ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า “เขมิศนัน” [BELLEFON]

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 : รักนิรันดร์

    • อัปเดตล่าสุด 24 มี.ค. 58


    ตอนที่2 : รักนิรันดร์

     

    วันออกเดินทาง

    หลังจากที่แสงแดดสาดส่องผ่านผ้าม่าน ทำให้ตื่นมาได้สักพัก ฉันก็ได้แต่งัวเงีย  ปวดหัวนิดหน่อย ทำไมนะเหรอ? ก็เมื่อคืนนะสิ ฉันสาละวนกับการเก็บของที่จะไปเที่ยวญี่ปุ่น นี่ยังโชคดีนะ ที่วันก่อนได้พี่ฝนมาช่วยเก็บของ ไม่งั้นฉันแย่แน่ๆ จนพี่ฝนท้วงฉันว่า นี่เบลล์จะย้ายบ้านเหรอ ก็แหม ได้ไปญี่ปุ่นกับว่าที่แฟนทั้งที จะไม่ให้ดี๊ด๊าได้ไงละ>O<

    ตริ๊ง!!

    อ้ะ นั่นเสียงไลน์เข้านี่ ใครไลน์มาแต่เช้านะ

    เมื่อฉันเปิดเข้าไปดูก็เป็นพี่ฝน ที่ทักไลน์ฉันมา

    พี่ฝน:เบลล์จ๋า ตื่นยางงงง

    เบลล์:ตื่นแล้วค่าพี่ฝนคนสวยยย อิอิ

    พี่ฝน:แหม พูดยังงี้พี่เขินนะ  *0*

    เบลล์:ก็เบลล์พูดจริงนี่ 555

    พี่ฝน:พอเลยๆๆๆ 555555555 แล้วเย็นนี้เบลล์จะไปสนามบินยังไง?

    เบลล์:เบลล์จะให้พ่อไปส่งค่ะพี่ฝน  

    พี่ฝน:อ๋อ พี่นึกว่าไม่มีใครไปส่ง ถ้าพ่อไม่ว่างก็ค่อยโทรบอกพี่นะ  เดี๋ยวพี่ไปรับ

    เบลล์:โอเคค่ะพี่ฝนคนสวย ขอบคุณนะคะ  >O<

    พี่ฝน:จ้า งั้นเดี๋ยวเจอกันเย็นนี้นะ ;p

     

    หลังจากฉันคุยกับพี่ฝนเสร็จ ก็คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที

     

    คิดแล้วก็อดคิดถึงพี่สาวคนตัวเล็กไม่ได้ ก็แหม ทั้งตัวเล็ก ขาว ตาสระอิ จะไม่ทำให้ฉันหลงรักเธอได้ไง

    ฉันอยากพูดความรู้สึกของฉันให้พี่ฝนได้รู้ แต่ฉันกลัวคำตอบ กลัวจะมองหน้ากันไม่ติด

    ขอเวลาเบลล์ทำใจก่อนสักนิดนะพี่ฝน แล้วเบลล์จะพูดความในใจกับพี่เอง

     

     

     

    19.00. ความศนัน

    ทำไมป่านนี้เบลล์ยังมาไม่ถึงสนามบินอีกนะ เป็นอะไรหรือป่าว

    ฉันกังวลมาก เพราะอะไรนะเหรอ ก็น้องสาวตัวดีของฉัน มาไม่ถึงสนามบินสักที เดี๋ยวมาถึงเมื่อไรแม่จะจัดการให้เข็ดเลย โทษฐานทำให้ คิดถึง

     

    พี่ฝ๊นนนนนนนนน พี่ฝนจ๋าาาาาาาา

    ฉันมองตามเสียงที่ฉันคุ้นเคย

    นั่นไง มาละ เด็กแสบเอ้ย ชอบทำให้เป็นห่วง

    ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร น้องตัวดีก็โดนแฟนคลับรุมถ่ายรูปไปแล้ว

    ฉันได้แต่ยิ้มให้กับน้องสาวที่ฉันรักมากที่สุด  รอยยิ้มของเบลล์นั้น  ทำให้ฉันอดยิ้มไม่ได้ มันน่ารัก มีเสน่ห์มากจริงๆ ฉันไม่แปลกใจเลย ที่มีคนรักน้องสาวฉันมาขนาดนี้

    หลังจากที่เบลล์เสร็จจากการถ่ายรูปกับแฟนคลับ ฉันกำลังจะบ่นให้สาวตัวดี

    บะบะเบลล์ อุ๊ปส์!!” ฉันโดนเบลล์เอามืดมาปิดปาก

    เดี๋ยวก่อนพี่ฝน อย่าเพิ่งบ่นเบลล์ เบลล์จะบอกว่า ที่เบลล์มาช้า ก็แวะหาหมอมา เบลล์ปวดหัวนิดหน่อย ไม่งอนเค้าน้าาาาาาาา

    อ้าว เบลล์ไปทำอะไรมา ทำไมปวดหัว แล้วนี่กินข้าว กินยาหรือยัง ไหวไหมเนี่ย?”

