คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชยพัทธ์ 5
Warning??”?
เนื้อหาในเรื่องมีความรุนแรงและมีคำหยาบคาย มีการพูดถึงเรื่องเพศและการใช้สารเสพติด พฤติกรรมของตัวละครไม่ควรลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สองวันต่อมา
07.15น.
-โรงเรียนนานาชาติออสติน-
หลังจากเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทของพายุที่โรงเรียนเก่า ทำให้เด็กๆต้องหยุดเรียนไปเกือบสองอาทิตย์ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่เด็กๆจะได้กลับไปเรียนเป็นวันแรกกับโรงเรียนใหม่
"วันนี้เป็นวันแรกที่มาเรียน แม่ทำคุ้กกี้มาให้ทั้งสองคนเอาไปแบ่งให้เพื่อนๆทานด้วยนะคะ"
"ได้ค่ะ พาใจจะแบ่งให้เพื่อนๆทุกคนเลย"
"เก่งมากเลยค่ะ"จากนั้นธีร์ก็หันไปคุยกับลูกชายของตน
"จำที่เราคุยกันเมื่อวานได้มั้ยครับพายุ"
"จำได้ครับ พายุต้องเป็นเด็กดี ต้องปกป้องน้องและห้ามมีเรื่องตีกันอีกครับ"
"เก่งมากค่ะ ถ้ามีเพื่อนคนไหนมาแกล้งพาใจกับพายุให้ไปบอกคุณครูนะครับ พายุห้ามตีเพื่อนเด็ดขาดเลยนะครับ"
"พายุเข้าใจแล้วครับคุณแม่"
"ดีมากครับ เดี๋ยวตอนเย็นคุณแม่จะมารับนะครับ เลิกเรียนแล้วรออยู่ในโรงเรียนนะ เข้าใจมั้ย"
"ครับ/ค่ะ"จากนั้นเด็กทั้งสองก็เดินเข้าไปในเขตของโรงเรียน ธีร์มองภาพของเด็กทั้งสองคนจนหายไปก่อนที่จะถอนหายใจออกมาพร้อมกับนึกในใจว่าอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นอีก เมื่อส่งเด็กทั้งสองเรียบร้อยธีร์ก็เดินมาขึ้นรถแล้วขับรถออกไปเพื่อที่จะไปเปิดร้านของตนแต่สายตาขอตนก็หันไปเห็นหมอจำนวนหลายคนที่กำลังเดินเข้าไปในโรงเรียน
"สงสัยคงมีตรวจสุขภาพประจำปีมั้ง"เมื่อคิดได้แบบนั้นธีร์ก็เลิกสนใจก่อนที่จะติดเครื่องยนต์และค่อยๆขับออกไปเป็นจังหวะเดียวกันกับที่หมอพัตเดินออกมาจากเขตของโรงพยาบาลพอดี
"รีบเดินหน่อยพัต เดี๋ยวก็ไปตั้งของช้าหรอก"
"จะรีบอะไรนักหนา เริ่มตรวจก็เก้าโมง"
"นักเรียนเป็นพันเลยนะ เราจะช้าไม่ได้ไม่อย่างนั้นเด็กๆจะกลับบ้านช้า"
"อืม เข้าใจแล้ว"จากนั้นทั้งสองก็รีบเดินเข้าไปในโรงเรียนเพื่อเตรียมของให้ทันเวลา
-พาเพลิน คาเฟ่-
"ไปส่งเด็กๆเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง"เมื่อมาถึงที่ร้านวีก็เอ่ยถามทันที
"ก็ไม่ยังไงพี่วี ก็เหมือนทุกครั้งที่ไปส่งที่โรงเรียนใหม่นั่นแหละ แต่คราวนี้รู้สึกเหมือนจะดีกว่าคราวที่แล้ว"ธีร์พูดพร้อมกับหยิบผ้ากันเปื้อนขึ้นมาใส่
"เอาหน่า พี่ว่าพายุเขาคงไม่ทำอะไรแบบนั้นแล้วแหละ พายุก็โตขึ้นแล้ว"
"ก็ขอให้จริงเถอะพี่วีเพราะธีร์ก็เหนื่อยที่จะต้องหาโรงเรียนใหม่แล้วเหมือนกัน"
