NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SM] รักอันตราย ร้ายเกินต้านทาน DANGEROUS SECRET

    ลำดับตอนที่ #10 : EP.09 – เลือด

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.26K
      21
      6 พ.ค. 66

    EP.09 – เลือด

     

    ถุ้ย! อ่อนขนาดหนักนะมึง! สู้กูไม่ได้เลยต้องลอบกัด?!”

    อย่าปากดีไอ้รัม! วันนี้กูเอาชีวิตมึงแน่! จัดการมันให้ตาย!!สิ้นคำสั่งของผู้ชายที่ชื่อ ซันกลุ่มผู้ชายนับสิบคนต่างก็พากันกระโจนเข้าใส่รัมด้วยความรวดเร็ว แม้ฝีมือการต่อสู้ของเขาจะเหนือชั้นกว่าคนพวกนี้มากนัก หากทว่าสิบต่อหนึ่งมันย่อมเสียเปรียบเป็นธรรมดา ยิ่งสองมือของคนเหล่านั้นเต็มไปด้วยอาวุธอันตรายอย่างเช่น มีด ไม้ เขาก็ยิ่งรับมือได้ยาก!

    พลั่ก!

    หลังจากต่อสู้กันได้ไม่นาน ร่างสูงของรัมก็พลาดท่าเสียทีโดนไม้ฟาดเข้ากลางศีรษะเต็มแรงจนต้องทรุดลงบนพื้นซีเมนต์ เขายกมือขึ้นกุมแผลที่เปิดกว้างและมีเลือดอุ่นไหลเป็นทางยาวบนศีรษะ เสียงหัวเราะสะใจจากคนรอบกายดังก้องไปทั่วตรอกแคบ สายตาคมเข้มตวัดขึ้นมองคนเหล่านั้นด้วยความแค้นเคือง

    ไงมึง! เก่งนักไม่ใช่? ลุกขึ้นมาสิไอ้เวร!ซันยิ้มเยาะอย่างสะใจ สายตามาดร้ายมองต่ำราวกับจะเอาชีวิตเขาให้ได้ รัมกัดฟันแน่นเมื่อรู้สึกมึนหัวจนโคลงเคลงไปหมด

    พลั่ก!

    อึก!

    แรงกระแทกฟาดลงมาจุดเดิมโดยไม่ยั้งแรงส่งผลให้ร่างของรัมเสียหลักล้มลงคว่ำหน้ากับพื้น เลือดสีแดงเข้มรินไหลกระจายวงกว้างจนน่ากลัว สายตาเริ่มพร่ามัวจนมองแทบไม่เห็น ความปวดหนึบทั่วบริเวณท้ายทอยบีบรัดหัวสมองจนแทบจะระเบิดออกมา

    มึงถึงฆาตแล้วไอ้รัม!!

    ไม้ขนาดใหญ่ถูกเงื้อขึ้นเป็นรอบที่สามพร้อมจะฟาดลงตำแหน่งเดิมซึ่งก็คือศีรษะของร่างโชกเลือดบนพื้น หากทว่าในนาทีที่ไม้กำลังจะสัมผัสลงนั้น จู่ ๆ ก็ถูกใครบางคนเตะไม้นั่นจนเบนออกไปอีกทาง สายตานับสิบคู่หันมองตามทิศทางนั้นก็พบกับร่างสูงในชุดสีดำสนิทยืนอยู่ สายตาคมกล้าจับจ้องร่างโชกเลือดของรัมก่อนจะตวัดสายตาขึ้นมองกลุ่มคนร้ายทั้งสิบ

    ไอ้น่านฟ้า! มึงเสือกเหี้ยอะไรด้วย?” เสียงฉุนเฉียวของซันตะโกนก้อง เขายกไม้ขึ้นชี้หน้าผู้มาใหม่ด้วยสายตาอาฆาตไม่แพ้กัน ศัตรูหมายเลขหนึ่งที่เขาหมายจะเอาชีวิตไม่ต่างจากรัม

    กูก็ไม่อยากเสือกหรอกว่ะ! ถ้าพวกมึงไม่หมาหมู่!

    เจ้าของชื่อ น่านฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ความจริงเขาก็ไม่อยากจะเข้ามายุ่งหรอกนะ เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าการต่อยตีหรือรุมทำร้ายกันในตรอกเจ๊กแห่งนี้มันเป็นเรื่องธรรมดา แต่พอได้มาเจอะเจอกับตัวจริง ๆ แล้วไอ้สัญชาตญาณความเป็นคนดีมันก็พลุ่งพล่านขึ้นมาเสียดื้อ ๆ

    ดี! กูจะได้คิดบัญชีกับมึงด้วยอีกคน! มึงซ้อมน้องกูจนปางตาย! กูจะฆ่ามึงด้วย!ซันพูดอย่างเดือดดาลก่อนจะหันไปสั่งให้ลูกน้องมุ่งเข้าไปทำร้ายศัตรูที่ทำร้ายน้องชายเขาจนปางตายต้องนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเกือบปี ฆ่าแม่งทั้งคู่เลย!

