My heart is your(ssxhp)

ลำดับตอนที่ #15 : ขอร้อง

 *ห้องของสเนป*

"นั่นคือหีบของเธอ" เมื่อมาถึงห้อง สเนปก็ชี้ไปที่หีบของแฮร์รี่

แแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน และเริ่มตรวจรายงาน

เมื่อได้ยินสเนปพูดดังนั้น แฮร์รี่จึงเดินไปจัดของออกจากหีบ

โดนที่ไม่รู้ตัวเลยว่า มีสายตาของสเนปมองอยู่เกือบตลอดเวลา

*ผ่านไป 15 นาที*

"เซฟฮะ มันมีแค่เตียงเดียวเราต้องนอนด้วยกันหรอฮะ" แฮร์รี่ถามขึ้นเมื่อจัดของเสร็จ

"ใช่แล้วพอตเตอร์ หรือเธออยากจะนอนที่โซฟา" สเนปตอบทั้งๆที่ตาจ้องรายงาน

"ไม่เป็นไรฮะ" แฮร์รี่ตอบและเริ่มนำการบ้านออกมาทำบนโต๊ะรับแขก

"เซฟฮะ ตรงนี้ต้องทำยังไงหรอฮะ" แฮร์รี่เดินมาถามสเนปที่โต๊ะทำงานหลังจากที่ทำการบ้านไปสักพัก

สเนปเงบหน้าออกมาจากกองรายงานและมองดูการบ้านในมือของเด็กหนุ่มและค่อยๆสอน

เมื่อสอนการบ้านวิชาแรกจบ วิชาต่อไปแฮร์รี่ก็เดินเอามาให้สเนปสอนอีก

"พอตเตอร์ นี่เธอจะให้ฉันสอนหมดเลยรึไง" สเนปถามขึ้นเมื่อเห็นแฮร์รี่เดินเอาการบ้านวิชาต่อไปมาให้สอน

"ใช่ฮะ" แฮร์รี่ตอบพร้อมรอยยิ้ม "พอตเตอร์เดินกลับไปที่โต๊ะ" สเนปบอก

"ทำไมล่ะฮะ เซฟจะไม่สอนผมแล้วหรอ" แฮร์รี่ถามด้วยเสียงหงอยๆ

"ไม่ใช่พอตเตอร์ ฉันจะเดินไปสอนที่โต๊ะเลยจะได้ไม่ต้องเดินไปเดินมา ฉันปวดหัว" สเนปตอบและลุกขึ้นเดินนำไปที่โต๊ะ

"ขอบคุณนะฮะเซฟ" เมื่อได้ยินดังนั้นแฮร์รี่จึงขอบคุณและเดินตามไปนั่งที่โต๊ะ

*สองชั่วโมงผ่านไป*

"ขอบคุณมากนะฮะเซฟ" แฮร์รี่กล่าวขอบคุณเพราะสเนปสอนการบ้านจนเสร็จทั้งหมด

"ไม่เป็นไรหรอกพอตเตอร์ เธอจะไปนอนก่อนก็ได้ ฉันต้องทำงานอีก" สเนปตอบและเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน

แฮร์รี่ไม่ตอบแต่เดินหายไป สเนปจึงก้มหน้าทำงานต่อ

ตึก เสียงแก้วกระทบพื้นโต๊ะ สเนปจึงเงยหน้ามองพบแฮร์รี่วางแก้วนมร้อนบนโต๊ะ

"อาจารย์ต้องทำงานอีกผมเลยไปเอานมร้อนมาให้ เป็นการขอบคุณที่ช่วยสอนการบ้าน"

พูดจบแฮร์รี่ก็รีบเดินไปที่เตียงแล้วคลุมโปงสเนปยิ้มตามความน่ารักของแฮร์รี่

และจิบนมร้อนในแก้วก่อนจะเริ่มลงมือทำงานต่อ

*เช้าวันต่อมา*

แฮร์รี่บิดตัวน้อยๆ ก่ิอนจะรู้สึกว่ามีอะไรรัดจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมาพบหน้าของสเนปแบบโคสอัพ

