คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
 |
|
 |
|
 |
|
“ น้ำ น้ำ หิวน้ำั” เสียแหบแห้อนที่สลบไปสอวันเ็ม ๆ เอ่ยึ้น
“ รู้สึัวแล้วหรือลู” ุหิเนรนภาเอ่ยถามอย่าีใพร้อมทั้รินน้ำใส่แ้วให้นที่ร้ออ
“ ่ะ”
แพรพลอยอบรับสั้น ๆ พร้อมทั้ื่มน้ำอึให่อย่านหิวระหายนนป้อน้อรีบห้ามลัวว่าะสำลัน้ำเสีย่อน
หลัาื่มน้ำเรียบร้อยแพรพลอยึพยายามปรือาึ้นแ่เพราะแสไฟที่สว่า้าทำให้วาปรับสภาพไม่ทัน เธอึ้อหลับาลอีรั้แ่หู็ยัไ้ยินเสียพูุยสอบถามอาารอย่าเป็นห่วอหิราแ่น้ำเสียนั้นฟัูไมุ่้นหูเธอเอาเสียเลยหรือเป็นเพราะผล้าเียาารำน้ำลึนไ้ยินเสียแม่บุนำเปลี่ยนไป
“ วัเอ๋ยวัมานะลู หนูฟื้นึ้นมาเสียทีรู้ไหมสอวันที่หนูหมสิไปยายใอไม่ีเลยลัวหนูะทิ้ยายไปอีน”
นอาสรรพนามที่ไ้ใ้เรียเธอ็เปลี่ยนไปน้ำเสียอแม่บุนำ็เปลี่ยนไปนแพรพลอยนึสสัยึฝืนลืมาเพื่อูให้แน่ัว่าใ่แม่บุนำอเธอหรือเปล่า
“ ทำไมแสบาั”
แพรพลอยยมือึ้นะยี้าัวเอเพื่อให้วามพร่ามัวนั้นาหายแ่ลับถูุหิเนรนภาับไว้แน่น้วยลัวว่าาอหลานสาวะอัเสบ และรีบโทรศัพท์ามหมอทันทีรู้ีว่าหลานสาวนานั้นรัสวยรัามยิ่ว่าสิ่ใถ้าวามอไม่เห็นริ ๆ ไ้อาละวาบ้านแแน่แ่นาไม่มีทาให้หลานสาวมอไม่เห็นเป็นอันาารแพทย์สมัยนี้ทันสมัยสามารถเปลี่ยนถ่ายวาไ้่อให้เสียเินมาแ่ไหนนา็ยินี่าย
“ ไม่้อลัวนะลู ยายอยู่รนี้ยายะไม่ยอมให้หนูเป็นอะไรไปแน่นอน”
“ ุเป็นใระ” แพรพลอยถามอย่านึสสัยา็ันมาลืมไม่เอาอนนี้อียิ่ทำให้เธอนึสสัยไปันให่
“ ทำไมหนูพลอยถามยายแบบนั้นัน “ ุหิเนรนภาถามหลานสาว
“ แม่บุนำไปไหนะ” แพรพลอยไม่อบำถามแ่หิสาวลับถามถ้าแม่บุนำอัวเอ
“ ใรันแม่บุนำ พลอยบอยายไ้ไหม”
ุหิเนรนภาเอ่ยถามหลานสาวลัวว่าอีฝ่ายะละเมอหรือเปล่าหรือสิยัลับมาไม่เ็มร้อย
“ พลอย พลอย นี่ยายเอนะลูหนูำไ้ไหม”
ุหิเนรนภาเย่าัวหลานสาวเพื่อปลุให้อีฝ่ายรู้สึัวหลัาที่เห็นว่าวายัปิสนิทเหมือนเิมมีเพียริมฝีปาที่ยับึ้นล
“ ุหมอ่วยูอาารหลานสาวันที่ะ ทำไมรู้สึัวแล้วแ่ยัลืมาไม่ไ้เสียที” ุหิบอับุหมอที่เปิประูเ้ามาพอี
“ หนูพลอยนี่ลุหมอเอนะ อนนี้ยัปวหัวหรือแน่นหน้าออยู่ไหม”
“ ไม่่ะแ่รู้สึแสบาเย ๆ”
“ ั้นลุหมออรววาหนูหน่อย ”
“ ไ้่ะ”
แพรพลอยอบรับพร้อมทั้ให้วามร่วมมือับหมอเป็นอย่าีเพราะเธอ็อยาทราบอาารอัวเอเ่นัน
“ ปิรับ ผลรวร่าาย็ปิทุอย่า พรุ่นี้เ้า็ออาโรพยาบาลไ้แล้ว”
ุหมอพูยิ้ม ๆ หลัาที่ใส่ยาหยอาอีฝ่ายแล้วบอให้หิสาวหลับาไว้่อนอีสิบนาทีถึลืมาไ้ ระหว่านั้นุหมอ็อธิบายอาาร้าเียหลัมน้ำที่อาพบเอไ้ให้ฟัอย่าละเอีย่อนะอัวออไปรวนไ้ห้ออื่น่อ
“ ุเป็นใรทำไมถึมาอยู่ับแพรไ้แล้วแม่บุนำอแพรไปไหนะ?”
