คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ชยพัทธ์ 6
Warning??”?
เนื้อหาในเรื่องมีความรุนแรงและมีคำหยาบคาย มีการพูดถึงเรื่องเพศและการใช้สารเสพติด พฤติกรรมของตัวละครไม่ควรลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สามวันต่อมา
12.16น.
-โรงพยาบาลภิวัฒน์ (สาขาเชียงใหม่)-
"ดูจากผลเเอกซเรย์แล้วไม่มีส่วนไหนหักเลยครับคุณแม่ แต่อาจจะมีกระดูกข้าเท้าที่ร้าวนิดหน่อยครับ ยังไงวันนี้หมอจะใส่เฝือกอ่อนให้น้องไปก่อนนะครับ แล้วอาทิตย์หน้าเรามาดูกันว่าเป็นยังไง"
"ค่ะคุณหมอ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ถ้าไม่ได้คุณหมอดิฉันแย่แน่ๆเลยค่ะ"
"ไม่ต้องขอบคุณหมอหรอกครับ มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว ถ้างั้นเดี๋ยวพาน้องไปอีกห้องเลยนะครับ เดี๋ยวพยาบาลจะใส่เฝือกให้"
"ค่ะหมอ"จากนั้นสองแม่ลูกก็ออกไปจากห้อง เมื่อคนไข้คนสุดท้ายของเช้านี้ออกไปแล้ว พัตก็ลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวออกไปพักก่อนจะกลับมาตรวจคนไข้ในรอบเวลาบ่าย
ก๊อก ก๊อก
ในขณะนั้นเองเสียงเคาะประตูก็ดังชึ้นก่อนประตูจะเปิดออกพร้อมกับท่านผู้อำนวยการของโรงพยาบาลจะเดินเข้ามา
"สวัสดีครับ"พัตที่เห็นแบบนั้นก็รีบยกมือไว้อีกคนทันที
"สวัสดีหมอพัต ว่างหรือเปล่า มีเวลาคุยกับผมสักหน่อยมั้ย"
"ได้ครับ"จากนั้นผู้อำนวยการก็นั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม พัตที่เห็นแบบนั้นก็นั่งลงตามทันที
"ท่าผอ.มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ"
"พอดีว่าเลขาบอกว่าเมื่อวันก่อนหมอไปหาผมที่ห้องมา หมอมีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่า"
"ครับ พอดีว่าผมมีเรื่องสงสัยเกี่ยวกับโครงการดูแลผู้ป่วยโรคหัวใจของเราน่ะครับ"
"ได้สิ มีเรื่องอะไรสงสัยก็ถามผมได้เลย"
"คือผมได้ดูประวัติของคนไข้คนหนึ่งที่เป็นเด็กคนแรกของโครงการน่ะครับ ที่มีภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด แต่พอมาดูแล้วมีแต่ชื่อคนเป็นแม่แต่ทำไมถึงไม่มีชื่อของพ่อล่ะครับ"
"เด็กคนนั้นไม่มีพ่อน่ะ มีแต่แม่"
"แล้วแบบนี้เราจะแน่ใจได้ยังไงครับว่าเด็กคนนั้นได้รับภาวะนี้มาจากคนเป็นพ่อหรือเปล่า"
"ความจริงแล้วเงื่อนไขของคนไข้ที่จะเข้าเป็นคนในโครงการมันก็ต้องมีทั้งพ่อและแม่นั่นแหละ แต่สำหรับเด็กคนนี้เป็นกรณีพิเศษน่ะ"
"กรณีพิเศษยังไงเหรอครับ"
"เรื่องนี้ผมคงบอกเราไม่ได้หรอกนะเพราะมันถือว่าเป็นความลับระหว่างผมกับครอบครัวของคนไข้"
"แล้วแบบนี้ผมจะรักษายังไงล่ะครับ ในเมื่อข้อมูลที่ผมมีก็มีไม่เพียงพอ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก หมอก็ตรวจคนไข้ตามปกตินั่นแหละ ถ้ามีอะไรนอกเหนือจากนั้นผมจะเป็นคนจัดการเอง"พัตที่ได้คำตอบแบบนั้นก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ในเมื่อตนเป็นหมอในโครงการนี้ตนก็ย่อมมีสิทธิที่จะรู้ถึงของมูลต่างๆรวมไปถึงการตัดสินใจด้วย
"เอาเถอะหมอ อย่าได้สนใจเรื่องนี้นักเลย มีเรื่องที่เราต้องคุยกันอีกเรื่องหนึ่ง"
"เรื่องอะไรเหรอครับ"
"เรื่องที่คุณมาอยู่ที่นี่ยังไงล่ะ มีอะไรจะบอกผมหรือเปล่า"
"ท่านรู้?"