    ย้ากกก!

    พลั่ก!

    พลั่วะ!

    เสียงของหนักกระทบผิวเนื้อดังขึ้นไม่ขาดสาย น่านฟ้าพลิกตัวหลบการโจมตีของผู้ชายนับสิบอย่างมีชั้นเชิง เขาส่งหมัดหนัก ๆ กับเท้าคู่ใจประทุษร้ายทุกคนที่พุ่งเข้ามาให้อย่างสุดชีวิต

    ตายซะเหอะมึง!เป็นอีกครั้งที่ซันเล่นทีเผลอ เขาตั้งใจจะฟาดไม้ลงบนศีรษะของน่านฟ้าสุดแรง หากทว่าร่างสูงพลิกตัวหลบทันไม้หนาจึงฟาดลงบนแผ่นหลังเขาด้วยความรุนแรง ซันยกไม้ขึ้นอีกครั้งแล้วฟาดซ้ำจุดเดิมซึ่งครั้งนี้เขาฟาดมันได้อย่างตรงจุด

    พลั่ก!

    “Shit!!” มือหนายกขึ้นจับท้ายทอยที่มีเลือดสีแดงไหลลงมาตามลำคอ รู้สึกปวดร้าวไปทั่วบริเวณราวกับกระดูกแตกหัก มือข้างหนึ่งพยายามยันพื้นทรงตัวเอาไว้แน่น ก่อนเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนค้ำหัวด้วยสายตาแค้นเคืองสุด ๆ มึง! ไอ้เหี้ยซัน!

    หึ! ลิ้มรสความเจ็บปวดซะบ้างเถอะมึง!

    พลั่ก!

    นั่นคือเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนที่ร่างของน่านฟ้าจะหงายหลังลงบนพื้น ความเจ็บปวดบริเวณหัวคิ้วแตกยับทำให้สติพร่าเลือน เขาพยายามลืมตาขึ้นจดจำใบหน้าเหี้ยมเกรียมของคนที่ทำร้ายตัวเองให้ขึ้นใจ

    ฟื้นเมื่อไหร่กูฆ่ามึงแน่!

     

    [บทบรรยาย ซีเคร็ท]

    โรงพยาบาล

    เปลือกตาหนักอึ้งของผมค่อย ๆ เปิดขึ้นทีละนิดด้วยความยากลำบาก อาการปวดหัวและเจ็บแสบบริเวณหัวคิ้วแล่นเข้ามาจนต้องยกมือขึ้นจับ ก่อนจะต้องสบถออกมาหลายคำเมื่อพบว่าใบหน้าหล่อ ๆ ของผมมีแผล แถมบริเวณหัวคิ้วยังมีผ้าปิดไว้อีกต่างหาก

    เจ็บสัด!

    ผมพยุงตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงสีขาวที่คาดว่าจะเป็นโรงพยาบาลสักแห่ง ผมจำเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ได้ทั้งหมด ตอนนั้นผมแวะไปหาเพื่อนคนหนึ่งที่ตรอกเจ๊กและบังเอิญเห็นคนนับสิบคนกำลังรุมทำร้ายผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ถึงผมจะไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่ผมก็ไม่ใช่คนเลวถึงขนาดนิ่งดูดายแล้วปล่อยให้คนตายไปต่อหน้าต่อตาได้หรอกนะ ยิ่งไอ้คนที่กำลังรุมทำร้ายผู้ชายคนนั้นคือหนึ่งในศัตรูที่ผมขึ้นแบล็กลิสต์เอาไว้แล้วด้วย ผมจึงอดไม่ได้ที่จะเข้าไปเสือก

    ฟื้นแล้วเหรอไอ้ลูกตัวดีน้ำเสียงเข้มทักขึ้นจากหน้าประตู ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใครถ้าไม่ใช่พ่อบังเกิดเกล้าของผมเอง ท่านเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายท่าทางภูมิฐานคนหนึ่งที่ผมรู้จักดี

    สวัสดีฮะอากฤษอากฤษหรือท่านกฤษติณห์รับไหว้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดกว่าทุกที ท่านหยุดยืนด้านข้างพ่อของผมก่อนจะชำเลืองมองพี่ชายตัวเองอีกรอบ สองคนนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่ ๆ

    เซ้นส์ผมมันบอกอย่างนั้น

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×