คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ณ ป่าเมืองไทย 1
ที่ๆแฮร์รี่ไปปรากฏนั้นคือข้างๆแม่น้ำสายหนึ่งในป่าลึก “ศาสตราจารย์ฮะ ตัวยาที่เราต้องหานั้นเป็น
ยังไงฮะ” เสียงแฮร์รี่ถามขึ้นขณะกางเต็นท์ที่สเนปเอามา “ลักษณะเป็นไม้ยืนต้น เราจะต้องหาผลของ
มันซึ่งจะเป็นลูกกลมแป้นจะมีรสชาติออกเปรี้ยวหน่อย” สเนปตอบขณะที่นั่งดูแฮร์รี่กางเต็นท์
“ฮะ แล้วอาจารย์คิดจะช่าวยผมกางบ้างมั้ยฮะ เอาแต่นั่งเก๊กอยู่ได้” ประโยคหลังแฮร์รี่พูดกับตัวเองเบาๆ
“ฉันไม่สามารถเหมือนคุณหรอก” สเนปตอบอย่างกวนอารมณ์ “เดี๋ยวก่อนนะฮะศาสตราจารย์เราจะ
ต้องอยู่ด้วยกันเราควรเปลี่ยนคำเรียกนะฮะ” แฮร์รี่พูดไปจัดของเข้าเต็นท์ไป “งั้นชั้นเรียกเธอว่าพอต
เตอร์ส่วนเธอเรียกชั้นว่าศาสตราจารย์ละกัน” สเนปตอบกลับกวนๆขณะนั่งดูแฮร์รี่ขนของเข้าเต็นท์
“มันต่างกันตรงไหนล่ะฮะ เอาเป็นว่าผมเรียกอาจารย์ว่าเซฟละกันนะฮะ ส่วนอาจารย์จะเรียกผมว่า
อะไรก็เรื่องของอาจารย์” พูดจบแฮร์รี่หนีเข้าเต็นท์เลย ส่วนทางสเนปก็นั่งยิ้มๆสักพักแล้วค่อยเดิน
ตามแฮร์รี่เข้าเต็นท์ไป “พอตเตอร์เธอเอาของเธอลงจากเตียงนี้เดี๋ยวนี้ เพราะฉันจะนอนบนเตียง”
สเนปรีบพูดเมื่อเห็นว่าของๆแฮร์รี่วางเต็มเตียงที่มันมีอยู่เตียงเดียว “โธ่ เซฟฮะมันมีเตียงเดียวฟูกก็
ไม่มีจะให้ผมไปนอนไหนล่ะ” เสียงแฮร์รี่ดังมาจากในครัว “เธอจะนอนตรงไหนก็เรื่องของเธอแต่ฉัน
จะนอนตรงนี้” สเนปเริ่มตวาด “แต่ผมก็อยากนอนบนเตียงเหมือนกันนิ่” แฮร์รี่พูดขณะเดินมาหาสเนป
“แต่ฉันก็จะนอนเหมือนกัน” สเนปยังไม่ยอม “งั้นนอนด้วยกันเลยมั้ยฮะ” แฮร์รี่ประชด
“เธอจะเอางั้นเหรอ ก็ได้” แล้วสเนปก็ตอบกลับมาในสิ่งที่แฮร์รี่ไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยิน
“อย่ามัวยืนบื้อสิ ไปทำอาหารเย็นได้แล้ว” สเนปไล่แฮร์รี่เพราะเห็นยืนบื้ออยู่นาน
*โต๊ะอาหารเย็น*
“เธอก็ทำใช้ได้เหมือนกันนะ” สเนปชมแฮร์รี่ซึ่งเป็นคนทำอาหารเย็นคนเดียวโดยที่มีสเนปคอยเร่ง
เป็นระยะ “ฮะ แล้วเราจะออกหาสมุนไพรนั่นยังไงฮะ” แฮร์รี่ถามหลังจากหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อได้ยิน
คำชม “เราจะออกเดินไปเรื่อยๆโดยไปทางทิศตะวันออก จะเอาเต็นท์ไปด้วยโดยเมื่อไรมืดก็พักที่นั่น”