แพรพลอยเอ่ยถามเมื่อลืมาไ้แล้วเห็นผู้หิแ่ัวภูมิานยืนมอนอยู่่อนะิไว้ว่าน่าะเป็นาิอผู้หิที่เธอระโน้ำลไป่วยแน่ ๆ ท่านะมาอบุเธอถึไ้มาอยู่ที่นี่
“ หนูพลอยำยายไม่ไ้หรือลู ”
แพรพลอยส่ายหน้าเป็นำอบุหิเนรนภาถึับยมือึ้นทาบอ้วยวามใ ไหนุหมอบอว่าหลานสาวเธอปิีทุอย่าแล้วทำไมถึำเธอไม่ไ้
“ ุือาิอผู้หิที่ระโน้ำใ่ไหมะ?” แพรพลอยเอ่ยถามในที่สุหลัานอนิอยู่นานิเท่าไร็ิไม่ออ สิ่ที่พอะิอออนนี้็ือสิ่ที่เธอถามออไปนั่นเอ
“ …”
ุหิเนรนภามอหลานสาวัวเออย่าพิาราพยายาม้อลึลไปในวาู่หวานอย่า้อาร้นหาวามริว่าหลานสาวอนาำลัแล้นาเล่นหรือเปล่าแ่็ไ้ำอบว่าไม่แล้วมันเิอะไรึ้นับหลานสาวอนาถึไ้เป็นแบบนี้
“ หนูพลอยพูริหรือพูเล่นันแน่ที่ว่าำยายไม่ไ้ “ ุหิเนรนภาถามเพื่อวามมั่นใ
“ หนูไม่ไ้เล่นนะะ หนูไม่รู้ัุริ ๆ แล้วหนู็ื่อแพรพลอยเป็นลูสาวอแม่บุนำ ไม่ใ่นื่อพลอยที่เป็นหลานสาวอุบาทีุอาเ้าใอะไรผิหรือเปล่าหรือบาทีุ่อาะำนผิ”
“ อนนี้โมรไม่ไ้อยู่ในห้อหนูพลอยไม่ำเป็น้อแสละรแล้ว ” ุหิเนรนภาบอลับหลานสาว
“ ใรือุโมรหนูไม่รู้ั แล้วทำไมนที่ื่อโมรอยู่ในห้อนี้แล้วหนู้อแสละร้วย”
ุหิเนรนภามอหน้าหลานสาวุ ๆ นนถูมอ้อหลบสายา
“ ยายะเรียหมอมารวอาารอหนูอีรั้” ุหิเนรนภาเอ่ยอย่าับท้วยวามเป็นห่วหลานสาว
“ ไม่้อหรอ่ะ แพรไม่ไ้เป็นอะไรแพรปิทุอย่า ุ่าหาที่ไม่ปิแถมยัมาู่ว่านอื่นว่าเป็นหลานัวเออีบาทีุอาะเ้าใอะไรผิไปหรือเปล่า”แพรพลอยไม่ไ้มีเนาที่ะโ้เถียเธอแ่พยายามะอธิบายให้อีฝ่ายเ้าใ็เท่านั้น
“ ยายว่าหนูนอนพัสัหน่อยีไหม เี๋ยวยายามหมอให้มารวอาารแล้วเรา่อยุยัน”ุหิเนรนภาบอหลานสาวเสียเ็ม
“ ไม่่ะ หนูแ่อยาเอแม่บุนำับน้อ ๆ ุ่วยไปามให้หนูหน่อยไ้ไหมะ?” แพรพลอยเอ่ยอร้ออีฝ่าย
“ แม่บุนำและน้อ ๆ อหนูือใรัน ยายอยารู้ริ ๆ ว่าเิอะไรึ้นันแน่หลานสาวยายถึไ้ำยายอัวเอไม่ไ้แ่ลับพูถึแ่… ”
“ ุไม่รู้ัไม่เป็นไร่ะ อีเี๋ยวแม่บุนำับน้อ ๆ น่าะลับมาแล้ว ุะมาอบุหนูที่่วยผู้หิที่ระโน้ำนนั้นใ่ไหมะ? ” ุหิเนรนภายัพูไม่ทันบประโยแพรพลอย็เอ่ยแทร
