คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : P.I .....จากไปเพื่อได้เจอ......
“….อรุณสวัสดิ์ค่ะตื่นเร็วจังเลยนะคะ....”เสียงทักทายของผู้ที่เข้ามาใหม่ทำให้หญิงสาวมีรอยยิ้มเล็กมุมปาก
“....วันนี้จะมีหมอคนใหม่มาดูแลเจสนะคะ....”เจสสิก้าขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของหมอคิมแทยอน
“....ทำไมล่ะคะหมอจะไปไหน....”
เจสสิก้าถามเสียงสั่นเล็กๆเธออยู่ที่นี้มานานอีกทั้งแทยอนก็ดูแลเธอมาตลอดจู่ๆจะทิ้งกันไปเธอก็หวั่นใจไม่น้อยเลย…..
“….เห็นว่ามีปัญหาเรื่องความเครียดน่ะค่ะหมอจบจิตฯมาเจสก็รู้…..”
เจสสิก้าพยักหน้ายอมรับเธอพอรู้เรื่องราวของหมอแทมาบ้างก่อนจะเข้ามาอยู่ที่โรงพยาบาลนี้
“….ขอโทษนะเจสหมอยังไม่ทันทำให้เจสมองเห็นเลยต้องขอโทษจริงๆนะ….”
แทยอนกุมมือเจสสิก้าแน่นพร้อมกับความรู้สึกเสียใจและเสียดายในใจ
“….ไม่เป็นไรค่ะหมอเจสเข้าใจว่าหมออยากทำงานที่หมอรัก....”
เจสสิก้าพยายามเข้าใจทั้งๆที่ใจเธอไม่อยากจะยอมรับนักกับการเจอหมอประจำตัวคนใหม่
เจสสิก้าพยักหน้ารับด้วยยิ้มน้อยๆหลังจากนั้นแทยอนจึงออกไปนอกห้อง
เธอกล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสแทยอนอย่างที่เคยทำ
มือบางยกขึ้นจับทันทีแต่มือนั้นกลับไม่ใช่แทยอนเจสสิก้ารู้สึกได้
ยูริกล่าวนิ่งร่างสูงมองเจสสิก้าด้วยแววตาอบอุ่นถึงเจสสิก้าจะไม่รู้ก็ตามที
เจสสิก้าเศร้าหนักกว่าเดิมตอนแรกบอกจะมาหาอีก
เอาเข้าจริงก็ไปเสียแล้วน้ำใสๆซึมออกมาช้าๆก่อนจะปัดมันออกอย่างลวกๆ
“….ร้องไห้ทำไมคะเสียใจหรอที่แทยอนไปโซล….”
ยูริถามตามตรงเจสสิก้าไม่ตอบอะไรในหัวตอนนี้แค่อยากได้ยินเสียงแทยอนสักนิดก็พอ
แต่คำพูดของหมอคนใหม่นี้ทำให้เธอกลั้นน้ำตาไม่อยู่
“….ไม่มีอะไรฉันไม่ได้เป็นอะไร….”
เจสสิก้าเบือนหน้าหนีไปอีกทางคำพูดที่เหมือนหนามแทงใจเธอรับไม่ได้จริงๆ
“….อยากไปเดินเล่นข้างนอกไหม....”
ยูริเปลี่ยนเรื่อง ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอพูดจะทำให้อีกคนร้องไห้ออกมาได้
เจสสิก้าไล่ยูริ สภาวะของเธอตอนนี้ไม่อยากจะเอ่ยปากคุยกับใครนัก
ยูริยังถามเสียงนิ่งต่อไป พอเข้าใจอยู่ว่าการเปลี่ยนหมอกะทันหันบางทีก็ทำร้ายจิตใจคนไข้อยู่บ้าง
เธอเองก็พึ่งจบหมอมาไม่นาน เจสสิก้าเป็นคนไข้คนแรกที่เธอต้องดูแลใกล้ชิด
“....ฉันบอกให้ออกไป!!!!....”
เจสสิก้าขว้างผ้าห่มทิ้งไปเรียกว่าจะปาใส่ยูริก็ได้ ยูริจำใจต้องถอยออกมาก่อน
ร่างสูงทำทีออกไป เธอเปิดประตูก่อนจะปิดมันลงอีกครั้ง
“.....ถ้าคิดว่าสิ่งที่คุณทำมันได้ผล คุณคิดผิดแล้วล่ะ....”
เจสสิก้ากล่าวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดปนสะอื้น ร่างสูงได้แต่ตะลึง ทั้งๆที่ตาใช้งานไม่ได้แล้วทำไมถึงรู้ว่าเธอยังอยู่ในห้อง
“....ออกไปซะ ออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันไม่อยากได้ยินเสียงใคร ออกไป!!!!!.....”