สเนปตอบแล้วก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก เมื่อกินอาหารเย็นและล้างจานเสร็จเรียบร้อยแล้ว[แน่นอนคนทำ
คือแฮร์รี่]แฮร์รี่ก็เข้าไปอาบน้ำ ส่วนสเนปก็นั่งดูแผนที่อะไรซักอย่างอยู่ที่โต๊ะ
*เวลาผ่านไปชั่วโมงครึ่ง*
แฮร์รี่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ “พอตเตอร์เธอทำบ้าอะไรในห้องน้ำเนี่ย จะ2ชั่วโมงอยู่แล้วนะ”
สเนปประชดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป –จะบ่นไรนักหนาเนี่ย คนเขาก็ต้องมีขัดสีฉวีวรรณกันบ้าง
สิฟะ- แฮร์รี่คิดขณะเดินไปนั่งที่เตียงแล้วเช็ดผมให้แห้ง
*ผ่านไปครึ่งชั่วโมง*
“นี่พอตเตอร์ของในห้องน้ำเนี่ยเธอขนมาหมดรึยัง ยังกับร้านขายของอาบน้ำ” สเนปพูดขึ้นทำให้แฮร์รี่
หันไปมองปากอ้าเพื่อที่จะตอบแต่ก็ต้องชะงักเพราะเมื่อหันไปก็เจอสเนปนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอก
เต็มไปด้วยหยดน้ำที่เกาะพราวแฮร์รี่หน้าแดงแจ๋ไม่ตอบแต่คลุมโปงปิดหน้าไปเลย –เอ เป็นอะไรว้า
ท่าทางแปลกๆไม่สบายรึเปล่าหว่า- สเนปคิดไปแต่งตัวไป –ทำไมสเนปเซ็กซี่จังเลยอ่ะ ความรู้สึก
แปลกๆมาอีกแล้วอ่า- นี่คือสิ่งที่หนุ่มน้อยของเราคิดพอคิดจบก็รู้สึกถึงน้ำหนักที่ยุบลงของเตียง
เจ้าของน้ำหนักค่อยๆเอื้อมมือมาเปิดผ้าห่ม “พอตเตอร์ไม่สบายรึเปล่าทำไมหน้าแดง” สเนปก้มหน้า
ลงไปใกล้หน้าของเด็กหนุ่ม “เปล่าฮะ ไม่เป็นไรหรอก” แฮร์รี่ตอบแต่หน้าแดงยิ่งกว่าเก่า เมื่อเห็นดัง
นั้นสเนปก็รู้ทันทีว่าแฮร์รี่เป็นอะไร –หึหึ เขินเราซะหน้าแดงเลยแกล้งซะหน่อยดีกว่า- เมื่อคิดดังนั้น
สเนปก็ก้มลงไปใกล้หน้าของเด็กหนุ่มอีก ใกล้ขึ้นเรื่อยๆจนลมหายใจเป่ารดใส่กันเมื่อร่างสูงเห็นหน้า
ของร่างบางที่ชวนหลงใหล หลังจากที่คิดว่าจะแกล้งเพียงแค่นี้กลับเลยเถิดจนริมฝีปากแตะกันแต่ก็
เพียงเท่านั้นเพราะร่างสูงรู้สึกตัวก่อน “ขอโทษนะ” สเนปเอ่ยแล้วล้มตัวลงนอนทันที -ทำไมสเนป
ทำงี้อ่ะจะต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้ เอ๊ยไม่ใช่ แต่ทำไมถึงทำยังงี้นะ- ขณะคิดมือก็เอื้อมไปลูบริมฝีปากเบาๆ
แล้วอมยิ้ม –เด็กอะไรวะปากทั้งนิ่มทั้งหวานไม่น่าหยุดเลย เอ๊ยคิดไรวะเนี่ย นอนดีกว่า- แล้วทั้ง2ก็เข้า
สู่นิทราโดยมีสิ่งที่เหมือนกันคือนอนอมยิ้มคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นกันทั้งคู่
ความคิดเห็น