    โหพี่ฝน มาเป็นชุดเลย ตอบอันไหนก่อนดีเนี่ย

    อุ้ย!” ฉันอุทานออกมา ลืมตัว เพราะเล่นรัวคำถามใส่น้องสาวคนน่ารักไปซะเยอะ

    ก็เมื่อคืนนะสิ..”

    ยังไม่ทันพูดจบ ก็โดนพี่ปิงเรียกเช็คอินเข้าเกท

    อ้าวน้องๆแฟนคลับทุกคนคร้าบ ขอบคุณที่มาส่งเด็กๆกันน้า เดี๋ยวขอตัวก่อนนะครับทุกคน ใกล้ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว เดินทางกลับบ้านกันดีๆดีนะคร้าบ

    เมื่อพี่ปิงพูดจบ ฉันและเบลล์ก็ยกมือไหว้ขอบคุณแฟนคลับที่มาส่งพวกเราทุกคนเยอะขนาดนี้

    ฉันไม่รู้ว่าทำไม อยู่ดีๆรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะน้องสาวตัวแสบของฉันหรือแฟนคลับที่ให้การต้อนรับฉันดีอย่างนี้

     

    ป่ะพี่ฝน ไปขึ้นเครื่องกัน

    ป่ะดิเบลล์ แล้วจะเข้าห้องน้ำก่อนไหม?”

    เบลล์ยืนอึ้งอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า

    ละละละ แล้วเราจะเข้าทำไมพี่ฝน เบลล์พูดตะกุกตะกัก

    ก็เดี๋ยวปวดตอนเครื่องขึ้นไง มาลำบากนะ ไกลจากที่นั่งเราด้วย

    อ๋อ ไม่เป็นไรละพี่ฝน เบลล์ยังไม่ปวด

    ทำไม เบลล์คิดลึกอะไรอยู่เนี่ย? 5555555”

    ป๊าวเล๊ยยยพี่ฝน เบลล์ไม่เคยคิ๊ดอย่างนั้น

    เหรอค่ะคุณเขมิศรา

    ค่ะคุณศนันธฉัตร เบลล์พูดล้อเลียนฉันพร้อมกับแลบลิ้น

    ฉันเลยเอานิ้วทำเป็นกรรไกรไปตัดลิ้นเบลล์

     

    ฉึ่บ!!!

     

    โอ๊ยพี่ฝนนนน!!! ทำอะไรเนี่ย?

    อ้าวก็ใครอยากให้ล้อเลียนพี่ละ แบร่! ;P

     

    ขณะที่ฉันแลบลิ้นล้อเลียนอยู่นั้น จู่ๆ

     

    ฉึ่บ!!!

     

    กรี๊ดดดด! เบลล์ ทำอะไรเนี่ย ?”

    ก็ใครละทำเบลล์ก่อน พูดเสร็จ คุณเธอก็ทำตัวเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ -.-”

    หึย! นี่ได้ล้างมือมาป่ะเนี่ย เค็มชะมัด -.- ”

    พี่ฝนนน ล้างเด่ะโถ่ว เบลล์ออกจะสะอาด

    “-.- เฮ้อ ป่ะๆๆๆ ไปนั่งได้ละ เสียงดังรบกวนคนอื่นพอและ

    งั้นเบลล์ขอนั่งติดหน้าต่างนะ

    ทำไมอ่ะ ให้พี่นั่งไม่ได้เหยอออ~~   ฉันทำตัวอ้อนสุดฤทธิ์ เผื่อเบลล์จะให้ฉันนั่ง

    ไม่ได้พี่ฝน เบลล์ขอนั่ง

    แล้วทำไมเบลล์ถึงอยากนั่งติดหน้าต่างละ?”

    ก็ถ้าพี่ฝนง่วงนอน ก็จะได้มาซบไหล ไม่ก็นอนตักเบลล์ไง >O<”

    แหมๆๆๆเบลล์ ปากหวานนะเธอ พี่มีหมอนรองคออยู่น่า

    โหย ซบเบลล์ก็ได้ เบลล์ไม่ถือ หมอนจะไปนุ่มเท่าไหล่เบลล์ได้ไง -.-”

     

    เดี๋ยวนะเบลล์ พูดใหม่ได้นะ -.-

     

    __________________________________________________________________________________

    จากใจไรท์เตอร์ : สวัสดีค่ารีดเดอร์ นี่ก็ตอนที่2แล้วนะคะ ก็อาจจะเขียนได้ไม่ดีเท่าไร ยังไงก็ รอติดตามตอนต่อๆไปนะคะ จริงๆไรท์ตั้งใจจะเขียนไปเรื่อยๆ ให้เป็นชีวิตประจำวันไปเลย เดี๋ยวต้องรอดูกันอีกที ไปฟินนายแม่&นายน้อยมาเลยมาอัพช้า เอ้า! แต่งเสร็จแล้ว สนุกไม่สนุกยังไงก็ ลองอ่านดูน้า ขอบคุณค่า >O<

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×