"อื้อ พี่ก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน เออ วันนี้คุณแด๊ดมาเชียงใหม่นิ"
"ใช่พี่ น่าจะมาถึงตอนเย็นๆเลย"
"แล้วคุณแด๊ดจะมานอนที่บ้านเราหรือเปล่า"
"ไม่ครับ คุณแด๊ดบอกว่าเช่าโรงแรมนอนแล้วครับ แต่ตอนเย็นนี้คุณแด๊ดจะเป็นคนไปรับเด็กๆที่โรงเรียนเองครับ"
"อืม"
"จริงสิพี่วี เมื่อวันก่อนที่พาใจล้ม พาใจบอกว่ามีคุณหมอข้างบ้านเราทำแผลให้"วีที่ได้ยินแบบนั้นก็เกิดอาการงุนงงทันที
"หมอเหรอ ไม่ใช่ตำรวจเจ้าของบ้านเหรอ"
"ก็นั้นสิพี่ธีร์ถามเด็กๆแล้วนะ เด็กๆบอกว่าเขาเป็นหมอจริงๆมีชุดกาวน์ด้วย"
"เขาอาจจะเป็นเพื่อนของตำรวจคนนั้นก็ได้ แต่ก็ดีแล้วมีหมออยู่ใกล้ๆ"
"มันก็ดีแหละพี่ปต่ธีร์ยังไม่เคยเจอหน้าเขาเลย แต่ก็เอาเถอะพี่ อย่างน้อยก็ได้เอาขนมไปให้ก็ดี"
"ดีแล้ว รีบลงมือกันดีกว่า เดี๋ยวตอนเที่ยงลูกค้าจะมาเอาขนมที่สั่งเอาไว้"
"ได้พี่ แล้วที่ไหนเป็นคนสั่งเหรอ"
"ก็ที่โรงเรียนของเด็กๆนั่นแหละ วันนี้มีตรวจสุขภาพประจำปีนิ"
"จริงด้วย สงสัยคงต้องทำให้แบบพิเศษแล้วสิ"หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ลงมือทำขนม
-โรงเรียนนานาชาติออสติน-
"อุปกรณ์ทุกอย่างพร้อมแล้วใช่มั้ย"
"พร้อมแล้วค่ะหมอ"
"โอเค ถ้างั้นก็เอาเด็กคนแรกเข้ามาตรวจได้เลย"
"ค่ะ"จากนั้นพยาบาลก็เดินไปบอกกับคุณครูก่อนที่เด็กๆจะเริ่มทยอยเข้ามาตรวจร่างกาย
"ตื่นเต้นชะมัดเลยจะได้เจอเด็กๆ"
"พูดเหมือนไม่เคยเจอเด็ก อยู่ที่โรงพยาบาลก็เจอทุกวัน"
"มันไม่เหมือนกันนิ นานๆจะเจอเด็กตัวเล็กๆใส่ชุดนักเรียนน่ารักๆแบบนี้ พูดแล้วก็อยากมีเด็กเหมือนกัน ไอ่พัตมีหลานให้กูหน่อยดิ"
"พูดบ้าอะไร อยากมีก็มีเองสิจะมายุ่งวุ่นวายกับกูทำไม"
"ก็กูไม่อยากท้องนิ มึงก็รีบๆหาเมียแล้วมีหลานให้กูเลี้ยงหน่อย"
"ไม่เอา กูยังไม่อยากรับผิดชอบชีวิตของใคร"
"โถ่อะไรวะ มึงก็อายุเยอะแล้วที่บ้านไม่อยากได้หลานหรือยังไง"
"แค่จีน่ากับเจนนี่ก็พอแล้ว กูไม่จำเป็นต้องมีให้พวกเขา"
"เหอะ คอยดูเถอะ กูจะหาเมียให้มึงเอาแบบมีลูกแล้ว ไม่ต้องเสียเวลาเลี้ยงเลย"พูดจบวิภาก็หันไปสนใจเด็กตรงหน้าทันทีของตนทันที ส่วนพัตที่ได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาทันที ก่อนที่จะมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมานั่งที่เก้าอี้
พัตที่เห็นเด็กหนุ่มก็ยกยิ้มขึ้นมาทันทีเพราะคนตรงหน้าคือเด็กหนุ่มข้างบ้านของตนนั้นเอง
"อ่าวพายุ หนูเรียนที่นี่เหรอครับ"
"ใช่ครับอาหมอ ผมเห็นอาหมอผมก็เลยรีบวิ่งมาเลยครับ กลัวโดนแย่งไป"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมา
