ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    I hate you,My love

    ลำดับตอนที่ #4 : Past 3

    • อัปเดตล่าสุด 13 มี.ค. 57


    Part 3

    อ๊า. เจ็บตูดชะมัดเปิดมาได้ซะแรงเลย!

    “นิ!ฉันเจ็บนะ”

    ฉันลูบตูดนิดๆเจ็บนิหน่า  เปิดมาได้โถ่เว้ยยยยย!

    “อ่าว โทษทีเคาะแล้วไม่มีใครมาเปิดนึกว่าผีหลอกเลยเปิดมาดู”

    ผีหรอยะจะสวยขนาดนี้  ว่าแต่เสียงนี้มันผู้ชายนิ! OO  ฉันค่อยเงยหน้ามองคนเบื้องบน (เอิ่มมมม บรรยายซะ) หน้าตาดีจังหน้าเหมือนผู้หญิงเลยงะ เฮ้ยยย!ไม่ใช่เวลานะซานดาร่า!

    “นา นายยยย ผู้ชายหรอ!

    “ฉันเหมือนเกย์หรอ?”

    ไอ้นายนั้นพูดพลางเอามือจับแก้มตัวเอง แล้วทำท่าทางน่ารักงะ อ๊ากกกก ก.น่ารักจัง ป๊าปป(เสียงตบความคิดตัวเอง)

    - -* หรือว่านายเป็น?”

    - - อยากลองดูไหมจะได้รู้ว่าเป็น หรือ-ไม่-เป็น!

    ฉันรีบลุกขึ้นทันที แล้วรีบถอยหลังออกมาให้ห่างจากประตูที่เค้ายืนอยู่  อันตรายจริงๆด้วยง่า

    “เธอเป็นคนดูแลคนใหม่ใช่มะ ทำไมคราวนี้ฮยองเอาคนเหมือนพิการทางสมองหน่อยๆมาทำงานนะ”

    “ใครพิการทางสมองกันยะ!

    “เอาเถอะๆ ฉันจะมาบอกว่าฉันหิวข้าว แล้วไอ้พวกนั้นใกล้จะกลับแล้วด้วย ทำข้าวให้กินหน่อยสิ”

    “ฉัน-เป็น-คน-ใช้-นาย-หรือ-ไง!

    “อ่าว ไม่ใช่หรอ ? งั้นออกไปสิ ปิดไฟด้วยเปลื้องไฟ ^^

    ไอ้ ไอ้ ไอ้เตี้ย (ถึงสูงกว่าฉันมากก็เหอะ) ไอ้สวย ไอ้จมูกบาน  โว้ยยยยยยย ย.! ว่าแล้วเค้าก็เดินออกไปพร้อมปิดประตูให้ด้วยแหละ T^T  สวรรค์กกลั่นแกล้งงงงงง  ฉันรีบโทหาอาอีที โดยด่วยเลยละ!

    “ว่างายยยยย ย.จียงนิสัยดีไหมมมม”

    “อาค่ะ!ไม่ตลกเลยนะ  ดาร่าจะกลับ”

    “กลับก็กลับสิแต่แกต้องแต่งงานเลยทันทีนะ เพราะป๊าแกบอกมา แล้วเค้าก็บอกอีกว่าอย่าพยายามติดต่อเค้า ไม่ติดแน่นอนถึงเวลาเค้าจะมารับแกเอง และถ้าแกหนีออกไปอดตายแน่ๆเพราะป๊าแกเองสั่งอายัดบัตรเครติดหมดละ จะไปหาน้าแกหรอน้าแกก็ร่วมด้วยนะครั้งนี้  เอาไงดีจ๊ะทางไหนดี ????”

    อดทน อดทน ซานดาร่าอดทน

    “ดาร่าเกลียดอาเกลียดน้าเกลียดป๊า!!!!!

    “อะๆอย่าเสียงดังไป ถ้าจียงรู้ความลับที่เราเป็นอาหลานกันเกมก็จบเหมือนกันนะ”

    “อาจะทำแบบนี้กับดาร่าหรอ พวกเค้าเป็นผู้ชายนะ”

    ฉันทำเสียงอ่อยเผื่ออาจะใจดี  ให้ฉันไปทำงานอย่างอื่นแทน

    “คิดว่าฉันเกลียดแกมาหรือไงเชื่อใจอาดาร่า ปลอดภัยแน่นอน”

    เห้อออออ T^T  เป็นอย่างนี้ทุกทีสิน่า!

    “ค่ะ แค่นี้นะค่ะ”

    ฉันหมดหนทางแล้วละทุกคน  ใครมีความคิดดีๆส่งข้อความมาบอกฉันได้นะค่ะ รอรับตลอดดาร่าจะส่งข้อความแสดงคำขอบคุณกลับด้วยค้า(ยังเล่นได้ค่ะป้า- -)  ฉันต้องไปทำอาหารสินะ ทำก็ทำ T^T

    JIYONG SAY:

    หิวข้าวสุดๆๆ ไหนฮยองบอกมีคนมาใหม่งะท่าทางยัยนี้ดูไม่เหมือนคนจะทำอะไรเป็นเลย และท่าทางนะอยากทำงานสุดๆไปเลย เหอะ! ออกไปหาอะไรกินข้างนอกก็ได้ เชอะผมเดินออกจากห้อง เตรียมหมวกเตรียมแว่นออกไปหาอะไรกินแถวๆบริษัทรอไอ้พวกนั้น กลิ่นอะไรนะ หอมจังผมค่อยๆเดินลงบบรรไดตามกลิ่นนั้นไป (แกเหมือนหมาเลยจี) ผมเห็นยัยนั้นทำอาหารอยู่ร้องเพลงไปทำไป ยัยนั้นตัวเล็กมากๆเลยละละก็ขาวมากด้วย แถมกลิ่มตัวก็หอมสุดๆหน้าตาน่ารักมากๆด้วย เฮ้ยย!ผมเปล่าหลงเสน่ห์ยัยนั้นนะแค่พูดตามที่เห็นยัยนั้นก็แค่น่ารักเหมือนผู้หญิงทั่วไปนั้นแหละ แต่แค่กลิ่นตัวหอมกว่า ขาวกว่าอีกนิดหน่อย แล้วก็ปากชมพูๆกว่า แก้มแดงๆเวลาโมโห เฮ้ยยย!เอาอีกแล้วพวกคุณหลอกถามผมหรอ! เอาเป็นว่ายัยนั้นก็น่ารักดีแค่นั้นแหละ!

    “อะแฮ่ม”

    ยัยนั้นหยุดร้องเพลงทันที สะดุ้งด้วยแหละฮ่าๆ น่ารักดีแฮะ เฮ้ย ป่าวๆไม่ได้ชมนะแค่บอกว่าท่าทางแบบนั้นดูน่ารักดี เห้อ!ช่างมันเหอะ

    “ทำให้ฉันกินหรือป่าว?”

    “นอกจากนายมีคนอื่นอีกไหมละ”

    “เดี๋ยวไอ้พวกนั้นก็มา”

    “ก็ทำเผื่อแล้วไง”

    “อืออ ไหนเธอบอกไม่ใช่คนใช้ไง”

    คนตัวเล็กข้างหน้าหันมาหาผมทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น

    “ใช่!ฉันไม่ใช่คนใช้!ฉะนั้นเวลาต้องการอะไรอย่าออกคำสั่งแต่ให้บอกหรือขอร้องแทนโอเคปะ?”

    มันต่างกันยังไงหรอครับ เหมือนว่าคนตัวเล็กข้างหน้าผมกำลังโมโหเล็กๆด้วยแหละ อ่า.ไม่ชอบให้เรียกว่าคนใช้งั้นหรอ หึหึ!

    “อืมมมม ม.เข้าใจละ”

    “ดี!

    “งั้นทำเสร็จละเอาไปให้ที่โต๊ะอาหารด้วยนะ ขอน้ำส้มนะแล้วขอเยอะๆ หิวมาก”

    “ฉันไม่ใช่คนใช้นะ!ห้ามสั่งไงละ”

    “งั้น ขอร้องเอาอาหารไปให้ผมที่โต๊ะทีนะครับ”

    ผมพูดพร้อมโน้มตัวไปใกล้ๆยัยนั้น  ขยิบตาให้ทีหนึ่งด้วยดูคนตัวเล็กข้างหน้าผมตอนนี้สิยัยนี้หน้าแดงมากๆเลยละ ฮ่าๆๆๆตลกชะมัดแต่ผมต้องกลั้นขำไว้

    “ถอ ถอย ออกไปนะ!ไป  ไป นั่งรอไป๊!

    ยัยนั้นผลักอกผมให้ออกไปห่างๆ ฮ่าๆ ตลกชะมัดผมก็เลยเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร รออาหารจากยัยนั้นท่าทางยัยนั้นจะทำสปาเก็ตตี้ละ  จะกินได้ไหมเนี้ยย Tt’

    ปั๊ก!

    “อะ”

    ยัยนั้นวางอาหารลงบนโต๊ะอย่างแรง โมโหเรื่องเมื่อกี้อยู่นะสิ ฮ่าๆ ยัยนี้ทำไมน่าแกล้งขนาดนี้นะ

    “กินได้ปะเนี้ย”

    ผมดูอาหารบนโต๊ะอย่างพิจารณา มันก็น่ากินอยู่หรอกกลิ่นหอมด้วยยแต่ผมกลัวว่ายัยนี้จะแก้แค้นผมนะสิ

    “ไม่ต้องกิน!

    “จะกิน!

    “ไม่ให้กินแล้ว”

    ยัยนั้นดึงจานออกจากโต๊ะ ผมพยายามแย่งจานกลับมาแต่ยัยนั้นก็ไม่ยอมหึหึ!คิดจะลองดีกับฉันหรือไง ผมเลยอาศัยช่วงที่ยัยนั้นเผลอดึงตัวยัยนั้นให้มานั่งบนตักผมแล้วกอดเอวเอาไว้ ยัยนั้นหน้าแดงอีกแล้วละ

    “นาย!!!


    ...................................................................................................................................................................................................................................

    สัมภาษณ์ตัวละคร

    จีทำไมขี้แกล้งนักหะ!! <ก็ยัยป้าน่ารักนิ.......เฮ้ย!ไม่ใช่ๆท่าทางน่ารักเฉยๆหนะ>
    เริ่มชอบเค้าแล้วละสิ<ป๊าวววว!  ผมก็มีคนของผมนะ ไปละผมไมค่อยว่าง>
    O๐O  คะ คะ คนของแกหราาาาาาาา! 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×