พันธสัญญารักนักปราบผีสาว (ฟรี)

ลำดับตอนที่ #68 : ภาค2 ตอนที่7 แนวป้องกันของมิซากิ

ภาค2 ตอนที่7 แนวป้องกันของมิซากิ

“เฮ้! พวกเราแขกกำลังจะมา งานเลี้ยงจัดเสร็จแล้วยัง” มิซากิตะโกนถามคนในทีม

“อีกนิดหนึ่งครับ กำลังจะเสร็จแล้ว” คนในทีมของมิซากิตะโกนตอบกลับ

“งั้นก็เร่งมือหน่อย เดี๋ยวแขกเขาจะหาว่าเราไม่ได้เตรียมอะไรเอาไว้ให้พวกเขา”

มิซากิสั่งซ้ำในขณะที่ทุกคนในทีมกำลังจัดวางแนวป้องกันเอาไว้รอบอาคารเรียนปี1

“เฮ่ย… ถ้าสามารถเข้าไปในอาคารเรียนได้แนวป้องกันคงจะออกมาดีกว่านี้”

มิซากิรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถใช้พื้นที่ภายในอาคารเรียนได้ เพราะถ้าเธอสามารถใช้พื้นที่ภายในอาคารเรียนได้ เธอคงจะสามารถจัดวางแนวป้องกันที่หน่าแน่นกว่านี้ได้

แต่ก็คงจะทำไม่ได้เพราะทางโรงเรียนได้กางเขตอาคมป้องกันตัวอาคารเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้นักเรียนเข้าไปทำลายทรัพย์สินต่างๆที่อยู่ภายในตัวอาคาร

ทำให้มิซากิมีพื้นที่ใช้งานได้แค่บนดาดฟ้ากับพื้นที่โดยรอบของอาคารเรียนเท่านั้น ซึ่งทำให้การวางแนวกำลังป้องกันของมิซากินั้นยุ่งยากและหละหลวมมากขึ้น

“ได้แค่ไหนก็แค่นั้นล่ะนะ ช่วยไม่ได้”

ถึงแม้จะเสียใจไปบ้างที่ไม่สามารถใช้พื้นที่ภายในอาคารเรียนได้ แต่มิซากิก็คิดว่าที่มีอยู่นี้ก็น่าจะพอไหวอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ดีเท่ากับภายในตัวอาคารก็ตามที

“เฮ่… ดูเหมือนว่าจะมีพวกรุ่นพี่ปีอื่นอยากร่วมสนุกกับพวกเราด้วยแฮะ”

มิซากิที่กำลังใช้แผ่นยันต์มองดูระยะไกลอยู่บนดาดฟ้าอาคารก็มองเห็นกลุ่มพวกรุ่นพี่ปี3ปี4และปี5บางส่วนที่กำลังมุ่งตรงมาทางนี้

ดูเหมือนกับว่าพวกเขาอยากจะมาจับปลาในน้ำขุ่นนี้ด้วยเช่นกัน

“อิๆ พวกเรามีข่าวดีจะบอก ดูเหมือนว่าพวกปีอื่นๆเขาอยากจะมีส่วนร่วมกับงานปาร์ตี้ของพวกเราด้วย อย่าลืมเตรียมอาหารและเครื่องดื่มเพิ่มให้กับพวกเขาด้วยล่ะ ไม่อย่างงั้นของที่พวกเราเตรียมเอาไว้มันจะไม่พอเสิร์ฟกันพอดี”

มิซากิส่งเสียงเตือนด้วยรอยยิ้ม ซึ่งคนในทีมก็ตอบรับกลับมากันอย่างสนุกสนาน

“ได้ครับหัวหน้า ปาร์ตี้ดินเนอร์คืนนี้พวกเราจะให้พวกเขากินกันให้เต็มอิ่มเลยครับ”

“ช่าย!! เรามีอาหารจานใหญ่พอเสิร์ฟให้กับทุกคนแน่นอนครับ”

“ดี!! ได้ยินแบบนั้นฉันก็ค่อยสบายใจหน่อย” มิซากิตอบรับพร้อมกับพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี

ด้วยเวลาไม่นานก็มีพวกรุ่นพี่ปี2จำนวนสามทีมที่มาถึงก่อนเป็นกลุ่มแรก

“เฮ้!!พวกเราหนูขาวอยู่ตรงนี้หน้าแล้วลุยเลย”

“ลุย!!”

“ฆ่า!!”

“ฆ่า!! อย่าปล่อยให้พวกหนูขาวมันรอดไปได้แม้แต่ตัวเดียว”

หัวหน้าทีมของพวกรุ่นพี่ปี2ออกคำสั่งลุย และพาทีมของตัวเองบุกไปยังอาคารเรียนปี1กันอย่างฮึกเหิม

ทางมิซากิเมื่อเห็นอย่างนั้นก็สั่งการลงไปทันที

“ทีมป้องกันที่1ออกไปฆ่า!!”

