ยัยหน้าใสกะนายใจดี

                                    บทนำ 1 การพบเจอ 1 
     7.30 น.
       งึมๆงำๆ-0-
       ฉันขยับตัวไปกอด 'น้ำเเพง' เพื่อนสุดที่รักของฉันที่นอนเตียงเดียวห้องเดียวกันมา  เเต่กลับไม่พบ น้ำเเพงเพื่อนรักของฉัน ไม่มีเเม้เเต่เนื้อนุ่มๆ ของเธอเลย
    ว่างเปล่า  โบ๋เบ๋!!!
   กริ๋ง-กริ๋ง-กริ๋ง
  เสียงนาฬกาปลุก ทำให้ฉันต้องไปหยิบมันขึ้นมา ......................"ห่า!!! นี้มันกี้โมงเเล้วเนี้ยสายเเล้ว เเงๆๆ" O_o  
    เมื่อฉันออกไปจากห้องฉันก็พบน้ำเเพง นุ่งผ้าขนหนูสีชมพูลายหมีพูเเสนจะสั่นปิดท่อนบนได้นิดเดียว
  จนเห็นร่องนมสีขาวO_O ............
   " O_o พะ........พะ........เพียง......เเหวน" น้ำเเพงตกใจจนทำผ้าขนหนูตกลงกองบนพื้นดัง "ตุ๊บ." -_- เเต่ไม่เห็นปิจาจูเพราะมีกางเกงในสีขาวลายดำ ปิดอยู่
   !!! 
   ฉันได้เเต่อ้าปากค้าง ยืนตาโต น้ำลายยืดถึงคอ >_<!!!!
 "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" น้ำเเพงตะโกนลั่นบ้านกระจกหน้าบ้านเกือบเเตก  หูจะเเตกตาย!!!  เเล้วน้ำเเพงก็วิ่งเข้าห้องไปอย่างหน้าเเดงเชียว
  ฉันหวังว่าคงไม่กุ้งยิงตาเสียล่ะ เเงๆ T_T

  ไปอาบน้ำดีกว่า จะได้สบายขึ้น
  ลืมบอกไปว่า...... ฉันกับน้ำเเพงสนิทกันมาก  ทำอะไรไม่ค่อยอายกันหรอก
  เเม่ของฉันกับเเม่ของเเพงซื้อบ้านหลังนี้ให้เราได้อยู่อาศัย เเละเรียนด้วยกัน 
  เเม่ฉันสั่งให้น้ำเเพงดูเเลฉันอย่างดี น้ำเเพงเปรียบเสมือนพี่ของฉันเลยทีเดียว

   ตูม-ซ่าาาาาาาาาาาาาาา
   สดชื้น สบายใจจังๆ
   เมื่อฉันออกมาด้วยผ้าขนหูที่ยาวถึงพื้นเลยเชียว ปกปิดซะ
  ฉันรีบออกมาเเต่งตัว ทานอาหาร
  
    ณ ห้องเเต่งตัว
   ฉันใส่เสื้อสีขาว กระโปรงสีน้ำเงิน ที่ทางโรงเรียนจัดไว้ ซึ่งเป็นชุดที่ฉันชอบใส่เลยที่เดียว 
  เมื่อฉันเเต่งตัวเสร็จ!!!  ฉันก็ไปทานอาหารเช้าที่พี่เเพงเตรียมไว้บนโต๊ะ 
 " ว้าว!!! น่ากินจังเลย พี่เเพง"
 "จ่ะ  เมื่อกี้พี่ขอโทดด้วยนะ"  พี่เเพงตอบด้วยสีหน้าอายๆเป็นที่สุด >///<
  "จ่ะ"
  "งั้นเรามาทานอาหารกันก่อนเถอะ น่าอร่อยเชียว" ฉันรีบตัดบทจากเรื่องที่สุดจะบรรยาย
  "อ้ำ อร่อยจัง"
    
   เมื่อทานอาหารเส็จเเล้วฉันก็มารอรถเเท็กซี่กับพี่หน้าบ้านทุกวัน
 เเอ๊ดดดดดดดดดดด
   รถเเท็กซี่มารับเเล้ว
   ฉันกับพี่เเพงเลยขึ้นรถไปโรงเรียน..............
  