"ใช่ พี่ชายของคุณโทรมาหาผมเมื่อเช้านี้เอง ถึงว่าทำไมคุณถึงมาแทนเพื่อนของคุณ"
"ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่"
"ไม่เป็นไรหรอก เมื่อวานพ่อของคุณมาที่โรงพยาบาลด้วยนะ"
"พ่อของผมเหรอครับ เขามาทำไมเหรอครับ"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบเอ่ยถามทันที
"มาบริจาคเงินให้โรงพยาบาลน่ะ ดีนะผมไม่ได้พูดเรื่องของคุณไป"
"ขอบคุณท่านมากๆนะครับ"
"ผมคงช่วยอะไรได้ไม่มากหรอกนะครับ ถึงยังไงแลัวคุณก็ควรย้ายมาอยู่ให้เป็นเรืาองเป็นราวซะ ก่อนที่จะมีคณะกรรมการของโรงพยาบาลสงสัย"
"ได้ครับ เดี๋ยวผมจะรีบจัดการให้เร็วที่สุดครับ"
"อืม ถ้างั้นผมไม่รบกวนคุณแล้ว แล้วก็เด็กคนนั้นในโครงการของเรา วันนี้มีนัดตรวจด้วยนะ ยังไงก็ฝากคุณด้วยก็แล้วกัน"
"ครับ"จากนั้นอีกคนก็เดินออกจากห้องไป พัตถอนหายใจออกมาด้วยอารมณ์เสียก่อนที่ประตูจะเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับวิภาที่เดินเข้ามา
"หมอ ตรวจเสร็จแล้วใข่มั้ย"
"อืม"วิภามองหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของพัตก่อนที่จะเอ่ยถาม
"เป็นอะไร ทำไมทำหน้าเหมือนโมโหใครมา"
"ไม่มีอะไรหรอก แค่เครื่องคนไข้นิดหน่อย"
"ถ้าให้เดา ต้องเป็นคนไข้ที่ชื่อน้องพาใจ ใช่มั้ย"
"เฮ้อ อืม"
"ทำไม เกิดอะไรขึ้น"วิภาเอ่ยถามพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้
"เมื่อกี้ท่านผอ.มา ฉันก็เลยถามเรื่องพาใจ"
"แล้วเป็นยังไง ได้เรื่องอะไรบ้างหรือเปล่า"
"ได้ก็เหมือนไม่ได้ ผอ บอกให้ฉันแค่ตรวจก็พอถ้ามีอะไรนอกเหนือจากนั้น เขาจะเป็นคนรับช่วงต่อเอง"
"จะบ้าหรือไง นายก็เป็นส่วนหนึ่งในโครงการแล้วทำไมถึงไม่ให้นายรู้ข้อมูลของคนไข้ล่ะ"
"ฉันว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นผอ.คงไม่ออกหน้ารับแทนแบบนี้"
"บางทีครอบครัวเขาอาจจะมีอิธิพลในพื้นที่ก็ได้นะ"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆผอ.ก็ไม่ควรปิดบังฉัน"
