คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ชยพัทธ์ 15
Warning??”?
เนื้อหาในเรื่องมีความรุนแรงและมีคำหยาบคาย มีการพูดถึงเรื่องเพศและการใช้สารเสพติด พฤติกรรมของตัวละครไม่ควรลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
หลังจากที่วีและธามมาเที่ยวหาธีร์ที่กรุงเทพ ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาธีร์ก็พาทั้งสองไปเที่ยวจนทั่ว ไม่ว่าจะเป็นวัด คาเฟ่ ห้างหรือสถานที่อื่นๆ
"พรุ่งนี้พี่กับธามก็จะกลับเชียงใหม่แล้วนะ"
"ทำไมรีบกลับล่ะ ยังอยากเที่ยวด้วยกันอยู่เลย"ธีร์พูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า
"อยู่มาตั้งอาทิตย์หนึ่งแล้วเถอะธีร์ อยู่นานกว่านี้พ่อได้ดุเอาแน่ๆ"
"แต่ธีร์ยังไม่อยากให้พี่วีกับธามกลับเลยนิ นานๆจะได้อยู่ด้วยกันทั้งที"ธีร์กอดคนเป็นพี่เอาไว้และพูดเสียงอ่อน
"ธีร์ก็กลับเชียงใหม่บ่อยๆสิ จะได้ไม่เหงา"
"โถ่พี่วี แค่เวลาจะนอนยังไม่มีเลยแล้วจะเอาเวลาไหนกลับเชียงใหม่กัน จะได้กลับก็ปิดเทอมใหญ่นู่นเลย นานมาก"
"เรียนหมอก็เป็นแบบนี้นิแหละ ทนเอาหน่อยนะ เรียนจบแล้วก็กลับไปทำงานที่เชียงใหม่ก็ได้"
"อื้อ อยากจบแล้วเหมือนกันอยากกลับไปอยู่ที่บ้าน"
"ใจเย็นๆก่อนนะ พึ่งขึ้นปีสามเอง อีกตั้งสามปี อดทนเอาหน่อย"
"เห้อ ทุกวันนี้ก็อดทนอยู่ นี่ดีนะที่ธีร์มีพัตคอยสอนคอยช่วยนะ ถ้าไม่มีพัตธีร์คงลาออกไปเรียนอย่างอื่นแล้ว"
"เห็นมั้ยว่าพัตดีมากแค่ไหน เราห้ามทิ้งพัตเด็ดขาดเลยนะรู้มั้ย"
"ธีร์ไม่ทิ้งพัตหรอก พัตมากกว่าที่จะทิ้งธีร์น่ะ"
"เราไม่ทิ้งธีร์หรอก"จู่ๆก็มีเสียงของพัตดังขึ้นมาจากด้านหลังของธีร์ ทำให้ร่างบางนั้นตกใจจนตัวลอย
"โอ๊ยพัต เราตกใจหมดเลย"พัตยิ้มหัวเราะออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวร่างบาง
"ขอโทษครับ เธอวันนี้เราไปเที่ยวนะ พอดีมี่ขึ้นมากรุงเทพเลยชวนเราไปเที่ยว"
"อื้อไปสิ แต่ว่าถ้าเมาแล้วอย่าขับรถนะ"
"ได้ครับ"
"พัตจะไปเที่ยวที่ไหนเหรอ มีที่แนะนำมั้ยพี่ว่าพี่ก็จะไปเที่ยวเหมือนกัน"วีเอ่ยถาม
"ผมจะไปแถวๆข้าวสารน่ะครับ แถวนั้นมีร้านเยอะมาก พี่วีลองไปดูนะครับ"
"อื้อ โอเค งั้นเราไปเที่ยวกันมั้ย จะได้พาธามไปเปิดหูเปิดตาด้วย"
"อื้อ เอาสิ ธีร์ก็ไม่ได้ไปนานแล้ว"
"งั้นจะไปด้วยกันเลยมั้ย"พัตเอ่ยถามเมื่อได้ยินว่าแฟนของตนก็จะไปเที่ยวเหมือนกัน
"ไม่เป็นไรหรอก พัตไปเที่ยวกับเพื่อนพัตเถอะ เดี๋ยวเราไปกันสามคน"
"แน่ใจนะ"
"อื้อ พัตไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เราดูแลตัวเองได้"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็ยืนคิดอยู่สักพักก่อนที่จะตอบตกลงไป
"เอาแบบนั้นก็ได้ ถ้างั้นเดี๋ยวเราไปรับเธอแล้วกันนะ"
"ไม่เป็นไร เราว่าจะไปนอนกับพี่วีน่ะ"
"โอเค ถ้างั้นถึงห้องแล้วบอกเราด้วยนะ"
"อื้อ"
ตกดึก
หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อยแล้วพัตและธีร์ก็แยกย้ายกันไปเที่ยว เมื่อเวลาผ่านไปจนกลายเป็นอีกวัน พัตเลยตัดสินใจนั่งรถกลับมาที่ห้องของตนเพราะตนนั้นก็เมาพอสมควร