เลยเกิดอาการหน้าแดง และใจเต้นอย่างแรง -เราใจเต้นกับสเนปอีกแล้ว =/////////= - 

ก่อนจะต่อยๆแกะมือของสเนปออกและลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เมื่อออกมาจากห้องน้ำ

ก็พบว่าชายหนุ่มที่กอดตนนั้นยังไม่ตื่น เลยค่อยๆเดินไปใกล้ๆและค่อยๆเรียก

"เซฟฮะ เซฟ ตื่นได้แล้วฮะ เดี๋ยวก็ไปสอนสายหรอก" แต่สเนปก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

"งั้นผมไปก่อนนะฮะ ไปสอนสายอย่ามาโทษว่าผมไม่ปลุกละกัน" แฮร์รี่บอกพร้อมทำแก้มป่องก่อนจะคว้ากระเป๋าออกไป

-หึ น่ารักจริงๆเลย- สเนปคิดก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง คว้าผ้าขนหนูและเข้าห้องน้ำไป

ความจริงแล้วสเนปตื่นตั้งแต่แฮร์รี่ขยับตัวแล้ว แต่อยากแกล้งแฮร์รี่เลยทำเป็นหลับต่อ

"แฮร์รี่ นายเป็นไรอ่ะ" รอนเงยหน้าขึ้นมาจากจานอาหารมองหน้าเพื่อนรักที่วันนี้พูดน้อยกว่าปกติ

"ป่าวรอน นายกินไปเหอะ" เด็กหนุ่มเขี่ยอาหารในจานไปมา

"แต่ถ้านายไม่เลิกจิ้มขนมปังมันจะกลายสภาพเป็นผิวดวงจันทร์" รอนมองขนมปังในจานแฮร์รี่ที่ค่อนข้างเป็นหลุมเป็นบ่อ

"แล้วเธอจะไปยุ่งอะไรกับแฮร์รี่ล่ะ กินๆเข้าไปเหอะน่าถ้าเราไม่ไปภายในห้านาทีจะสายในวิชาแรก" เฮอร์ไมโอนี่พูดและยกนาฬิกาขึ้นดู

"อ้อ อีกอย่างเป็นวิชาแปลงร่างด้วย" เฮอร์ไมโอนี่เสริม

รอนคว้าน้ำฟักทองมาดื่มแล้วลุกขึ้นยืน "เร็วสิแฮร์รี่ เร็วสิเฮิร์ม" รอนเร่ง

แฮร์รี่ลุกขึ้นยืนอย่างเอ๋อๆแล้วมือของรอนก็คว้าหมับที่มือแฮร์รี่แล้วพาวิ่งไป

"รอน ทำไมนายต้องรีบขนาดนี้ด้วย" แฮร์รี่ถามและหอบหายใจจากการวิ่งระยะไกล

"ก็แม่ฉันน่ะสิ บอกมักกอนนากัลว่าให้ส่งจดหมายไปหาถ้าฉันเข้าเรียนช้าแค่วิเดียวก็ไม่ได้" รอนพูดอุบอิบ

"มักกอนนากัลคงไม่ส่งหรอกมั้ง" แฮร์รี่ขมวดคิ้วและนั่งลงบนที่ประจำ

"วันศุกร์ที่แล้วรอนเข้าเรียนสายสามนาที แม่ของเขาส่งจดหมายกัมปนาทมา" เฮอร์ไมโอนี่พูด

แฮร์รี่กำลังจะตอบแต่อาจารย์ประจำวิชาเข้ามาพอดีจึงต้องจบการสนทนา

"คุณพอตเตอร์อยู่พบฉันสักครู่" อาจารย์ประจำวิชาแปลงร่างพูดหลังจบชั่วโมง

แฮร์รี่เดินไปหาอาจารย์อย่างรวดเร็ว มักกอนนากัลกระซิบบางอย่างให้แฮร์รี่ฟัง

"แต่..." แฮร์รี่อ้าปากจะค้าน

"ไม่มีแต่คุณพอตเตอร์ ถือว่าฉันขอร้อง" มักกอนนากัลเดินออกไปจากห้องไม่เปิดโอกาสให้แฮร์รี่ค้านอีก 

อัพพพ ตามที่มีคนขอมา 5555555 // นั่งปั่นงานต่อ= =;