"เอาเถอะ เอาไว้ค่อยหาข้อมูลกัน ตอนนี้เราควรไปกินข้าวกันได้แล้วก่อนที่จะมีเคสเข้ามา"
"อืม"
พาเพลิน คาเฟ่
ช่วงเวลากลางวันของวันศุกร์นั้น เป็นช่วงเวลาที่แสนจะวุ่นวายที่สุดในบรรดาวันต่างๆที่ผ่านมา เพราะในทุกๆวันศุกร์ทางร้านจะจัดโปรโมชั่นให้กับลูกค้าทำให้มีตน้ป็นจำนวนมากเข้ามาซื้อเป็นจำนวนมาก
"เฮ้อ เหนื่อยชะมัดเลย"ธีร์นั่งลงที่เก้าอี้หลังจากที่รับออเดอร์ให้กับลูกค้าคนสุดท้ายของร้านในช่วงเข้าเสร็จ
"วันนี้คนเยอะกว่าทุกครั้งเลยนะ ธีร์ว่างั้นมั้ย"
"ธีร์ก็คิดว่างั้นเหมือนกัน เค้กทุกอย่างตอนนี้หมดตู้หมดแล้ว"
"คงเป็นเพราะกำลังจะเข้าหน้าหนาวแล้วด้วยแหละก็เลยขายดีแต่ก็เหนื่อยเหมือนกัน"
"อืม ดีแล้วล่ะ ว่าแต่พี่วีจะทำขนมเพิ่มหรือเปล่า"
"ไม่ทำแล้ว พรุ่งนี้มีออเดอร์เข้าน่ะก็เลยจะเก็บแรงเอาไว้ทำพรุ่งนี้"
"อือ"
"จริงสิ วันนี้เด็กๆจะไปนอนกับคุณแด๊ดใช่มั้ย"
"ใช่ครับ วันพรุ่งนี้คุณแด๊ดจะพาน้องพาใจไปฟาหมอด้วยเลย"
"ดีแล้วล่ะ เขาจะได้รู้ว่าเราก็ดูแลพาใจดีเหมือนกัน"
"อืม แต่กับพายุนี่สิ ดื้อมาก ไม่ค่อยอยากไปไหนมาไหนกับคุณแด๊ด"
"ก็เป็นปกติของพายุเขา รายนั้นนิ่งเงียบจะตายไปไม่แปลกที่จะไม่ชอบออกไปไหน แล้วอีกอย่างคุณแด๊ดก็ตามใจพาใจมากกว่าด้วย"
"ก็คุณแด๊ดบอกว่าเวลาจะพาทั้งสองคนไปเที่ยวกัน พายุก็จะเป็นคนให้พาใจเลือกสถานที่ตลอด ใครกันแน่ที่ตามใจพาใจ"วีที่ได้ยินแบบนั้นก็พูดไม่ออกเลยทันทีเพราะมันคือเรื่องจริง ไม่ว่าพาใจอยากได้อะไรหรืออยากไปที่ไหนพายุจะตามใจตลอด
"ก็ดีแล้วที่เด็กสองคนรักกัน แล้วธีร์มีความคิดที่จะบอกเรื่องทั้งหมดนี้ให้พายุฟังหรือเปล่า"ธีร์ที่กำลังหั่นผลไม้ก็หยุดชะงักทันที
"พี่คิดว่าตอนนี้พายุก็โตแล้วนะ พายุน่าจะเข้าใจ"
"ธีร์ยังไม่พร้อมตอนนี้พี่วี ธีร์ไม่อยากให้พายุมองพาใจเป็นแบบอื่น"
"พี่เข้าใจ แต่ยังไงเรื่องนี้เด็กๆก็ควรจะรู้นะ"
"อือ เอาไว้ธีร์พร้อมและเด็กๆโตกว่านี้ ธีร์จะเป็นคนบอกลูกเอง
14.16น.