“ฆ่า!!”

ทันทีที่ได้รับคำสั่งทีมป้องกันที่1ที่มีอยู่10คนก็ไม่รอช้าวิ่งเข้าหากลุ่มของพวกปี2ทันที ถึงแม้ว่ากลุ่มของพวกรุ่นพี่ปี2จะมีมากกว่าพวกเขาถึง3เท่า แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีความกลัวและเข้าปะทะกับกลุ่มของพวกรุ่นพี่ปี2กันอย่างรุนแรง

“แนวยิงที่1เตรียม...รอคำสั่ง”

มิซากิกล่าวพร้อมกับยกมือเป็นสัญญาณ โดยมีทีมแนวยิงที่1ที่กำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าอาคารเรียนเพื่อรวบรวมพลังเวท

และเมื่อมิซากิเห็นว่าทีมป้องกันที่1สามารถหยุดการเคลื่อนไหวของพวกปี2ด้วยการต่อสู้ติดพันได้ มิซากิก็ไม่รอช้าออกคำสั่งเด็ดขาดทันที

“ยิง!!”

มิซากิกวักมือลงให้สัญญาณพร้อมกับทีมแนวยิงที่1ที่อัดพลังเวทยิงไปยังกลุ่มของทีมป้องกันที่1และกลุ่มของพวกรุ่นพี่ปี2ที่กำลังต่อสู้ติดพันกันอยู่

พวกทีมป้องกันที่1เองก็ไม่รอช้าทำการจุดระเบิดฆ่าตัวตายทันที

“ม่าย!!”

“ไอพวกบ้านี่”

กลุ่มของพวกรุ่นพี่ปี2ตกใจทันที เมื่อเจอกับการระเบิดฆ่าตัวตายของพวกปี1และระเบิดเวทมนตร์มากมายที่ถูกยิงมาจากดาดฟ้าอาคารเรียน 

ตูมๆๆ!!!

การระเบิดฆ่าตัวตายและเวทมนตร์ที่ถูกยิงถล่มเข้ามาทำให้กลุ่มของพวกรุ่นพี่ปี2ระเบิดหายไปกับฝุ่นกว่า80%ส่วนที่เหลืออีก20%ก็มีอาการย่ำแย่

“แนวยิงที่2 ยิง!!”

เมื่อเห็นว่ายังมีเศษซากเหลืออยู่ มิซากิที่ได้เตรียมแนวยิงที่2เอาไว้ก่อนแล้วก็สั่งยิงต่อทันที

“ม่ายยยย!! 120 คะแนนของฉัน”

“อ๊ากกก!!”

“หยุดยิงๆ!! ฉันยอมแพ้”

มิซากิเลือดเย็นและมองดูกลุ่มของพวกรุ่นพี่ปี2ที่เหลืออยู่ถูกยิงถล่มด้วยเวทมนตร์อย่างใจเย็น

“การเก็บเกี่ยวครั้งนี้ค่อนข้างดีเลยแฮะ”

มิซากิมองดูกลุ่มตัวเลขคะแนนของเธอที่กำลังเด้งขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะทำการแจกจ่ายไปยังคนในทีมที่ยังติดลบอยู่ให้กลับมากลายเป็นศูนย์อีกครั้ง

แล้วคะแนนส่วนที่เหลือเธอก็จัดการส่งต่อไปให้กับอากาเสะเพื่อเก็บเอาไว้ทันที

“อากาเสะได้รับแล้วใช่ไหม?” มิซากิติดต่อไปยังอากาเสะผ่านทางช่องกระซิบ

“อืม ได้รับแล้ว ขอบคุณที่ทำงานหนักนะ”

หลังจากได้รับคะแนนมาแล้ว อากาเสะก็จัดการแจกจ่ายแบบเท่าๆกันในทีมหลบหนีทันทีเพื่อที่จะได้ไม่กลายเป็นเป้าหมายบนแผนที่ เพราะถ้ามีคะแนนสูงอยู่ในระดับหนึ่งแล้วคนในทีมของเธอจะถูกแสดงบนแผนที่ทันที และนั่นก็จะทำให้คนทั้งหมดตกเป็นเป้าหมายด้วยเช่นกัน

“เฮ่...ไม่ต้องขอบคุณหรอก ยังไงเราก็ทำงานกันเป็นทีมอยู่แล้ว” มิซากิตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“ทางเธอเองก็หลบดีๆล่ะ ไม่อย่างงั้นคะแนนที่ฉันอุตสาห์หามาได้มันจะหายไปกับคูน้ำแทน”

“คิกๆ เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะดูแลคะแนนของเธอให้เหมือนกับคะแนนของฉันเลย”

อากาเสะตอบพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคัก