คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CRAZY 07 #ข้ามเส้นคำว่าเพื่อน
CRAZY 07 #ข้ามเส้นคำว่าเพื่อน
ออด… ออด…
กริ๊ก…
“ฟ้า?
ทำไมมาหากูเช้าแบบนี้ เกิดอะไรขึ้น?” ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก
สีหน้างัวเงียของวันวานตื่นเต็มตาทันที มันรีบดึงฉันเข้าไปในห้อง
พอนั่งลงบนโซฟาก็ใช้สายตาจับผิดมองกัน “มึงเป็นอะไร หน้ามึงไม่ไหวมากเลยนะฟ้า”
ฉันกัดริมฝีปาก
ขอบตาร้อนผ่าว “มึง…
กูจะทำยังไงดี”
วันวานเป็นเพื่อนสนิทที่ฉันไว้ใจมากที่สุด
เราคุยกันทุกเรื่อง ไม่เคยปิดบังกัน ทุกครั้งที่ฉันมีปัญหาก็จะวิ่งมาหามันคนแรกเสมอ
และครั้งนี้ดูเหมือนจะหนักสุด ถึงขั้นทำให้คนอย่างฉันร้องไห้ได้แบบนี้
สีหน้าวันวานจึงเครียดขึงกว่าเดิม
“มึงใจเย็นก่อน
เอ้า ดื่มน้ำให้หมด แล้วค่อย ๆ เล่า”
ฉันรับแก้วน้ำเย็นมาดื่มจนหมด
ชำเลืองมองนาฬิกาบนผนัง จะเจ็ดโมงเช้าแล้ว…
ฉันออกจากคอนโดปืนใหญ่ตอนหกโมงครึ่ง
ใช้เวลาเดินทางจากที่นั่นมาที่นี่เพียงสิบห้านาที
ตอนออกมาฉันไม่ทันได้อาบน้ำอย่างละเอียดด้วยซ้ำ เพียงแค่ชำระล้างคราบน่าอายนั่นลวก
ๆ แล้วรีบย่องออกมาโดยที่เจ้าของห้องยังหลับสนิท
“มึงไปหาปืนมาไม่ใช่เหรอ
แล้วทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้ได้” วันวานมันเป็นคนฉลาด สายตามันเฉียบแหลมยิ่งกว่าอะไร
พอโดนมันจับจ้องลำคอ ฉันก็ร้อนรนยกมือขึ้นลูบ แต่ถูกมือเรียวคว้าจับเอาไว้แล้วกระชากคอเสื้อฉันออกแรง
ๆ “นี่มันรอยเหี้ยอะไรเนี่ย? ยะ อย่าบอกนะว่า…”
สีหน้าวันวานช็อกไปแล้ว
อย่าว่าแต่มันช็อกเลย ฉันตอนนี้ก็ช็อกไม่แพ้กัน
“ฝีมือปืนเหรอ?
มันขืนใจมึงเหรอฟ้า!”
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงตวาดลั่น
จะใช้คำว่าขืนใจได้หรือเปล่า… ฉันตอบไม่ได้ มันเป็นเรื่องจริงที่ฉันไม่ได้เต็มใจมีอะไรกับปืนใหญ่
ฉันพยายามขัดขืนเขาสุดกำลังแล้ว แต่สุดท้ายมันก็เลยเถิดจนได้
แบบนี้เรียกว่าขืนใจได้หรือเปล่านะ…
“ไอ้สารเลวนั่น!” วันวานลุกขึ้นยืนหันไปหยิบกุญแจรถ ฉันรีบคว้าแขนมันไว้
รู้เลยว่ายัยนี่คิดจะทำอะไร คงจะบึงรถไปเอาเรื่องปืนใหญ่แน่ ๆ
“เดี๋ยวก่อนวันวาน! มะ มึงฟังกูก่อน!”
“ฟังอะไรอีก! มึงดูสภาพมึงด้วยฟ้า! นี่มันทำเหี้ย ๆ
กับมึงแบบนี้ได้ยังไงวะ! มึงเป็นเพื่อนมันไม่ใช่เหรอ?!”