"ห้าห้า อยากให้อาตรวจให้ขนาดนั้นเลยเหรอครับ"
"ใช่ครับ"
"โอเคๆ งั้นเดี๋ยวอาตรวจให้ แล้วพาใจล่ะอยู่ที่ไหน"
"นั่งอยู่ที่แถวครับ"เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับยกมือชี้ พัตมองตามมือของอีกคนก่อนจะเจอเด็กสาวที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่ในแถว
"ทำไมพาใจทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่อยากตรวจเหรอ"
"ใช่ครับ พาใจกลัวคุณหมอมากๆ พาใจไม่สบายครับตั้งแต่เด็กๆพาใจต้องไปหาอาหมอตลอดเวลาเลยครับ"
"แบบนี้นิเอง ถ้างั้นเดี๋ยวอาตรวจให้พายุเสร็จ พายุไปพาน้องมาตรวจที่อานะ"
"ได้เลยครับ"
"งั้นเรามาเริ่มตรวจกันเลยดีกว่า"หลังจากนั้นพัตก็เริ่มตรวจร่างกายให้กับเด็กหนุ่ม
"คุณอาหมอมาจากที่ไหนเหรอครับ ตั้งแต่พายุเกิดมาพายุยังไม่เคยเจออาหมอที่ข้างบ้านเลย"
"ห้าห้า อาพึ่งย้ายจากกรุงเทพมาอยู่ที่นี่น่ะครับ"
"กรุงเทพเหรอครับ แด๊ดดี้ของพวกเราก็อยู่ที่กรุงเทพเหมือนกัน"พายุที่ได้ยินแบบนั้นก็เงยหน้ามองเด็กหนุ่ม
"แด๊ดดี้เหรอครับ หมายถึงคุณพ่อของเราเหรอ"
"ไม่ครับๆ แด๊ดดี้ก็คือแด๊ดดี้ครับไม่ใช่คุณพ่อ"
"แล้วแด๊ดดี้ของพายุเป็นแบบไหนเหรอครับ"
"แด๊ดดี้จะมาหาพายุกับพาใจทุกๆเดือนเลยครับ จะพาพวกเราไปเที่ยวไปซื้อของเล่น พาใจกับพายุชอบแด๊ดดี้ที่สุดเลยครับ"
"แบบนี้นิเอง ตรวจเสร็จแล้วครับ พายุไปพาน้องมาได้เลยครับ"เมื่อได้ยินแบบนั้นเด็กหนุ่มก็ลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งไปหาน้องสาวของตนทันที ไม่นานทั้งสองก็เดินมาหาตน
"สวัสดีค่ะพาใจ เดี๋ยวอาหมอตรวจให้เองนะคะ"เด็กสาวที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนที่นั่งลงที่เก้าอี้
"เอาล่ะ ไม่ต้องกลัวนะอาหมอไม่ทำอะไรพาใจแน่นอน อาหมอสัญญา"
"จริงนะคะ"
"จริงค่ะ งั้นเรามาเริ่มตรวจกันเลยนะคะ"
"ค่ะ"
"เดี๋ยวก่อนครับ"เด็กชายพูดขึ้นก่อนที่จะหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของตนแล้วยื่นให้กับพัต
พัตเอื้อมมือไปรับก่อนที่อ่านข้อความบนบัตรก่อนที่จะพบว่าเป็นบัตรประจำตัวคนไข้ที่มีอาการเกี่ยวกับโรคหัวใจ
"พาใจเป็นโรคหัวใจเหรอคะ"
"ค่ะ"เมื่อได้ยินแบบนั้นทำให้พัตนึกถึงคนไข้คนแรกของโครงการในโรงพยาบาลทันที
"อาถามได้มั้ยคะว่าพาใจเป็นโรคนี้มานานแล้วหรือยัง"
"เป็นมาตั้งแต่พาใจตัวเล็กๆแล้วค่ะ"
"งั้นเหรอครับ แล้วพายุเป็นด้วยหรือเปล่าครับ"
"พายุไม่เป็นครับอาหมอ พายุแข็งแรงมากๆครับ"
"โอเคครับ งั้นเรามาตรวจสุขภาพกันเลยดีกว่า"คำถามมากมายในหัวของพัตอยากที่จะถามเด็กๆออกไปให้หมดแต่ตนก็ทำได้เพียงแค่เก็บเอาไว้ข้างในและเลิกสนใจสิ่งนั้น
13.21น.