พัตเปิดประตูเข้ามาภายในห้องก่อนที่จะเดินมานั่งที่โซฟาและหยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมาแล้วส่งข้อความไปหาธีร์ว่าตนนั้นได้ถึงห้องแล้ว
เมื่อส่งข้อความถึงแฟนหนุ่มของตนเองเรียบร้อยแล้ว พัตก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปที่ห้องนอนเพื่อที่จะอาบน้ำก่อนชำระร่างกาย พัตถอดเสื้อผ้าของตนออกและใส่เพียงผ้าคลุมอาบน้ำเท่านั้น
ในขณะนั้นเองเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น พัตชั่งใจอยู่สักพักเพราะคิดว่าเป็นธีร์หรือเปล่าที่เคาะประตู แต่แล้วตนก็นึกขึ้นได้ว่าธีร์นั้นจะรู้รหัสเข้าห้องของตน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง พัตเลยตัดสินใจเดินมาเปิดประตู เมื่อประตูเปิดออกพัตก็ชะงักทันทีเมื่อเห็นธีร์ยืนอยู่ที่หน้าประตู
"ธีร์เหรอ"พัตเอ่ยถามออกไปเพราะตนนั้นไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้าใช่แฟนหนุ่มของตนจริงๆหรือเปล่า
"ใช่ เราเอง"
"ไหนเธอบอกว่าจะไปนอนกับพี่วีไง"
"คือพอดีงว่าเราไม่อยากนอนกับพี่วีแล้ว เราอยากกลับมานอนที่ห้องกับเธอ"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าตอบทันที ก่อนที่จะพาอีกคนเข้ามาในห้อง
"แล้วทำไมเธอไม่กดรหัสเข้ามาล่ะ เคาะประตูทำไม"
"คือเราเมามาก ตาลายไปหมดเลยเรามองตัวเลขไม่ชัด"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้สงสัยอะไรต่อ ก่อนที่พัตจะยกยิ้มแล้วเดินเข้าไปสวมกอดคนตรงหน้า
"เราคิดถึงธีร์จังเลย"พัตพูดพร้อมกับสูดดมความหอมที่ซอกคอของคนตรงหน้า ก่อนที่จะผละออกแล้วเปลี่ยนเป็นจูบปากอีกคน ทั้งสองจูบกันไปมาก่อนที่จะเดินมาที่เตียงนอน
"ธีร์ครับ พัตอยากทำ"
"อยากทำก็ทำสิ"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็ยกยิ้มทันทีก่อนที่ทั้งสองจะล้มตัวนอนลงบนเตียงและเริ่มทำกิจกรรมกันจนถึงเช้าโดยที่พัตไม่ได้เอะใจอะไรเลยแม้แต่น้อย
เช้าวันต่อมา
แสงแดดสาดส่องเข้ามาภายในห้องนอนของพัตที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับธามที่นอนอยู่ข้างๆโดยที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกาย
พัตลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนที่จะหันไปมองคนที่อยู่ข้างกายอย่างไม่สงสัยพร้อมกับยกมือขึ้นลูบแก้มของอีกคนไปมา
ในขณะนั้นเองประตูห้องนอนของตนก็เปิดออกพร้อมกับธีร์และวีที่เดินเข้ามาภายในห้อง ทั้งสองคนชะงักทันทีเมื่อเห็นพัตและธามนอนอยู่บนเตียงด้วยกันโดยที่ไม่ใส่เสื้อผ้า
ไม่ต่างจากพัตที่กำลังงุนงงว่าทั้งสองเข้ามาในห้องของตนได้ยังไงทั้งๆที่รหัสเข้าห้องมีแค่ตนแลัธีร์เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
"เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไงครับ"พัตเอ่ยถาม
"เรามากกว่าที่ต้องถามเธอว่านี้มันคือเรื่องอะไร"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็เกิดอาการงงขึ้นมาทันทีก่อนที่คนข้างกายจะตื่นขึ้นมา
"อื้อ ใครมาเหรอ"ธามเอ่ยถามพัตพร้อมกับลุกขึ้นนั่งก่อนที่จะเบิกตากว้างทันทีเมื่อเห็นพี่สาวและพี่ชายฝาแฝดของตน
