมายังสนามรบก็ถึงกับหัวเสียขึ้นมาทันที เพราะพวกมิซากิได้หายไปจากสนามรบแล้ว 

“ไปพวกเราออกตามล่ากัน ฉันว่าพวกหนูขาวคงจะยังไปได้ไม่ไกล”

“ใช่!! พวกเราต้องฆ่าไอพวกหนูขาวปี1ให้เหี้ยม ให้สมกับความโกรธของพวกเรา”

“ไป!! ไปตามล่าพวกหนูขาวกัน”

ว่าแล้วพวกรุ่นพี่ก็ตัดสินใจออกตามล่าพวกเด็กปี1ที่กล้ามาลองดีกับพวกเขาที่เป็นรุ่นพี่ทันที

มิซากิเองเมื่อถูกตามล่าเธอก็ใช้ภาพถ่ายดาวเทียมที่อากาเสะวิเคราะห์มาให้แล้วในการนำทางเพื่อหลบหนีจากพวกรุ่นพี่กลุ่มใหญ่ และช่วยในการเข้าตีพวกรุ่นพี่ที่มีกลุ่มขนาดเล็กกว่า

การฆ่าเพื่อเปิดทางของมิซากิทำให้พวกรุ่นพี่ที่มีกลุ่มขนาดเล็กถึงคราวที่จะต้องพอเจอกับโชคร้าย เพราะทันทีที่พวกเขาเห็นกลุ่มของมิซากิ พวกเขาก็จะถูกฝูงซอมบี้ระเบิดฆ่าตัวตายของพวกเด็กปี1วิ่งเข้าใส่และกอดคอพวกเขาให้ไปลงนรกด้วยกัน

“ไอ้บ้าเอ้ย!! ทีมของฉันเจอกับพวกปี1อีกแล้ว”

หัวหน้าทีมขนาดเล็กถึงกับหัวเสีย เพราะนี่เป็นครั้งที่2แล้วที่พวกเขาชนเข้ากับทีมของเด็กปี1ระหว่างทาง และก็โดนกำจัดกลุ่มด้วยการระเบิดฆ่าตัวตายจำนวนมากที่โถมเข้าใส่พวกเขา

มิซากิทำการไล่โจมตีจนกลุ่มขนาดเล็กของพวกรุ่นพี่ถึงกับอยากที่จะร้องไห้ แบบว่าพวกเขาทำผิดอะไรทำไมถึงต้องมาเจอกับพวกลัทธิฆ่าตัวตายแบบนี้

ส่วนการวิ่งไปมาไม่อยู่กับที่ของพวกมิซากิเองก็ทำให้พวกรุ่นพี่กลุ่มใหญ่ถึงกับหัวเสียด้วยเช่นกัน เพราะพวกเขาต้องคอยวิ่งไล่ตามพวกมิซากิไปที่ต่างๆ และไม่ได้อะไรเลยนอกจากเหงื่อของการวิ่งออกกำลังกายยามดึกกับหมู่คณะ

“บ้าเอ้ย!! ไล่ตามแบบนี้ไม่ดีแน่ พวกเราต้องแบ่งกลุ่มออกไปดักหน้า”

“ดีงั้นพวกฉันไปเอง”

“พวกฉันด้วย”

ว่าแล้วก็มีกลุ่มขนาดใหญ่สองกลุ่มของพวกรุ่นพี่วิ่งแยกออกไปจากกลุ่มหลักเพื่อที่จะไปดักหน้าพวกมิซากิทันที

มิซากิเองที่ได้รับข่าวของพวกรุ่นพี่จากอากาเสะก็ถึงกับยิ้มออกมาทันที

“ดูเหมือนว่าพวกรุ่นพี่จะเอาจริงกันแล้วสินะ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางทำลายคอมโบหน่วยกล้าตายของฉันได้หรอก ถ้าพวกเขายังไม่รู้ถึงจุดตายของคอมโบนี้”

มิซากิยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าเมื่อได้เห็นการเคลื่อนไหวของพวกรุ่นพี่ที่อยู่ในภาพถ่ายดาวเทียมที่อากาเสะส่งมาให้ เพราะการเคลื่อนไหวของพวกรุ่นพี่นั้นเหมือนกับการเล่นของเด็กในสายตาของมิซากิที่ได้ฝึกการทำสงครามและการนำทัพมาอย่างยาวนานผ่านทางเกมต่างๆที่เธอชอบเล่น

“อิๆ ได้เวลาให้พวกรุ่นพี่ได้เห็นนรกของจริงแล้ว”

มิซากิพูดพึมพำพร้อมกับหัวเราะออกมาเล็กน้อย