-โรงพยาบาลภิวัฒน์-
หลังจากที่ตรวจสุขภาพให้กับเด็กๆเสร็จแล้วทุกคนก็กลับมายังโรงพยาบาลทันทีเพื่อที่จะทำงานต่อ พัตเดินกลับมาที่ห้องพักของตนเองก่อนที่จะเปิดระบบคอมพิวเตอร์เพื่อพาข้อมูลเกี่ยวกับพาใจ
"รีบอะไรขนาดนั้นพัต ไม่ไปกินข้าวก่อนหรือไง"
"ยังไม่หิว เธอไปกินก่อนเลยก็ได้"วิภาเดินเข้าไปหาพัตก่อนที่จะเห็นว่าอีกคนกำลังหาข้อมูลอะไรบางอย่างอยู่
"นายกำลังหาอะไรอยู่"
"กำลังหาข้อมูลของเด็กในโครงการอยู่ เมื่อเช้าฉันเป็นคนตรวจให้กับเด็กคนนั้น"วิภาที่ได้ยินแบบนั้นก็นึกขึ้นได้ทันที
"เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่อยู่กับเด็กผู้ชายใช่มั้ย"
"อืม พายุกับพาใจ"
"นายรู้จักเด็กสองคนนั้นด้วยเหรอ"
"ก็ไม่เชิงหรอก พอดีว่าเด็กสองคนนั้นอยู่ข้างบ้านฉันและเมื่อวันก่อนพาใจก็ล้มฉันเลยทำแผลให้"พัตอธิบายให้อีกคนได้ฟัง
"แบบนี้นิเอง ถึงว่านายยิ้มกว้างเชียวตอนคุยกับเด็กสองคนนี้"
"ฉันเป็นแบบนั้นงั้นเหรอ"
"ใช่ นานไม่รู้ตัวเหรอ"
"....."
