NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [จบ]CRAZYHOLIC | ปืนใหญ่ใต้ขอบฟ้า [SOHOT SM]

    ลำดับตอนที่ #12 : CRAZY 10 #แกล้งโง่

    • อัปเดตล่าสุด 18 ธ.ค. 65


    CRAZY 10 #แกล้งโง่


    “ถึงมันจะเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว แต่เราทำเป็นลืม ๆ มันไปก็ได้นิ” ตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกแล้ว คำตอบมันก็จะโง่ ๆ แบบนี้แหละ

    “เธอพูดว่าไงนะ?” น้ำเสียงปืนใหญ่เข้มขึ้นอีกแล้ว นี่เขารู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเองบ้างไหมเนี่ย ทำไมอารมณ์ขึ้นง่ายแบบนี้เล่า!

    ฉันเหลือบตามองปืนใหญ่เล็กน้อย พอเห็นดวงตาดุดันจ้องมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ถึงจะหวาดหวั่นอยู่บ้างแต่ก็ยังกลั้นใจพูดต่อไป “เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็แค่ความผิดพลาด อีกอย่างแกก็เมาด้วย ฉันไม่ถือสาหรอก พวกเราก็ลืม ๆ มันไป ว้าย!

    ฉันอุทานออกมาเมื่อจู่ ๆ ร่างกายถูกจับกดลงนอนราบบนโซฟา ผู้ชายที่นั่งอยู่ห่างกันเป็นวาเมื่อครู่บัดนี้กระโจนมาคร่อมทับร่างฉันเอาไว้ด้วยความรวดเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววดุดันราวกับใกล้จะบ้าคลั่งเต็มที่แล้ว

    “ถ้ามันลืมง่ายขนาดนั้น งั้นฉันย้ำอีกสักสี่ห้ารอบดีไหม เอาให้ลึกสุดใจจนเธอไม่กล้าพ่นคำเวร ๆ นั่นออกมาอีกเลย”

    ฉันตกใจจนลืมวิธีหายใจไปแล้ว! กลั้นหายใจจนแทบจะสำลัก สุดท้ายต้องหอบหายใจหนัก ๆ แล้วออกแรงผลักร่างสูงออก โชคดีที่เขายอมถอยโดยง่าย พอลุกขึ้นมานั่งได้ฉันก็สำลักออกมาจนหน้าแดงก่ำ

    “ทำบ้าอะไรของเธอ คิดจะกลั้นใจตายหนีฉันหรือไงวะ” เขาตวาดใส่เสียงดัง ขณะมือใหญ่ลูบหลังให้ฉันแรง ๆ มันแรงจนตัวฉันโยกคลอนไปตามการลูบขึ้นลูบลงของเขาเลย

    ไอ้บ้านี่ไม่รู้จักวิธีอ่อนโยนกับผู้หญิงเลยจริง ๆ มือตีนหนักไม่เคยเปลี่ยนเลยให้ตาย

    “แค่ก! พอแล้ว ๆ ไม่ต้องลูบแล้ว” ฉันปัดมือเขาออก รีบลุกขึ้นไปเปิดตู้เย็นรินน้ำใส่แก้วแล้วกระดกอึก ๆ จนหมด ยืนนิ่งปรับลมหายใจเข้าออกเกือบนาทีกว่าจะสงบลงได้

    เมื่อครู่ปืนใหญ่ทำฉันตกใจมากจริง ๆ เขาเล่นกระโจนใส่ฉันด้วยท่าทางดุดันขนาดนั้น จะไม่ให้ตกใจยังไงไหว เมื่อคืนฉันเพิ่งผ่านประสบการณ์ดุเดือดมาเองนะ ร่างกายส่วนล่างบอบช้ำไปหมด ร่างกายก็อ่อนล้าจนอยากจะนอนหลับสักสามวันสามคืน ถ้าเกิดโดนเขาย้ำอีกสี่ห้ารอบจริง ๆ ฉันได้ตายคาเตียงแน่ ๆ ปืนใหญ่แรงเยอะซะขนาดนั้น แถมยังโคตรอึด โคตรดุดัน

    ไม่ได้เด็ดขาดตายแน่ คราวนี้ได้ฉันตายจริง ๆ แน่

    “ดีขึ้นหรือยัง” ลมหายใจกรุ่นร้อนเป่ารดข้างใบหูทำฉันสะดุ้งเฮือก ถอยหลังกรูจนแผ่นหลังชนกับตู้เย็น เกือบปล่อยแก้วน้ำหล่นแตก โชคดีที่มือหนาตวัดรับเอาไว้ทัน “ถ้าทำแก้วน้ำแตกอีกใบ ยัยนั่นคงวีนแตกยิ่งกว่าเดิมแน่”