หลังจากพักกลางวันเสร็จแล้ว พัตก็รีบกลับเข้ามาที่ห้องตรวจของตนเองทันทีเพื่อรอตรวจให้กับพาใจ เด็กในโครงการพิเศษของโรงพยาบาลเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม
"หมอคะ คนไข้ของโครงการมาแล้วค่ะ"
"ครับ เชิญเข้ามาได้เลยครับ"จากนั้นพยาบาลก็เดินออกไปพร้อมกับเด็กสาวที่เดินเข้ามากับชายวัยกลางคน
"คุณอาหมอ~"เด็กสาวที่เห็นพัตก็รีบวิ่งเข้าไปกอดทันทีพร้อมกับยิ้มออกมา
"สวัสดีค่ะหนูพาใจ"
"สวัสดี้ะอาหมอ วันนี้อาหมอจะมาตรวจพาใจเหรอคะ"เด็กสาวเอ่ยถาม
"ใช่ค่ะ ต่อจากนี้ไปอาหมอจะเป็นคนตรวจหนูเองนะคะ"
"เย้ ดีใจที่สุดเลย"เด็กสาวร้องออกมาอย่างดีใจก่อนที่จะกระโดดไปมา
"พาใจ อย่ากระโดดแบบนั้นค่ะ"เสียงเข้มจากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแด๊ดดี้ของพาใจดังขึ้น ก่อนที่เด็กสาวจะหยุดกระโดดโดยทันที
"พาใจขอโทษค่ะ พาใจลืม"เด็กสาวเอ่ยตอบก่อนที่จะรีบเดินไปนั่งที่ตักของชายตรงหน้า
"สวัสดีครับ คุณคงเป็นหมอคนใหม่ที่จะมาดูแลพาใจใช่มั้ยครับ"
"ใช่ครับ ผมชื่อชยพัทธ์นะครับ เรียกผมว่าหมอพัตเฉยๆได้ครับ"
"ครับ ผมวิวัฒน์ เป็นผู้ปกครองของพาใจหรือที่เด็กๆเรียกว่าแด๊ดดี้นั่นแหละครับ"ชายตรงหน้าพูดออกมาทำให้พัตที่กำลังสงสัยนั้นเข้าใจทันที
"ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"ยินดีเหมือนกันครับหมอพัต"วิวัฒน์พูดพร้อมกับจ้องไปที่พัตและยกยิ้มออกมา
"ถ้างั้นเรามาเริ่มตรวจร่างกายกันเลยดีกว่าครับ พาใจคะ อาขอฟังเสียงหัวใจหน่อยนะคะ"
"ได้ค่ะ"จากนั้นำตก็เริ่มทำการตรวจร่างกายให้กับพาใจรวมไปถึงพยายามถามข้อมูลกับวิวัฒน์เพิ่มเติม
"เออคุณวัฒน์ครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้หรือเปล่าครับ"
"ถ้าไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากเกินไปผมก็พอจะตอบได้ครับ"
"ไม่ก้าวก่ายแน่นอนครับ ผมแค่อยากถามข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับพาใจน่ะครับ"
"ได้ครับ ถามมาได้เลยครับ"
"ครับ คุณวัฒน์รู้เรื่องที่พาใจเป็นคนไข้ในโครงการพิเศษของโรงพยาบาลหรือเปล่าครับ"
"ก็พอรู้มาบ้างครับ ทำไมเหรอครับ"
"คือตอนนี้ผมกำลังหาสาเหตุที่ทำให้พาใจเกิดภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดน่ะครับเลยได้ไปดูประวัติการรักษาและประวัติส่วนตัว ผมเลยอยากจะถามว่าคุณวัฒน์รู้จักกับพ่อของพาใจหรือเปล่าครับ"วัฒน์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มทันทีก่อนที่จะเอ่ยตอบกลับไป
"รู้จักสิครับ รู้จักดีเลย"
"ถ้างั้นคุณวัฒน์พอจะรู้มั้ยครับว่าพ่ของพอใจเขาเป็นโรคภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดหรือเปล่าครับ"