นั่นสิ… ฉันก็ถามประโยคนี้กับตัวเองซ้ำ ๆ มาตลอดทางเหมือนกัน
ตลอดเวลาสิบห้าปีที่คบกับปืนใหญ่มา
เราเป็นเพื่อนกันมาตลอด เขาเป็นเพื่อนที่ฉันไว้ใจมาก เป็นเพื่อนที่ฉันอยู่ด้วยอย่างสนิทใจ
เป็นเพื่อนที่ฉันพักพิงและพึ่งพาอยู่เสมอ
ตอนนี้ฉันคิดไม่ออกเลยว่าควรทำยังไงกับความสัมพันธ์ที่มันข้ามเส้นคำว่าเพื่อนแบบนี้ไปแล้วดี
“กูไม่รู้… ฮึก กูก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มึง…
กูไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ กูไปหามันเพราะเป็นห่วง
แล้วก็นอนค้างห้องมันเหมือนที่เคยทำ แต่ครั้งนี้ปืนมัน…”
ฉันพูดไปเสียงสั่นไป ทั้งสะอื้น ทั้งสับสน วันวานเริ่มสงบสติลง มันจับไหล่ฉันเบา ๆ
ยิ่งทำให้น้ำตาฉันไหลมากกว่าเดิม “กูคิดว่ามันคงเมาอ่ะมึง มันคงดื่มไปเยอะมาก
ไม่อย่างนั้นมันคงไม่ทำกับกูแบบนี้”
“มึงแน่ใจเหรอว่ามันเมาจริง
ๆ มึงลองนึกดี ๆ นะฟ้า มันทำเพราะเมา หรือมึงแค่กำลังหาข้อแก้ตัวให้มันอยู่”
ลมหายใจของปืนใหญ่เจือกลิ่นแอลกอฮอล์แรงมากก็จริง
แต่พอนึกถึงตอนสบตากัน ฉันไม่เห็นความเมามายในสายตาคู่นั้นเลย มันกลับ… คล้ายคนมีสติแจ่มชัดด้วยซ้ำ
ฉันไม่อยากจะคิดเลย
ไม่อยากคิดว่าสิ่งที่ปืนใหญ่ทำกับฉันนั้น เขาทำไปด้วยสติครบถ้วน
เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ฉันไม่รู้เลยว่าควรจะจัดการความรู้สึกนั้นยังไงดี
ความสัมพันธ์ระหว่างเราจะต้องเดินไปในทิศทางไหน ฉันตอบอะไรไม่ได้เลย
วันวานหยิบทิชชูมาซับน้ำตาให้ฉัน
มันไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ
เดินกลับเข้าห้องนอนหยิบผ้าขนหนูกับชุดลำลองหนึ่งชุดมายื่นให้
“มึงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก่อน
คงจะรีบออกมาล่ะสิ ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด กูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้มาก่อนเลยฟ้า
บอกตามตรง ครั้งนี้มันทำกับมึงเกินไปแล้วจริง ๆ
มึงจะมองข้ามเหมือนเรื่องอื่นไม่ได้แล้วนะ”
ฉันมองเพื่อนรักด้วยดวงตาปริ่มน้ำ
พยายามกัดปากตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมาอีก ปกติฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ
ยิ่งเรื่องร้องไห้เนี่ยยิ่งแทบนับครั้งได้ เอาจริง ๆ ก็จำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าร้องไห้ครั้งล่าสุดเมื่อไหร่
หลังจากอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายอย่างละเอียดเรียบร้อย
ฉันยืนนิ่งมองภาพสะท้อนของตัวเองจากกระจกเงาบานใหญ่ ฉันเป็นคนผิวขาวมาก
ขาวจนเห็นเส้นเลือด เวลาถูกอะไรขีดข่วนนิดหน่อยก็มักจะมีรอยแดงรอยช้ำให้เห็นอยู่บ่อย
ๆ ฉันจึงระมัดระวังตัวเองเป็นพิเศษ แต่พอมาเห็นร่างกายตัวเองตอนนี้แล้วอดตกใจไม่ได้จริง
ๆ
เนินอก
ต้นคอ หน้าท้อง ต้นขา ที่กล่าวมาทั้งหมดล้วนเต็มไปด้วยรอยช้ำสีกุหลาบ
มันน่ากลัวมากจนฉันต้องเบือนหน้าหนี
ปืนใหญ่เป็นพวกมือหนักแรงเยอะอยู่แล้ว
บ่อยครั้งที่ฉันถูกเขาบีบข้อมือหรือต้นแขนจนขึ้นรอยช้ำโดยไม่ตั้งใจ เขามักจะเป็นแบบนั้นเสมอ
ไม่เคยทะนุถนอมอะไร นับประสาอะไรกับเรื่องเซ็กส์ ไม่แปลกเลยที่เขาจะยั้งแรงไม่เป็น
ฉันค่อย
ๆ สวมเสื้อผ้าทีละชิ้น พยายามสลัดภาพความหฤหรรษ์ที่เพิ่งผ่านมาออกจากสมอง
ฉันจำไม่ได้ว่าถูกปืนใหญ่กอดไปกี่ครั้ง
แต่ตอนที่ฉันแทบจะคลานเข้าห้องน้ำหลังจากเขาหลับไป ฉันเห็นถุงยางที่ปืนใหญ่ถอดทิ้งไว้บนพื้นประมาณสามสี่อัน
นี่ไม่นับรวมว่าฉันถูกเขาทำให้สั่นสะท้านไปกี่ครั้งกี่หนนะ
บอกเลยว่านับครั้งไม่ถ้วน
นั่นมันบ้ามาก… ปืนใหญ่ทรมานฉันเกินไปแล้วจริง ๆ
ครั้งนี้เขาทำกับฉันเกินไปแล้วจริง ๆ
++++++
น้องหนีออกมาแล้ว เฮียปืนตามมาแน่อ่าา ยังไงดีคะซิส ข้ามเส้นคำว่าเพื่อนมาแบบนี้จะทำไงดีเนี่ย ที่สำคัญคือฟ้ามีแฟนแล้วด้วย โอ๊ย หัวจะปวดแทนค่าาา
ฝากแท๊ก #เพื่อนเล่นจะเล่นเพื่อน ทวีตกันรัวๆ ได้เลยค่าาาาา ทวีตไรท์ @Pankaow1009
อ่านกันแล้วช่วยกันคอมเม้นท์หน่อยนะคะที่รัก ขอฮีลใจจากทุกคนหน่อยค่าาา
ความคิดเห็น