คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Fake wedding -2- 100%
Fake Wedding
Chapter 2
ตอนนี้ผมก็มาสิสถิตอยู่ที่บ้านของเซฮุนเป็นที่เรียบร้อย
แถมยังนั่งอยู่บนเตียงในห้องมันเรียบร้อย=___=
ผมควรทำอะไรดี.....ข้าวเย็นก็ยังไม่ได้แดก พอจอดรถเสร็จแม่งก็อุ้มกูเข้าบ้านแล้วก็โยนมันลงบนเตียงแล้วก็เดินออกจากห้องไป...
เออ ขอบคุณเป็นการต้อนรับแขกที่ดีเยี่ยมมากกูคารวะเลย
แต่ตอนนี้
กู
หิว
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ด้วยความที่เป็นคนมารยาทไม่ค่อยจะมี(กับคนที่ไม่อยากจะมีด้วย)เลยถือวิสาสะเดินออกจากห้อง ลงบันได แล้วก็มุ่งไปที่ห้องครัวทันที
พอเดินเข้าไปในห้องครัวเท่านั้นและครับ ผมก็ต้องตกใจเพราะผมเจอ!!
เจอ
เจอ
เจอ
เจออุปกรณ์ที่อยู่ในคัวพวกข้าวของเครื่องใช้ต่างๆสิครับแหม่..........
ผมเดิน+วิ่งไปหยุดที่หน้าตู้เย็นหลังโ-ค-ต-รใหญ่ คือบั่บ ใหญ่มากอ่ะครับฬหญ่สลัดอ่ะครับ แถมสูงกว่าผมด้วย- -เหนื่อยใจจริ๊งงงงงงงงงงงงงงง ไม่น่าเกิดมาเตี้ยเลย
ฮึบ!!
ผมพยายามเอื้อมมือขึ้นไปบนหลังตู้เย็น เพื่อที่จะเอาจานมาใส่ของที่ผมรื้อมาจากตู้เย็นเพื่อแดกครับ แต่ไอ้ตู้นี่ก็สูงละเกิน ไม่รู้จะสูงไปไหน- -
ฮึบ!!ผมพยายามเอื้อมมือไปอีกแล้วแต่แม่งก็ไม่ถึงครับ มองซ้ายมองขวาก็พบกับเก้าอี้ที่ใช้สำหรับรับประทานอาหาร ก่อนจะค่อยๆยกมาวางหน้าตู้เย็นแล้วปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบจาน..
“ทำอะไรอยู่น่ะ!!”
20%
Fake Wedding
“ทำอะไรอยู่น่ะ!!”
“ห้ะ! “
ตึง!
“โอ้ย!”
ด้วยความที่ผมตกใจจัด ทำให้ผมพลาดตกจากเก้าอี้แบบโคตรไว โดยไม่มีหร้อกกไอ้ภาพสโลว์โมชั่นแล้วแบบพระเอกมารับไรงี้ แต่โทษทีครับพระเอกเรื่องนี้เย็นชากว่าที่คิดไว้30เท่าเพราะฉะนั้นอย่าหวังเลยนะครับว่ามันจะวิ่งมารับผม เหอะๆขนาดผมร่วงลงกับพื้นแล้วยังไม่มีใจคอที่จะเข้ามาช่วยอีก แถมยืนมองผมนิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ณ จุด นี้ผมซึ้งมากครับถือว่าเป็นความประทับใจที่ผมจะจำไปจนวันตายเลยจริงๆ =____=
วันรุ่งขึ้น...