   


    
   
 
      
        เมื่อมาถึง..................... 
      โรงเรียนมหาลัย วีไอพี ที่ดัง ....มาก เพราะวิยาลัย นี้ รับ ม.1 - ม.6 เเละ ก็ คนที่เรียน สายต่างๆ อาชีพต่างๆ ประมาณนี้
   เมื่อฉันมาถึงโรงเรียน ฉันก็ต่างเเยกย้าย ไปห้องตัวเอง 
    งั้นฉันไปเรียนเเล้วน่ะ
  เมื่อฉันขึ้นไปถึงห้อง 
 เเอ๊ดดดดดดดดดดดดด
  เสียงผู้ชายคนหนึ่งเปิดประตูห้อง301 ที่ฉันเรียนอยู่ออกมา
  เขาเป็นผู้ชายร่างสูงประมาณ 170 คิ้วเข็ม ดูน่านิสัยดี ตัวผอมร่างบาง เเละผมสีน้ำตาลอ่อน ตาสีน้ำตาล นิดหน่อย เขาหล่อท่าทางมีออร่ามาก 
     ทำให้ฉันขาเเข็งเลยทีเดียว เมื่อฉันก้าวขาเขาห้อง.........
   "ตึก"!!!!!......................
  ฉันล้ม!!!จ้า เเงๆ  โอ๊ยเจ็บจุงเบย  เลือดออกไหลมาก เเละเสียงทุกคนก็หัวเราะฉันอีก 
  อยากตายๆๆๆๆ  น้ำเเพงจ้าช่วยฉันที เเงๆๆๆ ขายหน้าประชาชนจ้า "เเล้วคุณยืนอยู่ทำไมไม่คิดจะช่วยฉันรึ"
   "ครับ  เดี๋ยวผมพาไปห้องพยาบาล "
   "โอ๊ยยยยย เจ็บ"
   "คุณขึ้นหลังผมสิ ไหวใหม"
   "ห่า!!! ขึ้นหลังนายเนี้ยนะ"
   "ครับ เร็วๆ กว่าเลือดมันจะเยอะเปื้อนเสื้อผม ขึ้นหลังมา"
   "เอาไงเอางั้น"  ห่วงเสื้อมากกว่าหวงฉันอีกอีตาบ้า!!!!
   ฮึบๆ ฉันกระโดดขึ้นหลังเขาพาไปห้องพยาบาล
 "เอ่อ คุณชื่ออะไรล่ะ"
 " ผมชื่อซันครับ"
 " เเล้วคุณล่ะ"
  "่ออเพียงเเหวนค่ะ"
   เเละเเล้วเขาก็อุ้มฉันไปห้องพยาบาล อย่างทุลักทุเล มากกกกก
  เเละเขาก็พาฉันมาที่ห้องพยาบาล
     "ตุ๊บ"!!! เขาวางฉันบนเตียงเเละ เดินขึ้นไปเอาอุปกรณ์ทำเเผลมาทาให้ฉันอย่างอ่อนโยน 
    เมื่อทำเเผลเสร็จ...........
   " คุณผักผ่อนซะเถอะ เดี๋ยวผมดูเเล ให้ ผมจะนั่งเฝ้าไม่ละ สายตาเลย"
   "ขอบคุณ นายมากนะ งั้นฉันไม่เกรงใจเเล้ว ฉันของีบก่อนนะ"
  "อืม"
   เเละฉันก็หลับบบไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป อย่างสบายยยยยยยยยยยย

โปรดติดตามตอนต่อไปปปปปปปปปปปป