ประธานนักเรียนสุดซ่าป่ะทะหัวหน้าห้องสุดแสบ

บทนำ

ณ   สวนย่อมโรงเรียน

   “ยัยแพมมี่...คณิตศาสตร์ข้อนี้มันทำยังไง?”แม็กกี้

   “ไหนๆ อ้อออ...มันทำอย่างนี้นะ เอานี้บวกตัวนี้ ลบตัวนั้น แล้วเอามาคูณตัวนั้น ขั้นสุดท้ายหารตัวโน้นนน นะจ๊ะ”ฉัน

   “ยากจังเลย...ม.6ทำไมมันยากอย่างนี้”แม็กกี้

  “อย่างนี้แหละ ยัยแบล็ค^o^”ฉัน

   “ แม็กกี้ ยะ ไม่ใช่ แบล็ค _*_”แม็กกี้

   “ล้อเล่น...”

   “เฮ้ย!!!พวกเรามาก่อนพวกเธอนะ นี่เป็นที่ประจำขอกพวกเราด้วย แล้วพวกเธอมีสิทธิ์อะไรมานั่งที่พวกเราไม่ทราบ”

   “มาก่อน?ไหน...กระเป๋า ไหนชื่อ ที่ประจำ?ไม่เห็นจะมีอะไรเลยไหนๆๆๆ ถ้าจะถามหาสิทธิ์ละก็มาตราที่136ข้อที่48บรรทัดที่2(มั่วสุดๆ)”ฉัน

   “...”

   “แล้วอีกอย่างนะถ้ากลัวใครเขาจะมานั่งละก็...ขนโต๊ะพวกนี้กลับสิ”ฉัน

   “...”

   “ใบ้รับประทานหรือไงทำไมไม่พูด”

   “ฉันมีมารยาทพอที่จะไม่พูดแทรก ฉันมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ทำร้ายเด็ก ผู้หญิง สตรีมีครรภ์ คนชรา”

   “กรี้ดดด นายเนี้ยนะมีศักดิ์ศรี มันหมดไปตั้งแต่ที่แกว่าฉันไม่มีมารยาทแล้ว ”ฉัน

   “ฉันเปล่านะ...เธอว่าตัวเธอเองว่าไม่มีมารยาท”

   “นายอย่าอยู่เลยยยยยยยย”ฉัน

   [นักเรียนทุกคนโปรดทราบ อีก5นาที เราจะเข้าแถวแล้วขอให้นักเรียนทุกคนมาที่หน้าเสาธงได้แล้วค่ะ]

   “วันนี้นายรอดไปไม่งั้นนายตายแน่...”ฉัน

   “อย่าลืมมาเอาคืนแล้วกัน”

   “ไปกั...”

   “เพื่อนเธอไปตั้งแต่เธอด่าฉันแล้วยัย วัยจะหมดประจำเดือน”

ฮาฮะฮา ฮาฮะฮา

   “นายว่ายังไงนะ”

   “ยัย หมด-ประ-จำ-เดือน หรือที่เรียกง่ายๆว่า วัย-ทอง”

    พลัก

   “เฮ้ เธอตะ...ตะ...ต่อยฉัน”

   “ก็ต่อยนะสิ ฉันไม่ได้ทีบนายสะหน่อย ที่ต่อยนายก็เพราะ...โทษฐานมาว่าฉันไง งั้น...บ๊าย...บาย เรายังฝากความแค้นกันอยู่นะ”