"เรื่องนั้นผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ พอดีว่าผมไม่เคยถามเรื่องส่วนตัวของเขาน่ะครับ"
"ออครับ"
"แล้วหมอล่ะครับเป็นโรคนี้หรือเปล่า"
"คุณวัฒน์ถามทำไมเหรอครับ"
"ผมก็แค่ถามดูเฉยๆน่ะครับ"
"ผมไม่เป็นครับ ผมแข็งแรงดี"
"ดีแล้วล่ะครับที่คุณหมอร่างกายแข็งแรง"
"ครับ เอ่อ เสียงหัวใจของพาใจก็ปกติดีนะครับ ส่วนอื่นๆก็ไม่น่ามีปัญหา เดี๋ยวหมอจัดยาตัวเดิมให้นะครับ แล้วอีกสองอาทิตย์เรามาประเมินผลกันนะครับว่าพาใจพร้อมที่จะเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่หรือเปล่า"
"ครับ เสร็จแล้วใช่มั้ยครับ"
"ครับผม"
"ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวพาใจรอนาน"
"เชิญครับ"จากนั้นวิวัฒน์ก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู่ก่อนที่จะหันกลับมามองหน้าพัตแล้วเดินออกจากห้องไป
-บ้านนิติพัฒนกุล-
หลังจากที่พาหลานสาวตัวเล็กของตนไปโรงพยาบาลเสร็จเรียบร้อยแล้ว วิวัฒน์ก็พาเด็กทั้งสองคนกลับมาที่บ้านเพื่อมาคุยกับธีร์
"อาวัฒน์สวัสดีครับ ไหนอาบอกว่าจะพาสองแสบไปนอนด้วยไงครับ"
"อืม พอดีฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอสักหน่อยน่ะ"
"เรื่องอะไรเหรอครับ"วิวัฒน์มองไปที่วีเพื่อส่งสัญญาณ ก่อนที่วีจะพาเด็กทั้งสองคนออกไปเล่นที่สวนหลังบ้าน
"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับอา"
"วันนี้อาไปเจอตานั่นมา"
"ครับ?"
"พ่อของพายุกับพาใจ"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักไปทันที
"มะ หมายความว่ายังไงครับที่ว่าเจอเขา"
"นายนั่นเป็นหมอประจำตัวคนใหม่ของพาใจ"ธีร์ค้างไปอีกครั้งที่ได้ยินพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวและแสดงสีหน้ากังวลออกมาให้วัฒน์ได้เห็น
"ไม่อยากเชื่อเลยนะว่านายนั่นจะมาอยู่ที่นี่"
"อาวัฒน์ได้บอกเรื่องของเด็กสองคนให้เขารู้มั้ยครับ"
"ไม่ อาไม่ได้บอกอะไรทั้งนั้นเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของธีร์กับนายนั่น"
"....."
"ดูเหมือนพาใจจะรู้จักกับนายนั่นด้วยนะ ได้ยินพาใจเรียกว่าอาหมอ"
"พาใจเนี้ยนะครับรู้จักเขา เป็นไปไม่ได้หรอกครับ"
"อะไรมันก็เป็นไปได้ทั้งนั้นธีร์ บางทีนายนั้นอาจจะรู้เรื่องเธิแล้วแต่เขาไม่ได้บอกเธอ"คำพูดของวิวัฒน์ทำให้ธีร์เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา ถ้าเขารู้เรื่องของตนขึ้นมา เขาจะเอาลูกๆไปจากตนหรือเปล่า
"เอาเป็นว่าเรื่องนี้เธอเอาเก็บไปคิดเองก็แล้วกัน เด็กๆก็โตแล้ว ฉันไม่อยากให้เรื่องมันแย่ลงไปกว่านี้"
"....."
"ฉันว่ามันถึงเวลาแล้วที่เด็กๆจะได้เจอพ่อของตัวเองสักที"
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น