"ธีร์"เมื่อพัตได้ยินคนข้างกายเรียกชื่ออีกคน พัตก็เหมือนสติหลุดลอยไปในทันทีเพราะตนคิดว่าคนที่นอนอยู่ข้างกายของตนนั้นคือธีร์แฟนหนุ่มของตนแต่ความจริงก็ปรากฏขึ้นว่าคนที่ยืนมองตนอยู่ตอนนี้คือธีร์ไม่ใช่คนที่นอนอยู่
"เดี๋ยวก่อนนี่มันเรื่องอะไรกัน"
"ยังจะถามอีกเหรอพัต ทำไมพัตทำกับเราแบบนี้วะ"ธีร์พูดพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา
"เดี๋ยวก่อนนะ คนที่นอนกับเราเมื่อคืนคือธามเหรอ"พัตเอ่ยถามพร้อมกับหันไปมองหน้าธามที่ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้า
"ก็ใช่น่ะสิ พัตกำลังจะบอกเราว่าพัตคิดว่าธามคือเรางั้นเหรอ"พัตพยักหน้า
"นี่ธามปลอมตัวเป็นเรางั้นเหรอ"
"เปล่านะ เราไม่ได้ทำแบบนั้น เมื่อคืนเราพยายามบอกพัตแล้วว่าเราไม่ใช่ธีร์แต่พัตก็ไม่ฟังเราเลย แล้วพัตก็บอกเราอีกว่าพัตกก็รักเราเหมือนที่รักธีร์เหมือนกัน"ธีร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักไปทั้งทีก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง ส่วนพัตที่ได้ยินแบบนั้นก็เบิกตากว้างทันทีพร้อมกับหันมาแก้ตัวกับธีร์
"ไม่ใช่แบบนั้นนะธีร์ เราไม่ได้พูดแบบนั้น เรารักธีร์นะ เรารักธีร์คนเดียว"
"ฮึก เราไม่ได้ตั้งใจนะธีร์ เราไม่คิดที่จะแย่งพัตมาจากธีร์เลยนะ พัตต่างหากที่เป็นคนเริ่มก่อน"
"ไม่จริงนะธีร์ ไม่ใช่แบบนั้น"
"ฮึก ธีร์เราไม่ได้ทำนะ"
"พอ! พอได้แล้ว หยุดทั้งสองคนนั้นแหละ"เมื่อทั้งสองต่างโยนความผิดให้กันไปมา ธีร์ก็ได้หมดความอดทนในที่สุด
"เราให้เวลาเธอหนึ่งวันนะพัต ไปหาคำอธิบายมาให้เรา แล้วพรุ่งนี้เราค่อยคุยกัน ส่วนธามกลับเชียงใหม่กับพี่วีไปซะ ถ้าเราคุยกับพัตเสร็จแล้วเราจะกลับไปคุยกับธามที่เชียงใหม่เอง"พูดเสร็จธีร์ก็เดินออกไปจากห้องทันทีโดยไม่สนใจทั้งสองคน
"เดี๋ยวก่อนธีร์ ธีร์!"พัตพยายามตะโกนเรียกอีกคนแต่อีกคนก็ไม่กลับมา พัตยกมือขึ้นเสยผมของตนเองก่อนที่จะหยิบเสื้อผ้าของตนที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาใส่และเดินออกไปจากห้อง
"กลับบ้านเดี๋ยวนี้ธาม"วีหันมาพูดกับธามที่เอาแต่นั่งร้องไห้อยู่บนเตียง
"พี่วี พี่วีเชื่อธามใช่มั้ย ฮึก ธามไม่ได้ทำจริงๆนะ"
"เราค่อยไปคุยกันที่บ้านแล้วกันนะธาม รีบแต่งตัวได้แล้ว พี่จะออกไปรอข้างนอก"พูดเสร็จวีก็เดินออกไปรอธามที่ด้านนอก ก่อนที่จะเจอพัตที่เดินไปมาพร้อมกับโทรหาธีร์
พัตหันมาเจอวีเลยวางโทรศัพท์ลงก่อนที่จะยกมือไหว้อีกคนพร้อมกับเอ่ยขอโทษ
"ผมขอโทษนะครับพี่วีที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่ผมยืนยันได้ว่าผมไม่ได้ทำอะไรธามจริงๆครับ"
"เรื่องนี้พี่ก็มีส่วนผิดเหมือนกัน ถึงพี่จะเชื่อเราแต่ธีร์น่ะสิ รายนั้นเขารักธามมาก พี่กลัวว่าเขาจะฟังธามมากกว่าเรา ยังไงพัตก็ค่อยๆคุยกับธีร์นะ พี่เชื่อว่าธีร์เขาจะเข้าใจเรา"
"ขอบคุณครับพี่วี"ในระหว่างนั้นเองธามก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและเดินออกมาจากห้อง
"งั้นพี่ไปก่อนนะ"
"ครับ"จากนั้นวีก็พาธามออกไปจากห้อง
พัตเดินมานั่งที่โซฟาก่อนที่จะยกมือขึ้นกุมหัวของตนเองพร้อมกับนึกภาพเหตุการณ์เมื่อวานที่เกิดขึ้น