ยูริเห็นว่าเจสสิก้าเริ่มอาละวาดแล้ว ขืนเธออยู่ต่อคงไม่มีดี ร่างสูงยอมเดินเลี่ยงออกมาเงียบๆ
ออกมาจากห้องได้ ร่างสูงผ่อนลมหายใจด้วยความกังวล เก้าอี้ข้างๆถูกยูริจับจองนั่งลงอยากอ่อนใจ
......งานวันแรกก็โดนตะเพิดซะแล้ว สมแล้วกับที่พี่ๆพยาบาลที่นี้บอก เจสสิก้าอารมณ์รุนแรงกว่าที่เราคิดไว้เสียอีก เฮ้อ~......
“.....รุ่นพี่ซันนี่ เอ่อ สวัสดีค่ะ.....”ยูริกล่าว ก่อนจะลุกขึ้นแล้วโค้งตัวทักทาย
“.....แหมๆ ไม่ต้องโค้งให้ก็ได้ ทักกันเฉยๆก็พอจ่ะ พี่ดูแก่ไปเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ....”พยาบาลสาวซันนี่หัวเราะร่า ยูริได้แต่ยิ้มอายๆไป
“.....แล้วนี่เรามาทำอะไรตรงนี่ล่ะ หน้าตาดูไม่ดีเลยนะ เครียดอะไรหรอ....”ซันนี่นั่งลงข้างๆ พลางวางแผนงานลงกับเก้าอี้ข้างๆอีกตัว
“.....คือว่า....ฉันได้เป็นหมอประจำของคนไข้ห้องนี้น่ะค่ะ แต่ว่า มันยากกว่าที่คิดไว้เยอะเลย....”
ยูรินั่งลงตาม พลางกุมมือไว้ข้างหน้าแล้วเอนตัวไปข้างหน้า ใบหน้าก้มลงไปที่มือแสดงถึงความเครียดอย่างชัดเจน
“.....ห้องไหน ห้องนี่น่ะหรอ....ไม่แปลกหรอยูล คุณเจสสิก้าจองน่ะ เป็นแบบนี้กับทุกคนล่ะ แต่ยกเว้นคนนึงนะ....”
“.....ใครหรอคะ?....”ยูริเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กที่ส่งยิ้มสดใสมาให้เธอไม่ขาดสาย
“.....คิมแทยอนไง....”
“.....พี่แทยอนน่ะหรอคะ.....”ยูริเลิกคิ้ว เท่าที่เธอรู้คิมแทยอนเป็นคนเย็นชาจะตายไม่ชาหรือ???
“.....อื้ม แทแทเป็นรุ่นพี่คณะเดียวกับยูลไม่ใช่หรอ เท่าที่พี่รู้....”ยูริพยักหน้าน้อยๆ
“.....ไม่ต้องเครียดหรอกน่า เดี๋ยวดูแลไปนานๆ เขาคงจะเปิดใจรับยูลเองล่ะ....”
ซันนี่ตบไหล่ยูริอย่างให้กำลังใจ ร่างสูงได้แต่ยิ้มๆ รับความหวังดีนั้นอย่างเต็มใจ
“.....เอาล่ะ พี่ไปก่อนนะ ต้องไปดูคนไข้อีก สู้ๆนะจ๊ะ....”พยาบาลซันนี่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ยูริจึงลุกขึ้นตาม
“....ขอบคุณมากนะคะพี่ซันนี่....”ร่างสูงโค้งให้อีกรอบ
“.....เธอนี่จริงๆเลย เราห่างกันไปกี่ปี ทำยังกะว่าพี่เป็นอาจูม่าเธองั้นล่ะ ไปละๆ โชคดีนะหมอควอน”
ซันนี่โบกมือลาก่อนจะเดินจากไป ยูริได้แต่นั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม หันไปหยิบประวัติคนไข้ข้างกายมาดู
“.....เฮ้อ~ จากนี้ฉันจะทำยังไงกับคุณนี้ล่ะ เจสสิก้าจอง....”
** - - To Be Con - - **
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
**--หลังไมค์--**
งุงิ มาแล้วค่ะ ตอนแรก กว่าจะมาได้เล่นเอาเหนื่อย ช่วงนี้งานเยอะจริงๆค่ะ ขอโทษด้วยๆ
อาจารย์ท่านสั่งงานยังกะพายุลูกเห็บ 555+ อีกสองอาทิตย์ปรางจะสอบแล้วค่ะ ก็คงต้องดองอีกล่ะ รู้สึก แหะๆ
แต่จะพยายามมาอัพนะคะ ใช้คำว่าจะนะ เพราะไม่รู้จะได้ไหม ( ชีวิตรันทดแท้ T^T )
รี้ดเดอร์ยังอยู่ไหมคะ รึเบื่อกันไปแล้วเอ่ย กลับมาก่อนนะ อย่าพึ่งทิ้งเค้าไป [ บ้าไปแล้วอีนี่ (- - * ) ]
ขอบคุณที่เม้นค่ะ เม้นเยอะๆน้า .........................................
ความคิดเห็น