    ยัยนั่นที่ปืนใหญ่เอ่ยถึงคงไม่พ้นวันวาน ไม่ต้องห่วงว่าแก้วจะแตกเหอะ แค่แจกันใบนั้นแตกเขาก็คงจะโดนมันสาปแช่งไปถึงเก้าชั่วโคตรแล้วล่ะมั้ง

    ฉันเดินกลับมานั่งลงที่เดิม สายตามองตามร่างสูงที่กลับมานั่งที่เดิมเช่นกัน ครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนเรียบเรียงคำพูดใหม่ ครั้งนี้พยายามพูดด้วยเหตุผล ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะใช้กับคนอย่างปืนใหญ่ได้หรือเปล่า

    “เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันไม่ถูกต้อง แกก็รู้ใช่ไหมปืน”

    ปืนใหญ่นิ่งเงียบ คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยคล้ายไม่พอใจ “ไม่ถูกต้องยังไง?”

    ฉันถอดถอนใจ “เพราะฉันมีแฟนแล้ว”

    ความจริงไม่อยากจะพูดประโยคนี้เลย แต่มันต้องพูดให้ชัดเจน ซึ่งก็เป็นอย่างที่คาด ปืนใหญ่ชักสีหน้าดุดันยิ่งกว่าเดิม แววตาแฝงความเกรี้ยวกราดขึ้นหลายส่วนเลยด้วย

    “พูดกันด้วยเหตุผลนะปืน อย่าใช้อารมณ์ แกเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าเรื่องเมื่อคืนมันเป็นความผิดพลาดของพวกเราจริง ๆ มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น จะเพราะความเมา เพราะอารมณ์ชั่ววูบ หรือเพราะอะไรก็ช่าง แต่มันก็

    “แล้วถ้าฉันบอกว่า ฉันตั้งใจให้มันเกิดขึ้นล่ะ?”

    ฉันยังพูดไม่ทันจบ จู่ ๆ ปืนใหญ่ก็เอ่ยแทรกด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบขึ้นมา ฉันชะงักนิ่งเหลือบสายตามองเขา

    “ว่าไง ถ้าฉันตั้งใจทำให้เรื่องเมื่อคืนมันเกิดขึ้นล่ะ?”

    ตอนนี้หน้าฉันบึ้งตึงไปแล้ว เวลานี้ไม่หลงเหลือความรู้สึกอื่นใดบนใบหน้าอีก

    “จะพูดอะไรกันแน่?”

    “ถามจริง เธอจะแกล้งโง่ไปอีกนานไหมวะฟ้า” ปืนใหญ่จ้องเข้ามาในตาฉัน แววตาของเขาจริงจังอย่างที่นาน ๆ ครั้งจะได้เห็น ทำให้ฉันต้องเบือนสายตาหนี “อย่าหลบตาฉัน!

    ไม่รู้ว่าปืนใหญ่คิดจะทำอะไรอีก เขาพุ่งเข้ามาบีบปลายคางแล้วบังคับให้ฉันหันกลับไปสบตากับเขาอีกครั้ง เวลานี้ร่างสูงใหญ่กำลังคุกเข่าข้างหนึ่งบนพื้นหน้าโซฟา ระดับสายตาของเราจึงตรงกันพอดี

    “เธอแม่งโคตรใจดำ” เขาด่าฉัน ซึ่งทำได้เพียงมองตอบอย่างเงียบงัน

    “เธอรู้อยู่แก่ใจว่าฉันรู้สึกยังไง แต่ก็ยังแกล้งโง่ เล่นบทเพื่อนสนิทอยู่ได้ ใครแม่งอยากจะเป็นเพื่อนกับเธอกันวะ คิดว่าฉันอยาก?”

    ฉันยังคงจ้องตาเขาโดยไม่คิดจะโต้แย้ง จะให้โต้แย้งอะไร ในเมื่อสิ่งที่เขาพูดมามันคือเรื่องจริง

    ใช่ ฉันแกล้งโง่ แกล้งโง่มาโดยตลอด แสร้งทำเป็นมองข้ามความรู้สึกของเขา พยายามเล่นบทเพื่อนสนิทต่อไปเรื่อย ๆ ไม่ยอมให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งข้ามเส้นคำว่าเพื่อนมา ฉันทำแบบนั้นมาตลอด ก็เพราะว่ากลัวกลัวว่ามันจะเป็นแบบนี้ไง!

    ++++++

    เฮียปืนก็คือรุกไม่หยุด ไม่ยอมปล่อยยัยฟ้าง่ายๆ เลย คนเขามีแฟนแล้วน้าาา งื้ออ เป็นคนสวยก็เหนื่อยหน่อยนะฟ้า

    ฝากแท๊ก #เพื่อนเล่นจะเล่นเพื่อน ทวีตกันรัวๆ ได้เลยค่าาาาา ทวีต @Pankaow1009 หรือเพจ พันเก้า

    อ่านกันแล้วช่วยกันคอมเม้นท์หน่อยนะคะที่รัก ขอฮีลใจจากทุกคนหน่อยค่าาา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×