"แต่จะว่าไป เด็กสองคนนั้นก็หน้าคล้ายๆนายเหมือนกันนะ ดวงตาของนายกับตาของเด็กทั้งสองคนนั้นนะเหมือนกันมาก"
"พูดอะไรไร้สาระ ฉันไม่เคยมีลูกกับใครที่ไหน"
"ฉันแค่บอกว่าเหมือนแค่นี้เอง ทำโมโหไปได้"
"ออกไปกินข้าวของเธอไป ฉันอยากอยู่คนเดียว ต้องการสมาธิ"
"โอเค้ ไปก็ได้ แล้วก็นี่ของว่างที่ทางโรงเรียนเขาแจกให้ ไม่กินข้าวอย่างน้อยก็กินอะไรรองท้องหน่อยก็ดี ไปละ"จากนั้นวิภาก็เดินออกจากห้องไป พัตมองไปที่กล่องขนมบนโต๊ะก่อนที่จะหันกลับมาสนใจงานของตนอีกครั้ง
พัตนั่งอ่านรายละเอียดของโครงการและประวัติส่วนตัวของเด็กสาวไปเรื่อยๆจนเกิดข้อสงสัยบางอย่าง พัตจึงตัดสินใจที่จะไปถามผู้อำนวยการเกี่ยวกับเรื่องนี้
พัตขึ้นลิฟต์มายังชั้นห้าของอาคารก่อนที่จะเดินเข้าไปยังโต๊ะของเลขาที่อยู่ด้านหน้าห้อง
"สวัสดีครับ ผมอยากจะพบกับท่านผู้อำนวยการหน่อยครับ"
"คุณหมอได้นัดเอาไว้หรือเปล่าครับ เพราะตอนนี้ท่านผู้อำนวยการกำลังมีแขกอยู่ค่ะ
"ไม่ได้นัดเอาไว้ครับ พอดีผมจะมาถามเรื่องโครงการน่ะครับ แต่ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไรครับเอาไว้ผมจะมาใหม่"
"ถ้างั้นลงเวลานัดเอาไว้ก่อนมั้ยคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ"จากนั้นพัตก็เดินออกมาจากตรงนั้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ประตูห้องผู้อำนวยการเปิดออกก่อนที่จะมีชายคนหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับผู้อำนวยการ
"ขอบคุณมากๆเลยนะครับสำหรับเงินอุดหนุน"
"ไม่เป็นไรครับ ยังไงเรื่องที่เราคุยกันไว้ผมก็ฝากเอาไว้ด้วยก็แล้วกันครับ"
"ได้ครับ"จากนั้นชายคนนั้นก็เดินเข้าไปในลิฟต์
"เมื่อกี้ผมได้ยินเหมือนมีคนขึ้นมา"เมื่อชายคนนั้นไปแล้วผู้อำนวยการก็เอ่ยถามทันที
"ใช่ค่ะ เป็นหมอที่มาใหม่ค่ะ เห็นว่าจะมาถามท่านเรื่องโครงการอะไรสักอย่างค่ะ ดิฉันบอกให้ลงนัดเอาไว้แต่เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ"
"งั้นเหรอ"
"ค่ะ พึ่งไปเมื่อกี้เองค่ะ"
"โอเค ขอบคุณมาก คุณไปพักเถอะ เดี๋ยวผมจะเดินไปตรวจที่อีอาร์หน่อย"
"ค่ะ"
16.00น.
-โรงเรียนนานาชาติออสติน-
หลังจากที่โรงเรียนมีตรวจสุขภาพตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว พายุจูงมือพาใจออกมาที่ด้านหน้าของโรงเรียนที่มีคุณครูยืนอยู่
"พี่พายุ วันนี้ใครจะมารับเราสองคนเหรอคะ คุณแม่หรือว่าน้าวี"
"วันนี้คุณแด๊ดมารับ"เด็กสาวที่ได้ยินแบบนั้นก็ตาลุกวาวทันที
"จริงเหรอคะ เย้ จะได้เจอคุณแด๊ดแล้ว"พาใจร้องออกมาอย่างดีใจ ในขณะนั้นเองรถตู้คันหนึ่งก็มาจอดที่หน้าประตูก่อนที่จะมีชายคนหนึ่งลงจากรถ
"คุณแด๊ด"เมื่อพาใจเห็นว่าเป็นใครก็รีบวิ่งเข้าไปกอดทันที
"พาใจคิดถึงคุณแด๊ดมากๆเลยค่ะ"
"คุณแด๊ดก็คิดถึงพาใจเหมือนกันค่ะ"
"สวัสดีครับคุณแด๊ด"
"เป็นไงบ้างไอ่ตัวแสบ สบายดีนะ"
"สบายดีครับ"
"วันนี้คุณแด๊ดจะพาเราสองคนไปเที่ยวแล้วก็ไปกินไอติมกัน ดีมั้ย"
"ดีครับ/ดีค่ะ"
"ถ้างั้นก็ไปกัน เดี๋ยวรถติด"จากนั้นคุณแด๊ดก็พาเด็กทั้งสองขึ้นรถและไปยังสถานที่นั้นทันที
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น