“มึง!! อิแบคกูทนไม่ไหวแล้วนะเมื่อวานกูหงายหลังตูดจิ้มพื้นแม่งยังมองหน้ากูเฉยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอ่ะมึงแถมยังไม่สนใจอีกข้าวเย็นก็ไม่ได้แดก ข้าวเช้าก็ได้กินข้าวต้มแค่นิดหน่อยแม่งก็ลากกูมาโรงเรียนแล้วเนี่ย แบบตอนนี้กูหิวสลัดดดด Y^Y” ตอนนี้ผมอยู่กะแบคที่โรงเรียนตอนเดินเข้ามาแม่งก็โดนแซะตามเคย คือแบบทำไมอ่ะครับอิจฉากูไง๊ที่ได้หมั้นกะเซฮุนอ่ะอยากจะตะโกนออกไปว่าหมั้นกับมันแม่งเหมือนตายทั้งเป็น- -
“โถ่ ใจเย็นสิกูว่าแม่งต้องมีวิธีที่เด็ดกว่านี้แน่นอน”
“แผนเอี้ยอะไรอีกล่ะ- -วู้ๆๆ ตอนนี้ช่างแม่งก่อนเถอะโคตรปวดก้นเลย”
“สมน้ำหน้าแม่งอยากซุ่มซ่ามเอง”
“อ้าวสั_พูดงี้งอนนะครับแหม่ๆๆ”
พักกลางวัน..
“เย้ๆ พักกลางวันแล้วว้อยยยยยยยยยยย”
“บลาๆๆๆๆ”
ตอนนี้เป็นช่วงพักกลางวันที่เอเวอรี่บอดีรอคอยรวมทั้งตัวผมด้วยรอคอย พอกริ่งดังครูออกจากห้องไปนักเรียนชายแม่งก็โห่ร้องเหมือนได้แดกข้าวฟรีทั้งชาติ- - แต่ช่างเหอะรีบบึ่งไปโรงอาหารก่อนดีกว่าเดี๋ยวแม่งแย่งกันแดกเหมือนซอมบี้อีก -*-
ในระหว่างที่กำลังกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยและเม้ามอยอย่างเมามันส์กับอิแบคแล้วเรื่องที่คิดว่ามันเป็นอุบัติเหตุที่ตั้งใจของนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งก็เกิดขึ้น นั่งกินข้าวอยู่ดีๆก็รู้สึกถึงความเย็นข้างหลัง ก่อนที่จะได้ยินเสียงนางคนที่ราดน้ำใส่หลังผมพูดว่า
“อุ๊ย!ขอโทษทีนะพอดีมือมันลื่นน่ะ”
ว่าแล้วนางก็ทำหน้าสำสึกผิดแบบสตรอเบอรี่สุด แถมยังกรีดนิ้วทั้งห้าของนางไปแตะที่ปากถูกทาด้วยสิปสติกสีสด พร้อมทำตาแบบสะใจสุดๆ ถ้าให้เดายัยนี่ต้องเป็นแฟนคลับของเซฮุนแน่ๆครับแต่ผมก็ไม่ได้ถือสาอะไรหรอกปล่อยๆนางไป แลดูโลกสวยเนอะ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะว่าคุณไม่ได้ตั้งใจผมไม่ถือสาหรอกครับ^^” แต่กูโคตรอยากลุกขึ้นไปต่อยเลยน่ะสิ- -
“เฮ้ย เหี้ยลู่เสื้อข้างหลังแม่งเปียกหมดแล้วไปล้างก่อนไป” อิแบคไล่
“เออ งั้นรอแปปเดี๋ยวกูมานะเว้ย”
ขณะที่เดินทางไปที่ห้องน้ำผมเดินผ่านต๊ะของคู่หมั้นหน้านิ่งมันปรายตามองผมนิดๆก่อนจะหันไปคุยอย่างสนุกสนานกับเพื่อนมันต่อ ดีแล้วแหละที่มันไม่แกล้งผมอีกไม่งั้นคราวนี้คงได้ชกคนจริงๆล่ะเพราะเก็บกดมาตั้งแต่ยัยแม่มดนั่นละพูดแล้วก็คันมือ - -
“ซ่า..”
