คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP.01 - แต่งงาน
โบสถ์แห่หนึ่
ประูบานให่ถูเปิว้าพร้อมร่าบาในุเ้าสาวสีาว มือบาล้อแนายวัยลานะทัู้่้าวเ้าสู่ทาเินถอยาว สอ้าทาล้วนเ็มไป้วยาิพี่น้อและเพื่อนสนิทอทั้สอฝ่าย ยัไม่รวมผู้ายุำอีนับสิบนที่ยืนระายรอบ ๆ าน
วาหวานมอผ่านผ้าปิหน้าบาเบาไปทาแท่นพิธีเบื้อหน้า ปราร่าสูในุสีาวสะอาายืนเ่นส่า วันนี้เาแ่ัวเรียบร้อย่าไปาปิ ใบหน้าหล่อราวเทพบุรเรียบึไร้วามรู้สึ ทัู้่สบาันนิ่เมื่อผู้เป็นบิาส่มือบาอลูสาวให้แ่ายหนุ่มที่ยื่นมารับ เธอส่ยิ้มละมุนให้บิาแล้วหันหน้าสู่แท่นพิธีโยไม่สนใน้าายอีเลย
“อเิเ้าบ่าวและเ้าสาวล่าวำปิา”
เสียบาทหลวเริ่มพิธีอันศัิ์สิทธิ์ มือบาำอไม้ในมือพลาเม้มริมฝีปาแน่น ฝ่ายเ้าบ่าวึเป็นฝ่ายล่าวึ้น่อน เพราะเาอยาะบานนี้ให้เร็วที่สุ
“ผมนายฟรานิส... อรับนาสาวพลอยภัทรเป็นภรรยา”
“...”
“อสัาว่าะื่อสัย์่อภรรยา... ทั้ในยามสุและยามทุ์... ในเวลาป่วยและเวลาสบาย”
“...”
“ะรั ยย่อ และให้เียริภรรยานว่าีวิะหาไม่”
สิ้นำล่าวปิา้วยน้ำเสียเยาอเ้าบ่าว ผู้เป็นเ้าสาวึแอบเหลือบมอใบหน้าไร้วามรู้สึอเาอีรั้
เาล่าวำสาบานออมาโยที่รู้อยู่แ่ใว่าัวเอทำามำสาบานนั้นไม่ไ้เนี่ยนะ...
เสียระแอมแผ่วเบาา้านหลัทำให้ร่าบาในุเ้าสาวยับัวนิหน่อย สายาับ้ออ่านำปิาบนแท่นพิธี้วยหัวใหนัอึ้
“ัน... นาสาวพลอยภัทร อรับ... นายฟรานิสเป็นสามี” น้ำเสียหวานเปล่ออมาแผ่วเบา หาทว่าวามเียบอทุนลับผลัันให้เสียอเธอ้อัวานอย่าัเน ว่าะเอ่ยออมาแ่ละำมัน่ายาเย็นนั มันยาริ ๆ ับาร้อฝืนพูในสิ่ที่เราไม่ไ้รู้สึ
“…”
“อสัาว่า... ะื่อสัย์่อสามี ทั้ในยามสุและยามทุ์... ในเวลาป่วยและเวลาสบาย”
“…”
“ะรั... ยย่อและให้เียริสามีนว่าีวิะหาไม่”
พูไปแล้ว... ำสาบานนั่น...
“เิเ้าบ่าวและเ้าสาวสวมแหวนให้ัน” บาทหลวยิ้มรับำปิาพลาเอ่ยึ้น
“…” แหวนวเล็ถูสวมลบนนิ้วนา้า้ายอเ้าสาว เธอ้อมอมัน้วยวามรู้สึอึอั มันไม่ใ่แ่แหวนแ่านธรรมาทั่วไป แ่มันือโ่รวนที่ล้อทั้ีวิอเธอไว้ับผู้ายนนี้
“…” มือบาสวมแหวนวให่ใส่นิ้วนา้า้ายอเาเ่นัน วามเียบยัปลุมรอบัว ทั้สอสบาันนิ่เมื่อพิธีแลแหวนเสร็สิ้น หาทว่าประโย่อมาอบาทหลวับระุหัวใวน้อยให้เ้นแรับพลัน
“เิเ้าบ่าวและเ้าสาวูบสาบาน่อหน้าพระเ้า”
ะ... ูบเหรอ!
เ้าสาวนสวยัริมฝีปาบาแน่น เธอ้อาร่าสู้วยสายาห้ามปราม เาแ่นหัวเราะแผ่วเบาะเปิผ้าผืนบาึ้นเผยให้เห็นใบหน้าสวยัเน เาโน้มใบหน้าหล่อเ้าไปใล้แล้วรั้ท้ายทอยนัวเล็เพื่อปรับอศาใบหน้า
“ยะ... อย่านะ” เสียหวานระิบแผ่ว
ทำไม่ไ้นะ... ูบไม่ไ้…
“เล่นละรทั้ที”
“…”
“เล่นให้สมบทบาทหน่อยเป็นไ”
“...อื้อ” มือบายึ้นวาบนแผ่นอแร่เมื่อเ้าบ่าวสุหล่อประบริมฝีปาลบนริมฝีปาอเ้าสาวแสนสวย ริมฝีปาร้อนบลึเร่าร้อนเผาผลาสิและเรี่ยวแรอภรรยาหมา ๆ อย่าเธอนแทบะเป็นลม
นี่มันไม่ใู่บสาบานแล้ว... นี่มันูบเพราะวามใร่มาว่า!
“...หึ” สามีหมา ๆ ผละริมฝีปาออ เาระุยิ้มร้ายาะที่สิอเธอยัล่อลอยไปับูบเร่าร้อน
“รีบโยนอไม้ะสิ ันเบื่อานนี้เ็มทนแล้ว”
วาสวยวัมอนเป็นสามี ใบหน้าเห่อร้อนเรียบึหันหลัลับไปหาทุนในาน
“รี๊! โยนมาทานี้เลยแหวนพลอย!”
บรราเพื่อนเ้าสาวทั้สี่นรูันเ้ามารอรับ่ออไม้าเ้าสาวนสวย านแ่านรั้นี้ัึ้นเล็ ๆ แบบส่วนัวึมีเพียเพื่อนสนิทริ ๆ เท่านั้นที่เธอเิมา เ้าอื่อแหวนพลอยเผยรอยยิ้มบำ่อนะหันหลัแล้วโยนอไม้ไป้านหลัอย่ารวเร็ว
“โธ่... ทำไมอไม้ไปที่เธอล่ะแหวนเพร” เสียนิราบ่นอุบพลาส่สายาเสียายไปทาสาวน้อยร่าเล็ที่ยืนถือ่ออไม้อยู่ในมือ
“...เอ่อ มันมาเอนะพี่นิรา เอาไปสิันไม่เอาหรอ” แหวนเพรยื่น่ออไม้ให้นิราทันที เธอรีบโบมือปิเสธอย่ารวเร็ว
“ไม่เอา ๆ สสัยเธอะไ้แ่าน่อาพี่สาวเธอแน่ ๆ เลยยัยเพร ฮ่า ๆ”
“นั่นสิ ฮ่า ๆ ฮอทั้พี่ทั้น้อเลยนะ”
ทอฟ้าออแหวนเพรพลายิบาให้เ้าสาวนสวยที่บันี้หน้าึไปแล้ว แหวนเพรเหลือบมอร่าสูที่ยืนถัาเธอไปไม่ไลนั เาส่ยิ้มมุมปาพลาส่สายาล้อเลียนมาให้ เธอึรีบเบี่ยหน้าลับมามอพี่สาวนสวย่อนะระิบับเพื่อนพี่สาวเสียเบา
“โธ่พวพี่็… พี่็รู้ว่าพี่พลอยเาแ่เพราะ...”
“เอาล่ะสาว ๆ แม่ว่าไ้เวลาส่ัวบ่าวสาวแล้วนะ!” น้ำเสียใีเอ่ยัำพูอลูสาวนเล็เอาไว้ ุหิไพลินเินเ้ามาโอบอลูสาวนโอย่ารัใร่” วันนี้ลูสาวอแม่สวยที่สุ”
“อบุ่ะแม่...” แหวนพลอยำเลือามอร่าสู้าายที่ำลัยืนุยับบิาอเธอ้วยสีหน้าสสัย ใบหน้าหล่ออเาเหมือนำลัรุ่นิอะไรในใ “แม่ะ... พ่อุยอะไรับเาหรือะ?”
ุหิไพลินยิ้มเอ็นูลูสาว ท่านรู้สึสบายใอย่าที่สุเมื่อแหวนพลอยลูสาวนโไ้เป็นส่วนหนึ่ในระูลเ่าแ่อย่าเริโ้ ระูลที่ทรอิทธิพลอันับ้น ๆ อประเทศ
“เรื่อทะเบียนสมรส้ะ”
“ะ?” ใบหน้าสวยัสีหน้าใ” ทะเบียนสมรส... แม่ะ! ทำไม้อ้วย... พลอยยัเรียนไม่บเลยนะะ!”
ลุ่มเพื่อนเ้าสาวเริ่มหันมอามเสียหวานที่เผลอร้อออมานนเป็นแม่อนนิ่วหน้าุ ท่านถอนหายใน้อย ๆ พลาลูบเรือนผมสีน้ำาลอลูสาวเบา ๆ
“มันเป็น้อลนะพลอย”
“แ่…”
“เรารับปาแม่แล้วนะ”
ุหิไพลินัึ้น้วยน้ำเสียเ็า แหวนพลอยับปาที่ำลัะแย้ในทันที เธอเลื่อนสายามอร่าสูที่เินมาทานี้ สายาอเามัน่าราบเรียบและว่าเปล่า เาหยุรหน้าเธอแล้ว้อหน้าันนิ่นนเป็นแม่้อเป็นฝ่ายถามึ้น
“พร้อมแล้วใ่ไหมาฟราน”
“...รับุอา”
“ั้นอาฝาน้อ้วยนะลู ส่วนเรื่ออใ้ส่วนัวับเสื้อผ้าอแหวนพลอย อาะให้นเอาไปส่ให้ที่อนโอเรานะ”
“...รับ” ฟรานิสอบลับ้วยน้ำเสียสุภาพเ่นเิม มีเพียแววาที่เาส่มาให้ร่าบาเท่านั้นที่เริ่มทวีวามหุหิึ้น
“แม่ะ... หมายวามว่ายัไะ?” แหวนพลอยถามมารา้วยสีหน้าื่น ๆ
“หมายวามว่าพลอย้อย้ายไปอยู่ับฟรานิสไลู”
ว่าไนะ...
“เอาล่ะเ้าบ่าวเ้าสาว มาทะเบียนแล้ว่อยส่ัวนะ แหวนพลอย... มาหาพ่อสิลู” เสียบิาัึ้นา้านหลั ร่าบาึหันไปสนใในที่สุ เธอส่ยิ้มน่ารัให้ผู้เป็นพ่อแล้วเินเ้าไปสวมอ “่อไปนี้ลูสาวพ่อเป็นนอแล้วนะ วาัวให้เหมาะสมับำแหน่นายหินะพลอย”
น้ำาเม็เล็ ๆ ไหลึมออมาาวาสวย เธอรู้สึใหายยิ่นั เมื่อระลึไ้ว่า้อห่าาอ้อมอนี้แล้ว ถึแม้ะไม่ไ้ไปไหนไล แ่้อแยบ้านันนอน แยโ๊ะันทานอาหาร เพราะีวิเธอ่อไปนี้้อใ้ร่วมับผู้ายที่ไ้ื่อว่าเป็นสามี...
ความคิดเห็น