“ พลอยภัส!!! ”
ุหิเนรนภาเรียื่อหลานสาวเสียัอย่าหมวามอทนทำให้นที่ถูเรียถึับสะุ้สุัว ารระทำอหิสาวรหน้าทำใหุ้หิเนรนภาสสัยว่าเิอะไรึ้นับหลานสาวอนาันแน่
“ แพร… ือ ….” แพรพลอยถึับอึอัเมื่อเอน้ำเสียแ็ ๆ และสายาออีฝ่ายที่มอมาอย่าไม่พอใ
“ ืออะไรอีแม่พลอยยายัเหนื่อยใับเราแล้วนะ ลเราำยายไม่ไ้ริ ๆ หรือว่าแล้ันแน่เพราะยายไม่ล้วย ส่วนเรื่อที่ท่าน้ำนั่นยายะไม่พูถึอให้บลแ่นี้” ุหิเนรนภาเอ่ยอย่าเหนื่อยใ
“ หนูไม่ไ้แล้ำไม่ไ้ ื่อแพรพลอยเป็นลูสาวแม่บุนำ อาศัยอยู่บ้านทรไทยท้ายลา่อนหน้านี้หนูระโน้ำ่วยผู้หินหนึ่ที่ท่าน้ำอนที่หนูำลัปล่อยปลา แล้ว… ”
แพรพลอยพูแ่นั้น่อนะยมือึ้นนวมับัวเออย่ารู้สึปวุบ ๆ ไปหม
“ พูาอะไรเหลวไหลแม่พลอย แื่อพลอยภัส อัรไพศาลุล เป็นทายาทออัรไพศาลุล ไม่ใ่แม่แพรพลอยอะไรที่แอุปโลน์ึ้นมา ันเลี้ยแมาั้แ่แบเบาะแม่ับพ่ออแาแไปั้วันที่แลืมาูโลแล้ว!” ุหิเนรนภาเอ่ยอย่าเหลืออ
“ แพรไม่ไ้พูาเหลวไหลนะะ ถ้าุไม่เื่อ็ิ่อไปที่บ้านแม่บุนำให้มายืนยันอีที็ไ้ว่าหนูื่ออะไร หนูอยืมโทรศัพท์ุหน่อยไ้ไหมะ หนูะโทรหาุแม่”
“ แม่แายไปั้แ่แ่ยัแบเบาะ แะโทรหาแม่ที่ไหนอี ันนี่ที่เป็นนเลี้ยแมาับมือทำไมันะำหลานสาวัวเอไม่ไ้ ถึันะอายุมาแล้ว็ไม่ไ้เลอะเลือนนำใรไม่ไ้หรอนะพลอยภัส!”
แพรพลอยเียบไปพัให่รู้สึเหมือนหูับและภาพรหน้า็ำมื ร่าายยับไม่ไ้เหมือนับนเป็นอัมพาไปทั้ัววาที่ำลัะปิสนิมลับเห็นเาำ ๆ ทาบทับร่าายัวเอไว้ลมหายใเริ่มิั เธอพยายามะโนร้ออวาม่วยเหลือแ่็ทำไม่ไ้ปาเธอหนัอึ้ไป้วย
ุหิเนรนภาที่เห็นหลานสาวเียบไป็ใพอับัวอนที่นอนนิ่ไม่ไหวิ่พบว่าร่าายอหลานสาวเร็้าอยู่แบบนั้นเรียเท่าไร็ไม่อบสนอน้อรีบามหมอมาูอาาร
หลัาทีุ่หมอียาแ้ปวและยานอนหลับให้หิสาวึสบลไ้ แ่นเป็นยายนี่ิไม่สามารถสบลไ้น้ออใหุ้หมอรวร่าายอหลานสาวอีรั้้วยไม่ไว้ใในอาารที่หลานสาวเป็นสัเท่าไร
ความคิดเห็น