เสียงจากก๊อกน้ำที่อ่างล้างมือผมค่อยๆถอดชุดที่เปื้อนของตัวเองออกก่อนจะเอามันไปซักที่อ่างล้างหน้า เสื้อนักเรียนที่มีรอยแดงจางๆของน้ำหวานที่หกลงบนตัวถ้าไม่มองให้ดีแม่งเหมือนเลือดนะครับนะ
แอ๊ด~
แกร๊ก!
“เฮ้ย!”
---------------
“นายเข้ามาทำอะไรอ่ะ!!”
ตอนนี้อึ้ง ช็อก และงงมากเพราะคนที่เข้ามาคือเซฮุนคู่มั่นที่โคตรกวนส้นไงล่ะ เห็นแล้วอยากถีบยอดหน้า..
“เข้ามาล้างมือ ล้างหน้า”
“ล..แล้วทำไมต้องล็อคประตู?”
“หึ..แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะหืม”
ไอ้คู่หมั้นกวนส้นค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาผมเรื่อยๆ จนหลังผมติดกับกำแพง..
ทำไมฉากในละครแม่งโผล่มาอีกแล้ววะแงๆๆ (เพราะอิไรท์ตันไงเสี่ยวลู่)..
“ทำไมล่ะ?คิดว่าฉันจะทำอะไรนาย”
“ก็..เอ่อ..แกล้งมั้ง?”
“หึ! ไม่ดีกว่าอ่ะขี้เกียจแกล้งละ”
ว่าแล้วก็เดินไปล้างมือก่อนที่เซฮุนจะจัดทรงผม เสริมหล่อเอาไว้ม่อผู้หญิง- - แหม่หล่อละเกิน หล่อจังครัชหล่อจนอยากละลายกลายเป็นขี้ที่อยู่ในชักโครกเลย
“มองไร?” หันมาถามพร้อมทำหน้าตากวนตีน
“...”
“อึ้งในความหล่อของฉันอ่ะดิ” พูดพร้อมกับเก๊กขรึม
“...”
“ไปละ”
ว่าแล้วมันก็เดินออกไปทิ้งไว้แค่ผม กับกลิ่นที่ไม่ค่อยพึงประสงค์ในห้องน้ำ- - ก็แบบคู่หมั้นผมก็ไม่ค่อยหลงตัวเองเท่าไหร่น่ะ=_____= เงร้ <<เพื่อ?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เล่ามาเลยนะมึง”<<อิแบค
“เรื่องอะไร?”
“ก็เรื่องที่อิหน้าติ๋มตามมึงเข้าไปในห้องน้ำไง ไปทำอะไรกัน*0*” พูดพลางทำตาเป็นประกาย
“ถ้ามึงคิดว่ากูกับเซฮุนไปชูวาดูปัปปา(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ=____=)กันในห้องน้ำละก็เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดจ้า แค่หน้ายังไม่อยากมองเลย”
“อ่า งั้นเหรอนึกว่าไปทำอย่างนั้นกัน>////////<”
“อิแบค- -*”
“หืม?”
“เราต้องช่วยกันหาทางแกล้งพวกนั้นไม่ใช่เหรอ มานั่นหน้าแดงบิดไปบิดมาเพื่อ?”
“ฮิๆ ฉันคิดไว้แล้วแกรรร ไม่ต้องห่วงหรอก*^*” ทำหน้ามุ้งมิ้งทำไม- -
“ถ้าไม่ได้ผลละก็..กูจะลากมึงไปให้ชานยอลกินตับ*_*”
“พ่องงงงงงงง!!”
------------------------
100เปอร์และมึงงงงง งงสัสๆอ่า แต่งเองยังงงเองเลยคริๆ เม้นด้วยน้า
ถึงมายเฟรนที่มาอ่านฟิคข่อย เม้นหรือโหวตบ้างก็ดีนะไม่อย่างนั้นจะไม่อัพให้ตามขอนะแจ้ะ
บาย
จาก เมียมินโฮแฟนนุ้งฮุน
5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
แท็ก
#ฟิคฟวดฮฮ
ความคิดเห็น