ในระหว่างนั้นเองเสียงโทรศัพท์มือถือของตนก็ดังขึ้น พัตรีบหยิบออกมาดูทันทีเพราะนึกว่าเป็นธีร์ที่โทรกลับมาแต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มทันที เมื่อเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของคนเป็นพ่อ
"พ่อโทรหาผมมีอะไร"
(กลับมาที่บ้านเดี๋ยวนี้ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก)จากนั้นปลายสายก็กดตัดไป พัตถอนหายใจออกมาพร้อมกับคิดว่าพ่อของตนนั้นต้องหาเรื่องบังคับตนให้ไปเรียนต่ออย่างแน่นอน
-บ้านกุลโชติธนานนท์-
พัตขับรถมาที่บ้านของตนก่อนที่จะหยิบมือถือของตนขึ้นมาและพยายามต่อสายหาธีร์ แต่พัตพยายามที่จะโทรหาธีร์เท่าไหร่อีกคนก็ไม่ยอมรับสายของตนสักที
พัตถอนหายใจออกมาก่อนที่จะตัดสินใจเดินลงจากรถแล้วเข้าไปในบ้านก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานของคนเป็นพ่อทันที
เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานพัตก็เปิดประตูเข้าไปทันทีก่อนที่จะเจอคนเป็นพ่อที่กำลังนั่งอยู่พร้อมกับสีหน้าไม่สบอารมณ์
"พ่อเรียกผมมามีอะไร"
"ดู ว่าแกทำอะไรลงไป"พูดเสร็จคนเป็นพ่อก็เอารูปที่เหมือนกับถูกแอบถ่ายให้กับพัตได้ดู
"นี่มันอะไรกันพ่อ พ่อไปได้รูปพวกนี้มาจากไหน"พัตเอ่ยถามทันทีเมื่อคนในรูปนั้นคือตนและธีร์ที่กำลังไปสถานที่ต่างๆ
"ได้จากนักข่าวมาน่ะสิ พวกนักข่าวส่งรูปพวกนี้มาให้กับฉัน ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยว่าให้จัดการเรื่องของแกให้เรียบร้อย"
"ผมจะคบกับใครหรือจะไปไหนกับใครมันก็เรื่องของผมมั้ยล่ะพ่อ พ่อจะมายุ่งอะไรด้วย"
"จะไม่ให้ฉันยุ่งได้ยังไงก็แกทำแต่เรื่องเสื่อมเสียวงศ์ตระกูลแบบนี้ แกอย่าลืมว่าตระกูลเราเป็นตระกูลหม่อมเจ้า เวลาจะทำอะไรทุกคนก็จับตามองกันทั้งนั้น"พัตที่ได้ยินคนเป็นพ่อพูดแบบนั้นก็หัวเราะออกมาทันที
"เหอะ พ่ออย่าเอาเรื่องตระกูลมาอ้างกับผมหน่อยเลย เดี๋ยวนี้โลกมันไปถึงไหนแล้ว จะรักใครชอบใครมันก็อยู่ที่คนสองคนมั้ยพ่อ"
"แต่ฉันไม่โอเคที่แกคบกับเด็กคนนั้น ไปเลิกกับเด็กนั่นซะแล้วเตรียมตัวไปเรียนต่อที่อังกฤษได้เลย ฉันจัดการเรื่องเรียนกับที่พักเอาไว้ให้แกหมดแล้ว"พัตที่ได้ยินแบบนั้นก็โมโหขึ้นมาทันที
"พ่อทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ พ่อจะมาบังคับผมแบบนี้ไม่ได้"
"ทำไมฉันจะทำไม่ได้ แกเป็นลูกแกก็ต้องเชื่อฟังฉัน"หลังจากที่บดินพูดจบก็มีการ์ดสองสามคนเดินเข้ามาภายในห้อง
"เอาตัวมันไปที่สนามบินซะ ยึดโทรศัพท์มือถือของมันและสิ่งของทุกอย่างด้วย อย่าให้มันติดต่อหาใคร"
"ครับนาย"จากนั้นการ์ดก็เข้ามาล็อกตัวของพัตเอาไว้
"ปล่อยนะ พ่อจะมาทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ ปล่อย!"พัตพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการควบคุมแต่เพราะว่าตนนั้นโดนชายทั้งสามคนล็อกเอาไว้ทำให้ตนสู่แรงไม่ได้
"เอาตัวมันไปได้แล้ว"จากนั้นพัตก็ถูกลากตัวขึ้นรถและขับไปที่สนามบินก็ที่จะขึ้นเครื่องไปที่อังกฤษโดยที่ไม่ได้บอกลาหรืออธิบายอะไรให้ธีร์ได้ฟัง
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น